-
1 fight
[faɪt] 1. n 2. vt, pt, pp foughtperson, urge walczyć z +instr; cancer, prejudice etc walczyć z +instr, zwalczać (zwalczyć perf); (BOXING) walczyć przeciwko +dat or z +instr3. viwalczyć, bić sięto fight for/against sth — walczyć o coś/z czymś
to fight one's way through a crowd/the undergrowth — przedzierać się (przedrzeć się perf) przez tłum/zarośla
Phrasal Verbs:* * *1. past tense, past participle - fought; verb1) (to act against (someone or something) with physical violence: The two boys are fighting over (= because of) some money they found.) walczyć2) (to resist strongly; to take strong action to prevent: to fight a fire; We must fight against any attempt to deprive us of our freedom.) walczyć3) (to quarrel: His parents were always fighting.) kłócić się2. noun1) (an act of physical violence between people, countries etc: There was a fight going on in the street.) walka, bójka2) (a struggle; action involving effort: the fight for freedom of speech; the fight against disease.) walka3) (the will or strength to resist: There was no fight left in him.) wola, chęć walki4) (a boxing-match.) walka•- fighter- fight back
- fight it out
- fight off
- fight one's way
- fight shy of
- put up a good fight -
2 battle
['bætl] 1. n ( MIL) 2. vi* * *['bætl] 1. noun(a fight between opposing armies or individuals: the last battle of the war.) bitwa2. verb(to fight.) walczyć- battleship -
3 fight off
-
4 struggle
['strʌgl] 1. n 2. vito have a struggle to do sth — wkładać (włożyć perf) w coś wiele wysiłku
* * *1. verb1) (to twist violently when trying to free oneself: The child struggled in his arms.) walczyć, wyrywać się2) (to make great efforts or try hard: All his life he has been struggling with illness / against injustice.) zmagać/borykać się3) (to move with difficulty: He struggled out of the hole.) gramolić się2. noun(an act of struggling, or a fight: The struggle for independence was long and hard.) walka -
5 aspire
[əs'paɪə(r)]vito aspire to — aspirować do +gen
* * *((usually with to) to try very hard to reach (something difficult, ambitious etc): He aspired to the position of president.) dążyć do, walczyć o -
6 bargain
['bɑːgɪn] 1. n(deal, agreement) umowa f, transakcja f; ( good buy) okazja f2. vito bargain (with sb) — ( negotiate) negocjować (z kimś); ( haggle) targować się (z kimś)
into the bargain — w dodatku, na dodatek
Phrasal Verbs:* * *1. noun1) (something bought cheaply and giving good value for money: This carpet was a real bargain.) okazyjny zakup2) (an agreement made between people: I'll make a bargain with you.) transakcja2. verb(to argue about or discuss a price etc: I bargained with him and finally got the price down.) targować się -
7 champion
['tʃæmpɪən] 1. n(of league, contest) mistrz(yni) m(f); ( of cause) orędownik(-iczka) m(f), szermierz m; ( of person) obrońca(-ńczyni) m(f)2. vt* * *[' æmpiən] 1. noun1) (in games, competitions etc, a competitor who has defeated all others: this year's golf champion; ( also adjective) a champion boxer.) mistrz2) (a person who defends a cause: a champion of human rights.) orędownik2. verb(to defend or support: He championed the cause of human rights for many years.) bronić, walczyć -
8 clock
[klɔk] 1. nround the clock — (przez) całą dobę, na okrągło (inf)
2. vta car with 30,000 miles on the clock ( BRIT) — samochód z przebiegiem 30.000 mil
Phrasal Verbs:- clock in- clock on- clock up* * *[klok] 1. noun1) (an instrument for measuring time, but not worn on the wrist like a watch: We have five clocks in our house; an alarm clock (= a clock with a ringing device for waking one up in the morning).) zegar2) (an instrument for measuring speed of a vehicle or distance travelled by a vehicle: My car has 120,000 miles on the clock.) licznik2. verb(to register (a time) on a stopwatch etc.) mierzyć- clockwork
- clock in
- out/on
- off
- clock up
- like clockwork
- round the clock -
9 combat
1. ['kɔmbæt] nwalka f2. [kɔm'bæt] vtwalczyć z +instr, zwalczać* * *1. noun((an act of) fighting: The two knights met each other in single combat.) walka2. verb(to fight against; to oppose: The residents of the town tried to combat the government's plans to build a motorway.) przeciwstawiać się -
10 compete
[kəm'piːt]vi(in contest, game) brać (wziąć perf) udziałto compete (with) — companies, theories rywalizować or konkurować (z +instr); sportsmen rywalizować or współzawodniczyć (z +instr)
to compete (for) — walczyć (o +acc)
