vinum+generosum

* * *

rĕ-quīro, sīvi or sii, sītum, 3, v. a. [quaero], to seek again; to look after, to seek or search for; to seek to know, to ask or inquire after (class.; cf.: repeto, reposco, exploro).

In gen.: Ph. Quid quaeritas? Ha. Vestigium hic requiro, Qua, etc., Plaut. Cist. 4. 2, 58:

ego illam requiram jam, ubi ubi est,

id. Ep. 3, 4, 56; so,

aliquem,

id. As. 2, 2, 1; id. Capt. 3, 1, 13; id. Bacch. 3, 5, 2; id. Pers. 4, [p. 1575] 6, 14; Ter. Ad. 3, 4, 65; id. Phorm. 2, 1, 79; 5, 6, 41; Caes. B. C. 2, 35; Cic. Rep. 1, 28, 44; Sall. C. 40, 1: legatos Allobrogum, Greg. M. in Job, 31, 54; Amm. 23, 6 al.; cf.:

juvenem oculisque animoque,

Ov. M. 4, 129:

oculis terram,

Curt. 4, 7, 11:

cerva requisita,

Gell. 15, 22, 6:

libros,

Cic. Fin. 3, 3, 10; cf.:

scripta SCtis abolita,

Suet. Calig. 16:

extractum anulum,

id. Tib. 73:

membra omnia,

Quint. 11, 2, 13:

artus, ossa,

Ov. M. 2, 336:

portus Velinos,

Verg. A. 6, 366:

cibos,

Col. 8, 8, 1:

vinum generosum et lene,

Hor. Ep. 1, 15, 18:

animi neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident,

Cic. N. D. 2, 38, 96:

causam tam facilis eventus,

Front. Strat. 3, 1, 2; cf.

causam,

Ov. M. 10, 388:

vera,

Lucr. 1, 640:

tua facta,

Ov. H. 6, 31:

mea facta,

id. M 13, 211:

quaedam requisita se occultant, et eadem forte succurrunt,

Quint. 11, 2, 7; cf. id. 8, prooem. § 30 Zumpt N. cr.; id. 5, 10, 121:

quod si quis parum credat, apud ipsum (Lucilium) in nono requirat,

id. 1, 7, 19.—With dependent clause:

requireres, rogitares, quis esset, aut unde esset, etc.,

Plaut. Merc. 3, 4, 48:

(bestiae) ut requirant atque appetant, ad quas se applicent ejusdem generis animantes,

Cic. Lael. 21, 81:

illud quoque requisivi, quā ratione, etc.,

id. Quint. 29, 88; cf. id. N. D. 1, 22, 60:

requirunt, num aliquid, etc.,

Quint. 12, 9, 17:

forsitan et, Priami fuerint quae fata, requiras,

Verg. A. 2, 506:

cum requisisset ubinam esset,

Nep. Att. 10, 4:

secum, cur sit bis rapta, requirit,

Ov. M. 15, 233.— Impers. pass.:

requiretur fortasse nunc, quemadmodem, etc.,

Cic. Imp. Pomp. 9, 22. — Absol.:

videmusne, ut pueri... pulsi requirant et aliquid scire se gaudeant?

Cic. Fin. 5, 18, 48:

subito res vetustas reddere se et offerre, nec tantum requirentibus, sed etiam sponte interim,

Quint. 11, 2, 5:

pande requirenti nomen terraeque tuumque,

Ov. M. 4, 679. —

Requirere ex or ab aliquo (aliquid), to ask, demand, inquire any thing of a person; to question a person about any thing:

ex quibus requiram, quonam modo latuerint aut ubi, etc.,

Cic. Cael. 28, 67:

si quis requirit cur Romae non sim,

id. Att. 12, 40, 3; cf.:

saepe ex me requiris, cur, etc.,

Tac. Or. 1:

quoniam nihil ex te hi requirunt,

Cic. Rep. 2, 38, 64; Quint. 1, 6, 31:

facilia sunt ea, quae a me de Vatinio requiris,

Cic. Fam. 1, 9, 19; cf.:

ut id a me neve in hoc reo neve in aliis requiras,

id. ib. 1, 9, 19:

illud mihi numquam in mentem venit a te requirere,

id. Ac. 1, 1, 5:

aliquid de antiquitate ab aliquo,

Nep. Att. 20, 2. —

In partic., with the accessory idea of need, to ask for something needed; to need, want, lack, miss, be in want of, require (syn. desidero):

omnes hoc loco cives Romani vestram severitatem desiderant, vestram fidem implorant, vestrum auxilium requirunt,

Cic. Verr. 2, 5, 67, § 172:

qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior,

id. Tusc. 5, 8, 23:

habuit, non habet: desiderat, requirit, indiget,

id. ib. 1, 36, 87: isto bono utare, dum assit;

cum absit, ne requiras: nisi forte adulescentes pueritiam, paulum aetate progressi adulescentiam debent requirere,

id. Sen. 10, 33; id. Fin. 1, 18, 61:

magnam res diligentiam requirebat,

Caes. B. G. 6, 34:

non ex liberis populis reges requiri,

Cic. Rep. 1, 32, 48:

mala causa est quae requirit misericordiam, Publ. Syr. v. 312 Rib.: divitias,

Tib. 1, 1, 41.—

Pass., to be required, i. e. to be requisite, necessary:

in hoc bello Asiatico virtutes animi magnae et multae requiruntur,

Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

haec in altercatione,

Quint. 6, 3, 46:

aliquae orationes ad cognoscendam litium rationem requiruntur,

id. 10, 1, 23; Col. 1, 7, 1.—

Transf., like desiderare, to perceive to be wanting, to look in vain for, to miss:

qui (oculi) quocumque inciderunt, veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirunt,

