urywać+się

См. также в других словарях:

• urywać się – urwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddzielać się, odłączać się od czegoś, odpadać od jakiejś całości, odrywać się, zrywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rynna się urywa i nie ma jej kto naprawić. Urwał się guzik od… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• urywać się — pot. Skąd tyś (on) się urwał; z choinki się urwałeś? «o kimś, kto nie orientuje się w sytuacji, kto wystąpił z czymś nieoczekiwanym»: – Panowie, nie ma kto noża? – Skąd żeś się urwał, że pytasz o takie rzeczy? – zagadnął brysio z obstawy. J.… …   Słownik frazeologiczny

• urywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urywaćam, urywaća, urywaćają, urywaćany {{/stl 8}}– urwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, urywaćwę, urywaćwie, urywaćwij, urywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddzielać coś od… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zrywać się – zerwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odddzielać się, odłączać się od czegoś, przestawać być zamocowanym; urywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Balon zerwał się z uwięzi. Krowa zerwała się z łańcucha. Od wiatru zerwał się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obrywać się — I – oberwać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać oberwaniu; urywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oberwała się kieszonka przy koszuli. Przy pakowaniu obrywały się metki przy kurtkach. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• urwać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}urywać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}urwać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos dk IIb, urwać sięwie się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} komuś przestało się dobrze powodzić,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… …   Słownik języka polskiego

• kończyć — ndk VIb, kończyćczę, kończyćczysz, kończ, kończyćczył, kończyćczony 1. «doprowadzać coś (jakąś czynność) do końca, robić coś na zakończenie; stanowić zakończenie czegoś» Kończyć rozmowę, pracę. Kończyć papierosa. Kończyć książkę, list. Kończyć… …   Słownik języka polskiego

• utykać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, utykaćam, utykaća, utykaćają, utykaćany {{/stl 8}}– utkać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zatykać, wypełniać czymś szpary, szczeliny, dziury, by… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ucinać — ndk I, ucinaćam, ucinaćasz, ucinaćają, ucinaćaj, ucinaćał, ucinaćany forma ndk czas. uciąć (p.) ucinać się rzad. «o drodze, wzgórzu itp.: raptownie zanikać, kończyć się; urywać się» Wzgórze ucinało się raptownie …   Słownik języka polskiego

• szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… …   Słownik języka polskiego