-
1 ukąsić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ukąsić
-
2 ukąsić
-
3 ukąsić
-
4 ukąsić
глаг.• жалить• кусать• кусаться• откусить• покусать• ужалить• укусить* * *uką|sić\ukąsićszę, \ukąsićszony сов. укусить;jakby go giez \ukąsićsił (mucha, osa \ukąsićsiła) как ужаленный
+ ugryźć* * *ukąszę, ukąszony сов.укуси́тьjakby go giez ukąsił (mucha, osa ukąsiła) — как ужа́ленный
Syn: -
5 ukąsić
1. mordre2. piquer -
6 ukąsić
cnag -
7 ukąsić
kafshoj -
8 ukąsić
ısırmak -
9 ukąsić
[укǒшічь]v.dk -
10 ukąsić
укусити -
11 ukąsić
1 kagat2 kagatín3 kumagat4 mamupog5 manukâ -
12 ukąsić
δαγκώνω -
13 ukąsić się w język
= ugryźć się w język -
14 ugryźć się w język
= ukąsić się w język прикуси́ть язы́к -
15 język
сущ.• ежик• язык* * *,\języku язык;czubek \języka кончик языка; \język obcy, ojczysty иностранный, родной язык; w jakim \języku? на каком языке?; ● \język spustowy спусковой крючок; być ciętym w \języku быть острым на язык; zasięgnąć \języka разузнать, разведать; strzępić (zdzierać) \język трепать языком; ugryźć (ukąsić) się w \język прикусить язык; trzymać \język za zębami держать язык за зубами;
\język kołkiem staje, \język kołowacieje komuś язык прилип к гортани у кого-л.* * *мязы́кczubek języka — ко́нчик языка́
język obcy, ojczysty — иностра́нный, родно́й язы́к
- być ciętym w języku - ukąsić się w językw jakim języku? — на како́м языке́?
- trzymać język za zębami
- język kołkiem staje
- język kołowacieje komuś -
16 uciąć
глаг.• взрезать• вырезать• изрезать• кроить• обрезать• обрезывать• отрезать• отсекать• пересекать• порезать• прекращать• прерывать• резать• рубить• сокращать• ужалить• укорачивать• урезать* * *uci|ąćutnę, utnie, utnij, \uciąćęty сов. 1. отсечь; отрезать; отрубить;2. пресечь; прервать; 3. укусить, ужалить;● jak (nożem) \uciąćął как ножом отрезал; głowę (rękę) dam sobie \uciąć голову (руку) дам на отсечение; \uciąć drzemkę разг. вздремнуть; \uciąć flirt (romans) разг. пофлиртовать, завести роман;
\uciąć koguta пустить петуха+1. odciąć 2. przeciąć, urwać 3. ukąsić
* * *utnę, utnie, utnij, ucięty сов.1) отсе́чь; отре́зать; отруби́ть2) пресе́чь; прерва́ть3) укуси́ть, ужа́лить•- nożem uciął
- głowę dam sobie uciąć
- rękę dam sobie uciąć
- uciąć drzemkę
- uciąć flirt
- uciąć romans
- uciąć kogutaSyn: -
17 ugryźć
глаг.• кусать• кусаться• откусить• покусать• укусить* * *ugry|źć\ugryźćzę, \ugryźćzie, \ugryźćzł, \ugryźćźli, \ugryźćziony сов. 1. укусить;2. откусить;\ugryźć kawałek bułki откусить кусочек булки, надкусить булку;
● ani \ugryźć czegoś никак не подберёшься к чему-л.+* * *ugryzę, ugryzie, ugryzł, ugryźli, ugryziony сов.1) укуси́ть2) откуси́тьugryźć kawałek bułki — откуси́ть кусо́чек бу́лки, надкуси́ть бу́лку
•Syn: -
18 kąsać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kąsać
-
19 ugryźć się
-
20 ugryźć\ się
сов. укусить себя;● \ugryźć\ się się w język прикусить язык
+ ukąsić się
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ukąsić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kąsać I ZOB. {{/stl 7}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}ugryzło [ukąsiło] {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ukąsić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kąsać się II {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ukąsić — Jakby go giez ukąsił zob. giez. Mucha kogoś ukąsiła zob. mucha 1. Osa kogoś ukąsiła zob. osa 3 … Słownik frazeologiczny
ukąsić — dk VIa, ukąszę, ukąsićsisz, ukąś, ukąsićsił, ukąszony «zranić uchwyciwszy zębami, kąsając skaleczyć, ugryźć; o owadach i o niektórych zwierzętach: ukłuć żądłem, uciąć» Żmija kogoś ukąsiła. Komar kogoś ukąsił. ◊ pot. Coś kogoś ukąsiło, giez kogoś… … Słownik języka polskiego
jadowicie — jadowicieej przysłów. od jadowity Ukąsić jadowicie. przen. «złośliwie, z niechęcią, wrogością» Uśmiechać się jadowicie … Słownik języka polskiego
uciąć — dk Xc, utnę, utniesz, utnij, uciął, ucięła, ucięli, ucięty, uciąwszy ucinać ndk I, uciąćam, uciąćasz, uciąćają, uciąćaj, uciąćał, uciąćany 1. «oddzielić coś od czegoś za pomocą ostrego przedmiotu, narzędzia, skrócić przez cięcie; odciąć, obciąć,… … Słownik języka polskiego
ugryźć — dk XI, ugryzę, ugryziesz, ugryź, ugryzł, ugryźli, ugryziony 1. «odciąć, oddzielić kawałek czegoś zębami» Ugryźć kawałek chleba, kawałek jabłka, jabłko. ◊ Nie móc czegoś (np. zagadki, zadania matematycznego) ugryźć «nie móc czegoś zrozumieć,… … Słownik języka polskiego
ukąszenie — n I 1. rzecz. od ukąsić Rana od ukąszenia żmii. 2. lm D. ukąszenieeń «miejsce, gdzie coś kogoś ukąsiło» Ukąszenia goją się trudno … Słownik języka polskiego
jadowicie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., jadowicieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. jadowity w zn. 1.: Ukąsić jadowicie; w zn. 2.: Uśmiechać się jadowicie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kąsać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk VIIIa, kąsaćam, kąsaća, kąsaćają, kąsaćany {{/stl 8}}– ukąsić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ukąszę, kąsaćsi, ukąś, ukąszony {{/stl 8}}{{stl 7}} o zwierzętach, owadach, rzadziej ludziach: ranić, chwytając zębami, kłując… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kąsać się — I – pokąsać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gryźć się nawzajem, kąsać jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psy na podwórku kąsały się zajadle. Konie pokąsały się przy żłobie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień