Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

vulgo

  • 21 vulgus

    ī n. (тж. Vr, Cs, Sl, Nep, V, Sen etc. m.)
    1) народ, народная масса ( disciplinam in vulgo efferre Cs)
    2) масса, множество (clientium T; mulierum Ter); стадо (ovium H; sc. pecudum V)
    in vulgus C, L, T — (по)всюду, у всех
    in v. gratus Cвсеми любимый
    in v. edere Nep — широко оповестить, обнародовать
    3) толпа, чернь ( profanum H)
    5) простые солдаты, рядовой состав, войско (v. militum Atheniensium Nep)

    Латинско-русский словарь > vulgus

  • 22 Conscientia mille testes

    Совесть - тысяча свидетелей.
    Латинская поговорка.
    Квинтилиан, "Обучение оратора", V, 11, 41: Ea quoque, quae vulgo recepta sunt, hoc ipso, quod incertum auctorem habent, velut omnium fiunt, quale est: "Ubi amici, ibi opes" et "conscientia mille testes" et apud Ciceronem: "pares autem, ut est in vetere proverbio, cum paribus maxime congregantur": neque enim durassent haec in aeternum nisi vera omnibus viderentur. "Что говорится в народе, то, не имея определенного автора, становится как бы общим достоянием, например: "у кого друзья, у того богатство", и "совесть - тысяча свидетелей", и у Цицерона "равные, по старинной поговорке, более всего сходятся с равными".

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Conscientia mille testes

  • 23 Viva vox

    "Живой голос", устная речь.
    Плиний Младший, "Письма", II, 3: Legendi semper occasio est, audiendi non semper. Praeterea multo magis, ut vulgo dicitur, viva vox adficit. "Всегда есть возможность читать, но не всегда - возможность слушать. К тому же живой голос гораздо сильнее, как говорится, трогает".
    ср. Viva voce
    Записка Д. А. Ровинского [ об учреждении суда присяжных ] особенно интересна в том отношении, что он в качестве юриста-практика превосходно знал истинное положение правосудия на Руси до 1864 г. и хорошо понимал, в каких изменениях оно наиболее нуждается. В работах его всегда более обращает на себя внимание та жизненная, исключительно практическая точка зрения (в других записках не мало места отводится и теоретическим соображениям), которой он дорожит. Это, так сказать, живой пульс, viva vox действительности. (Г. А. Джаншиев, Основы судебной реформы.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Viva vox

  • 24 certus

    известный, а) определенный: certa s. certi stipulatio, стипуляция, предмет, которой точно определен (1. 68. 74 D. 45, 1. 1. 118 § 2 eod.); также certus s. cerli contractus (1. 1 § 6 D. 13, 5. 1. 18 pr. D. 46, 4);

    certum condicere, petere, certi condictio (1. 6 D. 12, 1. 1. 9 eod. 1. 1 D. 13, 3);

    c. summae debitor dictus (1. 5 D. 18, 4);

    c. summa compromissa (1. 28 D. 4, 8);

    c. nummos stipulari (1. 37 D. 45, 1);

    c. corpus in stipulationem deducere, legare, etc. (1. 10 D. 46, 4. 1. 26 § 1. 1. 47 § 1 D. 30. 1. 10 D. 34, 2);

    c. quantitatem legare, debere (1. 3 § 6 D. 33, 1. 1. 18 § 4 D. 33, 7);

    speciem relinquere (1. 34 § 5 D. 30);

    c. partem heredit. legare (1. 8 § 5 D. 31);

    c. pondus, genus argenti legare (1. 1 § 1 D. 34, 2);

    penus c. cum vasis c. legata (1. 2 D. 33, 9);

    c. hominem emere, debere (1. 17 D. 40, 12. 1. 23 D. 45, 1);

    c. pretium habere (1. 7 § 2 D. 18, 1);

    c. pars fundi, часть физическая, прот. идеальной, pars pro indiviso (1. 25 D. 7, 4. 1. 6. D. 8, 1);

    c. locus прот. "pro ihdiviso portio fundi" (1. 1 D. 21, 2);

    c. loco (в определенном месте, напр. исполнить обязательство) dari oportere, dare promittere, sese soluturum obligare (rubr. D. 13, 4. tit. C. 3, 18);

    c. loco vel tempore reddere commodatum (l. 5 pr. D. 13, 6);

    ad c. usum. с. temporibus uti aliqua re (1. 25 D. 15, 1);

    c. tempus прот. infinitum (1. 91 D. 35, 1);

    dies certa, veluti Calendis Januariis centesimis (1. 21 pr. D. 36, 2);

    c. aetas (1. 23 § 3 D. 40, 5);

    c. personae прот. incertae, omnes, genus personarum (1. 21 § 1 D. 4, 6. 1. 4 D. 34, 5. 1. 39 pr. D. 35, 1. 1. 220 pr. D. 50, 16);

