Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vīmen

  • 41 vimina

    [ʹvımınə] pl от vimen

    НБАРС > vimina

  • 42 insequor

    īn-sequor, secūtus (sequūtus) sum, sequī depon.
    1) следовать по пятам, непосредственно следовать (aliquem H etc.)
    6) логически следовать, вытекать ( ex prioribus probare insequentia Q)
    7) следовать во времени, наступать ( insecutus est somnus QC)
    8) постигать, настигать ( mors insecuta est Gracchum C)
    9) преследовать, гнаться (i. hostem L; i. aliquem gladio stricto C)
    10) нападать, бранить (turpitudinem vitae C; aliquem dictis VF)
    11) иметь в виду, задаваться целью, хотеть, стараться, приниматься (insĕquor, ut erudiam aliquem C)

    Латинско-русский словарь > insequor

  • 43 vimentum

    vīmentum, ī n. [ vimen ]
    плетение, плетёный щит, фашина ( crates et vimenta T)

    Латинско-русский словарь > vimentum

  • 44 viminalis

    I vīminālis, e [ vimen ] II Vīminālis, is m. (sc. collis)
    Виминал, один из семи холмов Рима, между Квириналом и Эсквилином, с ивовой рощей Vr, L, PM etc.

    Латинско-русский словарь > viminalis

  • 45 viminetum

    vīminētum, ī n. [ vimen ]

    Латинско-русский словарь > viminetum

  • 46 vimineus

    vīmineus, a, um [ vimen ]
    1) сделанный из прутьев, плетёный (tegumenta Cs; crates V); ивовый ( fasces virgarum Pl)
    2) пригодный для плетения, дающий гибкую лозу ( salix PM)

    Латинско-русский словарь > vimineus

  • 47 vitta

    ae f. [ vieo, vimen ]
    1) головная повязка (жрецов, весталок, женщин свободных сословий) Pl, Tib, O
    2) священная повязка (на алтарях, у жертвенных животных, на изображениях богов и пр.) V, O, J

