-
1 vetus
vetus, veteris, Compar. veterior, wofür klassisch vetustior, Superl. veterrimus, wofür gew. klassisch vetustissimus (zu griech. ετος = Ϝέτος), eig. was schon lange Zeit besteht im Gegensatz zu recens, was erst vor kurzem zu sein angefangen hat, alt, I) adi.: a) im Ggstz. zum Jungen, boves (Ggstz. novelli), Varro: gallinae (Ggstz. iuvencae), Plin.: homo, Ter.: senatores, Liv.: imperatores duo, ergraute, Nep.: veteres senes, pleonastisch, Tibull.: so auch veteres et senes, Tac. dial.: u. senectus, Hor. – b) im Ggstz. zum Neuen, navis, Caes.: panis, Plin.: clavi, Plin.: necessitudines, Cic.: senator vetus et gravis aetate, Liv.: v. milites, alte, langgediente Soldaten, Liv.: so auch exercitus, Liv.: centuriones, Liv.: Antemna veterior est quam Roma, Cato origg. 1. fr. 25. – m. Genet. = ergraut, seit langem erfahren in usw. (s. Nipperd. Tac. ann. 1, 20. Heräus Tac. hist. 4, 20, 10), militiae, Tac.: operis ac laboris, Tac.: laborum, Sil.: vetus expertusque belli, Tac. (u. so belli vetus auch Corp. inscr. Lat. 8, 2581, 9): m. Genet. Gerund., regnandi, Tac. ann. 6, 44: Vologesi vetus et penitus infixum erat arma Romana vitandi, bei V. war es ein alter u. tief eingewurzelter Grundsatz, Tac. ann. 15, 5. – m. in u. Abl., ergraut in usw., vetus in astutia, Donat. Ter. Andr. 2, 6, 26. – m. Infin., bellare, Sil. 5, 565. – c) im Ggstz. zum Jetzigen, alt = vorig, ehemalig, früher, delictum, Liv.: exercitus, Liv.: tribuni, Liv.: incolae, Ascon. in Cic. Pis.: figura, Verg.: res, Cic.: innocentia, Cic.: auch verb., veterem atque antiquum quaestum servo, Plaut.: veteres et, ut aiunt, prisci viri, die alte u., wie man sagt, ergraute Vorzeit, Cic.: veteres (alter Sitte treue) et sancti viri, Sall. fr.: u. so Lucretia vetus Romana, eine alte (keusche) R., Augustin. de civ. dei 1, 19, 1. p. 31, 13 D.2: veteres auctores (Ggstz. recentes), Tac.: poëtae veterrimi, ganz aus der Vorzeit, Cic. – b. Tac. gew. v. der Zeit vor der Schlacht bei Aktium, aetas, Vorzeit, Tac.: populi Romani res, Tac. – II) subst.: A) veterēs, um, m., die Alten, a) = die Altvorderen, die Ahnen, Cic. Phil. 5, 47. – b) = die alten Schriftsteller, nostri veteres, Plin. 36, 59: omnes veteres et Cicero praecipue, Quint. 9, 3, 1: antiqui veteres, alten Griechen (viell. alten Attiker), Fronto epist. ad amic. 1, 18. p. 186, 5 N.: Ggstz. orationes veterum et novorum, Quint. 5, 4, 1. – B) Veterēs, um, f. (sc. tabernae), die alten Wechslerläden auf der Südseite des rom. Forums (Ggstz. Novae, s. novusno. I, B, c), sub Veteribus, Plaut., Cic. u.a.: pone Veteres, Liv. Vgl. Jordan Topogr. der Stadt Rom 1, 2. S. 381. – C) vetera, um, n., das Alte, Ehemalige, Ggstz. praesentia, Tac. dial. 18: haec vetera, diese alten Schriftstücke, Tac. dial. 37: vetera novis antehabeo, Tac. ann. 1, 58: si vetera (die alten, früheren Vorgänge) mihi ignota (sunt), Cic. Sull. 51: vetera vaticinamini, alte, längst bekannte Dinge, Plaut. Pseud. 