-
1 towarzystwo
сущ.• группа• клуб• компания• корпорация• общество• объединение• рота• сообщество• товарищество• фирма* * *towarzystw|o☼ общество; компания ž;dotrzymać \towarzystwoа составить компанию;
w czyimś \towarzystwoie в чьём-л. обществе; в сопровождении кого-л.;\towarzystwo akcyjne (handlowe) акционерное общество; \towarzystwo naukowe научное общество; ● dama do \towarzystwoa компаньонка; dama z \towarzystwoа светская дама
* * *со́бщество; компа́ния żdotrzymać towarzystwa — соста́вить компа́нию
w czyimś towarzystwie — в чьём-л. о́бществе; в сопровожде́нии кого́-л.
towarzystwo akcyjne (handlowe) — акционе́рное о́бщество
- dama z towarzystwatowarzystwo naukowe — нау́чное о́бщество
См. также в других словарях:
towarzystwo — n III, Ms. towarzystwowie 1. blm «obecność czyjaś przy kimś, przebywanie z kimś, towarzyszenie komuś» Dotrzymać komuś towarzystwa. Unikać czyjegoś towarzystwa. Nie dbać o czyjeś towarzystwo. Przebywać, być w czyimś towarzystwie. Narzucać się… … Słownik języka polskiego
akolita — m odm. jak ż IV, CMs. akolitaicie; lm M. akolitaici, DB. akolitatów 1. książk. «osoba przebywająca często w czyimś towarzystwie, będąca czyimś zwolennikiem, poplecznikiem» Być czyimś akolitą. 2. rel. «osoba duchowna w kościele katolickim mająca… … Słownik języka polskiego
otaczać — ndk I, otaczaćam, otaczaćasz, otaczaćają, otaczaćaj, otaczaćał, otaczaćany otoczyć dk VIb, otaczaćczę, otaczaćczysz, otocz, otaczaćczył, otaczaćczony 1. «okalać coś dookoła, rozciągać się dookoła czegoś; tworzyć osłonę, okrywę wokół czegoś,… … Słownik języka polskiego
bok — 1. pot. Coś wychodzi, wyłazi komuś bokiem «coś bardzo dokucza komuś, przysparza kłopotów, czegoś ma się dość»: Już te poprawki bokiem mi wyłażą, teraz mnie czeka ostateczne polerowanie francuskiego przekładu (...). W. Gombrowicz, Walka. 2.… … Słownik frazeologiczny
źle — gorzej 1. «nie tak jak trzeba, nie tak jak być powinno, nienależycie, nieodpowiednio, niedobrze» Źle uczyć. Źle sprzątać. Źle coś wybrać. Źle zadecydować o czymś. Źle pojęta solidarność. Źle ubrany, uczesany. ∆ Źle wychowany, źle ułożony «nie… … Słownik języka polskiego
dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… … Słownik języka polskiego
nudzić — ndk VIa, nudzićdzę, nudzićdzisz, nudź, nudzićdził, nudzićdzony 1. «wywoływać uczucie nudy, znudzenia; być, stawać się nudnym, przykrzyć się» Nudzić kogoś gadulstwem, rozwlekłym opowiadaniem, wiecznymi wymówkami. Nudził słuchaczy zbędnymi… … Słownik języka polskiego
popołudnie — n I; lm D. popołudnieni «czas następujący po południu (zwykle po obiedzie), a trwający do zmierzchu, do wieczora; druga połowa dnia; pora poobiednia» Wczesne, późniejsze popołudnie. Niedzielne, pogodne popołudnie. Wesoło, mile spędzić popołudnie … Słownik języka polskiego
przestawać — ndk IX, przestawaćstaję, przestawaćstajesz, przestawaćwaj, przestawaćwał 1. forma ndk czas. I przestać (p.) 2. książk. «przebywać w jakimś, w czyimś towarzystwie; obcować, zadawać się z kimś» Chętnie przestawał z młodzieżą. □ Kto z kim przestaje … Słownik języka polskiego
zanudzić — dk VIa, zanudzićdzę, zanudzićdzisz, zanudzićnudź, zanudzićdził, zanudzićdzony zanudzać ndk I, zanudzićam, zanudzićasz, zanudzićają, zanudzićaj, zanudzićał, zanudzićany «wywołać uczucie nudy, znudzenia, naprzykrzyć się komuś w sposób nudny,… … Słownik języka polskiego
niedobrze — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nie tak jak należałoby oczekiwać; nieprawidłowo, niewłaściwie, błędnie, źle : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niedobrze zrobić zadanie z fizyki. Niedobrze gotować.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień