-
81 biti obavezan da
• to be under obligation -
82 перевод
сущ.( с одной должности на другую) transfer; ( денежное отправление) remittance- банковский переводперевод долга по обязательству, обеспеченному залогом — transfer of a debt under obligation secured by a pledge
- почтовый перевод
- денежный перевод
- телеграфный перевод -
83 bajo obligación
adv.under obligation. -
84 verse obligado
v.to be under obligation. -
85 التزم
اِلْتَزَم (بِـ): اِرْتَبَطَ، تَعَهّدَ، تَكَفّلَto bind oneself, commit oneself, engage oneself, obligate oneself, put oneself under obligation, undertake, take upon oneself, assume; to be or become bound, committed, engaged, obligated -
86 ملزم
مُلْزَمbound, obligated, committed, engaged, tied, under, obligation; obligor -
87 obvezanik
m person under obligation, p. in duty bound; jur obligor -
88 обязать
-
89 обязанный
liable, owing, under obligation -
90 adjuncta
I.Lit., of cattle, to yoke, to harness (cf.:II.jugo, jugum, jungo, etc.): adjunxere feras (preceded by bijugos agitare leones),
Lucr. 2, 604:tauros aratro,
Tib. 1, 9, 7:plostello mures,
Hor. S. 2, 3, 247:tigribus adjunctis aurea lora dabat,
Ov. A. A. 1, 552; so id. Am. 1, 1, 26; Gell. 20, 1.—Hence,Transf.A.Of persons or things, to join or add to. —With ad or dat.:B.ad probos te adjunxeris,
Plaut. Aul. 2, 2, 59;where the figure of yoking is closely adhered to (v. the connection): adjunge te ad currum,
Vulg. Act. 8, 29:socium quaerit, quem adjungat sibi,
Plaut. As. 2, 2, 22:comitem T. Volturcium,
Cic. Cat. 3, 4:se comitem fugae,
id. Att. 9, 10, 2:ei proxime adjunctus frater fuit,
id. Brut. 28:viro se,
Verg. A. 8, 13:adjuncti sunt Paulo et Silae,
Vulg. Act. 17, 4:accessionem aedibus,
Cic. Off. 1, 39:ulmis vites,
Verg. G. 1, 2:classem lateri castrorum,
id. A. 9, 69; so esp. freq. of places, lying near, adjacent:huic fundo continentia quaedam praedia et adjuncta mercatur,
Cic. Caec. 4; Nep. Dion. 5; Curt. 8, 1; cf. id. 5, 4; Sil. 8, 642.— Trop.: ad malam aetatem adjungere cruciatum, Pac. ap. Non. 2, 1:imperium credat gravius esse, vi quod fit, quam illud quod amicitia adjungitur,
the command which is put upon him, given him, with kind feeling, Ter. Ad. 1, 1, 42.—Hence, adjungere aliquem sibi, to bind to one's self, to enter into friendship with, to make one a friend:familiam colere, adjuvare, adjungere,
Ter. Ad. 5, 8, 4; Cic. Mur. 19; so Q. Cic. Pet. 7; Nep. Alc. 5, 9; id. Eum. 2; so,agros populo Romano,
Cic. Agr. 1, 2:totam ad imperium pop. R. Ciliciam,
id. Imp. Pomp. 12, 35:urbem in societatem,
Liv. 37, 15: sibi aliquem beneficio, to lay one under obligation to one's self, to oblige:quem beneficio adjungas,
Ter. Ad. 1, 1, 47;also without beneficio: ut parentes propinquosque eorum adjungeret,
Tac. A. 3, 43.—Met. of mental objects, to apply to, to direct to (very freq. and class.):C.animum ad aliquod studium,
Ter. And. 1, 1, 29:fidem visis,
to give credit to, Cic. Ac. 1, 11; id. Div. 2, 55:huc animum ut adjungas tuum,
Ter. Hec. 4, 4, 61:diligentia vestra nobis adjungenda est,
Cic. Clu. 1:ut aliquis metus adjunctus sit ad gratiam,
id. Div. in Caecil. 7, 24:suspicionem potius ad praedam quam ad egestatem,
to direct suspicion rather to him who possesses the booty, than to him who lives in poverty, id. Rosc. Am. 31.—To add or join something to a thing as an accompaniment, to annex, to subjoin, to let follow or attend: audi atque auditis hostimentum adjungito, hear and let requital follow what is heard, Enn. ap. Fest. s. v. redhostire, p. 270 Müll. (Trag. v. 154 Vahl.):D.huic voluptati hoc adjunctum est odium,
Plaut. Curc. 1, 3, 34:istam juris scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque adjunxisti,
Cic. de Or. 1, 55, 236.— Hence of a new thought or circumstance, to add it to the preceding:quod cum dicerem, illud adjunxi: mihi tecum ita, etc.,
Cic. Fam. 5, 2:satis erit dictum, si hoc unum adjunxero,
Nep. Epam. 10:His adjungit, Hylan nautae quo fonte relictum Clamassent,
Verg. E. 6, 43 (v. addo, adjicio, etc.):ad ceteras summas utilitates, haec quoque opportunitas adjungatur, ut, etc.,
Cic. Imp. Pomp. 17, 50:Adjuncto vero, ut iidem etiam prudentes haberentur,
id. Off. 2, 12.—Hence,In rhet.: adjuncta, n., collateral circumstances:A.loci argumentorum ex adjunctis repeti possunt, ut quaeratur, quid ante rem, quid cum re, quid postea evenerit,
Cic. Top. 12; so id. ib. 18; cf. consequens.—Hence, adjunctus, a, um, P. a.Joined, added to, or connected with a thing:B.quae propiora hujus causae et adjunctiora sunt,
Cic. Clu. 10:ventum ad veram et adjunctissimam quaestionem,
Arn. 7, p. 243.—Hence,adjuncta, ōrum, n., additional circumstances, adjuncts, things closely connected with, belonging or suitable to:semper in adjunctis aevoque morabimur aptis,
Hor. A. P. 178.— Adv. not used. -
91 adjunctus
I.Lit., of cattle, to yoke, to harness (cf.:II.jugo, jugum, jungo, etc.): adjunxere feras (preceded by bijugos agitare leones),
Lucr. 2, 604:tauros aratro,
Tib. 1, 9, 7:plostello mures,
Hor. S. 2, 3, 247:tigribus adjunctis aurea lora dabat,
Ov. A. A. 1, 552; so id. Am. 1, 1, 26; Gell. 20, 1.—Hence,Transf.A.Of persons or things, to join or add to. —With ad or dat.:B.ad probos te adjunxeris,
Plaut. Aul. 2, 2, 59;where the figure of yoking is closely adhered to (v. the connection): adjunge te ad currum,
Vulg. Act. 8, 29:socium quaerit, quem adjungat sibi,
Plaut. As. 2, 2, 22:comitem T. Volturcium,
Cic. Cat. 3, 4:se comitem fugae,
id. Att. 9, 10, 2:ei proxime adjunctus frater fuit,
id. Brut. 28:viro se,
Verg. A. 8, 13:adjuncti sunt Paulo et Silae,
Vulg. Act. 17, 4:accessionem aedibus,
Cic. Off. 1, 39:ulmis vites,
Verg. G. 1, 2:classem lateri castrorum,
id. A. 9, 69; so esp. freq. of places, lying near, adjacent:huic fundo continentia quaedam praedia et adjuncta mercatur,
Cic. Caec. 4; Nep. Dion. 5; Curt. 8, 1; cf. id. 5, 4; Sil. 8, 642.— Trop.: ad malam aetatem adjungere cruciatum, Pac. ap. Non. 2, 1:imperium credat gravius esse, vi quod fit, quam illud quod amicitia adjungitur,
the command which is put upon him, given him, with kind feeling, Ter. Ad. 1, 1, 42.—Hence, adjungere aliquem sibi, to bind to one's self, to enter into friendship with, to make one a friend:familiam colere, adjuvare, adjungere,
Ter. Ad. 5, 8, 4; Cic. Mur. 19; so Q. Cic. Pet. 7; Nep. Alc. 5, 9; id. Eum. 2; so,agros populo Romano,
Cic. Agr. 1, 2:totam ad imperium pop. R. Ciliciam,
id. Imp. Pomp. 12, 35:urbem in societatem,
Liv. 37, 15: sibi aliquem beneficio, to lay one under obligation to one's self, to oblige:quem beneficio adjungas,
Ter. Ad. 1, 1, 47;also without beneficio: ut parentes propinquosque eorum adjungeret,
Tac. A. 3, 43.—Met. of mental objects, to apply to, to direct to (very freq. and class.):C.animum ad aliquod studium,
Ter. And. 1, 1, 29:fidem visis,
to give credit to, Cic. Ac. 1, 11; id. Div. 2, 55:huc animum ut adjungas tuum,
Ter. Hec. 4, 4, 61:diligentia vestra nobis adjungenda est,
Cic. Clu. 1:ut aliquis metus adjunctus sit ad gratiam,
id. Div. in Caecil. 7, 24:suspicionem potius ad praedam quam ad egestatem,
to direct suspicion rather to him who possesses the booty, than to him who lives in poverty, id. Rosc. Am. 31.—To add or join something to a thing as an accompaniment, to annex, to subjoin, to let follow or attend: audi atque auditis hostimentum adjungito, hear and let requital follow what is heard, Enn. ap. Fest. s. v. redhostire, p. 270 Müll. (Trag. v. 154 Vahl.):D.huic voluptati hoc adjunctum est odium,
Plaut. Curc. 1, 3, 34:istam juris scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque adjunxisti,
Cic. de Or. 1, 55, 236.— Hence of a new thought or circumstance, to add it to the preceding:quod cum dicerem, illud adjunxi: mihi tecum ita, etc.,
Cic. Fam. 5, 2:satis erit dictum, si hoc unum adjunxero,
Nep. Epam. 10:His adjungit, Hylan nautae quo fonte relictum Clamassent,
Verg. E. 6, 43 (v. addo, adjicio, etc.):ad ceteras summas utilitates, haec quoque opportunitas adjungatur, ut, etc.,
Cic. Imp. Pomp. 17, 50:Adjuncto vero, ut iidem etiam prudentes haberentur,
id. Off. 2, 12.—Hence,In rhet.: adjuncta, n., collateral circumstances:A.loci argumentorum ex adjunctis repeti possunt, ut quaeratur, quid ante rem, quid cum re, quid postea evenerit,
Cic. Top. 12; so id. ib. 18; cf. consequens.—Hence, adjunctus, a, um, P. a.Joined, added to, or connected with a thing:B.quae propiora hujus causae et adjunctiora sunt,
Cic. Clu. 10:ventum ad veram et adjunctissimam quaestionem,
Arn. 7, p. 243.—Hence,adjuncta, ōrum, n., additional circumstances, adjuncts, things closely connected with, belonging or suitable to:semper in adjunctis aevoque morabimur aptis,
Hor. A. P. 178.— Adv. not used. -
92 adjungo
I.Lit., of cattle, to yoke, to harness (cf.:II.jugo, jugum, jungo, etc.): adjunxere feras (preceded by bijugos agitare leones),
Lucr. 2, 604:tauros aratro,
Tib. 1, 9, 7:plostello mures,
Hor. S. 2, 3, 247:tigribus adjunctis aurea lora dabat,
Ov. A. A. 1, 552; so id. Am. 1, 1, 26; Gell. 20, 1.—Hence,Transf.A.Of persons or things, to join or add to. —With ad or dat.:B.ad probos te adjunxeris,
Plaut. Aul. 2, 2, 59;where the figure of yoking is closely adhered to (v. the connection): adjunge te ad currum,
Vulg. Act. 8, 29:socium quaerit, quem adjungat sibi,
Plaut. As. 2, 2, 22:comitem T. Volturcium,
Cic. Cat. 3, 4:se comitem fugae,
id. Att. 9, 10, 2:ei proxime adjunctus frater fuit,
id. Brut. 28:viro se,
Verg. A. 8, 13:adjuncti sunt Paulo et Silae,
Vulg. Act. 17, 4:accessionem aedibus,
Cic. Off. 1, 39:ulmis vites,
Verg. G. 1, 2:classem lateri castrorum,
id. A. 9, 69; so esp. freq. of places, lying near, adjacent:huic fundo continentia quaedam praedia et adjuncta mercatur,
Cic. Caec. 4; Nep. Dion. 5; Curt. 8, 1; cf. id. 5, 4; Sil. 8, 642.— Trop.: ad malam aetatem adjungere cruciatum, Pac. ap. Non. 2, 1:imperium credat gravius esse, vi quod fit, quam illud quod amicitia adjungitur,
the command which is put upon him, given him, with kind feeling, Ter. Ad. 1, 1, 42.—Hence, adjungere aliquem sibi, to bind to one's self, to enter into friendship with, to make one a friend:familiam colere, adjuvare, adjungere,
Ter. Ad. 5, 8, 4; Cic. Mur. 19; so Q. Cic. Pet. 7; Nep. Alc. 5, 9; id. Eum. 2; so,agros populo Romano,
Cic. Agr. 1, 2:totam ad imperium pop. R. Ciliciam,
id. Imp. Pomp. 12, 35:urbem in societatem,
Liv. 37, 15: sibi aliquem beneficio, to lay one under obligation to one's self, to oblige:quem beneficio adjungas,
Ter. Ad. 1, 1, 47;also without beneficio: ut parentes propinquosque eorum adjungeret,
Tac. A. 3, 43.—Met. of mental objects, to apply to, to direct to (very freq. and class.):C.animum ad aliquod studium,
Ter. And. 1, 1, 29:fidem visis,
to give credit to, Cic. Ac. 1, 11; id. Div. 2, 55:huc animum ut adjungas tuum,
Ter. Hec. 4, 4, 61:diligentia vestra nobis adjungenda est,
Cic. Clu. 1:ut aliquis metus adjunctus sit ad gratiam,
id. Div. in Caecil. 7, 24:suspicionem potius ad praedam quam ad egestatem,
to direct suspicion rather to him who possesses the booty, than to him who lives in poverty, id. Rosc. Am. 31.—To add or join something to a thing as an accompaniment, to annex, to subjoin, to let follow or attend: audi atque auditis hostimentum adjungito, hear and let requital follow what is heard, Enn. ap. Fest. s. v. redhostire, p. 270 Müll. (Trag. v. 154 Vahl.):D.huic voluptati hoc adjunctum est odium,
Plaut. Curc. 1, 3, 34:istam juris scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque adjunxisti,
Cic. de Or. 1, 55, 236.— Hence of a new thought or circumstance, to add it to the preceding:quod cum dicerem, illud adjunxi: mihi tecum ita, etc.,
Cic. Fam. 5, 2:satis erit dictum, si hoc unum adjunxero,
Nep. Epam. 10:His adjungit, Hylan nautae quo fonte relictum Clamassent,
Verg. E. 6, 43 (v. addo, adjicio, etc.):ad ceteras summas utilitates, haec quoque opportunitas adjungatur, ut, etc.,
Cic. Imp. Pomp. 17, 50:Adjuncto vero, ut iidem etiam prudentes haberentur,
id. Off. 2, 12.—Hence,In rhet.: adjuncta, n., collateral circumstances:A.loci argumentorum ex adjunctis repeti possunt, ut quaeratur, quid ante rem, quid cum re, quid postea evenerit,
Cic. Top. 12; so id. ib. 18; cf. consequens.—Hence, adjunctus, a, um, P. a.Joined, added to, or connected with a thing:B.quae propiora hujus causae et adjunctiora sunt,
Cic. Clu. 10:ventum ad veram et adjunctissimam quaestionem,
Arn. 7, p. 243.—Hence,adjuncta, ōrum, n., additional circumstances, adjuncts, things closely connected with, belonging or suitable to:semper in adjunctis aevoque morabimur aptis,
Hor. A. P. 178.— Adv. not used. -
93 adligati
I.A.. Lit., to bind to something:B.ad statuam,
Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:ad palum,
id. ib. 2, 5, 28, § 71;so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?
Macr. S. 2, 3:leones adligati,
Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—In gen., to bind, to bind up, bind round:II.dolia,
Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:adligatum vulnus,
Liv. 7, 24:oculus adligatus,
Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:adliga, inquam, colliga,
Plaut. Ep. 5, 2, 26:cum adligāsset Isaac filium,
Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:adligari se ac venire patitur,
Tac. G. 24:adligetur vinculo ferreo,
Vulg. Dan. 4, 12:catenis,
ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:adligare caput lanā,
Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:lac adligatum,
curdled, Mart. 8, 64.—Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:jure jurando adligare aliquem,
id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:hic furti se adligat,
shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:homo furti se astringet,
Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §1324): adligare se scelere,
Cic. Planc. 33:adligatus sponsu,
Varr. L. L. 6, 7 med.:nuptiis adligari,
Cic. Clu. 179:lex omnes mortales adligat,
id. ib. 54:non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,
id. Planc. 33, 81:stipulatione adligari,
id. Q. Rosc. 34:more majorum,
id. Sest. 16:ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,
id. Lael. 12, 42:ne forte quā re impediar et adliger,
id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):adligatus es uxori,
Vulg. 1 Cor. 7, 27:legi,
ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).— -
94 adligo
I.A.. Lit., to bind to something:B.ad statuam,
Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:ad palum,
id. ib. 2, 5, 28, § 71;so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?
Macr. S. 2, 3:leones adligati,
Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—In gen., to bind, to bind up, bind round:II.dolia,
Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:adligatum vulnus,
Liv. 7, 24:oculus adligatus,
Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:adliga, inquam, colliga,
Plaut. Ep. 5, 2, 26:cum adligāsset Isaac filium,
Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:adligari se ac venire patitur,
Tac. G. 24:adligetur vinculo ferreo,
Vulg. Dan. 4, 12:catenis,
ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:adligare caput lanā,
Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:lac adligatum,
curdled, Mart. 8, 64.—Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:jure jurando adligare aliquem,
id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:hic furti se adligat,
shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:homo furti se astringet,
Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §1324): adligare se scelere,
Cic. Planc. 33:adligatus sponsu,
Varr. L. L. 6, 7 med.:nuptiis adligari,
Cic. Clu. 179:lex omnes mortales adligat,
id. ib. 54:non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,
id. Planc. 33, 81:stipulatione adligari,
id. Q. Rosc. 34:more majorum,
id. Sest. 16:ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,
id. Lael. 12, 42:ne forte quā re impediar et adliger,
id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):adligatus es uxori,
Vulg. 1 Cor. 7, 27:legi,
ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).— -
95 adstringo
a-stringo ( ads-, Ritschl, Baiter, Halm, Jahn, Keil; as-, Fleck., Merk., Kayser), inxi, ictum, 3, v. a., to draw close, to draw, bind, or tie together, to bind, to tighten, contract (syn.: constringo, stringo, alligo, obligo, vincio).I.Lit.:II.(hunc) adstringite ad columnam fortiter,
Plaut. Bacch. 4, 7, 25:ad statuam astrictus est,
Cic. Verr. 2, 4, 42:manus,
Plaut. Capt. 3, 5, 9:vinculorum, id est aptissimum... quod ex se atque de iis, quae adstringit quam maxume, unum efficit,
Cic. Tim. 4 fin.:astringit vincula motu,
Ov. M. 11, 75:laqueos,
Sen. Ira, 3, 16:artius atque hederā procera adstringitur ilex,
is twined around with ivy, Hor. Epod. 15, 5:adstringi funibus,
Vulg. Ezech. 27, 24:aliquem adstringere loris,
ib. Act. 22, 25:pavidum in jus Cervice adstrictā dominum trahat,
with a halter round his neck, Juv. 10, 88 (Jahn, obstrictā): aspice... Quam non adstricto percurrat pulpita socco, not drawn close, loose; poet. for a negligent style of writing, Hor. Ep. 2, 1, 174:Ipse rotam adstringit multo sufflamine consul,
checks, Juv. 8, 148:balteus haud fluxos gemmis adstrinxit amictus,
Luc. 2, 362:frontem,
to contract, knit, Mart. 11, 40; Sen. Ep. 106:labra porriguntur et scinduntur et adstringuntur,
Quint. 11, 3, 81:frondem ferro,
to cut off, clip, Col. 5, 6, 17 al.; so, alvum, to make costive (opp. solvere, q. v.), Cels. 1, 3; 2, 30.—Of the contraction produced by cold:nivibus quoque molle rotatis astringi corpus,
Ov. M. 9, 222; so id. Tr. 3, 4, 48; id. P. 3, 3, 26:ventis glacies astricta pependit,
id. M. 1, 120:Sic stat iners Scythicas adstringens Bosporus undas,
Luc. 5, 436:vis frigoris (corpora) ita adstringebat,
Curt. 7, 3, 13; 8, 4, 6.—Hence, also, to make colder, to cool, refresh:ex quo (puteo) possis rursus adstringere,
Plin. Ep. 5, 6, 25: corpus astringes brevi Salone, Mart. 1, 49, 11 (acc. to Varr. in a pass. sense in the perf., adstrinxi for adstrictus sum, Varr. L. L. Fragm. ap. Gell. 2, 25, 7).—Of colors, to deaden:ita permixtis viribus alterum altero excitatur aut adstringitur,
Plin. 9, 38, 62, § 134 (diff. from alligare, which precedes;v. alligo, I. B.).—Also of an astringent, harsh taste: radix gustu adstringit,
Plin. 27, 10, 60, § 85.—Trop., to draw together, draw closer, circumscribe; to bind, put under obligation, oblige, necessitate:A.ubi adfinitatem inter nos nostram adstrinxeris,
Plaut. Trin. 3, 2, 73: vellem, suscepisses juvenem regendum;pater enim nimis indulgens, quicquid ego adstrinxi, relaxat,
Cic. Att. 10, 6; so,mores disciplinae severitate,
Quint. 2, 2, 4 Spald.:ad adstringendam fidem,
Cic. Off. 3, 31, 111:hac lege tibi meam astringo fidem,
Ter. Eun. 1, 2, 22:quo (jure jurando) se cuncti astrinxerant,
Suet. Caes. 84:hujus tanti officii servitutem astringebam testimonio sempiterno,
to confirm, secure, Cic. Planc. 30 fin. Wund.:religione devinctum astrictumque,
id. Verr. 2, 4, 42:disciplina astricta legibus,
id. Brut. 10, 40; id. ad Q. Fr. 1, 1, 3:lege et quaestione,
id. Clu. 155:suis condicionibus,
id. Quinct. 5:auditor nullā ejus modi adstrictus necessitate,
id. N. D. 1, 7, 17:orationem numeris astringere,
id. de Or. 3, 44, 173 et saep.:adstringi sacris,
to be bound to maintain, id. Leg. 2, 19:inops regio, quae parsimoniā astringeret milites,
Liv. 39, 1:ad temperantiam,
Plin. Ep. 7, 1:ad servitutem juris,
Quint. 2, 16, 9:illa servitus ad certa se verba adstringendi,
id. 7, 3, 16:milites ad certam stipendiorum formulam,
Suet. Aug. 49; id. Tib. 18:me astringam verbis in sacra jura tuis,
Ov. H. 16, 320; 20, 28:magno scelere se astringeret,
Cic. Phil. 4, 4, 9; id. Sest. 50 fin.; so id. Sull. 29, 82; perh. also id. Pis. 39 fin.; instead of this abl. of class. Latin, we sometimes find in comedy apparently the gen.:et ipsum sese et illum furti adstringeret,
made guilty of, charged himself with, Plaut. Rud. 4, 7, 34:Homo furti sese adstringet,
id. Poen. 3, 4, 27 (cf.:Audin tu? hic furti se adligat,
Ter. Eun. 4, 7, 39; Draeger, Hist. Synt. I. § 209, regards this as a vulgar extension of the use of the gen. with verbs of accusing, convicting, etc., but Klotz, s. v. astringo, regards it as really an old dative, furtoi furti; cf. quoi cui).—Of reasoning or discourse, to compress, abridge, bring into short compass:Stoici breviter adstringere solent argumenta,
Cic. Tusc. 3, 6, 13 (cf. id. ib. 3, 10, 22: Haec sic dicuntur a Stoicis, concludunturque contortius); id. Fat. 14, 32:premere tumentia, luxuriantia adstringere,
Quint. 10, 4, 1 Frotsch., Halm.—Hence, astrictus ( ads-), a, um, P. a., drawn together, tight, narrow, close.Lit.:B.limen astrictum,
shut, Ov. Am. 3, 1, 50:alvus fusior aut astrictior,
Cels. 1, 3:corpus astrictum, i. e. alvus dura,
id. 3, 6:genus morbi astrictum,
costiveness, id. 1 praef.:gustu adstricto,
of a harsh, astringent taste, Plin. 27, 12, 96, § 121.—Trop.1.Sparing, parsimonious, covetous (not before the Aug. per.):2.astrictus pater,
Prop. 3, 17, 18:adstricti moris auctor,
Tac. A. 3, 55:parsimonia,
Just. 44, 2.—Of discourse, compact, brief, concise, short (opp. remissus):dialectica quasi contracta et astricta eloquentia putanda est,
Cic. Brut. 90, 309:verborum astricta comprehensio,
id. ib. 95, 327:est enim finitimus oratori poëta, numeris astrictior paulo,
id. de Or. 1, 16, 70; 1, 16, 60.— Sup. not used.— Adv.: astrictē ( ads-), concisely, briefly (only of discourse):astricte numerosa oratio,
Cic. de Or. 3, 48, 184.— Comp.:astrictius dicere,
Sen. Ep. 8 fin., and Plin. Ep. 1, 20, 20:scribere,
id. ib. 3, 18, 10:ille concludit adstrictius, hic latius,
Quint. 10, 1, 106.— Sup. not used. -
96 alligati
I.A.. Lit., to bind to something:B.ad statuam,
Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:ad palum,
id. ib. 2, 5, 28, § 71;so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?
Macr. S. 2, 3:leones adligati,
Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—In gen., to bind, to bind up, bind round:II.dolia,
Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:adligatum vulnus,
Liv. 7, 24:oculus adligatus,
Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:adliga, inquam, colliga,
Plaut. Ep. 5, 2, 26:cum adligāsset Isaac filium,
Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:adligari se ac venire patitur,
Tac. G. 24:adligetur vinculo ferreo,
Vulg. Dan. 4, 12:catenis,
ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:adligare caput lanā,
Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:lac adligatum,
curdled, Mart. 8, 64.—Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:jure jurando adligare aliquem,
id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:hic furti se adligat,
shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:homo furti se astringet,
Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §1324): adligare se scelere,
Cic. Planc. 33:adligatus sponsu,
Varr. L. L. 6, 7 med.:nuptiis adligari,
Cic. Clu. 179:lex omnes mortales adligat,
id. ib. 54:non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,
id. Planc. 33, 81:stipulatione adligari,
id. Q. Rosc. 34:more majorum,
id. Sest. 16:ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,
id. Lael. 12, 42:ne forte quā re impediar et adliger,
id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):adligatus es uxori,
Vulg. 1 Cor. 7, 27:legi,
ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).— -
97 alligo
I.A.. Lit., to bind to something:B.ad statuam,
Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:ad palum,
id. ib. 2, 5, 28, § 71;so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?
Macr. S. 2, 3:leones adligati,
Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—In gen., to bind, to bind up, bind round:II.dolia,
Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:adligatum vulnus,
Liv. 7, 24:oculus adligatus,
Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:adliga, inquam, colliga,
Plaut. Ep. 5, 2, 26:cum adligāsset Isaac filium,
Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:adligari se ac venire patitur,
Tac. G. 24:adligetur vinculo ferreo,
Vulg. Dan. 4, 12:catenis,
ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:adligare caput lanā,
Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:lac adligatum,
curdled, Mart. 8, 64.—Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:jure jurando adligare aliquem,
id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:hic furti se adligat,
shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:homo furti se astringet,
Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §1324): adligare se scelere,
Cic. Planc. 33:adligatus sponsu,
Varr. L. L. 6, 7 med.:nuptiis adligari,
Cic. Clu. 179:lex omnes mortales adligat,
id. ib. 54:non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,
id. Planc. 33, 81:stipulatione adligari,
id. Q. Rosc. 34:more majorum,
id. Sest. 16:ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,
id. Lael. 12, 42:ne forte quā re impediar et adliger,
id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):adligatus es uxori,
Vulg. 1 Cor. 7, 27:legi,
ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).— -
98 amo
ămo, āvi, ātum, 1, v. a. (amāsso = amavero, Plaut. Cas. 5, 4, 23; id. Curc. 4, 4, 22; id. Mil. 4, 2, 16; cf. Paul. ex Fest. p. 28 Müll.:I.amāsse = amavisse,
Ter. Eun. 5, 1, 11:amantum = amantium,
Plaut. Men. 2, 3, 4; Lucr. 4, 1077; Ov. A. A. 1, 439) [cf. Sanscr. kam = to love; hama = Sanscr. sam = Germ. sammt; Engl. same, Lat. similis; with the radical notion of likeness, union], to like, to love, eraô, phileô (both in the higher and the lower sense, opp. odisse; while diligere (agapô) designates esteem, regard; opp. neglegere or spernere; cf. Doed. Syn. IV. p. 97; in the high sense in the philos. writings and Epp. of Cicero; often in the low sense, esp. in the comic poets. In the Vulg. amo and amor are comparatively little used, prob. from their bad associations, amo being used 51 times and amor 20. Instead of these words, diligo, dilectio and caritas were used. Diligo (incl. dilectus) occurs 422 times, and dilectio and caritas 144 times in all; dilectio 43 and caritas 101 times).In gen.:II.quid autem est amare, nisi velle bonis aliquem adfici, quam maximis, etiamsi ad se ex iis nihil redeat,
Cic. Fin. 2, 24:amare autem nihil aliud est, nisi eum ipsum diligere, quem ames, nullā indigentiā, nullā utilitate quaesitā,
id. Am. 27, 100:videas corde amare (eos) inter se,
Plaut. Capt. 2, 3, 60; Ter. Ad. 5, 3, 42:liberi amare patrem atque matrem videntur,
Gell. 12, 1, 23:qui amat patrem aut matrem,
Vulg. Matt. 6, 5:ipse Pater amat vos, h. l. used of God,
ib. Joan. 16, 27:Cicerones pueri amant inter se,
love each other, Cic. Att. 6, 1:magis te quam oculos nunc amo meos,
Ter. Ad. 4, 5, 67:quem omnes amare meritissimo debemus,
Cic. de Or. 1, 55, 234.—So, amare aliquem ex animo, to love with all one's heart, Cic. Q. Fr. 1, 1, 5:unice patriam et cives,
id. Cat. 3, 5:aliquem amore singulari,
id. Fam. 15, 20:sicut mater unicum amat filium suum,
Vulg. 2 Reg. 1, 26:dignus amari,
Verg. E. 5, 89.—Amare in ccntr. with diligere, as stronger, more affectionate: Clodius valde me diligit, vel, ut emphatikôteron dicam, valde me amat, Cic. ad Brut. 1, 1; id. Fam. 9, 14:eum a me non diligi solum, verum etiam amari,
id. ib. 13, 47; id. Fragm. ap. Non. 421, 30 (Orell. IV. 2, p. 466); Plin. Ep. 3, 9.—But diligere, as indicative of esteem, is more emph. than amare, which denotes an instinctive or affectionate love:non quo quemquam plus amem, aut plus diligam, Eo feci, sed, etc.,
Ter. Eun. 1, 2, 16:homo nobilis, qui a suis et amari et diligi vellet,
Cic. Verr. 2, 4, 23:te semper amavi dilexique,
have loved and esteemed, id. Fam. 15, 7: diligis (agapais) me plus his? Etiam, Domine, tu scis quia amo (philô) te, Vulg. Joan. 21, 15 sqq., ubi v. Alford, Gr. Test. al.—Hence in asseverations: ita (sic) me dii (bene) ament or amabunt, so may the gods love me, by the love of the gods, most assuredly:ita me di amabunt, etc.,
Plaut. Poen. 1, 3, 30 (v. the pass. in its connection):ita me di ament, credo,
Ter. And. 5, 4, 44:non, ita me di bene ament,
id. Hec. 2, 1, 9:sic me di amabunt, ut, etc.,
id. Heaut. 3, 1, 54.—Hence also ellipt.: ita me Juppiter! (sc. amet or amabit), Plaut. Poen. 1, 3, 31 (so in Engl. with different ellipsis, bless me! sc. God).—And as a salutation: Me. Salvus atque fortunatus, Euclio, semper sies. Eu. Di te ament, Me gadore, the gods bless you! Plaut. Aul. 2, 2, 6 al.—Esp.A.Amare se, of vain men, to be in love with, to be pleased with one's self, also, to be selfish (used mostly by Cic.):B.quam se ipse amans sine rivali!
Cic. Q. Fr. 3, 8:nisi nosmet ipsos valde amabimus,
id. Off. 1, 9, 29; so id. Att. 4, 16 med.; id. Har. Resp. 9:homines se ipsos amantes,
Vulg. 2 Tim. 3, 2.—Of unlawful love, Plaut. Bacch. 2, 2, 30:C.ut videas eam medullitus me amare!
id. Most. 1, 3, 86 et saep.:meum gnatum rumor est amare,
Ter. And. 1, 2, 14; 1, 2, 20 al.:ibi primum insuevit exercitus populi Romani amare, potare, etc.,
Sall. C. 11, 6:quae (via) eo me solvat amantem,
Verg. A. 4, 479:non aequo foedere amare,
id. ib. 4, 520; Hor. S. 2, 3, 250 Heind.; Vulg. Jud. 16, 4; ib. 2 Reg. 13, 4 al. —Trop., to love a thing, to like, to be fond of, to find pleasure in, delight in:D.nomen, orationem, vultum, incessum alicujus amare,
Cic. Sest. 49, 105:amavi amorem tuum,
id. Fam. 9, 16:Alexidis manum amabam,
id. Att. 7, 2:amabat litteras,
Nep. Att. 1, 2:ea, quae res secundae amant, lasciviā atque superbiā incessere,
Sall. J. 41, 3:amare nemus et fugere urbem,
Hor. Ep. 2, 2, 77:amat bonus otia Daphnis,
Verg. E. 5, 61:non omnes eadem mirantur amantque,
Hor. Ep. 2, 2, 58:mirā diversitate naturā, cum īdem homines sic ament inertiam et oderint quietem,
Tac. G. 15:pax et quies tunc tantum amata,
id. ib. 40:qui amant vinum et pinguia,
Vulg. Prov. 21, 17:amant salutationes in foro,
ib. Luc. 20, 46: amat Janua limen, loves to remain shut, i. e. is constantly closed, Hor. C. 1, 25, 3; so,Nilus amet alveum suum,
keep to its bed, Plin. Pan. 31, 4 al. —With inf. as object:hic ames dici pater atque princeps,
Hor. C. 1, 2, 50:amant in synagogis orare,
Vulg. Matt. 6, 5.—Amare aliquem de or in aliquā re, quod, etc., to like one for something, to be obliged to one for something, to be under obligation, be thankful.a.With de:b.ecquid nos amas De fidicinā istac?
Ter. Eun. 3, 2, 3:de raudusculo multum te amo,
Cic. Att. 7, 2, 7.—With in:c.et in Attilii negotio te amavi,
Cic. Fam. 13, 62.—With quod:E.te multum amamus, quod, etc.,
Cic. Att. 1, 3: amas me, quod te non vidi? Domit. Afer. ap. Quint. 6, 3, 93.—Also without prep. or quod: soror, parce, amabo. Anter. Quiesco. Adelph. Ergo amo te, I like you, am much obliged to you, Plaut. Poen. 1, 2, 40:bene facis: Merito te amo,
Ter. Ad. 5, 8, 23.—Hence in the eilipt. lang. of conversation, amabo or amabo te (never amabo vos, etc.), lit. I shall like you ( if you say, do, etc., that for me).—Hence in entreaties = oro, quaeso, precor (with ut or ne foll.), be so good, I pray, entreat you (in Plaut. and Ter. very freq.; in the latter always amabo without te;in Cic. only in Epistt.): quis hic, amabo, est, qui, etc.,
Plaut. Mil. 3, 3, 26:qui, amabo?
id. Bacch. 1, 1, 19:quid, amabo, obticuisti?
id. ib. 1, 1, 28 et saep.:id, amabo, adjuta me,
Ter. Eun. 1, 2, 70:id agite, amabo,
id. ib. 1, 2, 50 al.; Cat. 32, 1:id, amabo te, huic caveas,
Plaut. Bacch. 1, 1, 10; id. Men. 4, 3, 4:amabo te, advola,
Cic. Q. Fr. 2, 10:cura, amabo te, Ciceronem nostrum,
id. Att. 2, 2.—With ut or ne foll.:scin quid te amabo ut facias?