363: vetera omittere, das Vergangene aus dem Spiele lassen, Sall. Iug. 102, 14: illa vetera omittere, jene alten Geschichten aus dem Spiele lassen, Cic. ad Att. 8, 3, 3: vetera odisse, nova exoptare, Sall. Cat. 37, 3: vetera et antiqua (Althergebrachtes) mirari, Tac. dial. 15 in.: vetera (das Alte = die alten Sagen) scrutari, Cic. Tusc. 1, 29. – / Urspr. Form veter, Enn. ann. 17. Acc. tr. 481. – Compar. veterior ist archaist. (s. oben); dafür klass. vetustior (vgl. Varro LL. 6, 59), zB. Cic. Brut. 83. Liv. 10, 9, 12 u.a. – Abl. Sing. regelm. vetere (vgl. Halm Cic. de imp. Pomp. 26. p. 144); bei Iuven. 6, 121 u. Stat. Theb. 1, 360 u. 11, 582 u. 13, 374 veterī; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 85–87. – vetus bei Ortsnamen ist in späterer Zeit indeklinabel, wie Petschenig in Wölfflins Archiv 10, 532 durch Beispiele nachweist.
-
2 vetus
vetus, veteris, Compar. veterior, wofür klassisch vetustior, Superl. veterrimus, wofür gew. klassisch vetustissimus (zu griech. ετος = έτος), eig. was schon lange Zeit besteht im Gegensatz zu recens, was erst vor kurzem zu sein angefangen hat, alt, I) adi.: a) im Ggstz. zum Jungen, boves (Ggstz. novelli), Varro: gallinae (Ggstz. iuvencae), Plin.: homo, Ter.: senatores, Liv.: imperatores duo, ergraute, Nep.: veteres senes, pleonastisch, Tibull.: so auch veteres et senes, Tac. dial.: u. senectus, Hor. – b) im Ggstz. zum Neuen, navis, Caes.: panis, Plin.: clavi, Plin.: necessitudines, Cic.: senator vetus et gravis aetate, Liv.: v. milites, alte, langgediente Soldaten, Liv.: so auch exercitus, Liv.: centuriones, Liv.: Antemna veterior est quam Roma, Cato origg. 1. fr. 25. – m. Genet. = ergraut, seit langem erfahren in usw. (s. Nipperd. Tac. ann. 1, 20. Heräus Tac. hist. 4, 20, 10), militiae, Tac.: operis ac laboris, Tac.: laborum, Sil.: vetus expertusque belli, Tac. (u. so belli vetus auch Corp. inscr. Lat. 8, 2581, 9): m. Genet. Gerund., regnandi, Tac. ann. 6, 44: Vologesi vetus et penitus infixum erat arma Romana vitandi, bei V. war es ein alter u. tief eingewurzelter Grundsatz, Tac. ann. 15, 5. – m. in u. Abl., ergraut in usw., vetus in astutia, Donat. Ter. Andr. 2, 6, 26. – m. Infin., bellare, Sil. 5, 565. – c) im Ggstz. zum Jetzigen, alt = vorig, ehemalig,————früher, delictum, Liv.: exercitus, Liv.: tribuni, Liv.: incolae, Ascon. in Cic. Pis.: figura, Verg.: res, Cic.: innocentia, Cic.: auch verb., veterem atque antiquum quaestum servo, Plaut.: veteres et, ut aiunt, prisci viri, die alte u., wie man sagt, ergraute Vorzeit, Cic.: veteres (alter Sitte treue) et sancti viri, Sall. fr.: u. so Lucretia vetus Romana, eine alte (keusche) R., Augustin. de civ. dei 1, 19, 1. p. 31, 13 D.2: veteres auctores (Ggstz. recentes), Tac.: poëtae veterrimi, ganz aus der Vorzeit, Cic. – b. Tac. gew. v. der Zeit vor der Schlacht bei Aktium, aetas, Vorzeit, Tac.: populi Romani res, Tac. – II) subst.: A) veterēs, um, m., die Alten, a) = die Altvorderen, die Ahnen, Cic. Phil. 5, 47. – b) = die alten Schriftsteller, nostri veteres, Plin. 36, 59: omnes veteres et Cicero praecipue, Quint. 