-
1 walić
глаг.• бить• биться• валить• вваливаться• дубасить• колотить• победить• побеждать• побороть• стукать• стукнуть• стучать• стучаться• толочь• трамбовать• трепать• ударить• ударять• щелкать* * *wal|ić\walićony несов. 1. колотить, стучать, ударять;\walić w drzwi колотить в дверь;
2. валить; разрушать;wiatr \walići stare drzewa ветер валит старые деревья;
3. разг. бить, палить, стрелять;4. валить (о ogniu, dymie); хлестать (о wodzie);śnieg \walići gęsto идёт (валит) густой снег;
5. разг. (tłumnie) валить, двигаться;● serce \walići сердце стучит (колотится);
wal do domu! прост. вали домой!;\walić głową o mur биться головой о стену+1. tłuc 2. burzyć 3. kropić 4. buchać;
chlustać 5. iść, jechać;ciągnąć* * *walony несов.1) колоти́ть, стуча́ть, ударя́тьwalić w drzwi — колоти́ть в дверь
2) вали́ть; разруша́тьwiatr wali stare drzewa — ве́тер ва́лит ста́рые дере́вья
3) разг. бить, пали́ть, стреля́ть4) вали́ть (o ogniu, dymie); хлеста́ть ( o wodzie)śnieg wali gęsto — идёт (ва́ли́т) густо́й снег
5) разг. ( tłumnie) вали́ть, дви́гаться•- wal do domu!
- walić głową o murSyn: -
2 tłuc
глаг.• бить• биться• дубасить• колотить• толочь• трамбовать• трепать* * *tłu|c\tłuckę, \tłuccze, \tłuckł, \tłucczony несов. 1. бить, разбивать;\tłuc naczynia бить посуду;
2. толочь;\tłuc pieprz толочь перец; \tłuc kartofle мять картошку;
3. разг. бить, колотить;\tłuc po głowie бить по голове; \tłuc we drzwi колотить в дверь;
Ь.разг. убивать+1. rozbijać 2. rozgniatać 3. walić 4. zabijać
* * *tłukę, tłucze, tłukł, tłuczony несов.1) бить, разбива́тьtłuc naczynia — бить посу́ду
2) толо́чьtłuc pieprz — толо́чь пе́рец
tłuc kartofle — мять карто́шку
3) разг. бить, колоти́тьtłuc po głowie — бить по голове́
tłuc we drzwi — колоти́ть в дверь
4) разг. убива́тьSyn: -
3 dobijać się
несов.1) czego, do czego добира́ться до чего2) czego, о со добива́ться чего3) do kogo-czego стуча́ться к кому, во чтоdobijać się się do drzwi — стуча́ть (колоти́ть) в дверь
Syn: -
4 dobijać\ się
несов. 1. czego, do czego добираться до чего;2. czego, о со добиваться чего; 3. do kogo-czego стучаться к кому, во что; \dobijać\ się się do drzwi стучать (колотить) в дверь+1. docierać 2. osiągać, uzyskiwać 3. łomotać, walić
См. также в других словарях:
drzwi — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. drzwi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zawieszone na zawiasach albo przesuwane zamknięcie wejścia do budynku, pomieszczenia wewnątrz budynku, niektórych pojazdów, mebli itp … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drzwi — 1. Chodzić od drzwi do drzwi «żebrać»: Skarżyć się Bogu na głód będziemy mieć prawo dopiero wtedy, gdy wszyscy zaczniemy chodzić od drzwi do drzwi, prosząc o chleb (...). Z. Kossak, Pożoga. 2. Drzwi się gdzieś nie zamykają «gdzieś jest duży ruch … Słownik frazeologiczny
walić — Serce, puls itp. wali jak oszalałe, (jak) młotem, jak młot zob. młot 3. Walić do kogoś, dokądś jak w dym zob. dym 4. Walić drzwiami i oknami zob. drzwi 4. Walić głową, łbem w mur, w ścianę, o mur, o ścianę zob. głowa 7. Walić jak w kaczy kuper… … Słownik frazeologiczny
walnąć — Serce, puls itp. wali jak oszalałe, (jak) młotem, jak młot zob. młot 3. Walić do kogoś, dokądś jak w dym zob. dym 4. Walić drzwiami i oknami zob. drzwi 4. Walić głową, łbem w mur, w ścianę, o mur, o ścianę zob. głowa 7. Walić jak w kaczy kuper… … Słownik frazeologiczny
łomotać — ndk IX, łomotaćoczę (łomotaćocę), łomotaćoczesz (łomotaćocesz), łomotaćocz, łomotaćał, łomotaćany rzad. łomotnąć dk Va, łomotaćnę, łomotaćniesz, łomotaćnij, łomotaćnął, łomotaćnęła, łomotaćnęli, łomotaćnąwszy 1. «stukać, walić, dobijać się (np.… … Słownik języka polskiego
tarabanić — ndk VIa, tarabanićnię, tarabanićnisz, tarabanićbań, tarabanićnił 1. pot. «uderzać w coś mocno, czyniąc hałas; walić, łomotać» Tarabanić do drzwi, w drzwi. 2. przestarz. «bić w bęben, bębnić» tarabanić się pot. «wchodzić na coś, do czegoś z… … Słownik języka polskiego
okno — 1. Okno na świat «to, co umożliwia kontakt ze światem, poszerza czyjąś wiedzę o świecie, dostarcza informacji»: W okresie międzywojennym, kiedy mieliśmy tylko niewielki pas wybrzeża z Gdynią, mówiono, że jest to polskie „okno na świat”. Jestem… … Słownik frazeologiczny
bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… … Słownik języka polskiego
padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… … Słownik języka polskiego
w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… … Słownik języka polskiego
łomotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, łomotaćoczę || łomotaćocę, łomotaćocze || łomotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} walić, tłuc, uderzać; mocno, gwałtownie stukać, dobijać się; dudnić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Młot pneumatyczny nieznośnie łomotał za ścianą.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień