utonąć

См. также в других словарях:

• utonąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}tonąć I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}utonąć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}tonąć II {{/stl 33}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• utonąć — dk Vb, utonąćnę, utonąćniesz, utoń, utonąćnął, utonąćnęła, utonąćnęli, utonąćnąwszy 1. «stracić życie wskutek pogrążenia się w wodzie, pogrążyć się w wodzie, pójść na dno» Chłopiec utonął w rzece. Rzucony kamień utonął w wodzie. ◊ książk. Coś… …   Słownik języka polskiego

• utonąć — Coś utonęło w niepamięci zob. niepamięć 1 …   Słownik frazeologiczny

• tonąć – utonąć [pogrążać się – pogrążyć się] w niepamięci — {{/stl 13}}{{stl 7}} zostawać zapomnianym, zatraconym w świadomości zbiorowej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyjeś zasługi dla kraju utonęły w niepamięci. Pogrążone w niepamięci zdarzenia. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tonąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, tonąćnę, tonąćnie, toń, tonąćnął, tonąćnęli {{/stl 8}}– utonąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}zatonąć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IVa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dno — 1. Beczka, studnia, worek bez dna «o kimś lub o czymś, w co wkłada się dużo pracy, pieniędzy bez widocznego efektu»: Stęknął boleśnie: – Jesteście jak beczka bez dna! A czasy ciężkie. Złoto? Skąd ja mam wziąć dla ciebie złota? J. Dobraczyński,… …   Słownik frazeologiczny

• dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… …   Słownik języka polskiego

• potonąć — dk Vb, potonąćnie, potonąćnął, potonąćnęła, potonąćnęli «o wielu osobach lub rzeczach: pójść na dno, utonąć; zatonąć jeden po drugim, zanurzyć się w wodzie» Uczestnicy wyprawy łodzią potonęli. Niektóre okręty potonęły …   Słownik języka polskiego

• potopić — dk VIa, potopićpię, potopićpisz, potopićtop, potopićpiony 1. «topiąc wiele osób, zwierząt spowodować ich śmierć; kolejno zatopić, utopić wiele osób, zwierząt, rzeczy» Potopić kocięta, szczenięta. Potopić łodzie nieprzyjacielskie. 2. rzad.… …   Słownik języka polskiego

• pójść — dk, pójdę, pójdziesz, pójdź, poszedł, poszła, poszli 1. «udać się dokądś, idąc skierować się w którąś stronę; podążyć» Pójść do kina, na spacer. Pójść na przełaj, przed siebie. Pójść w stronę lasu. Pójść szybkimi krokami. Ogary poszły w las.… …   Słownik języka polskiego

• topiel — ż V, DCMs. topielli; lm M. e, D. topielli «głębokie miejsce w rzece, jeziorze; wzburzone, pieniące się wody w takim miejscu; także grząskie bagna, w których można się utopić» Wodna topiel. Hucząca, kłębiąca się topiel. Utonąć w topieli. Pogrążyć… …   Słownik języka polskiego