    certi прот. omnes (1. 8 pr. D. 10, 3);

    c. familia (urbana aut rustica) прот. universa (1. 65 pr D. 31);

    ex c. uxore natum scribere heredem (1. 28 § 2 D. 28, 2);

    c. procurator (1. 2 D. 3, 3);

    tutor cert. rerum vel causarum (1. 12 D. 26, 2);

    c. conditione muneribus se adstringere (1. 2 pr. D. 50, 6);

    c. lege donare (1. 22 C. 8, 54), in arbitrum compromissum, ut с. sententiam (решение, постановленное сторонами) diceret (1. 19 pr. D. 4, 8);

    certae solennesque actiones, иски, предъявленные в точно определенных, торжественных формулах (1. 2 § 6 D. 1, 2); с. condemnatio (1. 59 § 2 D. 42, 1);

    certum confiteri (1. 6 pr. D. 42, 2);

    certam continuamque possessionem habere, о вещных, сельских сервитутах (1. 14 pr. D. 8, 1);

    b) истинный, верный, несомненный: certo certius est (1. 17 pr. D. 26, 2. 1. 38 § 5 D. 45, 1. 1. 28 § 5 D. 5, 1);

    res c. et indubitata (1. 1 D. 2, 15);

    vera et e. scientia (1. 76 D. 50, 17);

    c. jure utimur (1. 10 § 1 D. 2, 11. 1. 49 pr. D. 30);

    certi, certissimi juris esse (1. 37 § 1 D. 4, 4. 1. 2 C. 4, 8);

    c. status esse (1. 2 § 3 D. 38, 7);

    mater semper certa est, etiamsi vulgo conceperit (1. 5 D. 2, 4);

    certe (adv.), верно, без сомнения (1. 52 § 2 D. 9, 2); по крайней мере (1. 6 § 12. 1. 8 pr. 1. 38 D. 3, 5. 1. 29 § 1 D. 21, 2); с) не сомневаться в чем, наверно рассчитывать на что, qui agit, certus esse debet etc. (1. 42 D. 50, 17);

    certus accusationis (1. 14 D. 37, 1);

    certiorem facere aliquem, извещать (1. 1 § 1 D. 21, 1. 1. 16 § 4 D. 26, 2);

    d) быть осторожным: certius et modestius esse (1. 14 § 3 D. 23, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > certus

  • 25 dicere

    говорить, вообще а) высказывать, in Senatu sententiam dicere (1. 12 § 1 D. 1, 9. 1, 1 § 3 D. 1, 13. 1. 2 § 1 D. 50, 2);

    convicium dic. (1. 15 § 11 D. 47, 10);

    convicti dictio (1. 11 § 7 eod.);

    dic. testimonium, засвидетельствовать (1. 1 § 1. 1. 3 § 5. 1. 4. 5. 8. 16. 18. 21. § 1. 1. 25 D. 22, 5);

    dictum, слово, приказ, dicto audiens (1. 19 pr. D. 21, 1. 1. 20 D. 44, 7);

    b) утверждать, tractari potest - et recle dicetur (1. 3 D. 14, 5);

    quaerebatur - dixi, dicendum est (1. 19 pr. D. 2, 1. 1. 2 D. 36, 1);

    quaeris - dico (1. 28 D. 23, 4);

    vulgo dicitur (1. 4 D. 14, 6);

    solemus dicere;

    dici solet (1. 7 § 5. 1. 10 § 2 D. 2, 14. 1. 32 D. 8, 3);

    potest dici (1. 9 D. 2, 1. 1. 6 § 1. 1. 22 D. 3, 5); (1. 2 D. 2, 7. 1. 14 D. 2, 11. 1. 2 § 23 D. 47, 8);

    c) утверждать перед судом, жаловаться (1. 1 § 2. 5. 10 D. 1, 12. 1. 3 § 6 D. 4, 4. 1. 7 pr. D. 5, 3. 1. 41 D. 10, 2);

    dicere et probare (1. 25 D. 3, 3. 1. 67 D. 5, 1);

    se liberum dicere;

    se ex libertinitate ingenuum dic. = asserere s. 1 (1. 7 § 2 D. 5, 3. 1. 14 D. 22, 3);

    inoff ciosum, falsum, irritum, ruptum dicere testamentum;

    falsos codicillos esse dic. (1. 3. 6 pr. 1. 8 § 12. 14 D. 5, 2. 1. 5 § 1. 6 - 9. 1. 7. 15. D. 34, 9. 1. 6 § 1. 1. 19 pr. D. 38, 2);

    dic. de inofficioso, falso testamento (1. 9 § 2 D. 4, 3. 1. 10 § 5 D. 37, 4. 1, 18 D. 48, 2);

    d) приводить, dic. certam causam appellandi (1. 3 § 3 D. 49, 1), causam possessionis (1. 13 pr. D. 5, 3);

    e) xoдатайствовать вместо кого, защищать = defendere s. c. напр. in foro causas dicere (1. 1. D. 1, 2);

    ex vinculis causam dic. (1. 25 § 1 D. 29, 5);

    dictio causae, защита дела (1. 1. C. 8, 5);

    f) судить, постановлять, ius dicere (1. 2 § 23. 28 D. 1, 2. 1. 1. 10. 14. 18. 20 D. 2, 1. 1. 1 § 2 D. 2, 2. tit. D. 2, 3);

    sententiam dic. (1. 1 § 1 D. 2. 12. 1. 32 § 1. 4. 7. seq. D. 4, 8. 1. 55. 57 D. 42, 1. 1. 9 § 11 D. 48, 19. 1. 1 § 7 D. 49, 4);

    vindicias dic. secundum aliquem, sec. libertatem (1. 2 § 24 D. 1, 2): mulctam dic. (1. 6 § 9 D. 1, 18. 1. 32 § 12 D. 4, 8. 1. 2 D. 49, 3. 1. 131 § 1 D. 50, 16);

    mulctae dicendae ius (1. 2 § 8 D. 5, 1);

    poenam dic. sententia (1. 15 C. 9, 47);

    g) в договоре или в завещании что-нб. постановлять, legem dic. (1. 5 D. 18, 3. 1. 126 D. 50, 16);

    testamento legem dic. (1. 14 D. 28, 1. 1. 114 § 14 D. 30); (1. 22 pr. D. 32);

    n lege dicere (1. 6 § 1. 1. 40 pr. § 1 D. 18, D; (1. 6 § 3 D. 8, 4); (1. 27 D. 19, 1. cf. 1. 40 § 5 D. 18, 1);

    dic. conditionem (1. 6 § 2 eod.), modum (1. 2 pr. D. 19, 1); (1. 13 § 2 D. 8, 3. cf. 1. 22 D. 12, 1);

    h) обещать, сказать, особ. а) при продаже - известные качества проданной вещи (1. 1 § 1 D. 21, 1. 1. 19 § 2 eod. cf. 1. 14 § 9. 1. 18 § 1. 2. 1. 19. 38 § 10. 1. 47 pr. 1. 52 eod. 1. 37 D. 4, 3);

    b) при приданом, dos aut datur aut dicitur, aut promittitur (Ulp. VI, 1. 1. 4 C. Th 3, 13);

    i) определять, называть: ex eo, inde dici (1. 31. 49. 59 D. 50, 16);

    dici abusive, proprie, improprie (l. 15. 67 pr. 71 pr. 106. 130. 191 eod.);

    k) понимать, употреблять, duobus, tribus, modis dici (1. 18. 188. pr. eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dicere

  • 26 evincere

    отбирать вещь у приобретателя по судебному решению, отсуждать вещь или право: evictio, эвикция, отсуждение вещи, evinc. hereditatem per inofficiosi querelam, ab intestato (1. 21 § 2 D. 5, 2. 1 17. 55 D. 5, 3);

    patroni iure portionem, evinc. (1. 6 § 1 D. 5, 4); (1. 8 D. 35, 3);

    cavere evicta hereditate legata reddi (1. 8 § 4 D. 2, 8);

    si patronus legatum sibi relictum agnoverit, idque fuerit evictum (1. 8 § 1 D. 38, 2); это относится именно к тому случаю, когда проданная вещь принадлежит третьему лицу, которое по процессу лишает покупщика владения купленною вещью, или к тому случаю, когда третье лицо заявляет и доказывает свое право сервитута на купленную вещь, которая была продана как вещь, не обремененная служебностью (tit. D. 21, 2. C. 8, 45. 1. 1 D. cit.);

    evinc. usumfructum (1. 15 § 1. 1. 43 eod. 1. 66 pr. D. 18, 1);

    servitus evicta (1. 48 h. t.);

    Serviana actione evictus servus (1. 35 eod.);

    evinci in servitutem, libertatem (1. 46 § 2. 3 D. eod. 1. 45 § 1 D. 19, 1);

    evictionem praestare, обязанность продавца к очистке (1. 10 eod. cf. 1. 60 h. t.);

    obligatio evictionis s. de evictione, такая обязанность к очистке (1. 46 § 1. 1. 62 § 1. 1. 64 pr. eod.);

    evictionis поmine obligare, teneri (1, 10. 36. 46 § 1. 1. 54 § 1. 1. 62 pr. 1. 69. 75 eod.), cavere de s. pro evict. (1. 25 § 21 D. 10, 2. 1. 10 § 2 D. 10, 3. 1. 6 D. h. t.);

    fideiussorem ob evictionem dare, quem vulgo auctorem secundum vocant (1. 4 pr. h. t.);

    stipulatio evictionis s. de evictione, особая стипуляция, по которой продавец обязывался заплатить покупщику двойную покупную цену за проданную вещь, если третье лицо эвинцировало ее от покупателя (1. 19. § 3. D. 3. 5. 1. 22 pr. D. h. t.);

    actio evictionis s. de s. pro evictione, иск приобретателя против продавца о вознаграждении за вред и убытки в случае отсуждения вещи (1. 9. 51. § 2. 1. 56 § 1. 1. 62. § 2. 1. 66. § 1. 1, 72 eod.);

    iudicium de evict. (1. 26. D. 40, 12);

    de evict. convenire aliquem (1. 42. 46 pr. D. h, I.);

    denunciare de s. pro evictione, извещать продавца о предъявленном споре по вещи (1. 39 § 1. 1. 51 § 1. 1. 63 pr. eod. cf. denunciare s. c).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > evincere

  • 27 iactars

    1) махать, качать: inter fanaticos (жрецы) caput iact. (1. 1 § 9 D. 21, 1). 2) бросать: iact. lapidem (1. 5 § 1 D. 48, 5), lapillum (см.);

    missilia iact. in vulgus (1. 9 § 7 D. 41, 1);

    iact. retem (1. 12 D. 19, 1);

    pecunias iact., расточать (1. 25 pr. D. 22, 3. 1. 7 D. 41, 7. 1. 44 § 11 D. 27, 2); класть, делать, in mare iact. pilas (1. 30 § 4. D. 41, 1).

    3) произносить, часто упоминать, iact. infaustas voces, petulantia verba (1. 9 § 1 D. 34, 9. 1. 2 C. 9, 30);

    quod vulgo iactatur (1. 95 § 3 D. 16, 3).

    4) хвастать (1. 3 § 2 D. 2, 15. 1. 31 D. 28, 1. 1. 47 § 1 D. 38, 2. 1. 6 pr. D. 48, 19. 1. 225 D. 50, 16); расхвалять, прославлять (1. 19 § 3 D. 21, 1), se iactare, хвастаться (1. 7 C. 5, 11). Jactatio, а) произношение слов, ругание (1. 8 C. 2, 20);

    b) хвастовство, iactatione mortem sibi conscisсеге (1. 6 § 7 D. 28, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iactars

  • 28 iter

    дорога: а) проход, locus, quo s. qua e. per quem, viae, per quas vulgo iter fit (1. 1 pr. § 2. 1. 5 § 6. 1. 6 D. 9, 3. 1. 42 D. 21, 1);

    b) путешествие, iter agentes = viatores (1. 1 § 6 D. 47, 5. 1. 10 D. 6, 1. 1. 3 pr. D. 50, 16. cf. 1. 2 § 3 D. 38, 15. 1. 1 D. 2, 11); с) публичная дорогa (1. 1 § 1 D. 9, 3);

    iter publicum (1. 1 D. 43, 7. 1. 2 § 20. 34 D. 43, 8. 1. 1 pr. D. 43, 11);

    privatum (1. 1 pr. § 2. 7 seq. 1. 3 § 11 seq. D. 43, 19. 1. 1 pr. § 14. 17. 19 D. 43, 12);

    d) служебность, право прохода по соседнему участку - также право проезда верхом (1. 1 pr. D. 8, 3. - 1. 7. 12 eod. 1. 13 § 12. 1. 14 D. 8, 4. 1. 3 § 3 D. 8, 3. cf. 1. 17 D. 8, 6. 1. 4 eod. 1. 14 § 5 D. 8, 1 cf. 1. 12 pr. D. 11, 7. 1. 5 D. 47, 12);

    e) iter aquae = aquaeductus, служебность, по которой предоставляется право проводить воду из чужого имения (praedium) (1. 15 D. 8, 3. 1. 21 D. 8, 5. 1. 16. 19 pr. D. 8, 6. 1. 19 § 4 D. 10, 3. 1. 8 D. 43, 20).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iter

  • 29 ius

    1) право, a) в объективном смысле б) обнимает собой правила и нормы, определяющие порядок совместной жизни людей - это, так сказать, norma agendi, Rechtsordnung, Gesetz, Ge und Verbot): iuris praecepta sunt haec: honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere (1. 10 § 1 D. 1, 1. 1. 40 D. 1, 3. 1. 2 D. 1, 4. 1. 32 pr. D. 1, 3. 1. 6 § 1 D. 1, 1. cf. § 3. 9 J. 1, 2);

    ius naturale, gentium, civile;

    ius legitimum, solenne - honorarium, praetorium;

    ius publicum - privatum;

    iuris auctoritas (см. s. 3.), ratio (см.), forma (см. 1. e.);

    observatio et lex iuris (1. 14 pr. D. 29, 7);

    iuris ignorantia, error (см.), dubitatio (1. 85 § 2 D. 50, 17. 1. 2 § 43. D. 1, 2. 1. 2 § 11 eod. 1. 9 D. 1, 3);

    quid iuris sit? (1. 11 D. 18, 6. 1. 7 § 2 D. 20, 5. 1. 18 pr. D. 24, 1. 1. 30 D. 26, 2);

