Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

veneris+n+f

  • 41 ferveo

    ferbuī, —, ēre и fervo, fervi, —, ere
    1)
    а) кипеть, бурлить, клокотать (aqua fervens C)
    sociorum olla male fervet погов. Pt — горшок друзей плохо кипит, т. е. рассчитывать на их помощь (в беде) нельзя
    б) нагреваться, быть горячим ( rota fervet PM)
    3) поэт. бушевать, быть в волнении, волноваться (amnis, aequor fervet H, V; omnia fervunt vento V)
    4) блистать, сверкать ( litora fervunt flammis V)
    5) гореть, пылать (f. irā Acc, Sil и ab ira O; fervet avaritiā pectus H)
    Veneris lampăde f. ирон. Jбыть страстно влюблённым

    Латинско-русский словарь > ferveo

  • 42 Hesperus

    (-os), ī m.
    1) (= stella Venĕris) западная (вечерняя) звезда Vr, C, SenT etc.
    2) миф. сын Кефала (или Атланта) и Авроры O

    Латинско-русский словарь > Hesperus

  • 43 initus

    I a, um part. pf. к ineo II initus, ūs m. [ ineo ]
    1) приближение, появление (sc. Veneris Lcr)
    2) начало, возникновение ( unde initum capere Lcr)
    3) соитие, случка ( per suos initūs contĭnet omne genus O)

    Латинско-русский словарь > initus

  • 44 labrum

    I ī n. [одного корня с labium ]
    l. superius Cs (inferius Pt) — верхняя (нижняя) губа
    primis (primoribus) labris attingere (gustare) aliquid погов. C — коснуться чего-л. губами (чуть попробовать что-л.), перен. поверхностно ознакомиться с чем-л.
    linĕre alicui labra погов. M — обмануть (надуть) кого-л.
    2) край (l. fonds PM; fossae Cs)
    3)
    l. Venereum (Veneris) бот.ворсовальная шишка (Dipsacus fullonum, L) PM
    II lābrum, ī n. [из lavabrum от lavo ]
    1) таз, ванна или бассейн (labra aēna V; marmorea L); чан V
    2) поэт. купальня ( labra Dianae O)

    Латинско-русский словарь > labrum

  • 45 macer

    I cra, crum
    1) худощавый, худой, сухопарый (taurus V; mustela H)
    Venĕris pharetris m. ирон. J — исчахший от венериных колчанов, т. е. от любви
    2) скудный, тощий (solum C; ager Cato, Vr, Col)
    II Macer, crī m.
    Макр, cognomen в po дах Лициничв и Эмилиев; наиболее известны
    1) C. Licinius M., народный трибун в 73 г. до н. э., оратор и историк C, L
    2) Aemilius M., поэт. родом из Вероны, друг Вергилия и Овидия O

    Латинско-русский словарь > macer

  • 46 neptis

    is (иногда acc. im, abl. i) f. [ nepos ]
    1) внучка C, Su, Dig etc.
    n. Veneris OInó
    2) поздн. племянница Spart

    Латинско-русский словарь > neptis

  • 47 optato

    optātō adv. [ optatus ]
    в соответствии с желанием, как хотелось Pl, Ter, V

    Латинско-русский словарь > optato

  • 48 signum

    sīgnum, ī n.
    1)
    а) знак, отметка, клеймо (s. imprimĕre pecori V); признак (dolōris C; timōris Cs)
    s. pedis Oслед ноги
    s. dare (mittĕre) alicui rei C, Cs etc.обнаруживать признак чего-л
    б) симптом или предвестник ( morborum V)
    2) воен. сигнал, приказ, команда (s. proelii committendi dare Cs); pl. сигнальные трубы, рожки (signa canunt или concĭnunt Cs, L etc.)
    s. dare receptui C, L или recipiendi Csдать сигнал к отступлению
    3) воен. значок (как боевое знамя, преим. в виде орла) (s. militare Cs, PM; legionis Cs, L)
    signa movēre L (tollĕre bAl, convellere L, ferre Cs) — двинуться, отправиться, выступить в поход
    signa inferre alicui или in (adversus, contra) aliquem Cs, L etc. — совершать нападение на (атаковать) кого-л.
    signa conferreвступить в бой (cum aliquo C, L) или собраться, присоединиться ( ad aliquem L)
    signa relinquere Sl или a signis discedere Cs — бежать с поля сражения, дезертировать
    signa (con)vertere Cs, L — сделать поворот, повернуться кругом
    4) воен. отряд (преим. cohors или manipulus) ( signa hostium L)
    5) воен. пароль, лозунг (s. «Felicitatis» bAfr)
    6) доказательство, довод ( clarissimis signis crimina refellere C)
    7) изображение, изваяние, фигура, статуя (s. aēneum C; s. Jovis C; Veneris s. marmoreum Pt)
    8) печать ( s. epistulae detrahere C; aliquid signo obsignare Pl, C)
    duodecim signa Pt или signorum partes Sen 12 — знаков зодиака

    Латинско-русский словарь > signum

  • 49 voluptificus

    a, um [ voluptas I + facio ]

    Латинско-русский словарь > voluptificus

  • 50 Crás amet, qui núnqu(am) amavit, quíqu(e) amávit, crás amet

    Пусть завтра полюбит тот, кто никогда не любил, и тот, кто любил, пусть завтра полюбит.
    Повторяющийся в виде рефрена стих из анонимной латинской поэмы "Всенощная Венеры" (Pervigilium Veneris, III-IV в. н. э.).
    Будучи исключена из той сферы, в которой царит гармония физических умственных и нравственных начал, она [ любовь ] пробила себе доступ в сферу низшую, в сферу преобладающей, хотя и не исключительной чувственности. Здесь мы встречаем ее во всю эпоху процветания лирической поэзии в Риме, начиная Катулловым vivamus, mea Lesbia, atque amemus и кончая последней действительно поэтической поэмой Рима "Всенощной Венеры", с ее сладострастным припевом cras amet, qui nunquam amavit quique amavit, cras amet. (Ф. Ф. Зелинский, Античная гуманность.)
    Разве они спешили к ней с миртовыми и масличными ветвями, принося в дар золото, ладан и смирну и возглашая: "Радуйтесь, дева зачала"? Нет, они этого не делали! Считая такие обычаи варварскими и нечестивыми, они даже не понесли ее с триумфом к обители Венеры Всенародной под волнующие звуки гимна: cras amet qui nunquam amavit, quique amavit cras amet. Они единодушно осудили ее, и каждый рвался вперед бросить первый камень из опасения, как бы не подумали, что хоть один из них не без греха. (Ричард Олдингтон, Дочь полковника.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Crás amet, qui núnqu(am) amavit, quíqu(e) amávit, crás amet

  • 51 Mílitávi nón sine glória

    Я воевал не без славы.
    Гораций, "Оды", III, 26, 1-5:
    Vixí puéllis núper idóneus,
    Et mílitávi, nón sine glória:
    Nunc árma, défunctúmque béllo
    Bárbiton híc pariés habébit,
    Custódit.
    Девицам долго знал я, чем нравиться,
    И долго службу нес не без славы я, -
    После побед их стена та примет,
    Что охраняет образ Венеры нам.
    (Перевод А. Семенова-Тян-Шанского)
    Итак, в своей речи на суде в Берлине он [ Фердинанд Лассаль ] имел бесстыдство заявить следующее: " я утверждаю, далее, что эта брошюра [ Ф. Лассаль, "Итальянская война и задачи Пруссии". - авт. ] не только является таким же научным произведением, как многие другие, произведением, излагающим уже известные результаты, но что она во многих отношениях является даже научным открытием, развитием новых научных мыслей... Я напечатал ряд обширных трудов в самых различных и трудных областях науки, не жалея сил и бессонных ночей, чтобы расширить пределы самой науки, и, может быть, имею право сказать, подобно Горацию: Militavi non sine gloria - " Разве это не беспредельное бесстыдство? (К. Маркс - Ф. Энгельсу, 28.1 1863.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Mílitávi nón sine glória

  • 52 Sub rosa

    "Под розой", по секрету, секретно.
    Роза у древних римлян была эмблемой тайны. Если розу подвешивали к потолку над пиршественным столом, то все то, что "под розой" говорилось и делалось, не должно было разглашаться.
    Старинный словарь Ллойда (N. Lloyd, Dictionarium historicum, geographicum, poeticum. Лондон, 1686) приводит под словом Harpocrates следующее, якобы "найденное на мраморе", стихотворение, объясняющее значение розы как символа молчания:
    Ést rosa flós Venerís: quo dúlcia fúrta latérent
    Hárpocratí matrís dóna dicávit Amór.
    Cónviv(ae) út sub eá dícta tacénda sciánt.
    "Роза - цветок Венеры: дары матери Амур посвятил Гарпократу, чтобы сладостные шутки оставались тайной. Поэтому хозяин подвешивает розу над гостеприимным столом, чтобы сотрапезники знали, что о сказанном под розой надо молчать". Культ Гарпократа как "бога молчания" возник в эллинистической и отсюда в римской религии в результате проникновения в нее египетских элементов: бог солнца, сын Осириса и Исиды, Гор часто изображался в виде ребенка (Harpechrat - Гор-ребенок), держащего указательный палец во рту, и этот жест был переосмыслен как знак молчания.
    Роза как знак молчания впоследствии изображалась на потолке комнат, где происходили закрытые совещания, и на деревянной решетке католической исповедальни.
    Наш друг [ берлинский корреспондент ], бесспорно, проявляет весьма Живой талант в сочинительстве своих догадок! Я хочу ему sub rosa сообщить, что, по моему мнению, "Социальное движение во Франции и Бельгии" г-на Грюна и французское и бельгийское социальное движение, за исключением некоторых имен и дат, не имеют между собой ничего общего. (К. Маркс, Заметка против Карла Грюна.)
    Сегодня я написал старухе Гацфельдт своего рода угрожающее письмо, конечно, sub rosa. (Он же - Карлу Зибелю, 22.XII 1864.)
    Скажите откровенно: большая была бы радость для вас, судейских, засадить меня этак... на месяц, на два, а? Президент победил свою тревогу и принял серьезный вид. - Пан граф, - сказал он, - одному богу известно, сколько хлопот причинило мне это дело. Из-за него, - скажу это sub rosa, хоть это и служебная тайна, - я был дважды у президента краевого суда и раз у наместника. (Иван Франко, Раздорожье.)
    При посредстве профессора Губица Мауреровское издательство решилось выпустить мои "Стихотворения", но кроме сорока авторских экземпляров, - причем до настоящей минуты эти скаредники мне все еще недодали десяти, - я не получил ни пфеннига. Сообщаю это sub rosa в утешение вам, так как я сомневаюсь, что гонорар за ваше первое произведение особенно велик. (Генрих Гейне - Карлу Иммерману, 14.I 1823.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Sub rosa

  • 53 amnosus

    amnōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (damnum), voll Schaden, I) aktiv = Schaden (Verlust, Einbuße) bringend, schädlich, verderblich, a) v. Pers.: homines, Plaut.: Venus, Hor.: di damnosissimi, Plaut. – b) v. Lebl. = mit Schaden, (Verlust, Einbuße) verknüpft od. verbunden, schädlich, nachteilig, verderblich, alea, Mart.: canes (übtr. = Hundswurf, s. canis), Ggstz. Venus, Prop. u. Ov.: Veneris voluptas, Ov.: libido, Hor.: damnosissimae mortes boum, Veget. mul.-faciet, etiam si damnosum erit, Sen. – m. Dat. pers. wem? od. für wen? bellum sumptuosum et damnosum Romanis, Liv.: ne discordia tribunorum damnosior rei publicae esset, Liv.: res damnosissima etiam divitibus, selbst die R. völlig zugrunde richtende, Liv.: damnosum est mit Infin., nihil vero tam damnosum bonis moribus quam in aliquo spectaculo desidēre, Sen. ep. 7, 2. – II) passiv, von großem Schaden (großer Einbuße) heimgesucht, v. jmd., der viel Aufwand gehabt hat, ganz ausgeschält, senex, Plaut. Epid. 319. – III) (= δαπανηρός) medial = sich selbst Schaden verursachend, verschwenderisch, subst. der Verschwender, Vertuer (vgl. Ruhnk. Suet. Ner. 31, 1), Komik.: non in alia re damnosior quam in aedificando, Suet.: diceris damnosus et forte etiam toto capite sanandus, Augustin. serm. 21, 4.

    lateinisch-deutsches > amnosus

  • 54 antecenium

    ante-cēnium, ī, n., das Essen vor der Hauptmahlzeit (cena), das Vormahl, Isid. 20, 2, 12: dah. übtr., antecenia Veneris, Apul. met. 2, 15.

    lateinisch-deutsches > antecenium

  • 55 antecurro

    ante-curro, ere, voranlaufen, Veneris stella... eum (solem) antecurrens, Vitr. 9, 1 (4), 7 (vgl. § 12 stellae... ante currentes, getrennt geschr.): litteris istas litteras antecurrentibus, Sidon. ep. 9, 1, 1.

    lateinisch-deutsches > antecurro

  • 56 antegredior

    ante-gredior, gressus sum, gredī (ante u. gradior), vorangehen, vorausgehen, I) eig., im Raume (Ggstz. subsequi): stella Veneris, quae Φωσφόρος Graece, Lucifer Latine dicitur, cum antegreditur solem, cum subsequitur autem, Ἔσπερος, Cic. de nat. deor. 2, 53: antegressi, Amm. 16, 10, 7: praecursores iam antegressi, Amm. 16, 12, 8. – II) übtr., in der Zeit: quicquid est enim quod deceat, id tum apparet, cum antegressa est honestas, Cic.: res eodem modo evenirent iisdem signis (Wahrzeichen) antegressis, Cic.: causae antegressae, fortuito antegressae, Cic. (Synon. causae antecedentes, s. antecēdēns).

    lateinisch-deutsches > antegredior

  • 57 armiger

    armiger, gera, gerum (arma u. gero), I) Waffen tragend, 1) die eigenen = bewaffnet, corpus, Acc. fr.: deus, Mars, Sil.: inter cives armigera dissensio, Vitr. 1, 7, 1: subst., armigerī, ōrum, m., Bewaffnete, Landsknechte, Curt. 3, 12 (30), 7; od. Leibwache (ὑπασπισταί), Palastwache, Curt. 5, 4 (15), 21; 6, 8 (31), 19 u.a. – 2) die eines andern, nur subst., a) armiger, gerī, m., der Waffenträger, Schildknappe, egomet mihi agaso, armiger, Plaut.: armiger Achillis, Verg.: regis, Ov.: Germanorum manum inter armigeros circum se habuerat, Suet.: in regio comitatu armigeri quidam, Apul.: obtruncato prius armigero, Liv. (attrib., servus armiger, Plaut. Casin. 257). – übtr., armiger Iovis, v. Adler, Verg. u. Spät.: ders. fulvus tonantis armiger, Claud.: Veneris hortator et armiger Liber, Apul.: poet., armiger hāc magni patet Hectoris, v. Vorgebirge Misenum (das nach Hektors Waffenträger Misenus benannt ist), Stat. – armiger Catilinae, Schildknappe = Helfershelfer, Cic. de dom. 13. – b) armigera, ae, f., die Waffenträgerin (Dianae). Ov. met. 3, 165; 5, 619. – übtr., Iovis, v. Adler, Plin. 10, 15: aquila, quae ob hoc armigera huius teli (sc. fulminis) fingitur, Plin. 2, 146. – II) Bewaffnete tragend (vom Felde in Kolchis, s. armifer no. II), humus, Prop. 3, 11, 10: sulcus, Claud. laud. Stil. 1, 324.

    lateinisch-deutsches > armiger

  • 58 capillus

    capillus, ī, m. (verwandt mit caput; eig. Adi. sc. crinis), I) das Haupt- u. Barthaar des Menschen (dagegen crinis das geschmeidige Menschenhaar übh.), u. zwar a) kollektiv, compositus, Plaut. u. Cic.: flavus, Vulg., subflavus, Suet.: albus, niger, Hor.: longus, Nep.: horridus, Cic.: promissus, Caes.: passus, fliegendes, Ter. u. Caes.: tonsus, Prop.: sibi adurere capillum, Cic.: barbam ac capillum summittere, Sen. rhet.: capillum frangere, Sen. rhet.: quid capillum ingenti diligentiā comis? cum illum vel effuderis more Parthorum vel Germanorum vinxeris vel, ut Scythae solent, sparseris, in quolibet equo densior iactabitur iuba, horrebit in leonum cervice formosior, Sen. – doch auch Plur., capilli suo ingenio flexi, von Natur krauses Haar, Ter.: erant illi compti capilli, Cic.: capilli arte iacentes, Sen.: ex barba detonsi capilli, Sen.: capilli sparsi per colla, zerstreutes, Ov.: puellares capilli, Schol. Iuven.: capilli mulierum, Lact.: horrent ac subriguntur capilli, Sen. – b) v. einem Haar, in imaginem capilli unius aut multorum, Cael. Aur. chron. 2, 11, 129. – II) übtr.: A) das Tierhaar, Catull., Col. u.a. – B) die haarigen Fasern od. Wurzeln der Gewächse, croci, Plin.: porrum cum capillo suo, Apic.: dah. capillus Veneris (= ἀδίαντον), »Venushaar, Frauenhaar«, eine Pflanze, Ps. Apul. herb. 47.

    lateinisch-deutsches > capillus

  • 59 careo

    careo, uī, itūrus, ēre (falisk. carefo »carebo«; vgl. altind. çasati schneidet, lat. castro, āre, castus, ūs, die Enthaltsamkeit, Keuschheit), von etw. leer-, entblößt-, frei sein, ohne etw. sein, etw. nicht od. nicht mehr haben (gleichviel ob das Fehlende ein Gut od. ein Übel ist), m. folg. Abl., I) im allg.: a) v. leb. Wesen: malo, Cic. u. Scrib.: vitio, Scrib.: dolore, febri, Cic.: culpā, Komik., Cic. u.a.: suspicione, Cic.: morte, unsterblich sein, Hor.: pilo, haarlos sein, Plin. – b) v. Lebl.: terra caret sensu, Lucr.: haec duo tempora carent crimine, Cic.: oratio, quae astu caret, Quint.: ripa caret ventis, Hor.: provincia malis hominibus caret, ist rein von Gesindel, ICt.: lege carens civitas, gesetzloser, Cic.: facilius est, ut id, quod habuit initium, fine careat, quam ut habeat finem, quod initio careat, Lact. – II) insbes.: A) durch eigenen Willen etw. nicht haben, d.i. sich einer Sache enthalten, sich ihrer nicht bedienen, von ihr keinen Gebrauch machen, ihr entsagen, c. temeto, Plaut. u. Cic. fr.: Veneris fructu, Lucr.: facultatibus amicorum, Nep. – od. durch eigene Schuld etwas verloren-, vergeudet usw. haben, omni maiorum censu, Iuven. 1, 59 sq. – dah. a) von einer Örtlichkeit sich entfernt halten, nicht an (auf) od. in einen Ort gehen od. auch bloß von wo entfernt sein, urbe, foro, senatu, publico, nicht in die Stadt, auf den Markt, in den Senat, auf die Straße gehen, Cic.: caret libens patriā, Tac. – b) von einer Handlung entfernt sein, ihr nicht beiwohnen od. beiwohnen können, quod declamationibus nostris cares, damni nihil facis, Cic. ep. 7, 33, 1. – B) von etwas Wünschenswertem entblößt sein, etw. nicht mehr haben, etw. entbehren, entbehren od. meiden müssen, auf etw. verzichten müssen, einer Sache entsagen müssen, verlustig gehen, ermangeln u. mit dem Nbbgr. der subjektiven Gemütsstimmung den Mangel einer Sache schwer empfinden, etw. missen, vermissen (während egere u. indigere in bezug auf unentbehrliche Bedürfnisse stehen; vgl. Cic. Tusc. 1, 87 u. 88 u. Sen. de vit. beat. 7, 2 voluptate virtus saepe caret, numquam indiget), gew. m. folg. Abl., te, Plaut.: hoc commodo, Lucil. fr.: patriā, Ter. u. Nep.: prope triennium provinciā domoque, Cic.: consuetudine amicorum, Cic.: libertate, Hor.: matre carentes (mutterlosen, verwaisten) privigni, Hor.: mihi carendum est conviviis, Cic. – m. Genet., tui carendum quod erat, Ter. heaut. 400: u. quod carendum tui erat, Laev. fr. 15 M. (b. Gell. 19, 7, 7). – m. Acc., quia id quod amo careo, Plaut. Curc. 136 (vgl. Plaut. Poen. 820): illam caream, Ter. Eun. 223: meos parentes careo, Turpil. com. 32: quae filios duos caruit, Corp. inscr. Lat. 13, 2103: lucem caruit, Corp. inscr. Lat. 8, 5372: v. Lebl., reputes cum animo tuo an ista causa tempus argumentandi careat, Fronto ep. ad amic. 2, 7. p. 196, 13 N.; vgl. Gromat. vet. 6, 18 u. 25, 15. – dah. passiv, careri, Acro Hor. carm. 3, 1, 46. Marc. Emp. 6 med.: u. Partiz. Fut. Pass., virque mihi dempto fine carendus abest? Ov. her. 1, 50. – mit folg. Infin., quaque caret proferre aliquam de gurgite gentem, Ps. Cypr. Sodom. 142. – absol., quamquam non caret is, qui non desiderat, Cic. de sen. 47: u. im Gerund., quae quam sit cara post carendo intellegunt, Trag. inc. fr. 194 (b. Cic. de or. 157): dies festi quid haberent voluptatis carendo magis intellexi quam fruendo, Cic. post red. ad Quir. 3. – / Partiz. Fut. Akt. caritūrus oft, zB. Ov. met. 2, 222 u.a. Sen. de ben. 1, 11, 1. Curt. 10, 2 (10), 27. Iustin. 4, 5, 1 (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 581 u. 582). – Genet. Plur. Part. Präs. Akt. carentum, Lucr. 4, 35. Verg. georg. 4, 255 u. 472. – Depon. careor bei den Altlat. nach Prisc. 8, 26.

    lateinisch-deutsches > careo

  • 60 clivus

    clīvus (altlat. clīvos), ī, m. (vgl. acclivis u. declivis, acclinis u. declinis u. * clino in acclino, declino etc.), die Lehne, I) einer Örtlichkeit: a) eines Hügels, Berges, die sanft aufsteigende Hügel- oder Bergwand, Abhang, Hügel, Anhöhe, α) übh.: Ggstz. subiecta (die Tiefen), Col. 2, 17, 7: montes clivique, Ggstz. umida et plana loca, Col. de arb. 3, 7: nec ullus est clivus, sed perpetuus est campus, Vitr. 10, 2 (6), 12: se subducere colles incipiunt mollique iugum demittere clivo, Verg. ecl. 9, 7 sq.: calcari quadrupedem agitare advorsum clivom, hügelan, Plaut. asin. 708: ubi eo veneris, clivos deorsum vorsus est; hāc te praecipitabo, Ter. adelph. 574 sq.: ex inferiore loco adversum clivum incitati, Caes. b. c. 3, 46, 5: lenis ab tergo clivus erat, Liv. 6, 24, 1: leni clivo ferente ad hostem, Liv. 29, 33, 3: clivum mollire, die Abschüssigkeit der Bergwand mildern (erleichtern), Caes. b. G. 7, 46, 2: u. so clivum mollire anfractibus modicis, Liv. 29, 33, 3. – poet., clivus inertis aquae, eine steile Wand (Ggstz. via prona), Ov. her. 18, 122. – im Bilde, duro ad laudem niti clivo, Sil. 4, 604. – Sprichw., lassus tamquam caballus in clivo, Petr. 134, 2: clivo sudamus in imo, wir sind noch nicht über den Berg (= wir haben noch nicht alle Hindernisse überwunden), Ov. her. 18 (19), 41: in medio lautitiarum, quod aiunt, clivo laborare, erst mitten am Berge der Leckereien stehen, Petr. 47, 8: clivum istum uno, si potes, spiritu exsupera, Sen. ep. 31, 4. – β) ein berganführender Fahrweg, clivom silice sternere lapide, Corp. inscr. Lat. 14, 4012. – bes. clivus Capitolinus, zunächst der vom Forum auf das Kapitolium führende Fahrweg, dann auch der kapitolinische Hügel selbst, Liv. 3, 18, 7; 41, 27, 7. Alfen. dig. 9, 2, 52. § 2. Cic. ad Att. 2, 1, 7: ders. cl. sacer, Hor. carm. 4, 2, 35; u. bl. clivus, Petr. 44, 18. – b) einer Straße in der Stadt, der Anberg, Plaut. dig. 8, 2, 20 § 1. – II) anderer Ggstde.: a) übh.: c. mensae, der schräge Stand des (seines vierten Beines ermangelnden) Tisches, Ov. met. 8, 662. – b) als t. t. der Baukunst, der Aufgang, die Rampe im röm. Hause, Vitr. 6, 6 (9), 7. – / Plur. heterogen. clīva, ōrum, n., Cato oratt. 30. fr. 2. C. Memm. fr. 1. p. 93 M. (beide bei Non. 194 sq.).

    lateinisch-deutsches > clivus

См. также в других словарях:

  • veneris — see MONS VENERIS …   Medical dictionary

  • Veneris Apartments — (Херсониссос,Греция) Категория отеля: Адрес: 201 Eleuthereriou Venizelou Street …   Каталог отелей

  • VENERIS Dies — festum hebdomadicum Muhammedanorum. Iosephus Scaliger, de Emend. Temp. l. 2. c. 132. Quod Mucharam Hegirae coepit a feria sexta, ideo eam diem sacram Mahumedani dicunt ab eo tempore. Ego scio antiquiorem superstitionem esse, propter Venerem, quam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VENERIS Portus — oppid. orae Ligusticae, cum arce contra portum Erycis, Antonin. Item, Baudrand. Port. Vendres, portus peramplus Galliae Narbonens. in Comitatu Ruscinonensi. Aliter Veneris Pyrenaeae portus; ad radices Pyrenaeorum, in ipso limite Hispaniae et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Venĕris mons — (Aphrodisium), Gebirg im Tarraconensischen Spanien, ein westlicher Ausläufer des Idubeda; j. vielleicht Sierra de Avila …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Venĕris portus — Venĕris portus, 1) der Hafen von Castrum Minervae; 2) Hafen in Ligurien; j. Porto Venere; 3) (Portus Pyrenaei), Hafenplatz der Indigetes im Tarraconensischen Spanien, am j. Cap Cervera …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Venĕris promontorĭum — (Aphrodisium), die südöstlichste Spitze der Pyrenäen im Tarraconenstschen Spanien auf der Grenze von Gallien, mit Tempel der Venus; j. Cabo Creus …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Venĕris signum — Venĕris signum, das Zeichen der Venus ♀, durch welches man bei Monöcisten blos weibliche Blumen, bei Diöcisten blos weibliche Individuen, überhaupt in der Naturgeschichte das Weibchen bei allen Thieren bezeichnet, so wie durch das Zeichen des… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • VENERIS Fanum — Strab. Vide Aphrodisium …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VENERIS Insula — vide Aphrodites, et Laea …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VENERIS Urbs — urbs et nomus Aegupti, Plin. l. 5. c. 9. Aphrodites, et Aphorditopolis Ptol. ad Nilum, inter Lycopolim, et Crocodilopolim …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»