    Латинско-русский словарь > vitta

  • 48 convello

    con-vello, vellī u. (selten) vulsī, vulsum, ere, durch Zerren u. Stoßen aus seiner Lage, aus seinen Fugen reißen, deutsch je nach dem Zusammenhange = losreißen, abreißen, heraus-, ausreißen, aufreißen, auseinander-, einreißen, umreißen, niederreißen, zuw. auch = herumzerren, -zausen, zerzerren, zerzausen, I) eig.: 1) im allg.: c. universam caudam equi (Ggstz. caudam paulatim carpere), Val. Max.: claustra ianuae, carceris, Val. Max.: effigiem alcis (clypeo Minervae inclusam), Val. Max.: gradus Castoris, Cic.: nullam partem munitionum convellere posse, Hirt. b. G.: pedem mensae, Ov.: c. repagula, effringere fores, Cic.: c. spolia hostium affixa templis, Val. Max.: alterius (arboris) lentum vimen, Verg. – selten leb. Wesen, convulsi laniatique centuriones, herumgerissenen (nach Nipperdey = vom Boden aufgerissenen), Tac. ann. 1, 32: teneros c. fetus, aus dem Leibe reißen, abortieren, Ov. am. 2, 14, 5. – u. (v. lebl. Subjj.) non hiemes illam (aesculum), non flabra neque imbres convellunt, Verg.: ne torrens fundamenta (villae) convellat, Col.: bildl., c. fundamenta fidei, Leo epist. 47, 2: u. im Passiv, Iuppiter (Jupiterstatue) nullis convellitur procellis, Plin.: vix septem naves convulsae undis Euroque supersunt, aus den Fugen gerissen, leck geworden, Verg.: convulsum remis rostrisque aequor, zerwühlt, Verg. – m. Ang.womit? vectibus infima saxa turris, Caes.: radices sarculo od. aratro, Plin.: glebam vomere, Catull.: auricomos arboris fetus duro ferro (Ggstz. manu carpere), Verg.: dapes avido dente, zerzausen (poet. = verzehren), Ov. – m. Ang. von wo? Herculem ex suis sedibus c. atque auferre, Cic.: simulacrum Cereris e sacrario convellere auferreque, Cic.: u. (im Bilde) alqm ex suis paene hortulis convellere deducereque in Academiam perpauculis passibus, Cic. – viridem ab humo silvam, grünes Gesträuch ausraufen, ausziehen, Verg.: ab terra funem, ablösen, Verg. – suā robora terrā, Ov.: turrim altis sedibus, Verg.: mihi domus ipsa nutare convulsaque suis sedibus ruitura supra videtur, Plin. ep.: Roma prope convulsa sedibus suis, Cic. – 2) insbes.: a) als milit. t. t., c. signum, das Feldzeichen (aus dem Boden) herausreißen (als Zeichen des Aufbruchs), Val. Max. 3, 2, 20: gew. c. signa, Cic. de div. 1, 77. Liv. 3, 7, 3; 3, 54, 10 u. ö. (s. Drak. z. d. St.). Val. Max. 1, 6, 6. Suet. Claud. 13, 2: so auch c. vexilla, Tac. ann. 1, 20: c. aquilam, Val. Max. 1, 6, 11. – b) Gliedmaßen aus den Fugen reißen, verrenken, α) durch Fallen usw., verstauchen, artus, Lucr.: armos, Col. – dah. Plur. des Partic. Perf. subst., convulsī, ōrum, m. Verrenkte, Verstauchte, Plin. 25, 98: u. convulsa, ōrum, n., Verrenkungen, Verstauchungen, Plin. 20, 36. – β) auf der Folter, ausrenken, omnia (membra) laniata, omnes partes convulsae sunt, Sen. contr. 2. 13. § 5: convolsis laceratisque membris, ibid. § 6. – c) convelli, Zuckungen-, den Krampf bekommen, v. Gliedmaßen, convulso latere, da er den Krampf in die Seite bekam, Suet.: fauces convulsae (am Krampfe leidende) fractis sunt organis similes, Quint. – d) die Worte im Munde verzerren, verba, Sen. ep. 40, 2.

    II) übtr., gleichs. aus seinen Fugen, aus seiner Bahn reißen, in seinen Grundpfeilern, in seinem Bestande erschüttern, untergraben, a) physisch: vires aegri, Cels. 3, 4. p. 79, 6 D.: vires aegri luce, vigiliā, siti ingenti, Cels. 3, 4. p. 78, 33 D. – b) politisch, moralisch, geistig: c. priscae consuetudinis auctoritatem, Val. Max.: cuncta auxilia rei publicae labefactare convellereque, Cic.: c. castrorum decus (Ehre), Tac.: domus eorum convulsa, gestürzt (Ggstz. integra), Tac.: c. gratiam alcis, Hirt. b. G.: testamentum iudicio, Val. Max.: nuntiis et promissis fidem legionum, Tac.: desine molle, precor, verbis convellere pectus, mein fühlendes Herz zu bestürmen, Ov. – v. lebl. Subjj., si eam opinionem ratio convellet, si oratio labefactabit, si denique veritas extorquebit, ne repugnetis, Cic.: u. im Passiv, cogitatio penitus insederat; vi tamen tempestatum erat aliquantum labefactata atque convulsa, Cic.: quo iudicio convulsam penitus scimus esse rem publicam, Cic.: novercae insidiis domum omnem convelli, Tac.: eā discordiā nepotes suos convelli, aus der ruhigen Bahn der Eintracht gerissen, Tac.: Tiberius vi dominationis convulsus et mutatus est, aus der Bahn der Tugend gerissen, verdorben, Tac. – m. Ang. von wo? durch de m. Abl., quae (epistulae) me convellerunt de pristino statu, iam tamen, ut ante ad te scripsi, labantem, Cic. – / Perf. gew. convelli, zB. Cic. de domo 54; de legg. 1, 54; aber auch convulsi, Sen. nat. qu. 2, 6, 4. – Partiz. Fut. Akt. auch convolsurus, zB. Cic. Pis. 4 u. Partiz. Perf. Pass. auch convolsus, zB. Cic. Verr. 4, 94. Verg. Aen. 3, 414.

    lateinisch-deutsches > convello

  • 49 insequor

    īn-sequor, secūtus sum, sequī, unmittelbar nachfolgen, (sogleich) darauf folgen, auf dem Fuße folgen, verfolgen, I) im guten Sinne, 1) eig., absol., proximus huic, longo sed proximus intervallo, insequitur Salius, Verg.: insequitur acies ornata armataque, Liv.: vestigiis (Abl.) insecutus, Tac.: m. Acc., agmen, Curt.: temere insecutae Orphea silvae, Hor.: dah. poet., arva semine iacto, durchwandeln, begehen, Verg.: fugientem lumine pinum, mit dem Blicke verfolgen, Ov. – 2) übtr.: a) übh.: a tergo insequens aetas, Poët. b. Cic.: insequitur aquae mons, Verg.: vidisse post insequi cum fragore nimbum, Liv.: insequitur clamor virûm, Verg.: protinus altior insecutus est somnus, trat sofort ein, Curt.: alcis facta suspicio insequitur, Cic.: u. meton., mors insecuta est Gracchum, ereilte den Gr., Cic. de div. 2, 62. – b) der Reihenfolge u. Zeit nach, unmittelbar-, sogleich darauf folgen, α) der Reihenfolge nach, postremam litteram detrahebant, nisi vocalis insequebatur, Cic.: Partiz. subst., ex prioribus geometria probat insequentia, Quint. – β) der Zeit nach: hunc proximo saeculo Themistocles insecutus est, Cic.: bes. Partiz., annus insequens, Hirt. b. G. u. Liv.: insequentes consules, consulatus, Liv.: nocte insequenti, Hirt. b. G. – c) in der Rede die Sache weiter verfolgen, pergam atque insequar longius, Cic. Verr. 3, 51: itaque insequebatur, Cic. de nat. deor. 3, 44. – d) m. Infin. od. m. ut u. Konj. = sich daran machen, darauf ausgehen, convellere vimen, Verg. Aen. 3, 32: non te insequor ut erudiam, Cic. de or. 2, 10. – II) im üblen Sinne, feindl. auf dem Fuße folgen, nachsetzen, verfolgen, 1) eig., absol., qui insequitur, der Verfolger, Ov.: pars cedere, alii insequi, Sall.: cupide insequentes, Auct. b. Afr.: cupidius insecuti, Caes.: m. Acc., cedentes, Caes.: strenue hostem, Liv.: alqm gladio stricto, Cic.: alqm clamore ac minis, Cic.: alqm in abditas regiones, Sall. – 2) übtr., verfolgen = feindl. verfahren gegen usw., hart zusetzen, a) übh., alcis familiares, Nep.: poëtas, Tac. dial.: u. alqm bello, Verg.: homines benevolos contumeliā, Cic.: poet., ora protervis manibus, Ov.: saxum morsibus, Ov. – b) mit Worten verfolgen, zusetzen, verhöhnen, durchziehen, mit Vorwürfen überhäufen, gegen jmd. od. etw. losziehen, zu Felde ziehen, alqm, Quint. u. Plin. pan.: alqm irridendo, Cic.: vitia orationis, Quint.: delicta regum, Iustin.: vitae eius turpitudinem, Cic.

    lateinisch-deutsches > insequor

  • 50 lentus

    lentus, a, um (vgl. ahd. lindi, weich, sanft), zähe, zach, I) im Ggstz. zum Spröden, 1) im allg.: radix, Verg.: in frangendo, Plin.: tellus lenta gelu, Prop. – 2) insbes.: a) biegsam, ulmus et fraxinus, Vitr.: vimen, Verg.: crura, Mela: lenta bracchia, gelenkige, elastische, Ov.: lentissima bracchia, ganz nachgebende, also jedes Gefühls entbehrende, Hor.: dah. lentior salicis ramis, biegsamer, elastischer, was den gemachten Eindruck gleich wieder verliert, von der Galatea, die Polyphems Liebe verschmähte, Ov. – b) zähe, klebrig, gluten pice lentius, Verg. georg. 4, 41. – 3) bildl.: a) zähe, vivacitas, Plin. 8, 100. – b) lange dauernd, lange anhaltend, amor, Tibull.: lenta in balneo mora, Cels.: cavillatio lenta, langweilige, Amm.: tranquillitatis lentissimae taedium, Sen.: lentus abesto, bleib lange weg, Ov.: somnus, Val. Flacc. – II) übtr.: A) im Ggstz. zum Schnellen, 1) im allg., langsam, träge, amnis, Plin.: marmor (Meeresspiegel), ruhig, unbeweglich, Verg.: lento igne torrēre bovem, Ov.: coquere alqd lentis carbonibus, Hieron., lento igni toto die, Plin.: lenti carbones, langsam brennende Kohlen, Ov.: lentae maxillae, langsam zermalmende Zähne, Suet.: lentum venenum, schleichendes G., Tac. u. Suet.: lenta remedia, langsam wirkende, Curt.: lentum mortis genus, eine langsame Todesart (Ggstz. mors subita celerisque), Suet.: lentus color, matt, schwach, nicht lebhaft, Plin.: pugna lenta, Liv.: iam lentus amor, schon matt glimmende, Ov.: angue lentior cubes, Priap.: lentiorem facere spem, die Erfüllung der H. verzögern, Liv.: lentus ab urbe venis, spät, Calp.: m. folg. Genet., lentus coepti, Sil. 3, 176: m. folg. Infin., nec Idalia lenta incaluisse sagitta, Sil. 5, 19. – 2) insbes.: a) v. Stil u. Vortrag, schleppend, steif, lentus in dicendo, Cic. (vgl. Ruperti Tac. dial. 21, 6). – b) zähe, lässig, träge, langsam, infitiator, im Bezahlen, Cic.: nomina (Zahler), Sen.: Teucris illa lentum negotium, im Borgen, Cic. – mit Infin., solvere nulli lentus, Lucil. 415. – c) poet., was langsam macht, schwer, Prop. 4, 1, 96. – d) ruhig, geduldig, bes. im üblen Sinne (als Vorwurf von dem, der durch nichts sich reizen läßt, auch jede Unbill mit stumpfer Gleichgültigkeit erträgt) = phlegmatisch, unempfindlich, lässig, gleichgültig (gegen Beleidigungen od. anderer Unglück), iudex, Cic., Ov. u. Liv.: nihil illo lentius, Cic.: lentissima pectora, Ov.: lentae adversum imperia aures, Tac.: lentus in dolore suo, bei persönlicher Kränkung nachsichtig, Tac.: lentus in umbra, lässig, Verg.: scandentem moenia Romanae coloniae Hannibalem lenti (al. laeti) spectamus, Liv.: tu spectas hiemem (Frost) succincti lentus amici, Mart.: haec est pro miseri lenta salute viri, unbekümmert um usw., Ov. ex Pont. 3, 1, 66. Vgl. Broukh. Prop. 2, 11, 14. Drak. u. Fabri Liv. 22, 14, 7. Heinsius Ov. her. 19, 81. – B) im Ggstz. zum leicht zu Erweichenden = zähe, 1) eig.: quoniam (aron) mas durior esset et in coquendo lentior, weniger leicht weich werde, sich weniger gut weich kochen lasse, Plin. 24, 143. – 2) übtr., eigensinnig, starrköpfig (bei seiner Idee beharrend), fastus, Ov.: natura, Suet.: Nais, spröde, Ov.

    lateinisch-deutsches > lentus

  • 51 tortus [1]

    1. tortus, a, um, PAdi. (v. torqueo), gedreht, gewunden, krumm, I) adi.: via, des Labyrinthes, Prop.: quercus, Eichenkranz, Verg.: vimen, Bienenkorb, Ov.: bildl., condiciones tortae, auf Schrauben gestellte, verfängliche, spitzfindige (die man so u. so auslegen kann), Plaut. Men. 591. – II) subst.: A) tortum, ī, n., a) das Folterseil, torto distraham, Pacuv. tr. 159. b) etw. Verdrehtes, Verkehrtes, si quid tortum committitur, salutari emendatione protinus corrigitur, Cassiod. in psalm. 118, 6. – B) torta, ae, f., ein gewundenes Gebäck, der Striezel, torta panis (»ein Laib Brot«, Luther), Vulg. exod. 29, 23 u.a.

    lateinisch-deutsches > tortus [1]

  • 52 viminalis

    vīminālis, e (vimen), zum Flechtwerke-, zum Reise gehörig, Reis-, I) im allg.: salix, Korbweide, Colum. 4, 30, 2. Plin. 17, 143. Iuven. 3, 71. – II) insbes., als nom. pr., Viminalis collis, einer von den sieben Hügeln Roms (Liv. 1, 44, 3), nach dem dort wachsenden Weidengebüsche benannt, wonach auch der dort verehrte Jupiter Viminius hieß, Varro LL. 5, 51. Plin. 17, 2. Liv. 1, 44, 3. Frontin. aqu. 19. Fest. 376 (a), 8. Vgl. Jordan-Hülsen Topogr. der Stadt Rom 1, 3. S. 372 f. – u. Viminalis porta, das in der Mitte des Walles von Rom am Viminal gelegene Tor, Frontin. aqu. 19. Fest. 376 (a), 8. Vgl. Jordan-Hülsen Topogr. der Stadt Rom 1, 1. S. 222 f.

    lateinisch-deutsches > viminalis

  • 53 viminarius

    vīminārius, iī, m. (vimen), der Händler mit Weidenflechtwerk, Corp. inscr. Lat. 12, 4522.

    lateinisch-deutsches > viminarius

  • 54 viminetum

    vīminētum, ī, n. (vimen), das Weidengebüsch, Varro LL. 5, 51.

    lateinisch-deutsches > viminetum

  • 55 vimineus

    vīmineus, a, um (vimen), aus Flechtwerk-, -Reisern bestehend, tegumenta, Caes.: crates, Art Egge, Verg., Faschinen, Amm.: canistrum, Hieron.: plutei, Amm.: salix, Korbweide, Plin. – / Plaut. Epid. 28 G. jetzt ulmei fasces.

    lateinisch-deutsches > vimineus

  • 56 vitor

    vītor, ōris, m. ( wie vīmen v. vieo), der Korbflechter, Plaut. rud. 990. Donat. Ter. eun. 4, 4, 21: vannorum sirpiarumque vitores, Arnob. 2, 38; vgl. Gloss. II, 210, 16 ›vitor, καλοπλοκός‹. – / Nbf. vietor, Mar. Victorin. (VI) 56, 18. Donat. Ter. eun. 4, 4, 21. Corp. inscr. Lat. 11, 894.