Plaut. Men. 2, 3, 71; 3, 3, 1:amabo, ut illuc transeas,
Ter. Eun. 3, 3, 31:amabo te, ne improbitati meae assignes, etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 4.—With inf., to do a thing willingly, to be wont or accustomed to (cf. phileô; mostly poet. or in post-Aug. prose):A.clamore, vultu, saepe impetu, atque aliis omnibus, quae ira fieri amat,
delights to have done, is wont to do, Sall. J. 34, 1; cf. Quint. 9, 3, 17:aurum per medios ire satellites Et perrumpere amat saxa potentius Ictu fulmineo,
Hor. C. 3, 16, 9; so id. ib. 2, 3, 9; id. Epod. 8, 15; Plin. 13, 4, 7, § 28; Tac. A. 4, 9.—Hence, ămans, antis, P. a., with gen. or absol.Fond, loving, kind, feeling kindly to, benevolent, pleasing; and subst., a friend, patron:B.continentem, amantem uxoris maxime,
Plaut. As. 5, 2, 7:veterem amicum suum studiosum, amantem, observantem sui,
Cic. Rab. Post. 16:homines amantes tui,
id. Fam. 9, 6:cives amantes patriae,
id. Att. 9, 19; id. Q. Fr. 1, 1, 5:amans cruoris,
Ov. P. 2, 9, 46:ad nos amantissimos tui veni,
Cic. Fam. 16, 7:Amantissimus Domini habitabit in eo,
Vulg. Deut. 33, 12; ib. Amos, 5, 11: amantissima eorum non proderunt iis, their most [p. 108] pleasant things, ib. Isa. 44, 9; so ib. Os. 9, 16.—Trop., of things, friendly, affectionate:C.nomen amantius indulgentiusque,
Cic. Clu. 5:lenissimis et amantissimis verbis utens,
id. Fam. 5, 15 al. —Sometimes in a bad sense = amator or amica, a paramour; cf. Wolf ad Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf. Hor. Ep. 1, 1, 38:quis fallere possit amantem,
Verg. A. 4, 296; 4, 429:amantium irae amoris integratio est,
Ter. And. 3, 3, 23:oblitos famae melioris amantīs,
Verg. A. 4, 221:perjuria amantūm,
Ov. A. A. 1, 633.— Hence, ămanter, adv., lovingly, affectionately, Cic. Fam. 5, 19; id. Att. 2, 4.— Comp., Tac. A. 1, 43.— Sup., Cic. Am. 1. -
99 astringo
a-stringo ( ads-, Ritschl, Baiter, Halm, Jahn, Keil; as-, Fleck., Merk., Kayser), inxi, ictum, 3, v. a., to draw close, to draw, bind, or tie together, to bind, to tighten, contract (syn.: constringo, stringo, alligo, obligo, vincio).I.Lit.:II.(hunc) adstringite ad columnam fortiter,
Plaut. Bacch. 4, 7, 25:ad statuam astrictus est,
Cic. Verr. 2, 4, 42:manus,
Plaut. Capt. 3, 5, 9:vinculorum, id est aptissimum... quod ex se atque de iis, quae adstringit quam maxume, unum efficit,
Cic. Tim. 4 fin.:astringit vincula motu,
Ov. M. 11, 75:laqueos,
Sen. Ira, 3, 16:artius atque hederā procera adstringitur ilex,
is twined around with ivy, Hor. Epod. 15, 5:adstringi funibus,
Vulg. Ezech. 27, 24:aliquem adstringere loris,
ib. Act. 22, 25:pavidum in jus Cervice adstrictā dominum trahat,
with a halter round his neck, Juv. 10, 88 (Jahn, obstrictā): aspice... Quam non adstricto percurrat pulpita socco, not drawn close, loose; poet. for a negligent style of writing, Hor. Ep. 2, 1, 174:Ipse rotam adstringit multo sufflamine consul,
checks, Juv. 8, 148:balteus haud fluxos gemmis adstrinxit amictus,
Luc. 2, 362:frontem,
to contract, knit, Mart. 11, 40; Sen. Ep. 106:labra porriguntur et scinduntur et adstringuntur,
Quint. 11, 3, 81:frondem ferro,
to cut off, clip, Col. 5, 6, 17 al.; so, alvum, to make costive (opp. solvere, q. v.), Cels. 1, 3; 2, 30.—Of the contraction produced by cold:nivibus quoque molle rotatis astringi corpus,
Ov. M. 9, 222; so id. Tr. 3, 4, 48; id. P. 3, 3, 26:ventis glacies astricta pependit,
id. M. 1, 120:Sic stat iners Scythicas adstringens Bosporus undas,
Luc. 5, 436:vis frigoris (corpora) ita adstringebat,
Curt. 7, 3, 13; 8, 4, 6.—Hence, also, to make colder, to cool, refresh:ex quo (puteo) possis rursus adstringere,
Plin. Ep. 5, 6, 25: corpus astringes brevi Salone, Mart. 1, 49, 11 (acc. to Varr. in a pass. sense in the perf., adstrinxi for adstrictus sum, Varr. L. L. Fragm. ap. Gell. 2, 25, 7).—Of colors, to deaden:ita permixtis viribus alterum altero excitatur aut adstringitur,
Plin. 9, 38, 62, § 134 (diff. from alligare, which precedes;v. alligo, I. B.).—Also of an astringent, harsh taste: radix gustu adstringit,
Plin. 27, 10, 60, § 85.—Trop., to draw together, draw closer, circumscribe; to bind, put under obligation, oblige, necessitate:A.ubi adfinitatem inter nos nostram adstrinxeris,
Plaut. Trin. 3, 2, 73: vellem, suscepisses juvenem regendum;pater enim nimis indulgens, quicquid ego adstrinxi, relaxat,
Cic. Att. 10, 6; so,mores disciplinae severitate,
Quint. 2, 2, 4 Spald.:ad adstringendam fidem,
Cic. Off. 3, 31, 111:hac lege tibi meam astringo fidem,
Ter. Eun. 1, 2, 22:quo (jure jurando) se cuncti astrinxerant,
Suet. Caes. 84:hujus tanti officii servitutem astringebam testimonio sempiterno,
to confirm, secure, Cic. Planc. 30 fin. Wund.:religione devinctum astrictumque,
id. Verr. 2, 4, 42:disciplina astricta legibus,
id. Brut. 10, 40; id. ad Q. Fr. 1, 1, 3:lege et quaestione,
id. Clu. 155:suis condicionibus,
id. Quinct. 5:auditor nullā ejus modi adstrictus necessitate,
id. N. D. 1, 7, 17:orationem numeris astringere,
id. de Or. 3, 44, 173 et saep.:adstringi sacris,
to be bound to maintain, id. Leg. 2, 19:inops regio, quae parsimoniā astringeret milites,
Liv. 39, 1:ad temperantiam,
Plin. Ep. 7, 1:ad servitutem juris,
Quint. 2, 16, 9:illa servitus ad certa se verba adstringendi,
id. 7, 3, 16:milites ad certam stipendiorum formulam,
Suet. Aug. 49; id. Tib. 18:me astringam verbis in sacra jura tuis,
Ov. H. 16, 320; 20, 28:magno scelere se astringeret,