    id iuris est (1. 5 D. 13, 7);

    hoc s. eo iure utimur (1. 4 D. 2, 15. 1. 7 D. 28, 2. 1. 4 pr. D. 28, 6. 1. 152 pr. D. 50, 17);

    iure (non) valere (1. 54 D. 12, 6. 1. 31 pr. D. 39, 5. 1. 8 § 2 D. 29, 7. 1. 31 D. 28, 2. 1. 1 D. 5, 3. 1. 2 § 1 D. 29, 3. 1. 12 § 1 D. 37, 4. 1. 1 D. 28, 3. 1. 5 pr. 1. 24 D. 34, 9. 1. 6 pr. D. 48, 10. 1. 25 pr. 1. 38 D. 1, 7. 1. 3 § 1 D. 26, 2. 1. 39 § 2 D. 26, 7);

    iure quaesiti liberi прот. vulgo quaes. (1. 18 D. 38, 2); (l. 34 § 1 D. 23, 2. 1. 100 D. 50, 17. 1. 127 § 5 D. 45, 1);

    iure vindicare (1. 56 D. 26, 7. 1. 34 § 1 D. 4, 4. 1. 30 D. 42, 5);

    iure solutione liberari (1. 88 D. 46, 3. 1. 60 D. 46, 1);

    ipso iure (см. ipse s. c. 1. 19 D. 49, 1. 1. 1 pr. D. 47, 10. cf. 1. 3 D. 1, 1. 1. 5 § 1 D. 9, 2. 1. 1 pr. 1. 20 § 11 D. 39, 1);

    iure licito - per iniuriam (1. 3 § 1 D. 4, 2); в) правило, положение, источник права, lege vel quo alio iuri agere etc. (1. 3 D. 1, 14. 1. 131 § 1 D. 5, 16. 1. 5 pr. D. 22, 3. 1. 45 pr. D. 23, 2. 1. 82 D. 50, 17. 1. 52 § 3 D. 2, 14);

    ius S Cti inducere (1. 3 § 2 D. 38, 4);

    iura condere, reddere, interpretari (§ 8 J. 1, 2. 1. 2. 10. 13. D. 1, 2. 1. 2 § 8 eod.);

    scripta iura (1. 35 D. 1, 3. 1. 1 D. 12, 1. 1. 2 D. 29, 1);

    vetustatis iura (1. 4 § 2 C. 6, 38); г) право в силу судебного решения, ius facit pronunciatio (1. 50 § 1 D. 30);

    ius fieri ex sententia iudicis (1. 17 § 1 D. 5, 2);

    si perlusorio iudicio actum sit - an ius faciat iudex? (1. 14 pr. D. 49, 1); д) особ. обоз. ius правило гражд. права против. преторскому праву (Gai. II. 32); отсюда ipso iure, уже по гражд. праву (см. ipse s. 3); (1. 60 D. 41, 1. 1. 1 pr. D. 7, 4. 1. 1 § 1 D. 2, 12). С другой стороны, под ius понимают также преторское право (ius honorarium, praetorium) и ius dicere, statuere, reddere относятся к постановлениям и решениям сановников, которые имели судебную власть (1. 1 D. 2, 1. 1. 10 eod. 1. 14 eod. 1. 18 eod. 1. 20 eod. 1. 1 § 1 D. 2, 3. 1. 2 § 13 D. 1, 2. 1. 26 D. 39, 3. 1. 7 § 2 D. 1, 16. 1. 26 § 4 D. 4, 6. 1, 25 C. 2, 13. 1. 2 § 1 D. 16, 1. 1. 16 D. 1, 18);

    ius dicere de capite civis rom. (1. 2 § 23 D. 1, 2);

    dies, quibus ius Praetor reddit (1. 1 D. 44, 3. 1. 11 D. 1, 1. 1. 1 § 1 D. 2, 2);

    iniquum ius adversus aliq. impetrare (1. 3 pr. eod.); е) наука права: ius est ars boni et aequi (1. 1 pr. D. 1, 1. 1. 1 cit. 1. 1 D. 1, 22. 1. 9 § 4 D. 48, 19. 1. 4 D. 50, 13);

    b) в субъективном смысле - есть свободная воля человека, способность свободного действия (facultas agendi, Befugniss, Berechtigung): nemo plus iuris ad alium transferre potest, quam ipse haberet (1. 54. cf. 1. 160 § 2 D. 50, 17);

    nullus videtur dolo (s. vim) facere, qui suo iure utitur (1. 55. 155 § 1 eod. 1. 175 § 1 eod.);

    ius suum conservare (1. 41 D. 1; 3);

    nihil iuris habere (1. 49 D. 5, 3. 1. 15 D. 40, 4. 1. 15 § 33 D. 39, 2. 1. 181 D. 50, 16. 1. 21 § 1 D. 20, 4. 1. 78 § 4 D. 31. 1. 30 pr. D. 39, 2. 1. 13 § 1. 1. 19 pr. eod. 1. 25 D. 8, 6. cf. 1. 1 § 19 D. 43, 20);

