-
81 πρῑν-ώδης
-
82 πυρ-πολέω
πυρ-πολέω, sich am Feuer beschäftigen, Feuer anzünden u. es unterhalten, Od. 10, 30; τοὺς ἄνϑρακας, Kohlen anfachen, Ar. Av. 1580; ὄπισϑεν τοῠ στρατοπέδου ἐπυρπόλουν, Xen. Cyr. 3, 3, 25; οἰ. κίαν, τὴν πόλιν, mit Feuer verwüsten, Ar. Nubb. 1497 Vesp. 1079; so auch Her. 8, 50, wo Einige es als depon. erklären; χώραν, Pol. 3, 82, 10. 39, 2, 8, wie Luc. Bacch. 3; τὰ ἄστη, Plut. Them. 9; übh. seugen, brennen, ἄλγεα πυρπολέοντα, Nic. Ther. 245. 364.
-
83 πυρετός
πυρετός, ὁ, brennende Hitze, Glühhitze; vom Sirius sagt Hom. φέρει πολλὸν πυρετὸν δειλοῖσι βροτοῖσιν, Il. 22, 31; – gew. Fieberhitze, Fieber, Ar. Vesp. 1038 u. in Prosa, wie Plat. Phaed. 105 c.
-
84 πυριάτη
πυριάτη, ἡ, eigtl. fem. von πυριατός, die erste Milch von einer Kuh, die eben gekalbt hat, od. von einem andern milchenden Hausthiere, welche ein beliebtes Gericht war (die Holländer nennen es Beestkoock); s. πῠος, mit dem es Ar. Vesp. 710 verbindet, wo vor Brunck πυαρίτη gelesen wurde; vgl. Eubul. bei Ath. XIV, 640 c; Luc. Lexiph. 3; bei Hesych. steht πυριατόν, τὸ ἑφϑὸν πυρί, ὃ γίνεται ἐκ τοῠ πρώτου γάλακτος; vgl. Poll. 6, 54; nach 1, 248 = πυρίεφϑον.
-
85 πυρέσσω
-
86 πυγμή
πυγμή, ἡ, 1) die Faust; πυγμῇ νικήσαντα, Il. 23, 669, der im Faustkampfe gesiegt hat; vgl. Pind. Ol. 7, 16. 11, 67; πυγμὴν νικᾶν, Eur. Alc. 1034 I. T. 1368; Ar. Vesp. 1384; πυγμὴν ἠσκηκώς, Plat. Legg. VII, 795 b; Pol. 30, 13, 10; Luc. gymn. 8. – 2) ein Längenmaaß, die Weite von der Spitze des Ellenbogens bis zur zusammengeballten Faust, 18 δακτύλους enthaltend.
-
87 πωλίον
-
88 πύελος
πύελος, ἡ (nach Buttm. von πλύνω, für πλύελος, wie ἔκπαγλος von ἐκπλαγῆναι), Trog, Wanne, woraus Gänse fressen, Od. 19, 553; Badewanne, Ar. Equ. 1060; Vesp. 141 πυέλου τρῆμα, der Ort, wo der Ofen die Badestube mit der Badewanne heizte, u. öfter, Pax 843; Pol. 30, 20, 3 u. Luc. Lexiph. 5; vgl. Poll. 7, 168. – Später auch der Sarg, übh. alles wannenartig ausgehöhlte hölzerne Geräth. – Spätere Form war πύαλος, Lob. Phryn. 309. – [Υ ist bei Hom. u. den En. lang, bei Ar. u. den Attikern kurz.]
-
89 πύξινος
-
90 παππάζω
παππάζω, einen schmeichelnd, liebkosend Papa nennen; von lallenden Kindern, Il. 5, 408; von schmeichelnden Töchtern, Ar. Vesp. 609 (wo παππίζω v. l,) u. sp. D., wie παππάζεσκες Qu. Sm. 3, 474; Nonn. auch in allgemeiner Bedeutung, wie ein unmündiges Kind lallen. Nach Poll. 5, 90 auch von dem Schreien der Gänse.
-
91 παππίας
-
92 παππίδιον
-
93 παπαιάξ
παπαιάξ, aus dem Vorigen gedehnt, Ausruf des freudigen Erstaunens, Eur. Cycl. 153, der etwas Komisches hat (Passow vergleicht au weih statt au weh!); Ar. Lys. 924, der Vesp. 235 ἀππαπαὶ παπαιάξ verbindet; παπαὶ παπαιάξ scheint die richtige Lesart Luc. Fugit. 33.
-
94 παρ-απ-όλλῡμι
παρ-απ-όλλῡμι (s. ὄλλυμι), daneben, dabei vernichten, tödten, D. Cass. 74, 2; τὸ ναῦλον, verlieren, Plut. virt. doceri posse 2. – Häufig im med. dabei umkommen, zn Grunde gehen, παραπολεῖ βοώμενος, Ar. Vesp. 1228; ὁ μὲν ἠτίμωται καὶ παραπόλωλεν, Dem. 21, 91; παραπόληται Luc. Nigr. 13, u. öfter bei Sp.
-
95 παρα-τραγικεύομαι
παρα-τραγικεύομαι, = παρατραγῳδέω, Schol. Ar. Vesp. 1473.
-
96 παρα-τρέχω
παρα-τρέχω (s. τρέχω), 1) daneben vorbei- oder vorüberlaufen, Il. 10, 350. 22, 157, beide Male im aor. παρέδραμον; Ar. Vesp. 1452 u. Folgde; auch übertr., μὴ ταχὺ λίαν παραδραμεῖν, Isocr. 4, 73, schnell über Etwas hingehen; dah. auch übergehen mit Stillschweigen, μὴ παραδραμεῖν, ἀλλὰ ποιήσασϑαι περὶ αὐτοῦ τὴν ἁρμόζουσαν μνήμην Pol. 10, 43, 1, u. Sp.; – entgehen, unbemerkt bleiben, οὐ παρατρέχει αὐτοὺς ἡ διαφορά, ἀλλ' ἐπισημαίνονται τὸ γιγνόμενον, Pol. 6, 6, 4. 10, 40, 5. – Von der Zeit, vorübergehen, τριῶν ἡμερῶν παραδραμουσῶν, Hdn. 2, 12, 7. – 2) im Laufe überholen, τινὰ πόδεσσιν, Il. 23, 636; übh. übertreffen, Eur. Herc. f. 1019; ὁ τὸν μισϑὸν λέγων, τὸν τὰς τριήρεις παραδραμὼν ἂν ῴχετο, Ar. Equ. 1353; ὀλίγῳ χρόνῳ τοσοῦτον παρέδραμε τοὺς καϑ' ἑαυτόν, Pol. 32, 15, 12, vgl. ib. 11, 2; Plut. u. a. Sp. – 3) hinzulaufen, Plut. Artax. 11. – Den aor. παραϑρέξας hat Ap. Rh. 3, 955, wie Posidipp. (Plan. 275).
-
97 παρα-φρονέω
παρα-φρονέω, von Sinnen od. von Verstande sein, sinnlos, wahnsinnig sein; παραφρονῶ φόβῳ λόγου, Aesch. Spt. 788; Soph. Phil. 804; Ar. Vesp. 8 u. öfter; Her. 3, 34. 35 u. sonst; Antiph. 2 β 9; Plat. Legg. X, 899 u. Folgde; in poet. Form Theocr. 25, 262, ὀδύναισι παραιφρονέοντα βαρείαις.
