-
1 робити вилучення
-
2 тимчасово відкладати
Українсько-англійський юридичний словник > тимчасово відкладати
-
3 відмовлятися від адвоката
Українсько-англійський юридичний словник > відмовлятися від адвоката
-
4 відмовлятися від апеляції
Українсько-англійський юридичний словник > відмовлятися від апеляції
-
5 відмовлятися від захисту
Українсько-англійський юридичний словник > відмовлятися від захисту
-
6 відмовлятися від недоторканності
Українсько-англійський юридичний словник > відмовлятися від недоторканності
-
7 відмовлятися від поручництва
Українсько-англійський юридичний словник > відмовлятися від поручництва
-
8 знімати заперечення
Українсько-англійський юридичний словник > знімати заперечення
-
9 відмовлятися від імунітету
waive immunity (v.) -
10 поступатися
= поступитися1) ( правами) to waive, to forego2) ( про територію) to let have, to cede3) ( перед силою) to yield (to); ( погоджуватися) to give in, to give way, to concede; to deferпоступатися перед силою — to yield to force; to give way before pressure
4) ( у чомусь) to be inferior (to, in), to yield (to, in) -
11 відкидати обвинувачення
deny prosecution, repudiate a charge, refute charges, repel accusation, waive indictmentУкраїнсько-англійський юридичний словник > відкидати обвинувачення
-
12 відмовлятися
(від права, домагання, привілею тощо) abandon, (від посади, права, дитини) abdicate, abrogate, (від угоди, оборудки) declare off, decline, desist, ( від прав на щось) disclaim, (від позову, права тощо) drop, erase, forswear, give up, jettison, ( від права) quitclaim, refuse, release, relinquish, renunciate, (від права, домагання, привілею, посади тощо) resign, ( від претензії) sign off, surrender, waive -
13 відмовлятися від позову
abjure a claim, ( за матеріальну винагороду) compound, disclaim an action, drop an action, relinquish an action, waive a claimУкраїнсько-англійський юридичний словник > відмовлятися від позову
-
14 відмовлятися від права
abdicate a right, drop a right, give up a right, release a right, renounce a right, resign a right, waive a rightУкраїнсько-англійський юридичний словник > відмовлятися від права
-
15 відмовлятися від привілею
renounce a privilege, waive a privilegeУкраїнсько-англійський юридичний словник > відмовлятися від привілею
-
16 не вимагати виконання
( чогось) waiveУкраїнсько-англійський юридичний словник > не вимагати виконання
-
17 уникати
(в т. ч. сплати податків тощо) dodge, elude, evade, ( когось) flee, keep out, waive -
18 ухилятися
( від правосуддя) abscond, bilk, blench, deviate, dodge, (в т. ч. від призову) evade, flee, fudge, shirk, waive
См. также в других словарях:
waive — / wāv/ vt waived, waiv·ing [Anglo French waiver weiver, literally to abandon, forsake, from waif weif forlorn, stray, probably from Old Norse veif something loose or flapping] 1: to relinquish (as a right or privilege) voluntarily and… … Law dictionary
waive — [weɪv] verb [transitive] LAW to state officially that a right, rule etc can be ignored in a particular case: • The government has waived restrictions on dealing in foreign currencies. • American Express offered to waive fees for additional cards… … Financial and business terms
Waive — Waive, n. [See {Waive}, v. t. ] 1. A waif; a castaway. [Obs.] Donne. [1913 Webster] 2. (O. Eng. Law) A woman put out of the protection of the law. See {Waive}, v. t., 3 (b), and the Note. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Waive — Waive, v. t. [imp. & p. p. {Waived}; p. pr. & vb. n. {Waiving}.] [OE. waiven, weiven, to set aside, remove, OF. weyver, quesver, to waive, of Scand. origin; cf. Icel. veifa to wave, to vibrate, akin to Skr. vip to tremble. Cf. {Vibrate}, {Waif}.] … The Collaborative International Dictionary of English
waive — means ‘to give up (a right or claim) voluntarily’, as in waiving an immunity or waiving formalities. It is not formally confused with the more familiar verb wave except in phrasal verbs such as waive aside and waive away (= to put aside as if… … Modern English usage
Waive — Waive, v. i. To turn aside; to recede. [Obs.] [1913 Webster] To waive from the word of Solomon. Chaucer. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
waive — (v.) c.1300, from Anglo Fr. weyver to abandon, waive, O.Fr. weyver, guever to abandon, give back, probably from a Scandinavian source akin to O.N. veifa to swing about, from P.Gmc. *waibijanan (see WAIF (Cf. waif)). In Middle English legal… … Etymology dictionary
waive — [weıv] v [T] [Date: 1200 1300; : Old North French; Origin: weyver, from waif; WAIF] to state officially that a right, rule etc can be ignored ▪ She waived her right to a lawyer … Dictionary of contemporary English
waive — [ weıv ] verb transitive to choose to officially ignore a rule, right, or claim: The defendant has waived his right to a jury trial. Museum entrance fees have been waived (=not charged) … Usage of the words and phrases in modern English
waive — cede, yield, resign, abandon, surrender, *relinquish, leave Analogous words: *forgo, forbear, sacrifice: concede, *grant, allow Contrasted words: *demand, claim, require, exact: assert, *maintain, defend … New Dictionary of Synonyms
waive — [v] give up; let go abandon, allow, cede, defer, delay, disclaim, disown, dispense with, forgo, grant, hand over, hold off, hold up, leave, neglect, postpone, prorogue, put off, refrain from, reject, relinquish, remit, remove, renege, renounce,… … New thesaurus