Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

un+solido

  • 61 persolido

    per-solido, āre, durchaus dicht machen, imbres, gefrieren machen, Stat. Theb. 1, 353: übtr., vollständig befestigen, Th. Prisc. 3, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persolido

  • 62 solidamen

    solidāmen, inis, n. (solido) = solidamentum, Ven. Fort. carm. 6, 1, 139 Leo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solidamen

  • 63 solidamentum

    solidāmentum, ī, n. (solido) = στερέωμα, das Befestigungsmittel, die Befestigung, caeli, Itala (Psalt. Veron.) Daniel 3, 56 u. Augustin. serm. 377: corporis, Lact. de opif. dei 7 in.: pietatis, Augustin. conf. 7, 20, 26: auctoritatis, ibid. 13, 15, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solidamentum

  • 64 solidatio

    solidātio, ōnis, f. (solido), das Dicht-, Festmachen, Vitr. 7, 1, 7: Plur. b. Vitr. 5, 3, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solidatio

  • 65 solidatrix

    solidātrīx, trīcis, f. (solido), die Befestigerin, Arnob. 4, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solidatrix

  • 66 sono

    sono, sonuī, sonitum, āre (sonus), I) intr.: 1) tönen (ertönen), schallen (erschallen), klingen, rauschen, brausen (erbrausen), krachen, dröhnen, schwirren, klirren, knistern, zischen, a) übh.: quoia vox sonat procul? Plaut.: vox, quae aere icto sonat, Chalcid. Tim.: sonuerunt tympana, Caes.: classica sonant, Verg.: ubique lyraeque tibiaeque et cantus sonant, Ov.: quā numerosa fides quāque aera rotunda Cybebes mitratisque sonant Lydia plectra choris, Prop.: longe sonans Aufidus, Hor.: sonant (es toben) clamore viri, stridoro rudentes, ventorum incursu gravis unda, tonitribus aether, Ov.: sonuit contento nervus ab arcu, Ov.: fraxinus (Lanze) in umero sonuit, Ov.: tela (Pfeile im Köcher) sonant umeris, Ov.: fons sonat a dextra, Ov.: et solido graviter sonat ungula cornu, Verg.: cum subito rauci sonuerunt cardine postes, Prop.: saepe a latere ruentis aedificii fragor sonuit, Sen.: nunc mare nunc silvae Thrëicio aquilone sonant, Hor.: sonabant incendio silvae, krachten, Curt.: hirundo umida circum stagna sonat, schwirrt um usw., Verg.: pennae sonuere per auras, Ov.: in omne latus diffusa sonabat flamma, Ov.: ambusti sonant nervi, Ov.: motae sonuere colubrae, Ov.: spumae sonantes, Ov.: leve nescio quid femineumque sonet, sanft nur, ich weiß nicht wie, und weiblich klinge der Ton, Ov.: sonare inani voce, leere Worte sagen, ein leeres
    ————
    Wortgeklingel machen, Cic.: sonare citharā, Phaedr.: nunc magno ore sonandum (est), jetzt ertöne das schallende Lied (Loblied), Verg. – m. adv. Acc. neutr., cum corrigia disrupta sonat aridum, knackt, Varro fr.: tale sonat populus, so erbraust das V., Ov.: amnis rauca sonans, dumpf brausend, Verg.: rauca saxa sonabant, gaben einen dumpfen Ton von sich, Verg.: magna sonare, Hor.: quamvis chordae diversa sonabant, verschieden klangen, Ov. – m. Adi. beim Partiz., saxosus sonans Hypanis, s. Ladewig Verg. georg. 4, 369. – b) insbes.: α) v. einzelnen Buchstaben od. Wörtern, klingen, litterae sonantes, Vokale (Ggstz. insonantes et semisonantes, stumme Buchstaben u. Halbvokale), Apul. de mund. 20: aurifex melius per i sonat quam per u, Vel. Long. 75, 12 K.: nam et ipsum ›cui‹ per ›quoi‹, quo pinguius sonaret, scribebant, Vel. Long. 77, 11 K. – β) v. zusammenhängenden Worten, v. der Rede, klingen, bene, melius, optime sonare, Cic.: ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent, Cic. – prägn., sonantia verba, in die Ohren fallend, voll Wohlklang, Plin. ep. 1, 16, 2, – 2) widerhallen, einen Widerhall geben, ripae sonant, Verg. georg. 3, 555: m. adv. Acc. neutr., ter valles cavae sonuere maestum, Sen. Oedip. 583. – II) tr. tönen, a) dem Klange nach, α) den u. den Ton hören lassen, v. Pers.: itinerarium, zum Abmarsch blasen, Amm.: inconditis vocibus in-
    ————
    choatum quiddam et confusum, unvollständige u. verwirrte Töne hören lassen, Cic.: raucum. quiddam, kreischen, Ov.: poëtae pingue quiddam atque peregrinum sonantes (deren Sprache einen schwülstigen u. ausländischen Klang hat), Cic.: vox (Aussprache), in quā nihil sonare aut olere peregrinum, einen fremdartigen Klang oder Anstrich habe, Cic.: sonabit cornua quod vincatque tubas (wird mit seiner Stimme H.u.T. übertönen), Hor.: nec vox hominem sonat, die St. klingt nicht menschlich, Verg. – β) durch die Stimme od. den Ton verraten, anzeigen, furem sonuere iuvenci, Prop. 4, 9, 13: quem morem vocamen sonat, Solin. 30, 7. – b) der Bedeutung nach, bedeuten, re unum, einerlei Bedeutung haben (Ggstz. verbo discrepare), Cic.: quid sonet haec vox, Cic.: quomodo condocentes nihil aliud sonat quam simul docentes, Augustin. – c) dem Inhalte nach: α) übh. erschallen-, ertönen-, hören lassen, euhoë Bacche! Ov.: ut ego semper in ore meo nomen tuum sonem, Hieron.: nec mortale (sterbliche, menschliche Worte) sonans, Verg.; sonant te voce minores, lallen deinen Namen, Sil.: licet alcyones Ceyca suum fluctu leviter plangente sonent, beklagen, Sen poët.: m. folg. dir. Ausruf, ipsa sonant arbusta ›deus ille Menalca‹, Verg.: sive mendaci lyrā voles sonari ›tu pudica etc.‹, Hor.: m. indir. Rede im Akk. u. Infin., Sil. 4, 61. – β) besingen, im Liede preisen, bella, Ov.: aureo plectro
    ————
    mala dura belli, Hor.: te carmina nostra sonabunt, Ov.: lyra te sonabit, Ov.: magno nobis ore sonandus eris, Ov. – γ) ruhmredig erwähnen, rühmen, atavos et atavorum antiqua nomina, Verg. Aen. 12, 529. – a) Regelm. Formen: sonaverunt, Itala psalm. 45, 4: sonarit, Iuvenc. 4, 570: sonaverint, Tert. ad Scap. 3: sonaturum, Hor. sat. 1, 4, 44. – b) Formen nach der dritten Konjug.: sonere, Acc. tr. 225 u. 470. Lucr. 3, 156 u. 871: sonit, Enn. fr. scen. 181. Acc. tr. 570: sonunt, Enn. ann. 389; fr. scen. 106. Pacuv. tr. 214.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sono

  • 67 sperno

    sperno, sprēvi, sprētum, ere (altind. sphuráti, stößt mit dem Fuße weg, ahd. spornōn, mit der Ferse ausschlagen), I) absondern, trennen, entfernen, se a malis spernit procul, Enn. fr. scen. 189: nec spes opes auxiliaque a me segregant spernuntque se, Plaut. capt. 517; vgl. Plaut. mil. 1232 G. – II) übtr., verwerfen, verschmähen, verachten (Ggstz. cupere, concupiscere), 1) im allg.: alqm, Ter., Cic. u.a.: cibum, Hor.: veteres amicitias, Cic.: alcis litteras, Liv.: natio haud spernenda, Tac.: nequaquam spernendus auctor, unverwerflicher, glaubwürdiger, Liv. – Partizz. mit Genet., spernens dotis, Apul. apol. 92 extr.: spernendus morum, in Ansehung usw., Tac. ann. 14, 40. – poet. m. folg. Infin., nec partem solido demere de die spernit, Hor.: obsequio deferri spernit aquarum, Ov. – Partiz. sprētus, a, um, a) verachtet, Cic. u. Liv. – b) verachtungswürdig, verächtlich, Euanthes inter auctores Graeciae non spretus, Plin. 8, 81: m. Genet., Parthenope non spreta vigoris, in Ansehung des Mutes, Sil. 12, 28. – 2) insbes., über etw. sich verächtlich äußern, spotten (Ggstz. extollere), graves mero suas vires extollere, hostium nunc temeritatem nunc paucitatem spernere incipiunt, Curt. 7, 4 (15), 2. – Synk. Perf. sprerunt, Prud. dittoch. no. 31, 3 (123). – aktive Nbf. nach der 1. Konjug., wov. spernabant, Itala Luc. 18, 9: u. Partiz. spernātus,
    ————
    εξουλενηθείς, Gloss. II, 187, 36. – depon. Nbf. nach der 1. Konjug. spernatur, Iuven. 4, 4: spernabere, Fronto de eloqu. 1. p. 114, 4 N.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sperno

  • 68 tripodum

    tripodum, ī, n. (τρίποδον), der Trott, Trab des Pferdes, in solido calido exercemus (equum) tripodo (im Trabe), Pelagon. veterin. 17 (269 Ihm).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tripodum

  • 69 compatto

    compatto
    compatto , -a [kom'patto]
      aggettivo
     1 (solido, denso) kompakt, dicht
     2 (figurato: azioni) geschlossen; (idee) übereinstimmend

    Dizionario italiano-tedesco > compatto

  • 70 massiccio

    massiccio
    massiccio [mas'sitt∫o] <- cci>
      sostantivo Maskulin
    (Gebirgs)massiv neutro
    ————————
    massiccio
    massiccio , -a <-cci, -cce>
      aggettivo
     1 (solido) massiv; (sodo) fest, solide; (voluminoso) massiv, wuchtig
     2 (figurato: violento) massiv; (pesante) erdrückend

    Dizionario italiano-tedesco > massiccio

  • 71 quadrato

    quadrato
    quadrato [kua'dra:to]
      sostantivo Maskulin
     1 (mat:quadrangolo) Quadrat neutro; (potenza) Quadrat neutro, zweite Potenz; 7 al quadrato 7 hoch zwei; elevare unero al quadrato eine Zahl quadrieren [oder ins Quadrat erheben]
     2 (sport:pugilato) Ring Maskulin
    ————————
    quadrato
    quadrato , -a
      aggettivo
     1 (forma) quadratisch, viereckig
     2 (figurato: solido) stabil, kräftig; (equilibrato) ausgeglichen, ausgewogen
  • 72 caudal

    Diccionario geografía española-alemana > caudal

  • 73 color

    Diccionario Español-Alemán de iluminación > color

См. также в других словарях:

  • Solido — (modélisme) Boîte de Solido 1938 …   Wikipédia en Français

  • Solido (modelisme) — Solido (modélisme) Boîte de Solido 1938 …   Wikipédia en Français

  • Sólido (desambiguación) — Sólido puede referirse a: En física: Un cuerpo sólido, es uno de los cuatro estados de agregación de la materia En matemáticas: Sólido (matemáticas) Una figura geométrica Ángulo sólido es una generalización, al espacio, de la idea de ángulo plano …   Wikipedia Español

  • sólido — sólido, da (Del lat. solĭdus). 1. adj. Firme, macizo, denso y fuerte. 2. Dicho de un cuerpo: Que, debido a la gran cohesión de sus moléculas, mantiene forma y volumen constantes. U. t. c. s. m.) 3. Asentado, establecido con razones fundamentales… …   Diccionario de la lengua española

  • solido — / sɔlido/ [dal lat. solĭdus, propr. intero, compatto, massiccio, senza cavità o vuoti interni ]. ■ agg. 1. a. [che è dotato di solidità, ben piantato: fondamenta s. ] ▶◀ (fam.) a prova di bomba, resistente, robusto, saldo, stabile. ◀▶ debole,… …   Enciclopedia Italiana

  • sólido — sólido, da adjetivo,sustantivo masculino 1. Área: física [Cuerpo] que tiene forma estable y ofrece resistencia a ser dividido: El hielo es agua sólida. combustible sólido. adjetivo 1 …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • sólido — sólido, da adjetivo 1) firme, fuerte, resistente, consistente. 2) macizo, denso, compacto. «Llamamos sólido a todo cuerpo que no es fluido, líquido ni aeriforme, y macizo al cuerpo cuya solidez es muy densa y compacta. El papel …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Sólido azul — es una novela del escritor latinoamericano Felipe Montes (Monterrey, México, 1961), publicada por el sello editorial Árido Reino en 2003. De aliento lírico, su delirante acción se desarrolla en una ciudad que, para desazón del protagonista, se… …   Wikipedia Español

  • sólido — 1. cuerpo, figura, estructura o sustancia denso que tiene longitud, anchura y grosor, no es líquido ni gaseoso, no contiene cavidades ni huecos importantes, ni tiene fracturas o aberturas en su superficie. 2. que describe a un cuerpo, figura,… …   Diccionario médico

  • solido — (in) (in so li do) loc. adv. En masse. ÉTYMOLOGIE    Lat. in, en, et solidus, solide, entier …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • sólido — adj. 1. Que tem consistência; que não tem vácuo. 2. Íntegro; maciço; duro; durável; firme; estável. 3. Efetivo; duradouro; substancial; robusto; incontestável; forte; real. • s. m. 4. Qualquer corpo limitado por superfícies …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»