Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ululata+tellus+vf

  • 1 ululo

    ululo, āvī, ātum, āre (verw. mit dem griech. ὀλολύζω), I) intr. heulen, a) eig., v. leb. Wesen usw.: nymphae ulularunt, Verg.: Tisiphone ululavit, Ov.: ululae ululant, Anthol. Lat.: luporum est ululare, Suet. fr.: volitare ululantes (v. Wölfen), Porc. Licin. fr.: lupus ululans, Hieron.: canis ululans, Hyg.: ululanti voce, Cic. – b) übtr., v. Örtl., heulen, von Geheul ertönen, -erfüllt sein, cavae plangoribus aedes femineis ululant, Verg.: ulularunt flebile ripae, Sil.: ululantia Dindyma, Val. Flacc. – II) tr.: 1) heulend rufen, quem ululat Gallus, Mart.: nocturnis Hecate triviis ululata per urbes, Verg. Aen. 4, 609. – 2) mit Geheul erfüllen, antra ululata, Stat.: ululata tellus, Val. Flacc.: ululata proelia, Stat. – 3) mit Heulen beklagen, urbem, Prud.: Tagus nymphis ululatus, Sil. – 4) herheulen, heulend absingen, carmina, Sil. 3, 346.

    lateinisch-deutsches > ululo

  • 2 ululo

    ululo, āvī, ātum, āre (verw. mit dem griech. ὀλολύζω), I) intr. heulen, a) eig., v. leb. Wesen usw.: nymphae ulularunt, Verg.: Tisiphone ululavit, Ov.: ululae ululant, Anthol. Lat.: luporum est ululare, Suet. fr.: volitare ululantes (v. Wölfen), Porc. Licin. fr.: lupus ululans, Hieron.: canis ululans, Hyg.: ululanti voce, Cic. – b) übtr., v. Örtl., heulen, von Geheul ertönen, -erfüllt sein, cavae plangoribus aedes femineis ululant, Verg.: ulularunt flebile ripae, Sil.: ululantia Dindyma, Val. Flacc. – II) tr.: 1) heulend rufen, quem ululat Gallus, Mart.: nocturnis Hecate triviis ululata per urbes, Verg. Aen. 4, 609. – 2) mit Geheul erfüllen, antra ululata, Stat.: ululata tellus, Val. Flacc.: ululata proelia, Stat. – 3) mit Heulen beklagen, urbem, Prud.: Tagus nymphis ululatus, Sil. – 4) herheulen, heulend absingen, carmina, Sil. 3, 346.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ululo

  • 3 ululo

    āvī, ātum, āre
    1) выть, завывать (ululanti voce C; lupus u. coepit Pt)
    2) вопить, рыдать ( nymphae ulularunt V)
    3) наполняться рыданиями, оглашаться воплями (plangoribus femineis u. V)
    5) призывать с воплем, звать рыдая ( Hecate ululata per urbes V)

    Латинско-русский словарь > ululo

  • 4 ululo

    ŭlŭlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [ulula; cf. Gr. hulaô].
    I.
    Neutr., to howl, yell, shriek, utter a mournful cry.
    A.
    Lit.:

    canis ululat acute, Enn. ap. Fest. s. v. nictare, p. 177 Müll. (Ann. v. 346 Vahl.: canes,

    Verg. A. 6, 257; Ov. M. 15, 797 lupi, [p. 1927] Verg. G. 1, 486; cf. id. A. 7, 18: simulacra ferarum. Ov. M. 4, 404:

    summoque ulularunt vertice Nymphae,

    Verg. A. 4, 168; Cat. 63, 28; Hor. S. 1, 8, 25:

    Tisiphone thalamis ululavit in illis,

    Ov. H. 2, 117:

    per vias ululasse animas,

    id. F. 2, 553; id. M. 3, 725; 9, 642; Luc. 6, 261 al.; cf.:

    ululanti voce canere,

    Cic. Or. 8, 27.—
    B.
    Transf., of places, to ring, resound, re-echo with howling:

    penitusque cavae plangoribus aedes Femineis ululant,

    Verg. A. 2, 488:

    resonae ripae,

    Sil. 6, 285:

    Dindyma sanguineis Gallis,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 269.—
    II.
    Act., to cry or howl out to any one; to howl forth, utter with howlings, cry out; to wail or howl over any thing; to fill a place with howling, with yells or shrieks ( poet., and mostly in part. perf.):

    quem sectus ululat Gallus,

    Mart. 5, 41, 3:

    nocturnisque Hecate triviis ululata per urbem,

    Verg. A. 4, 609:

    ululata Lucina,

    Stat. Th. 3, 158:

    orbatam propriis ululavit civibus urbem,

    wailed over, bewailed, Prud. Ham. 452:

    ululataque tellus intremit,

    Val. Fl. 4, 608:

    juga lupis,

    Stat. S. 1, 3, 85:

    antra Ogygiis furoribus,

    id. Th. 1, 328:

    aula puerperiis,

    Claud. IV. Cons. Hon. 139; cf.:

    tu dulces lituos ululataque proelia gaudes,

    filled with howling, Stat. Th. 9, 724.

    Lewis & Short latin dictionary > ululo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»