    ius in rem habere (1. 20 D. 32. 1. 1 pr. B. 13, 3);

    iuris velut possessor (1. 18 § 1 D. 5, 3);

    iura praediorum = servitutes (1. 1 § 1 D. 1, 8. 1. 2. 6 D. 8, 2. 1. 3 D. 8, 6. 1. 11 § 3 D. 20, 1. 1. 86 D. 50, 16. 1, 23 eod.);

    viam aut aliquod ius fundi emere (1. 20 D. 8, 1);

    ius crediti, debiti (1. 12 § 2. 1. 13 D. 4, 2. 1. 21 § 1 D. 29, 5);

    ius testandi, testamenti faciendi (1. 6 pr. D. 28, 1. 1. 13 § 2 D. 36, 1);

    ius donandi, vendendi, concedendi (1. 163 D. 50, 17. 1. 32 D. 23, 2. 1. 4 D. 40, 10. 1. 14 D. 1, 7);

    sui iuris persecutio (1. 46 D. 2, 14);

    iuris experiundi causa vocare (1. 1 D. 2, 14); обоз. тк. совокупность всех имущественных прав известного лица: succedere, successio in ius demortui, in omne s. universum ius (1. 13 § 1 D. 21, 3. 1. 37 D. 29, 2. 1. 3 pr. D. 37, 1. 1. 11 D. 44, 3. 1. 24 D. 50, 16. 1. 128 § 1 D. 50, 17. 1. 9 § 12 D. 28, 5. § 11 J. 2, 20);

    c) = potestas, quaedam personae sui iuris sunt;

    quaedam alieno iuri subiectae (pr. J. 1, 8. 1. 1 pr. D. 1, 6. 1. 3 § 3 D. 24, 1. 1. 5 § 6 D. 26, 8. 1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 14 § 3 D. 36, 2. 1. 50 pr. § 4 D. 32. 1. 38 pr. D. 38, 2);

    proprii i. constitutus (1. 15 C. 5, 3);

    d) = status напр. emancipari a patre adoptivo, atque ita pristinum ius recuperare (1. 33 cf. 1. 18 D. 1, 7);

    e) = conditio s. 1, causa s. 5.напр. ius actoris deterius facere, прот. in eadem causa sistere (1. 1 § 1 D. 2, 9. 1. 126 D. 50, 16. 1. 15 D. 13, 7. 1. 29 § 2 D. 20, 1. 1. 8 D. 33, 10. 1. 12 § 42 D. 33, 7): f) отношение (1. 12 D. 1, 1. 1. 23 D. 1, 7).

    2) = iudicium, суд (как место) (1. 11 D. 1, 1. 1. 4 § 1 D. 11, 1); напр. in ius vocare (tit. D. 2, 4 7);

    produci (1. 5 § 2 D. 2, 7. 1. 23 § 4 D. 28, 5);

    ad quem de ea re ius s. in iure aditum erit (1. 6 D. 2, 12. 1. 2 § 1 D. 16, 1);

    in iure sisti (1. 4 pr. D. 2, 4. 1. 1 § 2. 8 D. 3, 1. tit. D. 11, 1);

    respondere (1. 26 § 3. 1. 27 § 1 D. 9, 4);

    confiteri (1. 1 § 7 D. 38, 5. 1. 29 § 1 D. 39, 5. 1. 56 D. 42, 1);

    pecuniam offerre (1. 56 § 1 D. 17, 1);

    in iure cedere, cessio (см. cedere s. 3. 1. 9 D. 42, 3).

    3) = iudicium, судебное рассмотрение дела, dies, in quibus debent iura differri (1. 7 C. 3, 12)

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ius

  • 30 iustus

    (adi.) iuste (adv.) сообразный с правом, а) законный, справедливый, основательный;

    iuste, не без основания, справедливо, напр. i. metus (1. 7 § 1 D. 4, 2. 1. 43 D. 39, 6);

    i. timor mortis (1. 3 D. 4, 6);

    vani timoris i. excusatio non est (1. 184 D. 50, 17);

    i. dolor (1. 3 § 3 D. 29, 5. 1. 38 § 8 D. 48, 5. 1. 4 C. 9, 9);

    i. causa errandi, erroris (1. 16 § 2 D. 38, 2. 1. 11 D. 41, 4);

    i. error (1. 2 D. 4, 1. 1. 11 § 10 D. 11, 1. 1. 50 pr. D. 41, 2. 1. 44 pr. D. 41, 3);

    i. causa ignorantiae, i. ignorantia (1. 66 § 1 D. 6, 1. 1. 89 § 7 D. 31. 1. 15 § 5 D. 43, 24. 1. 42 D. 50, 17);

    i. ratione motum donare (1. 7 § 1 D. 39, 5);

