Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vultus+h/la

  • 1 vultus

    vultŭs (voltŭs), ūs, m. [st2]1 [-] expression du visage, physionomie, visage, air, mine, regards. [st2]2 [-] visage irrité, front sévère. [st2]3 [-] visage, face, figure. [st2]4 [-] traits, image, portrait. [st2]5 [-] face (des choses), aspect, apparence, extérieur. [st2]6 [-] caractère (du style).    - oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, Cic. Pis.: les yeux, les sourcils, le front, enfin tout l'air de ta physionomie.    - omnes vultus tui, Cic.: tous les jeux de ta physionomie.    - vultum ad tristitiam adducere, Sen.: prendre un air triste.    - cadere in vultus, Ov.: tomber la face contre terre.    - alicujus vultus ferre, Cic.: soutenir le regard de qqn.    - vultum demittere: baisser les yeux.    - ex ejus vultu intellexit sibi insidias fieri: il lut dans ses yeux qu'on lui tendait un piège.    - esse bonum ex voltu cognosco, Plaut. Aul.: tu es un homme honnête, je le vois à ton visage.    - vultus Epicuri, Plin. 35, 2, 2, § 5: le portrait d'Epicure.    - vultus a cervice recisi, Luc.: têtes détachées de leur tronc.
    * * *
    vultŭs (voltŭs), ūs, m. [st2]1 [-] expression du visage, physionomie, visage, air, mine, regards. [st2]2 [-] visage irrité, front sévère. [st2]3 [-] visage, face, figure. [st2]4 [-] traits, image, portrait. [st2]5 [-] face (des choses), aspect, apparence, extérieur. [st2]6 [-] caractère (du style).    - oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, Cic. Pis.: les yeux, les sourcils, le front, enfin tout l'air de ta physionomie.    - omnes vultus tui, Cic.: tous les jeux de ta physionomie.    - vultum ad tristitiam adducere, Sen.: prendre un air triste.    - cadere in vultus, Ov.: tomber la face contre terre.    - alicujus vultus ferre, Cic.: soutenir le regard de qqn.    - vultum demittere: baisser les yeux.    - ex ejus vultu intellexit sibi insidias fieri: il lut dans ses yeux qu'on lui tendait un piège.    - esse bonum ex voltu cognosco, Plaut. Aul.: tu es un homme honnête, je le vois à ton visage.    - vultus Epicuri, Plin. 35, 2, 2, § 5: le portrait d'Epicure.    - vultus a cervice recisi, Luc.: têtes détachées de leur tronc.
    * * *
        Vultus, huius vultus, vultui, m. g. Plin. Chere, Trongne, Mine, Visage, Viaire.
    \
        Salis placidi vultus. Virgilius. Le faulx beau semblant de la mer coye et calme.
    \
        Boni vultus. Ouid. Bon visage, Joyeuse chere.
    \
        Confusi. Lucanus. Visages gastez et defigurez, et qui ont perdu touts leurs traicts et congnoissance.
    \
        Durus. Ouid. Severe.
    \
        Ferini. Ouid. Groin, ou Museau de beste sauvage.
    \
        Lubricus vultus aspici. Horat. Visage lequel regardé fait incontinent tomber les jeunes hommes en son amour, Duquel le regard attrait et induit à estre amoureux.
    \
        Omniferi vultus Telluris. Ouid. La superficie et face de la terre produisant toutes choses.
    \
        Addere vultum verbis. Oui. Avec bonne parolle et gratieuse monstrer bon visage.
    \
        Aduertere vultus suos sacris. Ouid. Tourner vers, etc.
    \
        Ruga senilis arat iam meos vultus. Ouid. J'ay le visage tout ridé de vieillesse.
    \
        Condere vultus. Ouid. Troubler, ou Obscurcir par enchantements.
    \
        Detinere vultus alicuius. Ouid. Quand aucun regarde long temps quelque chose.
    \
        Amato vultu non exatiatur. Stat. Il ne se peult saouler de la regarder.
    \
        Excidit illi vultus. Ouid. Sa face joyeuse se changea.
    \
        Expressi vultus per ahenea signa. Horat. Naifvement contrefaicts en arain ou cuyvre.
    \
        Exprimebat omnes vultus. Cic. Il contrefaisoit toutes les mines. Budaeus.
    \
        Quos spiritus gessisset, vultu ferebat. Tacit. Il monstroit par sa mine et contenance, etc.
    \
        Deiectos gerit vultus pudore. Seneca. Il baisse la teste de honte.
    \
        Habet pacem vultus. Ouid. Il ha la chere paisible.
    \
        Immutat vultum. Terent. Son blanc visage luy rougist.
    \
        Obducti vultus aegro luctu. Ouid. Couverts de dueil.
    \
        Intrepidos vultus pertulit ad fata nouissima. Ouidius. Elle porta visage asseuré jusques à la mort.
    \
        Referre vultum alicuius. Ouid. Resembler à aucun de visage.
    \
        Soluto vultu galeas intrare. Stat. Mettre l'armet en teste d'un visage gay et joyeulx.
    \
        Iniquo vultu spectare aliquem. Ouid. Le regarder de mauvais visage.
    \
        Trahere vultum, et rugas cogere. Ouid. Se renfrongner.

