uprząż

См. также в других словарях:

• uprząż — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż VIb, lm M. uprzęże {{/stl 8}}{{stl 7}} zespół współpracujących ze sobą pasów, lin itp. umożliwiający sprężyste połączenie kogoś, czegoś z czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Konie, osły, woły, muły w uprzęży. Uprząż spadochronu …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uprząż — ż VI, DCMs. uprzęży; lm M. uprzęże, D. uprzęży «zespół połączonych ze sobą pasów rzemiennych lub parcianych, zakładany na konia, umożliwiający użycie go do pracy w zaprzęgu» Uprząż konia. Założyć, poprawić uprząż. ∆ lotn. Uprząż spadochronu,… …   Słownik języka polskiego

• moderunek — m III, D. moderuneknku, N. moderuneknkiem; lm M. moderuneknki daw. «ekwipunek, zwłaszcza żołnierski; czasem: uprząż końska» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• nabić — dk Xa, nabićbiję, nabićbijesz, nabićbij, nabićbił, nabićbity nabijać ndk I, nabićam, nabićasz, nabićają, nabićaj, nabićał, nabićany 1. «zadać komu wiele razów, uderzyć kogo wiele razy; stłuc, zbić» Tak cię nabiję, że popamiętasz. Nabili go tak,… …   Słownik języka polskiego

• naszelnik — m III, D. a, N. naszelnikkiem; lm M. i «część uprzęży zwierząt domowych, zwłaszcza konia; pas, łańcuch łączący uprząż na szyi zwierzęcia pociągowego z końcem dyszla» …   Słownik języka polskiego

• pasowy — 1. «zrobiony z pasów, tworzący pasy, ułożony w pasy» Uprząż pasowa. Wzór pasowy na tkaninach drukowanych. ∆ roln. Siew pasowy «siew polegający na tym, że między dwoma, trzema rzędami roślin normalnie sianymi zostawia się na przemian jeden rząd… …   Słownik języka polskiego

• rymarstwo — n III, Ms. rymarstwowie, blm «przemysł i rzemiosło wytwarzające przedmioty ze skóry i materiałów skóropodobnych (prócz obuwia), zwłaszcza uprząż, siodła, pasy napędowe, smycze itp.» ‹z niem.› …   Słownik języka polskiego

• rząd — I m IV, D. rzędu, Ms. rzędzie; lm M. rzędy 1. «pewna liczba ludzi, przedmiotów itp. stojących, umieszczonych jeden za drugim lub jeden obok drugiego; szereg» Długi, równy rząd czegoś. Pierwszy, środkowy, ostatni rząd krzeseł. Rzędy porzeczek,… …   Słownik języka polskiego

• srebro — n III, Ms. srebrobrze; lm D. srebrober 1. «(Ag) pierwiastek chemiczny z podgrupy miedziowców, liczba atomowa 47, metal szlachetny, biały, o pięknym połysku, miękki, ciągliwy, kowalny; występuje w stanie rodzimym, w postaci minerałów oraz jako… …   Słownik języka polskiego

• szleja — ż I, DCMs. szlei; lm D. szlei (szlej) zwykle w lm «uprząż szorowa, parciane lub rzemienne pasy z postronkami, zakładane koniowi na kark i pierś» Parciane, rzemienne szleje. Konie w szlejach. ‹czes. z niem.› …   Słownik języka polskiego

• szydło — n III, Ms. szydłodle; lm D. szydłodeł «narzędzie w postaci cienkiego metalowego kolca (prostego lub zakrzywionego) osadzonego w trzonku, służące do nakłuwania, przekłuwania twardego materiału (zwykle skóry); także: gruba igła do szycia twardego… …   Słownik języka polskiego