Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

vocativus

См. также в других словарях:

  • Vocatīvus — Vocatīvus, 1) (Anrede , Rufefall), s.u. Casus 3) b); 2) ein zu unerwarteten, launigen, neckenden, harmlosen Scherzen stets aufgelegter Mensch, ein loser Vogel …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vocativus — *1. Dos ist a rechter Vocativ. (Ulm.) *2. Er ist ein schlauer (schlimmer) Vocativus. – Trutz Simplex; Utopia, 1670, S. 143; Lohrengel, I, 176. »Da kam der schlaue Vocativus auf einen andern Schlag.« (Simplic., III, 83.) …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • vocatif — [ vɔkatif ] n. m. • 1552; h. XIVe; lat. vocativus, de vocare « appeler » ♦ Ling. Dans les langues à déclinaisons, Cas employé pour s adresser directement à qqn, à qqch. Vocatif latin, grec. ♢ Dans les langues sans déclinaisons, Construction,… …   Encyclopédie Universelle

  • Vokativ — Vo|ka|tiv 〈[ vo: ] m. 1; Gramm.〉 für die Anrede verwendeter Kasus, z. B. im Lateinischen; Sy Anredefall [<lat. (casus) vocativus „Anrufungs , Anredefall“; zu vocare „anreden“] * * * Vo|ka|tiv , der; s, e [lat. (casus) vocativus, eigtl. = zum… …   Universal-Lexikon

  • vocativ — VOCATÍV, vocative, s.n. (gram.) Caz al declinării care exprimă o chemare sau o invocare adresată cuiva. – Din fr. vocatif, lat. vocativus. Trimis de bogdanrsb, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  VOCATÍV s. (gram.) (înv.) chemătoare. Trimis de siveco, 05 …   Dicționar Român

  • Vocativ, der — Der Vocatív, des s, plur. die e, oder in der vollständigen lateinischen Form, der Vocativus, des vi, plur. die vi, die fünfte Endung der Nennwörter in der Sprachkunst, nach dem Lateinischen Vocativus, welche Endung einige Sprachlehrer die… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Vocativo — (Del lat. vocativus.) ► sustantivo masculino LINGÜÍSTICA Caso de la declinación de las lenguas flexivas, que se usa para invocar, llamar o nombrar a la persona o cosa a la que se dirige el hablante. * * * vocativo (del lat. «vocatīvus») m. Gram.… …   Enciclopedia Universal

  • Звательный падеж —     Падежи Склонение …   Википедия

  • Casus — (lat.), 1) Zufall; 2) so v.w. Fall; daher C. conscientiae, Gewissensfall, s.u. Casuistik; C. vabĭlis, ein angegebener, angenommener Rechtsfall; C. emergens, ein Umstand, durch dessen Eintritt auf einmal ein anhängiger Proceß eine andere Wendung… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vokativ — Ein rechter Vokativus wird in zahlreichen Mundarten jemand genannt, dem nicht zu trauen ist, der es ›hinter den Ohren‹ hat. So schon bei Grimmelshausen im ›Vogelnest‹ (2, 6): »Der Apotheker, welcher gar ein arger Vocativus ist«. ›Vocativus‹ ist… …   Das Wörterbuch der Idiome

  • Vokativ — Vokativ: Der Name des Kasus der Anrede ist eine gelehrte Entlehnung aus lat. (casus) vocativus, eigentlich »zum Rufen, Anreden dienender Fall«. Lat. vocativus gehört zu lat. vocare »rufen« (vgl. den Artikel ↑ Vokal) …   Das Herkunftswörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»