    Dictionarium latinogallicum > vultus

  • 2 vultus

    vultus (voltus), ūs, m., der Gesichtsausdruck, das Gesicht = die die Gemütsstimmung ausdrückenden Gesichtszüge, Mienen, der Blick, I) eig.: a) im allg.: compositus, erkünstelte, verstellte, Tac. u. Plin. ep.: maestus, Verg.: tristis, Plin.: hilaris atque laetus, Cic.: solutus et hilariculus, Sen.: decolor, Sen.: gaudia prodens, Hor.: adductus, finster, gerunzelt, Suet.: distortus, Quint.: distortissimus, Apul.: imago animi vultus, indices oculi, Cic.: oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, Cic.: praeclara est aequabilitas in omni vita et idem (gleiche) semper vultus eademque frons, Cic. – vultum praeceptoris intueri, Quint.: averso a conspectu regis vultu, Curt.: ex vultu candidatorum coniecturam faciunt, quantum quisque animi et facultatis habere videatur, Cic.: ex vultu cuiusdam ephori, qui eum admoneri cupiebat, insidias sibi fieri intellexit, Nep.: nihil metus in vultu, gratia oris supererat, Tac.: si ad sacrificium accessuri voltum submittimus, den Blick senken, Sen. – Plur., vultus ficti simulatique, Cic.: vultus acerbi, Ov.: boni (freundliche), Ov.: vultus trahere, Ov., od. ducere, Mart., finster od. verdrießlich aussehen, finstere Mienen machen: vultus fingere, sich beherrschen, Caes. (vgl. voltus quoque hominum fingit scelus, Ter.): vultus (Blicke) avortite vestros, Cic.: intraverunt aversis vultibus, Lact.: blandos mihi offers vultus, Tibull.: vultus tuos mihi expressit, Cic.: ex vultibus hominum mores colligo, Petron. – b) emphat., ein zorniges, strenges Gesicht, zornige, strenge Mienen, der Zornblick, vultu terrere, Hor.: vultus instantis tyranni, Hor.: vultu offensionem coniectaverat, Tac. – II) übtr., das Gesicht übh.: 1) eig.: a) im allg.: simiae, Cael. in Cic. ep.: vultus forma, Lampr.: vultu nigriore, Vopisc.: scitis vultibus puellae, mit hübschen G., Sulp. Sev.: cadere in vultus, auf das Gesicht, Ov. – b) insbes., das abgebildete Gesicht, das Bild, Bildnis, Epicurii vultus, Plin. 35, 5: Probi vultus (Plur.), Vopisc. Prob. 23, 5: Philippei (Philippd'or) nostri vultus, Valer. imp. bei Treb. Poll. Claud. 14, 3. – 2) meton., das Aussehen, die Gestalt, naturae, Ov.: salis (Meeres), Verg.: totius domus funebris magis quam regius erat vultus, Val. Max. 5, 7. ext. 1: non esse unum eloquentiae vultum, Tac. dial. 18. – / Nbf. vultum, wov. Abl. Sing. vulto, Apul. met. 4, 25 Eyss.: Plur. volta (vulta), Enn. ann. 464. Lucr. 4, 1205 (1213).

    lateinisch-deutsches > vultus

  • 3 vultus

    vultus (voltus), ūs, m., der Gesichtsausdruck, das Gesicht = die die Gemütsstimmung ausdrückenden Gesichtszüge, Mienen, der Blick, I) eig.: a) im allg.: compositus, erkünstelte, verstellte, Tac. u. Plin. ep.: maestus, Verg.: tristis, Plin.: hilaris atque laetus, Cic.: solutus et hilariculus, Sen.: decolor, Sen.: gaudia prodens, Hor.: adductus, finster, gerunzelt, Suet.: distortus, Quint.: distortissimus, Apul.: imago animi vultus, indices oculi, Cic.: oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, Cic.: praeclara est aequabilitas in omni vita et idem (gleiche) semper vultus eademque frons, Cic. – vultum praeceptoris intueri, Quint.: averso a conspectu regis vultu, Curt.: ex vultu candidatorum coniecturam faciunt, quantum quisque animi et facultatis habere videatur, Cic.: ex vultu cuiusdam ephori, qui eum admoneri cupiebat, insidias sibi fieri intellexit, Nep.: nihil metus in vultu, gratia oris supererat, Tac.: si ad sacrificium accessuri voltum submittimus, den Blick senken, Sen. – Plur., vultus ficti simulatique, Cic.: vultus acerbi, Ov.: boni (freundliche), Ov.: vultus trahere, Ov., od. ducere, Mart., finster od. verdrießlich aussehen, finstere Mienen machen: vultus fingere, sich beherrschen, Caes. (vgl. voltus quoque hominum fingit scelus, Ter.): vultus (Blicke) avortite vestros, Cic.: intraverunt aversis vultibus, Lact.: blan-
    ————
    dos mihi offers vultus, Tibull.: vultus tuos mihi expressit, Cic.: ex vultibus hominum mores colligo, Petron. – b) emphat., ein zorniges, strenges Gesicht, zornige, strenge Mienen, der Zornblick, vultu terrere, Hor.: vultus instantis tyranni, Hor.: vultu offensionem coniectaverat, Tac. – II) übtr., das Gesicht übh.: 1) eig.: a) im allg.: simiae, Cael. in Cic. ep.: vultus forma, Lampr.: vultu nigriore, Vopisc.: scitis vultibus puellae, mit hübschen G., Sulp. Sev.: cadere in vultus, auf das Gesicht, Ov. – b) insbes., das abgebildete Gesicht, das Bild, Bildnis, Epicurii vultus, Plin. 35, 5: Probi vultus (Plur.), Vopisc. Prob. 23, 5: Philippei (Philippd'or) nostri vultus, Valer. imp. bei Treb. Poll. Claud. 14, 3. – 2) meton., das Aussehen, die Gestalt, naturae, Ov.: salis (Meeres), Verg.: totius domus funebris magis quam regius erat vultus, Val. Max. 5, 7. ext. 1: non esse unum eloquentiae vultum, Tac. dial. 18. – Nbf. vultum, wov. Abl. Sing. vulto, Apul. met. 4, 25 Eyss.: Plur. volta (vulta), Enn. ann. 464. Lucr. 4, 1205 (1213).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vultus

  • 4 vultus

    vultus ( volt-), ūs, m. ( neutr. collat. form, plur. volta, Enn. ap. Non. p. 230, 15, or Ann. v. 536 Vahl.; Lucr. 4, 1213) [etym. dub.; cf. Goth. vulthus, glory], an expression of countenance, the countenance, visage, as to features and expression; hence, often to be translated by features, looks, air, mien, expression, aspect (syn. aspectus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., sing.: nam et oculi nimis arguti, quemadmodum animo affecti sumus, loquuntur, et is qui appellatur vultus, [p. 2017] qui nullo in animante esse praeter hominem potest, indicat:

    cujus vim Graeci norunt. nomen omnino non habent,

    Cic. Leg. 1, 9, 27:

    imago animi vultus est, indices oculi,

    id. de Or. 3, 59, 221:

    ea, quae nobis non possumus fingere, facies, voltus, sonus,

    id. ib. 1, 28, 127:

    oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, hic in fraudem homines impulit,

    id. Pis. 1, 1:

    vultus atque nutus,

    id. Lael. 25, 93:

    acer in hostem,

    Hor. C. 1, 2, 40:

    torvus,

    id. Ep. 1, 19, 12:

    maestus,

    id. A. P. 106:

    tali vultu gemens,

    Ov. Tr. 3, 4, 37:

    qui spiritus illi, Qui voltus,

    Verg. A. 5, 649; cf.:

    voltus tuus, cui regendum me tradidi,

    Sen. Ben. 6, 7, 1.— Plur.:

    vultus mehercule tuos mihi expressit omnes,

    Cic. Fam. 12, 30, 3:

    ficti simulatique vultus,

    id. Clu. 26, 72:

    non modo severitatem illorum, sed ne vultus quidem ferre possemus,

    id. Planc. 18, 45:

    tenere vultus mutantem Protea,

    Hor. Ep. 1, 1, 90:

    super omnia vultus Accessere boni,

    kindly, Ov. M. 8, 677:

    vultus modo sumit acerbos,

    id. Tr. 5, 8, 17.—
    B.
    In partic., an angry countenance, stern look, grim visage ( poet. and in post-Aug. prose):

    (justum virum) Non vultus instantis tyranni Mente quatit solidā,

    Hor. C. 3, 3, 3; id. S. 1, 6, 121; 2, 7, 44; Tac. A. 1, 12; Vulg. Psa. 20, 10; 33, 17. —
    II.
    Transf.
    1.
    In gen., the face (syn.: facies, os): simiae vultum subire, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 2:

    bracchia et vultum teretesque suras laudo,

    Hor. C. 2, 4, 21:

    petamque vultus umbra curvis unguibus,

    id. Epod. 5, 93; so in the plur., Ov. M. 5, 59; 5, 217; 5, 292; 6, 630; Mart. 1, 32, 5; Plin. 26, 1, 2, § 2 al.—
    2.
    In partic., a painted face, portrait, likeness:

    vultus Epicurios per cubicula gestant,

    Plin. 35, 2, 2, § 5; Vop. Prob. 23; Treb. Poll. Claud. 14.—
    3.
    The face, look, appearance ( poet.):

    vultus capit illa priores,

    Ov. M. 1, 738:

    inque nitentem Inachidos vultus mutaverat ille juvencam,

    id. ib. 1, 611.—Of things:

    unus erat toto naturae vultus in orbe,

    Ov. M. 1, 6:

    salis placidi,

    Verg. A. 5, 848.

    Lewis & Short latin dictionary > vultus

  • 5 vultus

    vultus vultus, us m лицо

    Латинско-русский словарь > vultus

  • 6 vultus

    face, expression; looks

    Latin-English dictionary > vultus

  • 7 vultus

    ūs m. (тж. pl.)
    1) черты лица, лицо
    imago animi v. est C — черты лица — отображение души
    2) выражение лица (laetus C; tristis PM; torvus H; plenus furōris C)
    vultūs ficti simulatique C — притворное выражение лица, деланная мина
    vultūs avertĕre C — отвести взгляд, отвернуться
    5) (= facies) лицо, лик ( vultum ad sidĕra tollere O)
    6) обличье, внешность, вид ( salis placĭdi V)
    7) изображение, портрет ( Epicūri PM)

    Латинско-русский словарь > vultus

  • 8 vultus

    1) лицо, выражение лица (1. 19 § 1 D. 1, 18). 2) изображение, портрет, напр. императора на монетах: aeternales vultus violare (1. 3 C. 11, 10. 1. 4 C. Th. 13, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > vultus

  • 9 vultus

    ,us
    лицо

    Латинский для медиков > vultus

  • 10 vultus

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > vultus

  • 11 vultus

    I.
    expression of the face, countenance, look, aspect.
    II.
    the face.

    Latin-English dictionary of medieval > vultus

  • 12 vultus

    ,us
    лицо

    Latin-Russian dictionary > vultus

  • 13 vultus

    , us m
      лицо, облик; выражение лица

    Dictionary Latin-Russian new > vultus

  • 14 Vultus est index animi

    The face is the index of the soul/mind

    Latin Quotes (Latin to English) > Vultus est index animi

  • 15 Íngenuí vultús puer íngenuíque pudóris

    Мальчик с благородной внешностью и благородной скромностью.
    Ювенал, "Сатиры", XI, 154.
    Джонса хоть и считали проказником, но я никогда не замечал ничего дурного в молодом человеке. Мне было бы, конечно, приятно, чтобы его ответы в церкви были правильные, но при всём том он мне кажется ingenui vultus puer ingenuique pudoris. Это тоже из классиков, барышня, и в переводе будет: мальчик с прямодушным лицом и непритворной скромностью, - эта добродетель была в высокой чести и у римлян, и у греков. (Генри Фильдинг, История Тома Джонса Найденыша.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Íngenuí vultús puer íngenuíque pudóris

