-
1 spos|ób
m (G sposobu) 1. (metoda, styl) way- sposób ubierania się a way of dressing- sposób mówienia a manner of speaking- sposób odżywiania się eating habits- sposób myślenia a. rozumowania a line of thought- sposób wyrażania się a turn of phrase- sposób działania a modus operandi- w dziwny/brutalny sposób in a strange/brutal fashion a. manner a. way- zrób to w ten sposób do it this/that way- w jaki sposób mam to zrobić? which way shall I do it?- robić coś we właściwy/niewłaściwy sposób to do sth the right/wrong way- na swój sposób to mili ludzie they’re nice people in their own way2. (możliwość, środek) way- nie ma lepszego sposobu na zabicie nudy, niż… what better way to overcome boredom than to…- ten napar to wypróbowany sposób przeciw bólom this herbal infusion is a well-tried way to relieve pain- □ sposób artykulacji Jęz. manner of articulation- sposób bycia manner, bearing- swobodny sposób bycia an easy manner■ wziąć się na sposób to resort to a trick- chwytać się wszelkich sposobów to grasp at straws- zrobiony domowym sposobem home-made- jakim sposobem how come- znaleźć sposób (na kogoś/coś) to find a way to deal with sb/sth- takim czy innym sposobem by hook or by crook- w jakiś sposób a. jakimś sposobem somehow or other- w pewien sposób in some way- był w pewien sposób rad, że… in a way he was pleased that…- w żaden sposób a. żadnym sposobem in no way- żadnym sposobem nie udało mi się dowiedzieć czegoś o jej życiu I could find no way to discover anything about her lifeThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spos|ób
-
2 pew|ny
Ⅰ adj. grad. 1. (nieuchronny) [sukces, zwycięstwo] certain- iść na pewną śmierć to be heading towards certain death2. (niezaprzeczalny) [informacja, dowód] reliable- to pewne, że tam był it’s certain that he was there, he was certainly there- jedno jest pewne: ktoś musi to zrobić one thing is certain, somebody has to do it- to pewna książk. that’s certain- nie uda mu się, to pewna he’ll fail, and that’s certain3. (niezawodny, godny zaufania) [przyjaciel, rozwiązanie, metoda] reliable- to pewni ludzie they are people you can rely on- mieć pewną rękę (dobrze strzelać) to have a sure aim; (dobrze pracować) to have a steady a. assured a. sure touch- wiedzieć coś z pewnego źródła to know sth from a reliable source- to najpewniejszy sposób na wzbogacenie się this is the surest way to become rich4. (zdecydowany) [ruch, głos, wzrok] confident, sure- iść pewnym krokiem to walk with a sure step5. (bezpieczny) czuć się pewnym to feel secure 6. (przekonany) sure- być czegoś pewnym to be sure of sth- być pewnym kogoś to have confidence in sb, to be sure that one can rely on sb- być pewnym siebie to be sure of oneself, to be self-confident- być pewnym swego to be sure that one is right- nikt nie może być pewnym jutra no one can be sure what tomorrow may bringⅡ pewien adj. praed. (przekonany) sure- jestem pewien/pewna, że… I’m sure that…- jesteś pewien/pewna? are you sure?- jestem pewien/pewna swoich ludzi I have confidence in my people, I’m sure that I can rely on my people- jest pewien/pewna swego he’s/she’s sure of his/her opinions- przyjdzie, tego możesz być pewien/pewna he’ll come, you can be sure of thatThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pew|ny
См. также в других словарях:
nastawić — dk VIa, nastawićwię, nastawićwisz, nastawićstaw, nastawićwił, nastawićwiony nastawiać ndk I, nastawićam, nastawićasz, nastawićają, nastawićaj, nastawićał, nastawićany 1. «wysunąć, zwrócić coś w jakimś kierunku; poddać działaniu czegoś» Nastawić… … Słownik języka polskiego
wywrzeć — dk XI, wywrzećwrę, wywrzećwrzesz, wywrzećwrzyj, wywrzećwarł, wywrzećwarty, wywrzećwarłszy wywierać ndk I, wywrzećam, wywrzećasz, wywrzećają, wywrzećaj, wywrzećał, wywrzećany 1. częściej ndk «działać na coś w pewien sposób, z pewną siłą» Wywierać… … Słownik języka polskiego
stanowisko — n II, N. stanowiskokiem; lm D. stanowiskoisk 1. «miejsce pobytu, postoju, wykonywania jakiejś czynności, występowania czegoś (w odniesieniu do roślin: miejsce ich występowania, wzrostu; w odniesieniu do zwierząt żyjących na swobodzie: miejsce ich … Słownik języka polskiego
postępować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, postępowaćpuję, postępowaćpuje {{/stl 8}}– postąpić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, postępowaćpię, postępowaćpi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} idąc krok za krokiem, posuwać się do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
ustawić — dk VIa, ustawićwię, ustawićwisz, ustaw, ustawićwił, ustawićwiony ustawiać ndk I, ustawićam, ustawićasz, ustawićają, ustawićaj, ustawićał, ustawićany 1. «stawiając umieścić na czymś jakiś przedmiot w określonej pozycji; rzadziej: postawić kogoś w… … Słownik języka polskiego
tak — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na pewien sposób robienia czegoś, istnienia czegoś, określony dla rozmówców na tle danej sytuacji lub wcześniejszego tekstu; w ten sposób, w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nastroić — dk VIa, nastroićstroję, nastroićstroisz, nastroićstrój, nastroićstroił, nastroićstrojony nastrajać ndk I, nastroićam, nastroićasz, nastroićają, nastroićaj, nastroićał, nastroićany 1. «strojąc instrument muzyczny, nadać mu właściwy ton; zaczynając … Słownik języka polskiego
stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi … Słownik języka polskiego
stać na stanowisku — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrażać pewien pogląd, przekonanie, pojmować coś w pewien sposób : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stała na stanowisku, że tak dalej być nie może. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
patrzeć — ndk VIIb, patrzećrzę, patrzećrzysz, patrz, patrzećrzał, patrzećrzeli 1. «kierować na coś, na kogoś wzrok; rozglądać się, szukać czegoś, kogoś wzrokiem» Patrzeć badawczo, bezmyślnie, ciekawie, czujnie, śmiało, trwożnie, ukradkiem, uważnie. Patrzeć … Słownik języka polskiego