Cic. Phil. 4, 4, 9; id. Sest. 50 fin.; so id. Sull. 29, 82; perh. also id. Pis. 39 fin.; instead of this abl. of class. Latin, we sometimes find in comedy apparently the gen.:et ipsum sese et illum furti adstringeret,
made guilty of, charged himself with, Plaut. Rud. 4, 7, 34:Homo furti sese adstringet,
id. Poen. 3, 4, 27 (cf.:Audin tu? hic furti se adligat,
Ter. Eun. 4, 7, 39; Draeger, Hist. Synt. I. § 209, regards this as a vulgar extension of the use of the gen. with verbs of accusing, convicting, etc., but Klotz, s. v. astringo, regards it as really an old dative, furtoi furti; cf. quoi cui).—Of reasoning or discourse, to compress, abridge, bring into short compass:Stoici breviter adstringere solent argumenta,
Cic. Tusc. 3, 6, 13 (cf. id. ib. 3, 10, 22: Haec sic dicuntur a Stoicis, concludunturque contortius); id. Fat. 14, 32:premere tumentia, luxuriantia adstringere,
Quint. 10, 4, 1 Frotsch., Halm.—Hence, astrictus ( ads-), a, um, P. a., drawn together, tight, narrow, close.Lit.:B.limen astrictum,
shut, Ov. Am. 3, 1, 50:alvus fusior aut astrictior,
Cels. 1, 3:corpus astrictum, i. e. alvus dura,
id. 3, 6:genus morbi astrictum,
costiveness, id. 1 praef.:gustu adstricto,
of a harsh, astringent taste, Plin. 27, 12, 96, § 121.—Trop.1.Sparing, parsimonious, covetous (not before the Aug. per.):2.astrictus pater,
Prop. 3, 17, 18:adstricti moris auctor,
Tac. A. 3, 55:parsimonia,
Just. 44, 2.—Of discourse, compact, brief, concise, short (opp. remissus):dialectica quasi contracta et astricta eloquentia putanda est,
Cic. Brut. 90, 309:verborum astricta comprehensio,
id. ib. 95, 327:est enim finitimus oratori poëta, numeris astrictior paulo,
id. de Or. 1, 16, 70; 1, 16, 60.— Sup. not used.— Adv.: astrictē ( ads-), concisely, briefly (only of discourse):astricte numerosa oratio,
Cic. de Or. 3, 48, 184.— Comp.:astrictius dicere,
Sen. Ep. 8 fin., and Plin. Ep. 1, 20, 20:scribere,
id. ib. 3, 18, 10:ille concludit adstrictius, hic latius,
Quint. 10, 1, 106.— Sup. not used. -
100 debitor
dēbĭtor, ōris, m. [id.], a debtor; cf.: nexus, obaeratus.I.Lit. (quite class.), Cic. Off. 2, 22, 78; id. Flacc. 20, 48; id. Pis. 35, 86; Caes. B. C. 3, 1; 3, 20; Quint. 3, 6, 84; * Juv. 16, 40 et saep.: aeris, * Hor. S. 1, 3, 86.—II.Trop. (mostly poet., and perh. not ante-Aug.).A.(after debeo, no. II. A.): voti, one whose wish has been granted, and who is hence bound to perform his vow, Mart. 9, 42, 8:B.mercede soluta Non manet officio debitor ille tuo,
Ov. Am. 1, 10, 46; Sen. Contr. 1, 1, 11; cf. Vulg. Rom. 1, 14.— More freq.,(after debeo, no. II. B.), one who is indebted or under obligation to some one for something; constr. with gen. of the thing, and dat. of the person:qui debitor est vitae tibi suae,
Ov. Pont. 4, 1, 2:animae hujus,
id. Tr. 1, 5, 10: animi amici, id. Pont. 4, 8, 6:habebis ipsum gratissimum debitorem,
Plin. Ep. 3, 2 fin.
См. также в других словарях:
under obligation — Obligation Ob li*ga tion, n. [F. obligation. L. obligatio. See {Oblige}.] 1. The act of obligating. [1913 Webster] 2. That which obligates or constrains; the binding power of a promise, contract, oath, or vow, or of law; that which constitutes… … The Collaborative International Dictionary of English
under obligation — index accountable (responsible), actionable, bound, indebted, indentured, liable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton … Law dictionary
under obligation — See under an obligation … Thesaurus of popular words
be under obligation — index owe Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
put under obligation — index compel, constrain (compel), force (coerce), press (constrain) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton … Law dictionary
under an obligation — Obligation Ob li*ga tion, n. [F. obligation. L. obligatio. See {Oblige}.] 1. The act of obligating. [1913 Webster] 2. That which obligates or constrains; the binding power of a promise, contract, oath, or vow, or of law; that which constitutes… … The Collaborative International Dictionary of English
Obligation — Ob li*ga tion, n. [F. obligation. L. obligatio. See {Oblige}.] 1. The act of obligating. [1913 Webster] 2. That which obligates or constrains; the binding power of a promise, contract, oath, or vow, or of law; that which constitutes legal or… … The Collaborative International Dictionary of English
under an obligation — under obligation the district attorney is under obligation to investigate they don t understand that they are under obligation to intervene Syn: beholden, obliged, in someone s debt, indebted, obligated, compelled, duty bound, honor bound … Thesaurus of popular words
Obligation — • Defined in the Institutes of Justinian as a legal bond which by a legal necessity binds us to do something according to the laws of our State Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Obligation Obligation … Catholic encyclopedia
obligation — ob·li·ga·tion /ˌä blə gā shən/ n 1: a promise, acknowledgment, or agreement (as a contract) that binds one to a specific performance (as payment); also: the binding power of such an agreement or indication held that the amendment did not… … Law dictionary
obligation — 1 Obligation, duty are comparable when they denote what a person is bound to do or refrain from doing or for the performañce or nonperformance of which he is held responsible. In ordinary usage obligation typically implies immediate constraint… … New Dictionary of Synonyms