    i. ratione opinari (1. 11 § 3 D. 11, 1);

    iuste putare, credere (1. 21 D. 15, 3. 1. 1 § 8 D. 25, 4);

    ex i. causa abesse (1. 19 pr. 1. 20. 28 § 3. 1. 29. 36 D. 40, 5);

    i. causa excusationis (1. 25 D. 17, 1. 1. 37 pr. D. 27, 1);

    i. causa traditionis (1. 3 § 1 D. 6, 2. 1. 35 D. 10, 2. 1. 7 § 3. 4. 8 D. 10, 3. 1. 24 D. 41, 2. 1. 2. 3 pr. D. 43, 17);

    b) на основании закона;

    iuste, законно, i. possessor (1. 31 § 2 D. 5, 3. 1. 7 § 3 D. 6, 2);

    iuste possidere (1. 22 § 1 D. 9, 4. 1. 3 § 5. 1. 11 D. 41, 2. 1. 4 § 12 D. 41, 3. 1. 1 pr. D. 41, 9);

    i. retentio (1. 55 § 4 D. 47, 2);

    repetitio (1. 31 § 1 D. 16, 3);

    exceptio (1. 66 D. 50, 17);

    i. rem postulare (1. 39 pr. D. 21, 2);

    i. querela (1. 11 § 2 D. 48, 8);

    iuste queri (1. 6 D. 38, 6);

    deprecari (1. 2 D. 1, 6);

    exigere (1. 24 D. 42, 8. 1. 24 pr. D. 22, 1);

    contradicere (1. 14 D. 40, 5. 1. 3 C. 40, 16);

    i. accusator (1. 2 § 9 D. 48, 5);

    i. appellatio;

    non iuste appellare (1. 21 § 2 D. 49, 1);

    i. sententia (1. 21 D. 3, 2);

    iustissime edicere (1. 7 pr. D. 3, 4);

    i. interpretatio (1. 201 D. 50, 16);

    i. pactum (1. 52 § 2 D. 2, 14);

    i. conventio, i. causa conventionis (1. 5 § 2 D. 18, 5. 1. 18 D. 23, 4); особ. по гражданскому праву = legitimus, напр. iustas nuptias inter se cives Rom. contrahunt, qui secundum praecepta legum cogunt (pr. J. 1, 10);

    i. matrimonium (1. 13 D. 34, 9. 1. un. pr. D. 38, 11. cf. Ulp. V, 3);

    i. uxor (1. 31 D. 23, 2. 1. 28 § 3. D. 28, 2. 1. 65 § 1 D. 23, 2. 1. 1 pr. D. 38, 4. 1. 6 C. 5, 5. 1. 5 § 2 D. 1, 5. 1. 17 § 3 D. 1, 7);

    iuste procreati, i. liberi, прот. vulgo quaesiti (1. 4 § 3 D. 2, 4. 1. 2 § 1 D. 38, 17. 1. 12 D. 1, 5. 1. 2 pr. D. 1, 7);

    i. pater (1. 44 § 3 D. 23, 2. 1. 9 D. 50, 1), tutor (1. 27 pr. D. 26, 2);

    i. aetas, прот. pupillaris (1. 16 D. 49, 14. cf. 1. 50 § 6 D. 32. 1. 8 D. 12, 4. 1. 16 § 17 D. 36, 1. 1. 8 § 3 D. 40, 1. 1. 2 C. 7, 4. 1. 2 C. 3, 31. 1. 28 D. 9, 4. 1. 34 D. 45, 3. 1. 6 D. 1, 5. 1. 9 pr. D. 40, 2);

    i. dominii exceptio (1. 16 D. 6, 2. 1. 57 D. 17, 1);

    i. hereditas (1. 3 § 2 D. 17, 2);

    non i. testamentum (1. 3 D. 26, 3. 1. 22 D. 29, 2. 1. 1 pr. D. 28, 1);

    c) соответствующий, сообразный с обстоятельствами, напр. sumtus iusti (1. 6 § 1 D. 5, 4);

    iustam sumtus rationem egredi (1. 14 § 6 D. 11, 7. 1. 39 eod.);

    i. sepulcrum (1. 43 eod.);

    iusta facere mortuo (1. 2 D. 2, 4. 1. 20 § 1 D. 29, 2);

    d) соразмерный: iusto pretio rem aestimare (1. 10 § 2 D. 10, 3. 1. 16 § 9 D. 20, 1. 1. 36 pr. D. 24, 1. cf. 1. 3 § 5 D. 49, 14);

    pluris iusto vendere (1. 31 § 4 D. 40, 5. 1. 12 § 1 D. 23, 3. 1. 54 D. 31);

    e) справедливо поступающий: iudex i. (1. 14 § 13 D. 11, 7);

    iustius facere (1. 12 D. 28, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iustus

