-
61 persolido
per-solido, āre, durchaus dicht machen, imbres, gefrieren machen, Stat. Theb. 1, 353: übtr., vollständig befestigen, Th. Prisc. 3, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persolido
-
62 solidamen
solidāmen, inis, n. (solido) = solidamentum, Ven. Fort. carm. 6, 1, 139 Leo.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solidamen
-
63 solidamentum
solidāmentum, ī, n. (solido) = στερέωμα, das Befestigungsmittel, die Befestigung, caeli, Itala (Psalt. Veron.) Daniel 3, 56 u. Augustin. serm. 377: corporis, Lact. de opif. dei 7 in.: pietatis, Augustin. conf. 7, 20, 26: auctoritatis, ibid. 13, 15, 16.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solidamentum
-
64 solidatio
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solidatio
-
65 solidatrix
solidātrīx, trīcis, f. (solido), die Befestigerin, Arnob. 4, 8.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solidatrix
-
66 sono
sono, sonuī, sonitum, āre (sonus), I) intr.: 1) tönen (ertönen), schallen (erschallen), klingen, rauschen, brausen (erbrausen), krachen, dröhnen, schwirren, klirren, knistern, zischen, a) übh.: quoia vox sonat procul? Plaut.: vox, quae aere icto sonat, Chalcid. Tim.: sonuerunt tympana, Caes.: classica sonant, Verg.: ubique lyraeque tibiaeque et cantus sonant, Ov.: quā numerosa fides quāque aera rotunda Cybebes mitratisque sonant Lydia plectra choris, Prop.: longe sonans Aufidus, Hor.: sonant (es toben) clamore viri, stridoro rudentes, ventorum incursu gravis unda, tonitribus aether, Ov.: sonuit contento nervus ab arcu, Ov.: fraxinus (Lanze) in umero sonuit, Ov.: tela (Pfeile im Köcher) sonant umeris, Ov.: fons sonat a dextra, Ov.: et solido graviter sonat ungula cornu, Verg.: cum subito rauci sonuerunt cardine postes, Prop.: saepe a latere ruentis aedificii fragor sonuit, Sen.: nunc mare nunc silvae Thrëicio aquilone sonant, Hor.: sonabant incendio silvae, krachten, Curt.: hirundo umida circum stagna sonat, schwirrt um usw., Verg.: pennae sonuere per auras, Ov.: in omne latus diffusa sonabat flamma, Ov.: ambusti sonant nervi, Ov.: motae sonuere colubrae, Ov.: spumae sonantes, Ov.: leve nescio quid femineumque sonet, sanft nur, ich weiß nicht wie, und weiblich klinge der Ton, Ov.: sonare inani voce, leere Worte sagen, ein leeres————Wortgeklingel machen, Cic.: sonare citharā, Phaedr.: nunc magno ore sonandum (est), jetzt ertöne das schallende Lied (Loblied), Verg. – m. adv. Acc. neutr., cum corrigia disrupta sonat aridum, knackt, Varro fr.: tale sonat populus, so erbraust das V., Ov.: amnis rauca sonans, dumpf brausend, Verg.: rauca saxa sonabant, gaben einen dumpfen Ton von sich, Verg.: magna sonare, Hor.: quamvis chordae diversa sonabant, verschieden klangen, Ov. – m. Adi. beim Partiz., saxosus sonans Hypanis, s. Ladewig Verg. georg. 4, 369. – b) insbes.: α) v. einzelnen Buchstaben od. Wörtern, klingen, litterae sonantes, Vokale (Ggstz. insonantes et semisonantes, stumme Buchstaben u. Halbvokale), Apul. de mund. 20: aurifex melius per i sonat quam per u, Vel. Long. 75, 12 K.: nam et ipsum ›cui‹ per ›quoi‹, quo pinguius sonaret, scribebant, Vel. Long. 77, 11 K. – β) v. zusammenhängenden Worten, v. der Rede, klingen, bene, melius, optime sonare, Cic.: ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent, Cic. – prägn., sonantia verba, in die Ohren fallend, voll Wohlklang, Plin. ep. 1, 16, 2, – 2) widerhallen, einen Widerhall geben, ripae sonant, Verg. georg. 3, 555: m. adv. Acc. neutr., ter valles cavae sonuere maestum, Sen. Oedip. 583. – II) tr. tönen, a) dem Klange nach, α) den u. den Ton hören lassen, v. Pers.: itinerarium, zum Abmarsch blasen, Amm.: inconditis vocibus in-————choatum quiddam et confusum, unvollständige u. verwirrte Töne hören lassen, Cic.: raucum. quiddam, kreischen, Ov.: poëtae pingue quiddam atque peregrinum sonantes (deren Sprache einen schwülstigen u. ausländischen Klang hat), Cic.: vox (Aussprache), in quā nihil sonare aut olere peregrinum, einen fremdartigen Klang oder Anstrich habe, Cic.: sonabit cornua quod vincatque tubas (wird mit seiner Stimme H.u.T. übertönen), Hor.: nec vox hominem sonat, die St. klingt nicht menschlich, Verg. – β) durch die Stimme od. den Ton verraten, anzeigen, furem sonuere iuvenci, Prop. 4, 9, 13: quem morem vocamen sonat, Solin. 30, 7. – b) der Bedeutung nach, bedeuten, re unum, einerlei Bedeutung haben (Ggstz. verbo discrepare), Cic.: quid sonet haec vox, Cic.: quomodo condocentes nihil aliud sonat quam simul docentes, Augustin. – c) dem Inhalte nach: α) übh. erschallen-, ertönen-, hören lassen, euhoë Bacche! Ov.: ut ego semper in ore meo nomen tuum sonem, Hieron.: nec mortale (sterbliche, menschliche Worte) sonans, Verg.; sonant te voce minores, lallen deinen Namen, Sil.: licet alcyones Ceyca suum fluctu leviter plangente sonent, beklagen, Sen poët.: m. folg. dir. Ausruf, ipsa sonant arbusta ›deus ille Menalca‹, Verg.: sive mendaci lyrā voles sonari ›tu pudica etc.‹, Hor.: m. indir. Rede im Akk. u. Infin., Sil. 4, 61. – β) besingen, im Liede preisen, bella, Ov.: aureo plectro————mala dura belli, Hor.: te carmina nostra sonabunt, Ov.: lyra te sonabit, Ov.: magno nobis ore sonandus eris, Ov. – γ) ruhmredig erwähnen, rühmen, atavos et atavorum antiqua nomina, Verg. Aen. 12, 529. – ⇒ a) Regelm. Formen: sonaverunt, Itala psalm. 45, 4: sonarit, Iuvenc. 4, 570: sonaverint, Tert. ad Scap. 3: sonaturum, Hor. sat. 1, 4, 44. – b) Formen nach der dritten Konjug.: sonere, Acc. tr. 225 u. 470. Lucr. 3, 156 u. 871: sonit, Enn. fr. scen. 181. Acc. tr. 570: sonunt, Enn. ann. 389; fr. scen. 106. Pacuv. tr. 214. -
67 sperno
sperno, sprēvi, sprētum, ere (altind. sphuráti, stößt mit dem Fuße weg, ahd. spornōn, mit der Ferse ausschlagen), I) absondern, trennen, entfernen, se a malis spernit procul, Enn. fr. scen. 189: nec spes opes auxiliaque a me segregant spernuntque se, Plaut. capt. 517; vgl. Plaut. mil. 1232 G. – II) übtr., verwerfen, verschmähen, verachten (Ggstz. cupere, concupiscere), 1) im allg.: alqm, Ter., Cic. u.a.: cibum, Hor.: veteres amicitias, Cic.: alcis litteras, Liv.: natio haud spernenda, Tac.: nequaquam spernendus auctor, unverwerflicher, glaubwürdiger, Liv. – Partizz. mit Genet., spernens dotis, Apul. apol. 92 extr.: spernendus morum, in Ansehung usw., Tac. ann. 14, 40. – poet. m. folg. Infin., nec partem solido demere de die spernit, Hor.: obsequio deferri spernit aquarum, Ov. – Partiz. sprētus, a, um, a) verachtet, Cic. u. Liv. – b) verachtungswürdig, verächtlich, Euanthes inter auctores Graeciae non spretus, Plin. 8, 81: m. Genet., Parthenope non spreta vigoris, in Ansehung des Mutes, Sil. 12, 28. – 2) insbes., über etw. sich verächtlich äußern, spotten (Ggstz. extollere), graves mero suas vires extollere, hostium nunc temeritatem nunc paucitatem spernere incipiunt, Curt. 7, 4 (15), 2. – ⇒ Synk. Perf. sprerunt, Prud. dittoch. no. 31, 3 (123). – aktive Nbf. nach der 1. Konjug., wov. spernabant, Itala Luc. 18, 9: u. Partiz. spernātus,————εξουλενηθείς, Gloss. II, 187, 36. – depon. Nbf. nach der 1. Konjug. spernatur, Iuven. 4, 4: spernabere, Fronto de eloqu. 1. p. 114, 4 N. -
68 tripodum
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tripodum
-
69 compatto
compattocompatto , -a [kom'patto]aggettivo1 (solido, denso) kompakt, dicht2 (figurato: azioni) geschlossen; (idee) übereinstimmendDizionario italiano-tedesco > compatto
70 massiccio
massicciomassiccio [mas'sitt∫o] <- cci>sostantivo Maskulin(Gebirgs)massiv neutro————————massicciomassiccio , -a <-cci, -cce>aggettivo1 (solido) massiv; (sodo) fest, solide; (voluminoso) massiv, wuchtig2 (figurato: violento) massiv; (pesante) erdrückendDizionario italiano-tedesco > massiccio
71 quadrato
quadratoquadrato [kua'dra:to]sostantivo Maskulin1 (mat:quadrangolo) Quadrat neutro; (potenza) Quadrat neutro, zweite Potenz; 7 al quadrato 7 hoch zwei; elevare unero al quadrato eine Zahl quadrieren [oder ins Quadrat erheben]2 (sport:pugilato) Ring Maskulin————————quadratoquadrato , -aaggettivo1 (forma) quadratisch, viereckig2 (figurato: solido) stabil, kräftig; (equilibrato) ausgeglichen, ausgewogen3 matematica Quadrat-Dizionario italiano-tedesco > quadrato
72 caudal
*73 color
*СтраницыСм. также в других словарях:
Solido — (modélisme) Boîte de Solido 1938 … Wikipédia en Français
Solido (modelisme) — Solido (modélisme) Boîte de Solido 1938 … Wikipédia en Français
Sólido (desambiguación) — Sólido puede referirse a: En física: Un cuerpo sólido, es uno de los cuatro estados de agregación de la materia En matemáticas: Sólido (matemáticas) Una figura geométrica Ángulo sólido es una generalización, al espacio, de la idea de ángulo plano … Wikipedia Español
sólido — sólido, da (Del lat. solĭdus). 1. adj. Firme, macizo, denso y fuerte. 2. Dicho de un cuerpo: Que, debido a la gran cohesión de sus moléculas, mantiene forma y volumen constantes. U. t. c. s. m.) 3. Asentado, establecido con razones fundamentales… … Diccionario de la lengua española
solido — / sɔlido/ [dal lat. solĭdus, propr. intero, compatto, massiccio, senza cavità o vuoti interni ]. ■ agg. 1. a. [che è dotato di solidità, ben piantato: fondamenta s. ] ▶◀ (fam.) a prova di bomba, resistente, robusto, saldo, stabile. ◀▶ debole,… … Enciclopedia Italiana
sólido — sólido, da adjetivo,sustantivo masculino 1. Área: física [Cuerpo] que tiene forma estable y ofrece resistencia a ser dividido: El hielo es agua sólida. combustible sólido. adjetivo 1 … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
sólido — sólido, da adjetivo 1) firme, fuerte, resistente, consistente. 2) macizo, denso, compacto. «Llamamos sólido a todo cuerpo que no es fluido, líquido ni aeriforme, y macizo al cuerpo cuya solidez es muy densa y compacta. El papel … Diccionario de sinónimos y antónimos
Sólido azul — es una novela del escritor latinoamericano Felipe Montes (Monterrey, México, 1961), publicada por el sello editorial Árido Reino en 2003. De aliento lírico, su delirante acción se desarrolla en una ciudad que, para desazón del protagonista, se… … Wikipedia Español
sólido — 1. cuerpo, figura, estructura o sustancia denso que tiene longitud, anchura y grosor, no es líquido ni gaseoso, no contiene cavidades ni huecos importantes, ni tiene fracturas o aberturas en su superficie. 2. que describe a un cuerpo, figura,… … Diccionario médico
solido — (in) (in so li do) loc. adv. En masse. ÉTYMOLOGIE Lat. in, en, et solidus, solide, entier … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
sólido — adj. 1. Que tem consistência; que não tem vácuo. 2. Íntegro; maciço; duro; durável; firme; estável. 3. Efetivo; duradouro; substancial; robusto; incontestável; forte; real. • s. m. 4. Qualquer corpo limitado por superfícies … Dicionário da Língua Portuguesa