9, 3, 1: antiqui veteres, alten Griechen (viell. alten Attiker), Fronto epist. ad amic. 1, 18. p. 186, 5 N.: Ggstz. orationes veterum et novorum, Quint. 5, 4, 1. – B) Veterēs, um, f. (sc. tabernae), die alten Wechslerläden auf der Südseite des rom. Forums (Ggstz. Novae, s. novus no. I, B, c), sub Veteribus, Plaut., Cic. u.a.: pone Veteres, Liv. Vgl. Jordan Topogr. der Stadt Rom 1, 2. S. 381. – C) vetera, um, n., das Alte, Ehemalige, Ggstz. praesentia, Tac. dial. 18: haec vetera, diese alten Schriftstücke, Tac. dial. 37: vetera novis antehabeo, Tac. ann. 1, 58: si vetera (die alten, früheren Vorgänge) mihi ignota (sunt),————Cic. Sull. 51: vetera vaticinamini, alte, längst bekannte Dinge, Plaut. Pseud. 363: vetera omittere, das Vergangene aus dem Spiele lassen, Sall. Iug. 102, 14: illa vetera omittere, jene alten Geschichten aus dem Spiele lassen, Cic. ad Att. 8, 3, 3: vetera odisse, nova exoptare, Sall. Cat. 37, 3: vetera et antiqua (Althergebrachtes) mirari, Tac. dial. 15 in.: vetera (das Alte = die alten Sagen) scrutari, Cic. Tusc. 1, 29. – ⇒ Urspr. Form veter, Enn. ann. 17. Acc. tr. 481. – Compar. veterior ist archaist. (s. oben); dafür klass. vetustior (vgl. Varro LL. 6, 59), zB. Cic. Brut. 83. Liv. 10, 9, 12 u.a. – Abl. Sing. regelm. vetere (vgl. Halm Cic. de imp. Pomp. 26. p. 144); bei Iuven. 6, 121 u. Stat. Theb. 1, 360 u. 11, 582 u. 13, 374 veterī; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 85-87. – vetus bei Ortsnamen ist in späterer Zeit indeklinabel, wie Petschenig in Wölfflins Archiv 10, 532 durch Beispiele nachweist. -
3 vetus
vĕtus, ĕris (ante-class. collat. form of the nom. sing. vĕter, Enn. and Att. ap. Prisc. p. 607 P.; cf. Varr. L. L. 6, § 2 Müll.; abl. regularly, vetere;I.but veteri,
Juv. 6, 121; Stat. Th. 1, 360; 11, 582; 13, 374; comp. class. vetustior; archaic form veterior), adj. [Sanscr. vatsas, year; Gr. etos, Wetos].Adj.A.Old (opp. young), aged:B.Acherunticus senex, vetus, decrepitus,
Plaut. Merc. 2, 2, 20:novus amator, vetus puer,
id. ib. 5, 4, 15:poëta,
Ter. Heaut. prol. 22:veteres ac moris antiqui memores,
Liv. 42, 27, 4: veteres et sancti viri, Sall. H. 2, 23, 5 Dietsch:parentes,
Verg. A. 5, 576:pecudes,
Varr. R. R. 2, 11, 2:gallinae,
Plin. 10, 53, 74, § 146; Col. 8, 5, 14:laurus,
Verg. A. 2, 513:caput,
Tib. 1, 8, 42. —Old (opp. new), of long standing:C.quam veterrumu'st, tam homini optimu'st amicus,
Plaut. Truc. 1, 2, 71:maceria,
id. ib. 2, 2, 50: Antemna veterior est Romā, Cato ap. Prisc. p. 716 P. (Orig. 1, fr. 25): quod si veteris contumeliae oblivisci vellet;num etiam recentium injuriarum memoriam deponere posse?
