-
1 REKA
* * *I)(rek; rak, rákum; rekinn), v.1) to drive (r. hesta, fé, svín, naut); r. aptr, to drive back; r. aptr kaup sín, to recall, cry off from one’s bargains; r. af (ór) landi, to drive out of the land, drive into exile; r. af höndum, r. burt, to drive away; r. flótta, to pursue a flying host;2) to compel (segir, hver nauðsyn hann rekr til); þér vegit víg þau, er yðr rekr lítit til, ye slay men for small cause;4) to thrust, push violently (hann rak hann niðr mikit fall); r. aptr hurð, to fling the door to; r. hendr e-s á bak aptr, to tie one’s hands behind the back;5) various phrases, r. augu skygnur á e-t, to cast one’s eyes upon, see by chance; svá langt, at hann mátti hvergi auga yfir r., so far that he could not reach it with his eyes; r. minni til e-s, to recollect; r. upp hljóð, to set up a cry, utter a scream;6) r. nagla, hæl, to drive a nail, peg;7) impers., to be drifted, tossed (skipit rak inn á sundit); e-n rekr undan, one escapes (bað þá eigi láta Gretti undan r.); of a tempest, þá rak á fyrir þeim hríð, a storm rose upon them;8) with gen., to pursue, take vengeance for (ef þér rekit eigi þessa réttar, þá munu þér engra skamma r.);9) refl., rekast, to be tossed, wander (ek hefi rekizt úti á skógum í allan vetr); r. landa á milli, to go from one country to another; r. á e-m, to intrude oneself upon; r. eptir e-m, to accommodate oneself to a person; r. undan, to escape (ef Kjartan skal nú undan r.); rekast (vrekast) at virði, to quarrel over a meal.f. shovel, spade.* * *pres. rek, rekr; pret. rak, rakt (mod. rakst), rak, plur. ráku; subj. ræki; imper. rek, rektú; part. rekinn; originally vreka; [Ulf. wrikan = διώκειν, ga-wrikan = ἐκδικειν; A. S. and Hel. wrecan; Engl. wreak; O. H. G. rechan; Germ. rächen; Dan. vrage; Swed. vräka; Lat. urgere]:—to drive; reka hross, fé, svín, naut, to drive horses, cattle, Eg. 593, Fbr. 30, Nj. 118, 119. 264, Grág. ii. 327, 332, Gísl. 20. Fms. x. 269, 421, Lv. 47, Glúm. 342; reka burt, to expel, drive away, Fms. i. 70, x. 264; reka ór (af) landi, to drive into exile, Nj. 5, Eg 417; reka af höndum, to drive off one’s hands, drive away. Fms. vii. 27; rekinn frá Guði, Grág. ii. 167; reka djöfla frá óðum mönnum, Mar.; reka flótta, to pursue a flying host, Eg. 299, Hkr. i. 238.2. to compel; at því sem hlutr rak þá til, in turns, as the lot drove them to do, 625. 84; segir hver nauðsyn hann rekr til, Fms. x. 265; ér vegit víg þau er yðr rekr lítið til, Nj. 154.3. with prepp.; reka aptr, to drive back, repel, Ld 112: reka aptr kaup sín, to recall, make void, Nj. 32: to refute, N. G. L. i. 240:—reka fyrir, to expel, cp. Germ. ver-treiben, hann görði frið fyrir norðan fjall, ok rak fyrir vikinga, Ver. 45; þá vóru villumenn fyrir reknir, 54; fyrir reka argan goðvarg, Bs. i. 13 (in a verse):—reka út, to expel.II. to perform business or the like; reka hernað, to wage war. Fms. i. 105, xi. 91; reka eyrendi, Ld. 92; þat er lítið starf at reka þetta erendi. Eg. 408; reka sýslu, to transact business, Grág. ii. 332; reka hjúskap, to live in wedlock, H. E. i. 450.III. to thrust, throw, push violently; hann rak hann niðr mikit fall, Fms. i. 83; rak hann útbyrðis. Eg. 221; rak hann at höfði í soðketilinn, Nj. 248; Flosi kastaði af sér skikkluni ok rak í fang henni, 176: of a weapon, to run, hann rekr atgeirinn í gegnum hann, he ran it through his body, 115, 119, 264; hann rak á honum tálgu-kníf, stabbed him. Band. 14: reka fót undan e-m, to back the foot clean off, Sturl. iii. 6.2. reka aptr hurð, dyrr, to bolt, bar, Eg. 749, Fms. ix. 518; þeir ráku þegar aptr stöpulinn, viii. 247; hón rak lás fyrir kistuna, Grett. 159; reka hendr e-s á bak aptr, to tie one’s hands to the back, pinion, Fms. xi. 146.IV. various phrases; reka auga, skygnur á e-t, to cast one’s eyes upon, see by chance, hit with the eye, Ld. 154: svá langt at hann mátti hvergi auga yfir reka, so far that he could not reach it with his eyes, Fms. xi. 6; reka minni til, to remember, vi. 256, vii. 35 (of some never-to-be-forgotttn thing); reka fréttir um e-t, to enquire into, i. 73; reka sparmæli við e-n, Grett. 74; reka ættar-tölur (better rekja), Landn. 168, v. l.; reka upp hljóð, skræk, to lift up the voice, scream aloud; these phrases seem to belong to a different root, cp. the remarks s. v. rekja and réttr.V. to beat iron, metal; reka járn, Grett. 129 A (= drepa járn); reka nagla, hæl, saum, to drive a nail, a peg (rek-saumr); selrinn gékk þá niðr við sem hann ræki hæl, Eb. 272.VI. impers. to be drifted, tossed; skipit rak inn á sundit, Fms. x. 136; skipit rak í haf út, Sæm. 33; rak þangat skipit, Eg. 600; rekr hann (acc.) ofan á vaðit, Nj. 108:—to be drifted ashore, viðuna rak víða um Eyjar, hornstafina rak í þá ey er Stafey heitir síðan, Ld. 326; ef þar rekr fiska, fugla eðr sela, ef við rekr á fjöru … nú rekr hval, Grág. ii. 337; borð ný-rekit, Fs. 25; hann blótaði til þess at þar ræki tré sextugt, Gísl. 140; hafði rekit upp reyði mikla, Eb. 292; fundu þeir í vík einni hvar upp var rekin kista Kveldúlfs, Eg. 129:—e-n rekr undan, to escape, Nj. 155:—of a tempest, þá rak á fyrir þeim hrið (acc.), a tempest arose, Fs. 108; rekr á storma, myrkr, hafvillur, þoku, to be overtaken by a storm, … fog.VII. reflex. to be tossed, wander; ek hefi rekisk úti á skógum í allan vetr, Fms. ii. 59; görask at kaupmanni ok rekask landa í milli, 79; lítið er mér um at rekask milli kaupstaða á haustdegi, Ld. 312; ok ef Kjartan skal nú undan rekask ( escape), 222; at hann rækisk eigi lengr af eignum sínum ok óðulum, Fms. ix. 443; hann bað yðr standa í mót ok rekask af höndum óaldar-flokka slíka, Ó. H. 213.VIII. with gen. to wreak or take vengeance; þér hafit rekit margra manna sneypu ok svívirðinga, Fbr. 30; en áttu at reka harma sinna í Noregi, Fb. ii. 120: ok ef þér rekit eigi þessa réttar, þá munu þér engra skamma reka, Nj. 63; þér vilduð eigi eitt orð þola, er mæltt var við yðr, svá at þér rækit eigi, Hom. 32; frændr vára, þá er réttar vilja reka, Eg. 458; mjök lögðu menn til orðs, er hann rak eigi þessa réttar, Ld. 250; átru vér þá Guðs réttar at reka, Ó. H. 205.IX. part., þykki mér ok rekin ván, at …, all hope past, that …, Ld. 216. 2. rekinn = inlaid, mounted; öxi rekna, Ld. 288; hand-öxi sína ina reknu, Lv. 30; öxi forna ok rekna, Sturl. ii. 220, Gullþ. 20.3. a triple or complex circumlocution is called rekit; fyrst heita kenningar ( simple), annat tvíkennt ( double), þriðja rekit, þat er kenning at kalla ‘flein-brag’ orrostu, en þat er tvíkennt at kalla ‘fleinbraks-fur’ sverðit, en þá er rekit er lengra er, Edda 122; cp. rek-stefja. -
2 Verzweiflung
despair; ( Ratlosigkeit) desperation;in \Verzweiflung geraten to despair; -
3 Verzweiflung
f despair, desperation; aus ( lauter) Verzweiflung in oder out of (sheer) desperation; in meiner etc. Verzweiflung in my etc. despair; zur Verzweiflung bringen oder treiben exasperate, drive to despair ( oder distraction)* * *die Verzweiflungdistress; despair; desperation; forlornness* * *Ver|zweif|lung [fɛɐ'tsvaiflʊŋ]f -, -en(Gemütszustand) despair; (= Ratlosigkeit) desperationetw in seiner Verzwéíflung tun, etw aus Verzwéíflung tun — to do sth in desperation
in Verzwéíflung geraten — to despair
jdn zur or in die Verzwéíflung treiben — to drive sb to despair
See:→ bringen* * *die1) (the state of having given up hope: He was filled with despair at the news.) despair2) ((with the) something which causes someone to despair: He is the despair of his mother.) despair* * *Ver·zweif·lung<->in \Verzweiflung geraten to despairjdn zur \Verzweiflung bringen [o treiben] to drive sb to despairetw aus/vor/in \Verzweiflung tun to do sth out of desperation* * *die; Verzweiflung: despairjemanden zur Verzweiflung treiben/bringen — drive somebody to despair
* * *Verzweiflung f despair, desperation;aus (lauter) Verzweiflung in oder out of (sheer) desperation;in meiner etcVerzweiflung in my etc despair;* * *die; Verzweiflung: despairjemanden zur Verzweiflung treiben/bringen — drive somebody to despair
* * *(an) f.despair (of) n. f.despair n.desperation n. -
4 Verwirrspiel
n deliberate confusion; ein Verwirrspiel mit jemandem treiben keep s.o. guessing* * *Ver|wịrr|spielnt (fig)confusion* * *Ver·wirr·spielnt confusionein \Verwirrspiel mit jdm treiben to try to confuse sb* * *Verwirrspiel n deliberate confusion;ein Verwirrspiel mit jemandem treiben keep sb guessing -
5 Götzendienst
m; nur Sg. idolatry; Götzendienst treiben worship idols; Götzendienst treiben mit fig. make an idol oder idols (out) of* * *Gọ̈t|zen|dienst1. m Göt|zen|glau|be2. m Göt|zen|ver|eh|rung3. fidolatry* * *(the worship of idols.) idolatry* * *Göt·zen·dienst* * *Götzendienst treiben worship idols; -
6 verderben
(unreg.)I v/t (hat verdorben)1. spoil; sich (Dat) die Augen verderben ruin one’s eyes; ich habe mir den Magen verdorben I’ve got an upset stomach; jemandem etw. verderben (Urlaub etc.) spoil s.th. for s.o.; jemandem die Freude verderben spoil s.o.’s fun; jemandem die Laune oder Stimmung verderben put s.o. in a bad mood; die Preise verderben umg. (von Händlern: sie durch zu billige Waren niedrig werden lassen) force prices down; (von Verbrauchern: sie durch mangelndes Preisbewusstsein in die Höhe treiben) force prices up; daran ist nichts mehr zu verderben umg. it couldn’t be any worse; damit hat er sich alles verdorben as a result he ruined everything; es ( sich) mit jemandem verderben fall out with s.o., get into s.o.’s bad books; er will es ( sich) mit niemandem verderben he tries to please everybody2. sittlich: corrupt; Appetit, KochII v/i (ist)2. altm., geh. (zugrunde gehen) perish* * *das Verderbenruin; bane; vitiation; perdition* * *Ver|dẹr|ben [fEɐ'dɛrbn]nt -s,no pl1) (= Untergang, Unglück) undoing, ruin2) (von Material) spoiling, ruining; (von Nahrungsmittel) going off (Brit) or bad; (von Luft, Wasser) pollution* * *1) (to make or become evil or bad: He was corrupted by the bad influence of two friends.) corrupt2) (to (cause to) become rotten or ruined: Sugar makes your teeth decay.) decay3) (fate, especially something terrible and final which is about to happen (to one): The whole place had an atmosphere of doom; His doom was inevitable.) doom4) (to spoil or damage (enjoyment, beauty etc): Her beauty was marred by a scar on her cheek.) mar5) (to spoil; to treat too indulgently: You are ruining that child!) ruin6) (to damage or ruin; to make bad or useless: If you touch that drawing you'll spoil it.) spoil7) (to spoil (something) by touching it or bringing it into contact with something bad or rotten: The meat has been tainted.) taint8) (to affect (someone or something) with something evil or immoral; to corrupt: He has been tainted by his contact with criminals.) taint9) ((the cause of) ruin or disaster: Gambling was his undoing.) undoing* * *Ver·der·ben<-s>[fɛɐ̯ˈdɛrbn̩]nt kein pl (geh) doomjds \Verderben sein to be sb's undoing [or ruin]in sein \Verderben rennen to be heading for the rocksjdn ins \Verderben stürzen to bring ruin upon sb* * *das; Verderbens undoing; ruinin sein od. ins Verderben rennen — rush headlong towards ruin
* * *verderben (irr)A. v/t (hat verdorben)1. spoil;sich (dat)die Augen verderben ruin one’s eyes;ich habe mir den Magen verdorben I’ve got an upset stomach;jemandem etwas verderben (Urlaub etc) spoil sth for sb;jemandem die Freude verderben spoil sb’s fun;Stimmung verderben put sb in a bad mood;die Preise verderben umg (von Händlern: sie durch zu billige Waren niedrig werden) force prices down; (von Verbrauchern: sie durch mangelndes Preisbewusstsein in die Höhe treiben) force prices up;daran ist nichts mehr zu verderben umg it couldn’t be any worse;damit hat er sich alles verdorben as a result he ruined everything;es (sich) mit jemandem verderben fall out with sb, get into sb’s bad books;er will es (sich) mit niemandem verderben he tries to please everybodyB. v/i (ist)2. obs, geh (zugrunde gehen) perish* * *das; Verderbens undoing; ruinin sein od. ins Verderben rennen — rush headlong towards ruin
* * *n.bane n.perdition n.ruin n.vitiation n. -
7 Verderben
(unreg.)I v/t (hat verdorben)1. spoil; sich (Dat) die Augen verderben ruin one’s eyes; ich habe mir den Magen verdorben I’ve got an upset stomach; jemandem etw. verderben (Urlaub etc.) spoil s.th. for s.o.; jemandem die Freude verderben spoil s.o.’s fun; jemandem die Laune oder Stimmung verderben put s.o. in a bad mood; die Preise verderben umg. (von Händlern: sie durch zu billige Waren niedrig werden lassen) force prices down; (von Verbrauchern: sie durch mangelndes Preisbewusstsein in die Höhe treiben) force prices up; daran ist nichts mehr zu verderben umg. it couldn’t be any worse; damit hat er sich alles verdorben as a result he ruined everything; es ( sich) mit jemandem verderben fall out with s.o., get into s.o.’s bad books; er will es ( sich) mit niemandem verderben he tries to please everybody2. sittlich: corrupt; Appetit, KochII v/i (ist)2. altm., geh. (zugrunde gehen) perish* * *das Verderbenruin; bane; vitiation; perdition* * *Ver|dẹr|ben [fEɐ'dɛrbn]nt -s,no pl1) (= Untergang, Unglück) undoing, ruin2) (von Material) spoiling, ruining; (von Nahrungsmittel) going off (Brit) or bad; (von Luft, Wasser) pollution* * *1) (to make or become evil or bad: He was corrupted by the bad influence of two friends.) corrupt2) (to (cause to) become rotten or ruined: Sugar makes your teeth decay.) decay3) (fate, especially something terrible and final which is about to happen (to one): The whole place had an atmosphere of doom; His doom was inevitable.) doom4) (to spoil or damage (enjoyment, beauty etc): Her beauty was marred by a scar on her cheek.) mar5) (to spoil; to treat too indulgently: You are ruining that child!) ruin6) (to damage or ruin; to make bad or useless: If you touch that drawing you'll spoil it.) spoil7) (to spoil (something) by touching it or bringing it into contact with something bad or rotten: The meat has been tainted.) taint8) (to affect (someone or something) with something evil or immoral; to corrupt: He has been tainted by his contact with criminals.) taint9) ((the cause of) ruin or disaster: Gambling was his undoing.) undoing* * *Ver·der·ben<-s>[fɛɐ̯ˈdɛrbn̩]nt kein pl (geh) doomjds \Verderben sein to be sb's undoing [or ruin]in sein \Verderben rennen to be heading for the rocksjdn ins \Verderben stürzen to bring ruin upon sb* * *das; Verderbens undoing; ruinin sein od. ins Verderben rennen — rush headlong towards ruin
* * *Drogen etc(offenen Auges) in sein Verderben rennen head straight for disaster;jemanden ins Verderben stürzen bring disaster on sb;* * *das; Verderbens undoing; ruinin sein od. ins Verderben rennen — rush headlong towards ruin
* * *n.bane n.perdition n.ruin n.vitiation n.
См. также в других словарях:
rächen — rächen: Mhd. rechen, ahd. rehhan »vergelten, rächen, strafen«, got. wrikan »verfolgen«, aengl. wrecan »treiben, stoßen; vertreiben; rächen, strafen; hervorstoßen, äußern«, aisl. reka »treiben, jagen; verfolgen; werfen« gehören vermutlich zu einer … Das Herkunftswörterbuch
wegjagen — fortjagen, fortscheuchen, fortschicken, forttreiben, in die Flucht schlagen, [ver]jagen, [ver]scheuchen, [ver]treiben, wegscheuchen, wegschicken, wegtreiben; (schweiz.): heimzünden; (ugs.): an die [frische] Luft befördern/setzen, auf die Straße… … Das Wörterbuch der Synonyme
scheuchen — scheu·chen; scheuchte, hat gescheucht; [Vt] 1 ein Tier (irgendwohin) scheuchen mit lautem Rufen oder kräftigen Bewegungen einem Tier Angst machen (damit es flieht) ≈ (ver)treiben: Wespen vom Kuchen scheuchen 2 jemanden scheuchen jemandem befehlen … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Jagdhund — Hund: Der Hund ist wahrscheinlich das älteste Haustier der Indogermanen. Gemeingerm. *hunđa »Hund«, das mhd., ahd. hunt, got. hunds, engl. hound, schwed. hund zugrunde liegt, geht mit verwandten Wörtern in den meisten anderen idg. Sprachen – z. B … Das Herkunftswörterbuch
jagen — jagen: Das auf das dt. und niederl. Sprachgebiet beschränkte Verb (mhd. jagen, ahd. jagōn, mnd. jagen, mniederl. jaghen) hat keine sicheren außergerm. Entsprechungen. Die Verknüpfung mit der Wortgruppe von aind. yalú ḥ »rastlos« ist zweifelhaft … Das Herkunftswörterbuch
verjagen — jagen: Das auf das dt. und niederl. Sprachgebiet beschränkte Verb (mhd. jagen, ahd. jagōn, mnd. jagen, mniederl. jaghen) hat keine sicheren außergerm. Entsprechungen. Die Verknüpfung mit der Wortgruppe von aind. yalú ḥ »rastlos« ist zweifelhaft … Das Herkunftswörterbuch
Jagd — jagen: Das auf das dt. und niederl. Sprachgebiet beschränkte Verb (mhd. jagen, ahd. jagōn, mnd. jagen, mniederl. jaghen) hat keine sicheren außergerm. Entsprechungen. Die Verknüpfung mit der Wortgruppe von aind. yalú ḥ »rastlos« ist zweifelhaft … Das Herkunftswörterbuch
Jagen — jagen: Das auf das dt. und niederl. Sprachgebiet beschränkte Verb (mhd. jagen, ahd. jagōn, mnd. jagen, mniederl. jaghen) hat keine sicheren außergerm. Entsprechungen. Die Verknüpfung mit der Wortgruppe von aind. yalú ḥ »rastlos« ist zweifelhaft … Das Herkunftswörterbuch
jagdbar — jagen: Das auf das dt. und niederl. Sprachgebiet beschränkte Verb (mhd. jagen, ahd. jagōn, mnd. jagen, mniederl. jaghen) hat keine sicheren außergerm. Entsprechungen. Die Verknüpfung mit der Wortgruppe von aind. yalú ḥ »rastlos« ist zweifelhaft … Das Herkunftswörterbuch
Jagdspieß — jagen: Das auf das dt. und niederl. Sprachgebiet beschränkte Verb (mhd. jagen, ahd. jagōn, mnd. jagen, mniederl. jaghen) hat keine sicheren außergerm. Entsprechungen. Die Verknüpfung mit der Wortgruppe von aind. yalú ḥ »rastlos« ist zweifelhaft … Das Herkunftswörterbuch
versprengen — ver|sprẹn|gen 〈V. tr.; hat; meist als Part. Perf.〉 1. Wasser versprengen verspritzen 2. Soldaten, Truppen versprengen S., T. von ihrer Einheit abschneiden, trennen u. in die Flucht schlagen, zerstreuen ● ein paar versprengte Soldaten * * *… … Universal-Lexikon