-
98 παρ-εμ-βάλλω
παρ-εμ-βάλλω (s. βάλλω), daneben, dazwischen einschieben, einstellen, z. B. in die Schlachtordnung, Pol. 2, 27, 7 u. öfter; τοὺς μὲν ἐπὶ τὸ δεξιὸν κέρας παρενέβαλε, 1, 33, 7, öfter; auch absolut, παρενέβαλον εἰς ναυμαχίαν, 5, 69, 7 (vgl. Plut. Sull. 17 E.); sich wohin einlagern, Ἀμίλκου παρεμβεβληκότος ἔν τινι πεδίῳ, 1, 77, 6, öfter; feindlich einfallen, εἰς Μακεδονίαν, 29, 7, 8; bei Tische, dazwischen sich einschieben, Plut. Symp. 1, 2 A. – Uebertr., λόγους, nebenbei, was nicht zur Sache gehört, fälschlich einwerfen, dabei vorbringen, Dem. 40, 61; ὑποψίας, Aesch. 1, 167; vgl. Arist. rhet. 3, 14 u. Ar. Vesp. 479; ὁ τὸν Κήυκος γάμον εἰς τὰ Ἡσιόδου παρεμβαλών, Plut. Symp. 8, 8 E.
-
99 παρα-γράφω
παρα-γράφω, 1) daneben, dabei schreiben, hinzusetzen, ἰὼν παρέγραψε πλησίον, Ar. Vesp. 99; Plat. Legg. VI, 785 a; Dem. 52, 4; ἀξιῶ σε ἢ πατρὸς ἄλλου σαυτὸν παραγράφειν, d. i. daß du dich auf einen andern Vater einschreibst, oder eines andern Vaters Namen zu dem deinigen hinzuschreibst, 39, 31; so auch die παραγεγραμμένοι νόμοι 18, 111; vgl. Aesch. 3, 200; Dem. sagt 20, 98 ἐξαπάτης εἵνεκα παραγεγράφϑαι τοῠτον τὸν νόμον; ib. 99 οἱ ϑεσμοϑέται τοῦτον ὑμῖν παρέγραψαν, wo das Entgegenstellen eines Gesetzes gegen ein anderes damit bezeichnet ist. – Bei den Gramm. auch = nachahmen, τὸ Ὁμηρικὸν παραγράφει, Schol. Ap. Rh. 1, 1026; vgl. Schäf. schol. Par. Ap. Rh. 3, 158. 876; – Sp. auch = endigen, aufheben, τὰ πρὸς Ἀντίγονον ὑπάρχοντα φιλάνϑρωπα παρεγράφη, Pol. 9, 31, 5; – betrügen, τοὺς δανειστάς, Synes. – 2) med. παραγράφεσϑαι, mit und ohne γραφήν, gegen eine Klage eine Exception machen, den Einwand machen, daß sie nicht stattfinden könne, παραγεγραμμένος μὴ εἰςαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην, Dem. 32, 1. 28, vgl. 21, 107; ἐξεῖναι τῷ φεύγοντι παραγράψασϑαι, Isocr. 18, 2. – Auch abschreiben lassen, solche Gesetze, die der Redner anführt, ὅσους (νόμους) ἐκ τῶν φονικῶν νόμων παρεγραψάμ ην, Dem. 23, 51; vgl. 63; – verwerfen, verachten, Sp., wie Schol. Soph. O. R. 908.