Caes. B. G. 1, 14:invidia et infamia non recens, sed vetus ac diuturna,
Cic. Verr. 1, 2, 5:vetus atque usitata exceptio,
id. de Or. 1, 37, 168:sphaerae illius vetus esse inventum,
id. Rep. 1, 14, 22:amici veteres (opp. novi),
id. Lael. 18, 67:veterrima (amicitia),
id. ib.:naves,
Caes. B. G. 5, 15:nobilitas,
Sall. J. 85, 4:consuetudo,
id. C. 23, 3:provinciae,
Liv. 21, 44, 7; 28, 39, 8.—Esp., of soldiers, veteran, experienced:ille exercitatus et vetus (miles),
Cic. Tusc. 2, 16, 38; cf.exercitus,
id. ib.; Caes. B. C. 1, 3; Liv. 41, 8, 5:copiae,
Caes. B. G. 1, 27:milites,
id. ib. 6, 40; Liv. 26, 41, 2:legiones,
id. 27, 8, 15:centuriones,
id. 4, 17, 10.—With gen. (post-Aug.):gnaros belli veteresque laborum,
Sil. 4, 532:militiae,
Tac. H. 4, 20:regnandi,
id. A. 6, 44:scientiae et caerimoniarum,
id. ib. 6, 12:operis ac laboris,
id. ib. 1, 20:armorum,
Sil. 17, 297.—With inf. ( poet.):hinc Fadum petit et veterem bellare Labicum,
Sil. 5, 565.—Old, of a former time (opp. present, existing), former, earlier, ancient, etc. (cf. antiquus):II.veterem atque antiquam rem novam ad vos proferam,
Plaut. Am. prol. 118:historia vetus atque antiqua,
id. Trin. 2, 2, 100 Brix ad loc.:credendum est veteribus et priscis, ut aiunt, viris,
Cic. Univ. 11:veterrimi poëtae Stoici,
id. N. D. 1, 15, 41:multo vetustior et horridior ille (Laelius) quam Scipio,
archaic, antiquated, id. Brut. 21, 83:in veterem revoluta figuram,
Verg. A. 6, 449:fama veterum malorum,
id. ib. 6, 527:injuria,
Phaedr. 1, 21, 6.—Substt.A.vĕtĕres, um, m., the ancients, men of a former time, the fathers, ancestors, forefathers:B.majores nostri, veteres illi, admodum antiqui, leges annales non habebant,
Cic. Phil. 5, 17, 47.—Esp., of ancient authors, etc.:nostri veteres,
Plin. 36, 7, 12, § 59:quae veteres factitarunt,
Ter. Eun. prol. 43:omnes veteres et Cicero praecipue,
Quint. 9, 3, 1; cf. id. 5, 4, 1:antiqui veteres,
Front. Ep. ad Amic. 1, 5.—vĕtĕres, um, f. (sc. tabernae), the old booths on the south side of the Forum Romanum (opp. Novae, v. novus):C.sub Veteribus,
Plaut. Curc. 4, 1, 19; Liv. 44, 16, 10; Plin. 35, 4, 8, § 25.—vĕtĕra, um, n., the old, old things, antiquity (opp. praesentia):vetera semper in laude, praesentia in fastidio,
Tac. Or. 18; cf. id. ib. 15:si vetera mihi ignota (sunt),
Cic. Sull. 18, 51:vetera omittere,
to leave out of consideration, Sall. J. 102, 14:vetera odisse, nova optare,
id. C. 37, 3:vetera scrutari,
traditions, Cic. Tusc. 1, 13, 29. —Prov.:vetera vaticinamini,
Plaut. Ps. 1, 3, 129 Lorenz ad loc. -
4 vetus
vetus eris, adj. with sup. veterrimus (for comp. see vetustus) [VET-], old, aged, advanced in years: poëta, T.: veteres et moris antiqui memores, L.: laurus, V.—Old, of long standing, seated: contumelia, Cs.: invidia, inveterate: amici (opp. novi): veterrima (amicitia): consuetudo, S.: provinciae, L.—Of soldiers: ille exercitatus et vetus (miles): milites, Cs.: legiones, L.: (tabernae) Veteres, the old booths of money-changers in the Forum (opp. Novae), L.—Esp., in the phrase, vetus est, it is an old saying: vetus est, de scurrā divitem fieri posse, etc.—Old, of a former time, former, earlier, ancient: credendum est veteribus et priscis, ut aiunt, viris: veterrimi poëtae Stoici: fama veterum malorum, V.: iniuria, Ph.— Plur m. as subst, the ancients, men of old, fathers, forefathers: maiores nostri, veteres illi: Quae veteres factitarunt, ancient writers, T.— Plur n. as subst, the old, antiquity: si vetera mihi ignota (sunt), earlier events: vetera omittere, to leave out of consideration, S.: scrutari vetera, traditions: haec vetera, these old writings, Ta.* * *Iancients (pl.), men of old, forefathersIIold/ancient times (pl), antiquity; earlier events; old traditions/waysIIIveteris (gen.), veterior -or -us, veterrimus -a -um ADJold, aged, ancient; former; veteran, experienced; long standing, chronic -
5 vetus
vetus vetus, eris древний -
6 vetus
vetus vetus, eris старый, изношенный -
7 vetus
[st1]1 [-] vetus (arch. veter), veteris (abl. sing. vetere, gén. plur. veterum): - [abcl][b]a - vieux, âgé, qui dure depuis longtemps. - [abcl]b - vieux, ancien, antique, d'autrefois, antérieur, précédent.[/b] - vetera vaticinari, Plaut.: radoter. - vetus tussis, Col.: toux invétérée. - veteres, um, m.: - [abcl]a - les anciens, l'antiquité. - [abcl]b - les anciens, les aïeux, les ancêtres. - [abcl]c - les anciens, les vieillards, les personnes âgées. - [abcl]d - les écrivains d'autrefois. - Veteres, um, f. (s.-ent. tabernae): les Anciennes Boutiques (endroit du Forum). - Veteres Campi, m. Liv.: les Vieux Champs (en Ligurie). - compar. vetustior (arch. veterior). - superl. veterrimus. [st1]2 [-] Vetŭs, ĕris, m.: Vétus (surnom).* * *[st1]1 [-] vetus (arch. veter), veteris (abl. sing. vetere, gén. plur. veterum): - [abcl][b]a - vieux, âgé, qui dure depuis longtemps. - [abcl]b - vieux, ancien, antique, d'autrefois, antérieur, précédent.[/b] - vetera vaticinari, Plaut.: radoter. - vetus tussis, Col.: toux invétérée. - veteres, um, m.: - [abcl]a - les anciens, l'antiquité. - [abcl]b - les anciens, les aïeux, les ancêtres. - [abcl]c - les anciens, les vieillards, les personnes âgées. - [abcl]d - les écrivains d'autrefois. - Veteres, um, f. (s.-ent. tabernae): les Anciennes Boutiques (endroit du Forum). - Veteres Campi, m. Liv.: les Vieux Champs (en Ligurie). - compar. vetustior (arch. veterior). - superl. veterrimus. [st1]2 [-] Vetŭs, ĕris, m.: Vétus (surnom).* * *Vetus, veteris, pen. corr. om. g. Vieil, Ancien.\Adagium vetus. Plaut. Un commun dict du temps passé, Un vieil proverbe.\Amores veteres cantare. Ouid. Ses vieilles amours.\Verbum vetus. Plaut. Un commun dict du temps passé. -
8 vetus