* * *[kəm'pi:t](to try to beat others in a contest, fight etc: We are competing against them in the next round; Are you competing with her for the job?) współzawodniczyć, konkurować- competitive
- competitor -
11 contend
[kən'tɛnd] 1. vt2. vito contend that … — twierdzić or utrzymywać, że …
3. vito contend with — borykać się z +instr
to contend for — rywalizować o +acc
to have to contend with — musieć stawiać (stawić perf) czoło +dat
* * *[kən'tend]1) ((usually with with) to struggle against.) walczyć, rywalizować2) ((with that) to say or maintain (that).) twierdzić•- contention
- contentious -
12 contest
1. ['kɔntɛst] n( competition) konkurs m; (for control, power) rywalizacja f2. [kən'tɛst] vtelection, competition uczestniczyć or startować w +loc; title ubiegać się or walczyć o +acc; decision, testament kwestionować (zakwestionować perf)* * *['kontest](a struggle, competition etc to gain an advantage or victory: a sporting contest.) turniej, konkurs -
13 fight back
-
14 jockey
-
15 opt
[ɔpt]vito opt for — optować za +instr
Phrasal Verbs:- opt out* * *[opt]= opt out (often with of)(to choose or decide not to do something or take part in something: You promised to help us, so you can't opt out (of it) now.) wycofać się -
16 put up a good fight
(to fight well and bravely.) dzielnie walczyć
См. также в других словарях:
walczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, walczyćczę, walczyćczy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} prowadzić wojnę, toczyć walkę; bić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Walczyć na wojnie, na froncie. Walczyć z bronią w ręku.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walczyć — z wiatrakami a) «zmagać się z urojonymi przeciwnikami»: (...) ciągle walczysz z wiatrakami, wszędzie węszysz jakiś spisek... Roz bezp 1997. b) «próbować bezskutecznie zahamować jakiś nieodwracalny lub żywiołowy proces»: Nie byłem partyjny,… … Słownik frazeologiczny
walczyć — ndk VIb, walczyćczę, walczyćczysz, walcz, walczyćczył 1. «toczyć walkę, brać udział w walce, w bitwie, w wojnie; bić się» Walczyć dzielnie, mężnie, bohatersko, zaciekle, zażarcie. Walczyć jak lew. Walczyć do końca, do upadłego, do ostatniego tchu … Słownik języka polskiego
walczyć z wiatrakami — {{/stl 13}}{{stl 7}} występować przeciwko czemuś, co jest niemożliwe do przezwyciężenia; walczyć nadaremnie, bez szans na powodzenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okazało się, że przeciwstawiając się rozkwitowi agencji towarzyskich, walczy się z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walczyć [potykać się] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{z kimś} {{/stl 8}}na udeptanej ziemi {{/stl 13}}{{stl 7}} w dawnych czasach: pojedynkować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rycerze walczyli na udeptanej ziemi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
być [walczyć i in.] po — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czyjejś} {{/stl 8}}stronie {{/stl 13}}{{stl 7}} być czyimś stronnikiem, sprzymierzeńcen, walczyć jako czyjś sojusznik; także: popierać kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Widać było, że sędzia był po stronie rywali. Najemnik walczy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Polish Army oaths — Polish Armed Forces Branches … Wikipedia
ramię — 1. Czekać na kogoś z otwartymi ramionami «czekać na kogoś z niecierpliwością, pragnąć czyjegoś przybycia»: Ojciec, już dobrze podpity i rozparty w krześle, czekał na niego z otwartymi ramionami. Wyślinił, wycałował, pomazał łzami. J. Komolka,… … Słownik frazeologiczny
sztandar — m IV, D. u, Ms. sztandararze; lm M. y «chorągiew o odpowiedniej barwie, czasem z wyhaftowanym lub wymalowanym godłem, stanowiąca znak państwa, jednostki wojskowej lub organizacji, towarzystwa, szkoły itp.» Sztandar narodowy, szkolny, pułkowy.… … Słownik języka polskiego
front — 1. Walczyć, działać itp. na dwa fronty, na kilka frontów, na dwóch, na kilku frontach «walczyć, działać itp. w dwóch, w kilku dziedzinach, kierunkach, sferach jednocześnie»: (...) plemię Wilków musiało walczyć na dwa fronty – przeciwko białym i… … Słownik frazeologiczny
wiatrak — m III, D. a, N. wiatrakkiem; lm M. i 1. «drewniany młyn dawnego typu, mający czteroramienne skrzydła napędzane siłą wiatru, poruszające urządzenia do przemiału ziarna» Drewniany wiatrak. Skrzydła wiatraka. ◊ Walczyć z wiatrakami «walczyć z czymś… … Słownik języka polskiego