-
1 uosobienie
сущ.• олицетворение• персонификация* * *☼ олицетворение, воплощение;\uosobienie piękna олицетворение красоты; \uosobienie dobroci, odwagi воплощение доброты, храбрости
* * *солицетворе́ние, воплоще́ниеuosobienie piękna — олицетворе́ние красоты́
uosobienie dobroci, odwagi — воплоще́ние доброты́, хра́брости
См. также в других словарях:
uosobienie — n I 1. rzecz. od uosobić. 2. «wyobrażenie, wcielenie w jakiejś osobie, istocie pewnych cech, pojęć, zjawisk; istota uosabiająca coś» Był dla syna uosobieniem odwagi. Ta dziewczyna to uosobienie wdzięku i piękna. Czarownice przedstawiano jako… … Słownik języka polskiego