    lateinisch-deutsches > vitor

  • 57 vitta

    vitta, ae, f. (zu vieo; vgl. vimen), die Binde, I) im allg.: vitta lorea, Tragband, Plin. 18, 317. – II) insbes.: 1) die Kopfbinde, a) der Opfertiere, Verg. u. Ov.: auch der Menschen als Opfer, Verg. u. Iuven. – b) der Priester u. Priesterinnen, Verg. u.a.: vittas spiceis coronati, Corp. inscr. Lat. 6, 2104, 23 (Act. Arv. a. 218): auch anderer heiliger Personen, wie der Dichter, Verg. Aen. 6, 665. – c) der freigeborenen Frauen, der unverheirateten u. der verheirateten, Ov. – 2) die Binde, womit der Altar umbunden wurde, Verg. ecl. 8, 64; Aen. 3, 64. – u. als Schmuck heiliger Bäume, Ov. met. 8, 744. – 3) die Binde der um Schutz, Gnade und Hilfe Bittenden, womit die Friedenszweige umwunden waren, Verg. Aen. 7, 237. Hor. carm. 3, 14, 8.

    lateinisch-deutsches > vitta

  • 58 Reis [1]

    1. Reis, das, sarmentum (ein grünes Reis, bes. am Weinstock). – sarmentum aridum, im Plur. auch bl. sarmenta (dürres Reis). – surculus (Pfropfreis oder Setzling). – vimen (Binde-, Flechtreis).

    deutsch-lateinisches > Reis [1]

  • 59 Flechtreis

    Flechtreis, vimen; vimentum.

    deutsch-lateinisches > Flechtreis

  • 60 schwank [2]

    schwank, lentus (zäh, z.B. vimen). – gracilis (schmächtig, z.B. cacumen arboris).

    deutsch-lateinisches > schwank [2]

См. также в других словарях:

  • VIMEN — ex vico vel vincio, quasi Vincimen, olim, cannabis usu nondum cognitô, funibus contexendis inserviebat. Inde est apud Calpurnium, Eclog. 3. Quod si dura times etiam nunc verbera Phylli, Tradimus ecce manus, licet illae Vimine tortô Scilice, et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Vimen — Vi men, n. [L., a twig.] (Bot.) A long, slender, flexible shoot or branch. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Vimen — (lat.), Ruthe, holziger, biegsamer Trieb …   Pierer's Universal-Lexikon

  • vimen — [vī′men] n. pl. vimina [vim′ə nə] [L, an osier, twig, akin to viere, to bend, twist < IE base * wei > WITHE, WIRE] Bot. a long, flexible shoot or branch vimineous [vi min′ē əs] adj. viminal [vim′ə nəl] …   English World dictionary

  • vimen — viminal /vim euh nl/, adj. /vuy meuhn/, n., pl. vimina /vim euh neuh/. Bot. a long, flexible shoot of a plant. [ < L vimen osier, withe, twig] * * * …   Universalium

  • vimen — viminal /vim euh nl/, adj. /vuy meuhn/, n., pl. vimina /vim euh neuh/. Bot. a long, flexible shoot of a plant. [ < L vimen osier, withe, twig] …   Useful english dictionary

  • vimen — /ˈvaɪmən/ (say vuymuhn) noun (plural vimina /ˈvɪmənə/ (say vimuhnuh)) a long, flexible shoot of a plant. {Latin: twig} –viminal /ˈvɪmənəl/ (say vimuhnuhl), adjective …  

  • vimen —   n. (pl. mina ) long thin branch or twig.    ♦ vimineous, a. pertaining to or made of twigs …   Dictionary of difficult words

  • Wiemen — Wie|men 〈m. 4; nddt., westdt.〉 1. Latte, Lattengerüst zum Trocknen u. Räuchern 2. Sitzstange für Hühner [<mndrl. wim(m)e „Lattenwerk im Rauchfang“ <lat. vimen „Weide, biegsame Rute“; zu viere „binden, flechten“] * * * Wie|men, der; s,… …   Universal-Lexikon

  • osier — Osier, Semble venir de {{t=g}}oisos,{{/t}} id est, Vimen. Osier court, Vimen breue. Osier qui se plie aiséement, Lentum vimen. Quand quelque chose se plie facilement, comme l osier, Lentitia …   Thresor de la langue françoyse

  • vimbre — (del lat. «vimen, ĭnis») m. *Mimbre. * * * vimbre. (Del lat. vimen, ĭnis). m. mimbre …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»