-
1 pió|ro
n 1. (ptasie) feather- kapelusz ze strusim piórem a hat with an ostrich plume2. (do pisania) pen- gęsie pióro a quill a. quill pen- pióro kulkowe a ball pen- wieczne pióro a fountain pen- skrzypiące pióro a scratching pen- chwycić za pióro to reach for one’s pen3. przen. (pisarz) writer; bookman daw.- był jednym z najświetniejszych piór epoki he was one of the best writers of the epoch- radość, której/bałagan, którego żadne pióro nie opisze the indescribable joy/mess4. sgt książk. (pisanie) kolega po piórze a fellow writer- żył z pióra he made his living from writing- param się piórem I’m a writer- bardzo wcześnie zaczął zarabiać na życie piórem very early on he started to make his living as a writer- pod koniec życia wrócił do pióra towards the end of his life he resumed writing5. (styl pisania) miał dar doskonałego wykładu i świetne pióro he was an excellent lecturer and a gifted writer 6. środ., Budow. tongue□ pióro klucza Techn. bit of a key- pióro steru Żegl. rudder blade- pióro wiosła oar blade- pióro wycieraczki Techn. wiper blade- pióro resoru a. w resorze Techn. spring leaf a. blade■ cisną się pod pióro dwie uwagi/słowa oburzenia two remarks/indignant observations come to mind- pod jego/jej piórem Literat. in his/her rendering, as described by him/her- władać piórem to be an accomplished writer- złamać pióro to give up writingThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pió|ro
-
2 włada|ć
impf vi książk. 1. (panować) to rule- władać państwem/światem to rule (over) a country/the world2. (móc poruszać) to be able to move a. use- nie władał palcami he’d lost the use of his fingers3. (posługiwać się) to wield vt [bronią, mieczem, orężem, toporem]■ władać jakimś językiem to have a good command of a language- władać pędzlem/piórem to paint/write, to wield a paintbrush/pen- władało nim pragnienie zemsty książk. he was seized with a. by a desire to avenge himself- władał nim strach he was seized with fearThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > włada|ć
См. также в других словарях:
władać — ndk I, władaćam, władaćasz, władaćają, władaćaj, władaćał 1. «sprawować władzę, panować, rządzić» Władać państwem, światem. ◊ Uczucie, zawiść, trwoga itp. władają kimś «ktoś jest przeniknięty jakimś uczuciem, zawiścią, trwogą itp., jest opanowany … Słownik języka polskiego
