upuścić

См. также в других словарях:

• upuścić — komuś (sobie) krwi «zasmucić kogoś, zranić czyjeś uczucia, dotkliwie komuś dokuczyć» …   Słownik frazeologiczny

• upuścić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}krwi {{/stl 13}}{{stl 7}} zasmucić, zranić kogoś, dotkliwie komuś dokuczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łotr z niego, ile on mi krwi upuścił. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• upuścić — dk VIa, upuszczę, upuścićcisz, upuść, upuścićcił, upuszczony upuszczać ndk I, upuścićam, upuścićasz, upuścićają, upuścićaj, upuścićał, upuścićany 1. «pozwolić na wysunięcie się czegoś z rąk, wypuścić z rąk, pozwolić wypaść» Upuścić coś na ziemię …   Słownik języka polskiego

• upuszczać — Upuścić komuś (sobie) krwi «zasmucić kogoś, zranić czyjeś uczucia, dotkliwie komuś dokuczyć» …   Słownik frazeologiczny

• krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …   Słownik frazeologiczny

• wystawić się — na pośmiewisko, na drwiny itp. «narazić się na śmieszność, na jakieś nieprzyjemności, drwiny»: Obiad jedliśmy na cienkiej białej porcelanie w kolorowe kwiatki. Noże, widelce i łyżki były ze srebra. W takim bogactwie człowiek nie przywykły nie… …   Słownik frazeologiczny

• wystawiać się — Wystawić się na pośmiewisko, na drwiny itp. «narazić się na śmieszność, na jakieś nieprzyjemności, drwiny»: Obiad jedliśmy na cienkiej białej porcelanie w kolorowe kwiatki. Noże, widelce i łyżki były ze srebra. W takim bogactwie człowiek nie… …   Słownik frazeologiczny

• uronić — dk VIa, uronićnię, uronićnisz, uroń, uronićnił, uronićniony 1. książk. «dać wypaść, upuścić; zgubić coś małego, drobnego» Nie uronił ani kropli płynu ze szklanki. Zbierać pióra uronione przez gęsi. ◊ Uronić łzę (łzy) «zapłakać» 2. książk. zwykle… …   Słownik języka polskiego

• wypuścić — dk VIa, wypuścićpuszczę, wypuścićcisz, wypuścićpuść, wypuścićcił, wypuścićpuszczony wypuszczać ndk I, wypuścićam, wypuścićasz, wypuścićają, wypuścićaj, wypuścićał, wypuścićany 1. «przestać trzymać coś (zwykle w ręce, w rękach) zwalniając uchwyt;… …   Słownik języka polskiego

• zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… …   Słownik języka polskiego

• krew — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. krwi, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czerwony płyn krążący w zamkniętym układzie naczyń krwionośnych kręgowców, składający się z płynnego osocza i krwinek; dostarcza… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień