Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

waila-mers

  • 1 MÆRR

    a. famous, glorious, illustrious (m. jöfurr; mærir tívar).
    * * *
    1.
    f. (i. e. mœrr), gen. mærar, dat. and acc. mæri:— a land, prop. border-land, only in poetry; mærar, Skálda 236 (in a verse); and in compds, blá-mœrr (q. v.), the blue land = the sea; borð-mœrr, máfa m., id.; dag-mærr, the day-land, i. e. the heaven; hauk-mœrr, the ‘hawk-land’ = the hand; Móins mær, serpent-land, i. e. gold. Lex. Poët.: the word remains in landa-mæri, border-land, and
    II. in the local name Mæri, f. a county in Norway; Sunn-mæri, Norð-mæri, Fms. passim; whence Mærir, m. pl. the men of M.: Mæra-jarl, the earl of M., a name of earl Rögnvald, the ancestor of the dukes of Normandy and the earls of Orkney: Mærskr, adj. from Mæri, Fms. Mæri or Mærini, a famed temple in Drontheim in Norway: hann lagði Mærina-helgi á allan fjörðinn ok lét engu tortýna þar nema kvikfé heimilu, i. e. he made the whole fjord a sanctuary, extended the sanctuary to the length of the whole fjord, Landn. l. c.
    2.
    adj., compar. mærri, mærstr; [Ulf. mers in waila-mers = εὔφημος; O. H. G. mâri]:—famous, glorious, great, Germ. herrlich, of persons; mjötuð mæran, Vsp. 2; mærir tívar, Hým. 4; mæran kon; inn mæri mögr Sigröðar, Kormak; ins mæra burar, Gm. 50; mærr jöfurr, Lex. Poët.: absol., báru mjöð mærar, Am. 8, 93; ena mæru Ingunni, Fms. viii. (in a verse); deyrat mildingr mæri (compar.), vi. 427: of things, í enum mæra Mímis-brunni, Vsp. 22; inn mæra fimbul-vetr, Vþm. 44; inn mæra mjöð, Skm. 16; mæran drykk mjaðar, Ls. 6; hrís þat et mæra, Akv. 5; inn mæri vöndr, Korm. 98 (in a verse): þjóð-mær, glorious.

    Íslensk-ensk orðabók > MÆRR

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»