Cic. Mil. 1, 1:

libertatem meam,

id. Planc. 38, 93:

et pacis ornamenta et subsidia belli,

id. Imp. Pomp. 2, 6: unum historikon, id. Att. 6, 1, 8:

Caesaris in se indulgentiam,

Caes. B. G. 7, 63:

quae nonnumquam requirimus,

Cic. Mur. 29, 61:

aliquid,

Quint. 2, 10, 15:

multos, Quos quondam vidi,

Ov. M. 7, 515:

vereor, ne desideres officium meum... sed tamen vereor, ne litterarum a me officium requiras,

Cic. Fam. 6, 6, 1:

in quo equidem majorum nostrorum saepe requiro prudentiam,

id. Par. 1, 1, 7.— Hence, rĕquīsītum, i, n., P. a., as subst. (acc. to II.), a want, need, requirement (rare): ad requisita naturae, i. e. to the calls, Sall. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 59 (Hist. 1, 54 Dietsch); Spart. Car. 6.

* * *

gĕnĕrōsus a, um, adj. [genus], of good or noble birth, noble, eminent (class.).

Lit.:

generosa ac nobilis virgo (opp. mulier ignota),

Cic. Par. 3, 1, 20:

civili generosa ab stirpe profectus,

id. Div. 1, 12, 20:

generosissima femina,

Suet. Tib. 49; cf.:

viderat a veteris generosam sanguine Teucri Iphis Anaxareten, humili de stirpe creatus,

Ov. M. 14, 698:

non quia, Maecenas, nemo generosior est te... naso suspendis adunco Ignotos,

Hor. S. 1, 6, 2; cf. id. 24: quamquam ego naturam unam et communem omnium existimo, sed fortissimum quemque generosissimum, Sall. J. 85, 15:

nominibus generosus avitis,

Ov. Tr. 4, 4, 1:

Maeoniā generose domo,

Verg. A. 10, 141:

miles,

i. e. the Fabii, Ov. F. 2, 199:

o generosam stirpem!

Cic. Brut. 58, 213:

atria,

Ov. F. 1, 591:

quis enim generosum dixerit hunc?

Juv. 8, 30:

sapiens et nobilis et generosus,

id. 7, 191; 8, 224.—

Transf., of animals, plants, etc., of a good or noble species, noble, superior, excellent (mostly poet. and in post-Aug. prose):

sues,

of a noble stock, Plin. 11, 40, 95, § 233:

pecus,

Verg. G. 3, 75:

equus,

Quint. 5, 11, 4; Symm. Ep. 4, 61:

leones generosissimi,

Plin. 10, 21, 24, § 47:

testa (i. e. concha),

Hor. S. 2, 4, 31:

ostrea,

Plin. 32, 6, 21, § 61:

generosum et lene requiro (vinum),

of a good sort, generous, Hor. Ep. 1, 15, 18; cf.

vitis,

Col. 3, 2 fin.; 3, 2, 17:

pruna,

Ov. M. 13, 818; cf.:

generosissima mala,

Plin. 15, 17, 18, § 64:

quod est pomum generosissimum? nonne quod optimum?

Quint. 5, 11, 4:

sorba,

Plin. 15, 21, 23, § 85:

obsonium,

id. 15, 29, 35, § 118:

arbor,

Quint. 8, 3, 76:

flos,

Ov. F. 5, 211 al.:

generosos palmite colles,

id. M. 15, 710; cf.:

insula inexhaustis Chalybum generosa metallis,

Verg. A. 10, 174.—

Trop.

Of persons, noble-minded, magnanimous, generous:

cum de imperio certamen esset cum rege generoso ac potente (Pyrrho),

Cic. Off. 3, 22, 86; cf.:

quid homo? nonne is generosissimus qui optimus?

Quint. 5, 11, 4:

Alexander generosi spiritus imperator,

Plin. 8, 40, 61, § 149:

quis enim generosum dixerit hunc qui Indignus genere,

Juv. 8, 30.—

Of things, noble, dignified, honorable:

humilis et minime generosus ortus amicitiae,

Cic. Lael. 9, 29:

quaedam generosa virtus,

id. Tusc. 2, 6, 16:

Dolabella, vir simplicitatis generosissimae,

Vell. 2, 125 fin.:

quo generosior celsiorque est (animus),

Quint. 1, 2, 3; id. 2, 4, 4:

forma magnifica et generosa quodammodo,

Cic. Brut. 75, 261;

quoted by Suet. paraphrastically,

Suet. Caes. 55: quicquid est in oratione generosius, Quint. prooem. 24: tamen emerui generosos vestis honores, i. e. the dress of honor (of a mother of three children), Prop. 4, 11, 61. —Hence, * adv.: gĕnĕrōse (acc. to II.), nobly:

generosius Perire quaerens,

Hor. C. 1, 37, 21.