-
100 παρ-αιτέομαι
παρ-αιτέομαι, dep. med., 1) erflehen, erbitten, durch Bitten erlangen; τί παραιτεῖται χάριν, Pind. N. 10, 30; ϑεοὺς ἐγχωρίους λιταῖς παραιτοῦ τῶν σ' ἔρως ἔχει τυχεῖν, Aesch. Suppl. 516, vgl. Ch. 772; mit doppeltem accus., ἓν δ' αὐτοὺς παραιτησώμεϑα, Ar. Equ. 37; u. in Prosa, παραιτήσαντο αἱ γυναῖκες ἐςελϑεῖν ἐς τὴν ἑρκτήν, Her. 4, 146, vgl. 158; συγγνώμην παραιτέετο τὸν ϑεὸν αὐτῷ σχεῖν τῶν ῥηϑέντων, 6, 86; πα-ραίτησιν παραιτεῖσϑαι, Plat. Critia. 107 a; τρίτον ἔτι σε σμικρόν τι παραιτήσομαι, Soph. 242 a; παραιτήσῃ τοὺς ϑεούς σοι συγγνώμονας εἶναι, durch Bitten versöhnen, besänftigen, Xen. Mem. 2, 2, 14 (vgl. παραιτοῦμαί σε συγγνώμην ἔχειν, Men. bei E. M. 652, 22); Her. 3, 132 u. Folgde, oft auch mit folgdm μή, Thuc. 5, 63; Plat. Rep. III, 387 b. – 2) durch Bitten ablehnen, verbitten, τί, Plat. Prot. 358 a; Dem. Mid. 5 u. häufig bei Sp., wie Plut.; auch = ausweichen, verschmähen, πόνους Them. 3, πόλεμον Pericl. 23; u. ä. auch ἄρχοντας, Ἔφορον, ablehnen, Pol. 5, 27, 3. 33, 2; φυγάς, Eur. Med. 1154, d. i. daß man nicht verbannt werde; αἰκίαν, Pol. 1, 80, 8, öfter; vgl. noch Andoc. 1, 31. 3, 21; – durch Bitten frei machen, erbitten, ψυχήν, Her. 1, 24; τινά, losbitten, 3, 119; Pol. 4, 51, 1; vgl. auch κτεῖν', οὐ παραι-τοῦμαί σε, Eur. Heracl. 1025; Ar. Vesp. 1257; τὰς μὲν τοιαύτας ἐπιχειρήσεις παραιτητέον, S. Emp. adv. phys. 2, 118; – περί τινος, für Einen bitten, Xen. An. 6, 4, 29.
См. также в других словарях:
Vesp. — Vesp. † Catholic Encyclopedia ► Ecclesiastical Abbreviations ► Abbreviation in general use, chiefly Ecclesiastical Vesperae ( Vespers Breviary) The Catholic Encyclopedia, Volume VIII. New York: Robert Appleton Company. Nihil Obstat … Catholic encyclopedia
vesp. — Abbreviation for L. vesper, evening. [L. evening] … Medical dictionary
VESP — Vespasiana, Vespasianae, Vespasiani, Vespasiani, Vespasiano, Vespasianum, Vespasianus … Abbreviations in Latin Inscriptions
vesp — a, i (L). A wasp … Dictionary of word roots and combining forms
vespal — ˈvespəl adjective Etymology: Latin vespa wasp + English al : of or relating to wasps … Useful english dictionary
vespering — ˈvesp(ə)riŋ, rēŋ adjective Etymology: vesper (I) + ing : singing vesper songs a hush of vespering birds Thomas Moult … Useful english dictionary
vespertilian — |vespə(r)|tilēən, lyən adjective Etymology: Latin vespertilio bat + English an : of, relating or suitable to, or resembling a bat vespertilian habits vespertilian anatomy … Useful english dictionary
vespetro — ˈvespə.ˌtrō noun ( s) Etymology: French vespétro, from vesser to break wind noiselessly + péter to break wind + roter to belch : a liqueur consisting of brandy flavored with anise, fennel, coriander … Useful english dictionary
ВЕСПАСИАНЫ — • Vespasiani, потомки семейства Флавиев, жившего в Реате: 1. T. Flavius Petro, сражался в рядах войск Помпея при Фарсале, впоследствии служил кассиром у одного менялы и таким образом подал своему семейству пример в приобретении … Реальный словарь классических древностей
Dikastes — Dicast redirects here. For the process of casting dies with molten metal, see die casting. Dikastes (Greek: δικαστής, pl. δικασταί) was a legal office in ancient Greece that signified, in the broadest sense, a judge or juror, but more… … Wikipedia
ВЕЛИКОБРИТАНИЯ — [Соединённое Королевство Великобритании и Сев. Ирландии; англ. United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland], гос во Сев. Зап. Европы. Состоит из 4 географических и исторических частей Англии, Шотландии, Уэльса и Сев. Ирландии. Территория … Православная энциклопедия