  • 16 Út ridéntibus árridént, ita fléntibus ádflent Húmaní vultús

    Лица людей смеются с смеющимся, с плачущим плачут.
    (Перевод М. Гаспарова)
    Гораций, "Наука поэзии", 101-102.
    Слезы незнакомого человека располагают нас к нему прежде, чем мы узнаем их причину. Крик о помощи, исходящий из уст существа, с которым нас ничто не связывает, заставляет нас, не раздумывая, устремиться к нему. А улыбающееся лицо возбуждает в нас самих чувство радости, даже если мы не знаем, что вызывало эту улыбку:
    Ut ridentibus arrident, ita flentibus adflent
    Humani vultus. (Жан-Батист Дюбо, Критические размышления о поэзии и живописи.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Út ridéntibus árridént, ita fléntibus ádflent Húmaní vultús

  • 17 Caelum videre iussit, et erectos ad sidera tollere vultus

    He bid them look at the sky and lift their faces to the stars. (Ovid)

    Latin Quotes (Latin to English) > Caelum videre iussit, et erectos ad sidera tollere vultus

  • 18 Мина

    - vultus; gestus faciei;

    • деланная мина - vultus ficti simulatique;

    • недовольная мина - vulticulus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Мина

  • 19 Взор грозного тирана

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Взор грозного тирана

  • 20 Отвернуться

    - vultus avertere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Отвернуться

См. также в других словарях:

  • VULTUS — a volo, quasi voltus. Ita enim de discrimine faciei et vultus, Laur. Valla, l. 4. c. 13. Facies magis ad corpus: vultus magis ad voluntatem refertur: unde descendit. Itaque dicimus, iratô et maestô vultu potius, quam facie. Et Iul. Caes. Scaliger …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Saepe tacens vocem verbaque vultus habet. — См. Иной молчок ответ …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Quo teneam vultus mutantem Protea nodo? — См. Протей …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Unus erat toto naturae vultus in orbe… — См. Хаос …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • envoûter — [ ɑ̃vute ] v. tr. <conjug. : 1> • XIIIe; de en et de l a. fr. volt, vout « visage, image », du lat. vultus 1 ♦ Représenter (une personne) par une figure de cire, de terre glaise, etc. (autrefois appelée volt, vout) dans le dessein de faire… …   Encyclopédie Universelle

  • visage — Le Visage, Facies, Vultus. Laid visage de femme, Improba facies mulieris. Un visage riant, contenance posée et attrempée, qui n est point esmeu, Tranquilla frons. Faire bon visage, Nulli laedere os, id est, omnibus arridere. Bud. ex Terent.… …   Thresor de la langue françoyse

  • vultueux — vultueux, euse [ vyltɥø, øz ] adj. • 1814; lat. vultuosus, de vultus « mine, visage » ♦ Didact. Se dit du visage quand il est congestionné et gonflé. ⇒ bouffi. Face vultueuse. N. f. VULTUOSITÉ , 1834 . ● vultueux, vultueuse adjectif (latin… …   Encyclopédie Universelle

  • FACIES — soli animalium est homini, cuius loco coeteris os et rostra, Plin. l. 11. c. 31. De ea sic Paschal. Coron. l. 5. c. 3. Ecquis non stupeat in illa altera (capitis parte) quae est attributa vultui, qui vultus est imago ingenii? Nam quia frons est… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • chere — Chere, f. penacut. Signifie visage, Facies, Vultus. Selon ce on dit, homme de laide chere, Turpis vultus homo. Il se prend aussi pour traittement de viandes fait à aucun, et lors a tousjours un adjectif quand et luy, comme grande chere, bonne… …   Thresor de la langue françoyse

  • bulto — (Del lat. vultus, figura.) ► sustantivo masculino 1 Volumen de cualquier cosa: ■ aquel paquete hace mucho bulto para lo poco que pesa. 2 Cuerpo del que sólo se percibe la forma: ■ me pareció ver un bulto sobre las sombras. 3 Prominencia o… …   Enciclopedia Universal

  • CADAVERUM Cura — apud Romanos Graecosque. Corpus defuncti, postquam sollenni ritu oculi eius clausi essent, per intervalla conclamabatur primo, quod apud Graecos fiebat magnô aeneorum vasorum fragore, an ad Lemures Furiasque accendas, an ad iacentem, si forte… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»