eris adj.1)а) старый, преклонных лет, дряхлый ( senex Tib)v. senectus H — глубокая старостьб) многолетний ( vinum C)2) старый, старинный, древний (oppidum, proverbium C; regnum Priămi H)3) старый, изношенный, ветхий ( navis Cs)4) старый, испытанный, заслуженный ( imperator Nep)v. laboris T — опытный в трудеv. bellare Sil — закалённый в бояхv. miles C — veteranus5) старый, давнишний (amicus, amicitia C); закоренелый ( sicarius C); застарелый, хронический ( aeger PM)7) прежний, минувший, былой (bella, poētae, mores C)vētus aetas T — прошлое (время), былоеv. res Pl — старая история (вещь). — см. тж. vetera и veteres -
9 vetus
- eris adj Busvieux, agé -
10 vetus
старый: a) не вовый; прот. novus s. a.напр. vinum v. (1. 10. 11 D. 33, 6. 1. 1 § 13 D. 39, 1);b) старинный, v. consuetudo (1. 13 § 1 D. 50, 12. 1. 7 C. 3, 34. 1. 7 C. 11, 42);
c) прежний (1. 25 D. 46, 2. 1. 10 D. 20, 2. 1. 22 D. 42, 8);
v. debitor (1. 1 § 2 D. 16, 1); древний, напр. v. ius (pr. I. 3, 9. 1. 2 § 24 D. 1, 2. 1. 1 § 8 eod.);
d) veteres, предки, напр. moris fuit veteribus (1. 2 D. 23, 1); тк. для обозн. юристов: б) особ. классических юристов, которыми пользовались составители Юстинианова сборника (1. 12 pr. C. 3, 31. 1. 6 C. 4, 37. 1. 25 C. 5, 4. 1. 20 C. 6, 2), в) или древних (antiqui) юристов, живших во времена до Августа, которых приводят классические юристы (1. 4 § 2 D. 2, 4. Gai. I. 144. 145. 165. 168. II. 55. III. 180. 189. 202. IV. 11. 30). $
Латинско-русский словарь к источникам римского права > vetus
-
11 vetus
old. -
12 vetus
(m = f = n), veteris (gen.sg.)старый, старинный, древний; дряхлый, ветхий; прошлый -
13 Vetus Testamentum (Old Testament, сокр. V.T.)
Религия: Ветхий ЗаветУниверсальный англо-русский словарь > Vetus Testamentum (Old Testament, сокр. V.T.)
-
14 Vetus Testamentum
Religion: V.T. ("Old Testament") -
15 Vetus Testamentum
Религия: ("Old Testament", сокр. V.T.) Ветхий Завет -
16 Vetus latina
(лат. - старый латинский) - латинский перевод Библии, использовавшийся церковью до того, как появился перевод Иерони-ма, известный как Вульгата (4 в.). Ранние свидетельства его существования датируются 3 в., начиная с Тер-туллиана (ум. ок. 220) и Киприана (ум. 258). Сохранились нек-рые манускрипты. -
17 vetus aetas
прошлое, былое -
18 per-vetus
per-vetus eris, adj., very old, most ancient: signum ligneum: amicitia: tempora. -
19 Capitolium Vetus
Căpĭtōlĭum, ii, n., = Kapitôlion [ = capitulum, from caput]; in a restricted sense, the Capitol, the temple of Jupiter, at Rome, built on the summit of Mons Saturnius or Tarpeius by the Tarquinii, and afterwards splendidly adorned, Liv. 1, 55, 1 sq.; v. Class. Dict.; Verg. A. 9, 448; opp. to the Arx, and separated from it by the Intermontium.—In a more extended sense, the whole hill (hence called Mons or Clivus Capitolinus), including the temple and citadel, separated from the Palatine Hill by the Forum Romanum, now Campidoglio. Acc. to a fanciful etym., this word is derived from the discovery of a man's head in laying the foundations of the temple, Varr. L. L. 5, § 41 Müll.; Liv. 1, 55, 6: [p. 287] which Serv. ad Verg. A. 8, 345, and Arn. 6, p. 194, also give as the head of a certain Tolus or Olus. The Capitolimn was regarded by the Romans as indestructible, and was adopted as a symbol of eternity, Verg. A. 9, 448; Hor. C. 3, 30, 8 sq. Orell. ad loc.