  • 31 iuvenis

    молодой, mulier admodum iuv. (1. 22 § 6 D. 24, 3);

    iuvenior - senior (1. 2 D. 47, 21); юноша: a) прот. puer и senior (1. 8 § 10 D. 2, 15);

    b) = qui adolescentis excessit aetatem, quoad incipiat inter seniores numerari (1. 69 § 1 D. 32);

    e) = adolescens minor (1. 25 § 1 D. 4, 4. 1. 26 D. 12, 1. 1. 24 § 1 D. 49, 1);

    d) = impubes (1. 28 § 2 eod.);

    e) "solent quidam, qui vulgo se iuvenes appellant, in quisbusdam civitatibus turbulentis se acclamationibus popularium accommodare" (1. 28 § 3 D. 48, 19).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iuvenis

  • 32 mater

    мать a) в тесн. см.напр. m. semper certa est, etiamsi vulgo conceperit (1. 5 D. 2, 4. 1. 24 D. 1, 5);

    maternus, материнский, mat. affectus (1. 5 § 14 D. 25, 3. 1. 31 § 1 D. 39, 5);

    bona, hereditas (1. 77 § 20 D. 31. 1. 81 D. 36, 1. 1. 2. 5 C. 6, 57);

    b) пер. ipsa (sc. ecclesia) religionis et fidei mater perpetua est (1. 14 pr. C. 1, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > mater

  • 33 meretrix

    блудница (1. 4 § 3 D. 12, 5. 1. 3 pr. D. 37, 12. 1. 38 pr. D. 38, 1. 1. 40 D. 47, 2);

    meretricius, блудный, распутный: meretr. more vulgo se praebere (1. 22 C. 9, 9. 1. 29 § 4 D. 48, 5);

    vestis meretr. (1. 15 § 15 D. 47, 10).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > meretrix

  • 34 spurius

    (adv.) незаконнорожденный. vulgo conceptus (§ 12 I. 1, 10. Gai. I. 21a. 64. 1. 23 D. 1, 5. 1. 4 D. 38, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > spurius

  • 35 via

    дорога: а) улица, проход (1. 157 § 1 D. 50, 16);

    viae, per quas vulgo iter fit, (1. 6 pr. D. 9, 3. 1. 2 § 22. 23 D. 43, 8);

    viam muniunto (L. XII. tab. VII. 7);

    b) вещный, сельский сервитут (1. 7 pr. eod.);

    c) путь, путешествие (1. 30 § 2 D. 34, 4);

    d) пер. средство, via iuris, qua creditorum fraudes rescindi solent (1. 22 D. 42, 8);

    via distractionis (1. 5 § 9 D. 27, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > via

См. также в других словарях:

  • vulgo — vulgo …   Dictionnaire des rimes

  • vulgo — [ vylgo ] adv. • 1832; adv. lat. ♦ Didact. Dans la langue commune (opposé à scientifiquement).⇒ vulgairement. Dans une langue grossière. « Le souteneur (vulgo “maquereau”) » (L. Daudet). ⇒VULGO, adv. Rare. Dans la langue courante non scientifique …   Encyclopédie Universelle

  • Vulgo — ist ein aus dem Lateinischen stammender Begriff und wird häufig in abgekürzter Form als v/o benutzt (vulgus „das Volk“; vulgo „im Volk“, „in das Volk getragen“, „im Allgemeinen“). Der Zusatz vulgo war im 18. und 19. Jahrhundert üblich, um… …   Deutsch Wikipedia

  • Vulgo — y chusma son términos despectivos con los que se designa a las clases bajas, que con términos más neutros (o, en su caso admirativos) se desigan como muchedumbre, plebe, el común, el pueblo o las masas. El término chusma deriva de la palabra… …   Wikipedia Español

  • vulgo — v. volgo.   vulgo avv. lat. (propr. popolarmente ), non com. [nel modo più conosciuto dai più: ho una forte rinite, v. raffreddore ; si chiama Mario Casadei, v. il Morino ] ▶◀ comunemente, volgarmente …   Enciclopedia Italiana

  • vulgo — лат. (вульго) обыкновенно, в просторечии. Толковый словарь иностранных слов Л. П. Крысина. М: Русский язык, 1998 …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Vulgo — (lat.), gewöhnlich, gemeiniglich, insgemein, im gemeinen Sprachgebrauch. V. quaesiti, s.u. Uneheliche Kinder a) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vulgo — (lat.), gewöhnlich, gemeiniglich …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Vulgo — (lat.), insgemein, gewöhnlich …   Kleines Konversations-Lexikon

  • vulgo — s. m. 1. O comum dos homens. 2. A classe popular, a plebe. • adv. 3. Vulgarmente …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • vulgo — (Del lat. vulgus). 1. m. El común de la gente popular. 2. Conjunto de las personas que en cada materia no conocen más que la parte superficial. 3. germ. mancebía (ǁ casa de prostitución). 4. adv. m. vulgarmente (ǁ comúnmente) …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»