— Poet., in plur., Verg. A. 8, 347; Ov. A. A. 3, 115; Prop. 4 (5), 4, 27; v. Neue, Formenl. 1, p. 397.—2.Căpĭtōlĭum Vĕtus, the Old Capitol, an earlier temple of Jupiter, Juno, and Minerva, on the Quirinal, Varr. L. L. 5, § 158; cf. Becker, Antiq. 1, 713.—II.Transf.A.The citadel of any town, e. g. in Capua, Suet. Tib. 40; id. Calig. 57;B.in Beneventum,
id. Gram. 9; cf. also Plaut, Curc. 2, 2, 19; Sil. 11, 267; Inscr. Orell. 68 (Veronae); 3314 (Faleriis); 6139 (Constantinae); 6978 sq.—In eccl. Lat., any heathen temple, Prud. contr. Symm. 1, 632. -
20 enfants vêtus uniformément
enfants vêtus uniformémentděti jednotně oblečenéděti stejně oblečené
См. также в других словарях:
vetus — index old, stale Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
VETUS — vide Lucius … Hofmann J. Lexicon universale
Vetus latina — Une page duCodex Vercellensis, un exemple de Vetus Latina. Il s agit d un extrait de l Évangile de Jean, 16:23 30. Vetus Latina (vieille [traduction] latine) est le nom collectif des anciennes versions latines des textes bibliques effectuées à… … Wikipédia en Français
VETUS Consul — in antiquis Inscript. pro exconsule, vel exconsulibus, qui Consul fuit. Vetus Imperator apud Lamprid. in Alexandro Seu. c. 2. pro eo, qui iam pridem Imperium cepit: Vetus Miles, in Gloss. pro eo qui ex milite est, cuiusmodi sunt ex Militibus Viri … Hofmann J. Lexicon universale
Vetus autem illud Catonis admodum scitum est qui mirari se ajebat, quod non rideret haruspex, harusp… — Vetus autem illud Catonis admodum scitum est qui mirari se ajebat, quod non rideret haruspex, haruspicem quum vidisset. См. Поп попа хвалит, только глазом мигает … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Vetus salīna — (Vetusalum, Vetusallum), so v. w. Salinum … Pierer's Universal-Lexikon
Vetus Testamentum — Vetus Testamentum, abgekürzt Vet. Test., V. T., das Alte Testament … Herders Conversations-Lexikon
VETUS Vicus — seu Altorfium vulgo Altorff, vicus amplus Helvetiorum, caput Uriensis pagi, prope Rusnam fluv. et lacum Lucerinum, ad radices montium, 15. mill. pass. a Suitio in Meridiem, et 42. a Curia in Occidentem. Vide Uria … Hofmann J. Lexicon universale
Vetus Salina — Karte mit allen Koordinaten: OSM, Google oder Bing … Deutsch Wikipedia
Vetus Latina — A page of the Codex Vercellensis, an example of the Vetus Latina. This section contains the Gospel of John, 16:23 30. Vetus Latina is a collective name given to the Biblical texts in Latin that were translated before St Jerome s Vulgate Bible… … Wikipedia
Vetus Latina — Página del Codex Vercellensis, un ejemplo de la Vetus Latina. Esta sección contiene el parte del Evangelio de Juan (Juan 16:23 30). Vetus Latina es el nombre colectivo dado a los textos bíblicos en Latín que fueron traducidos antes … Wikipedia Español