-
1 ukroić
глаг.• отрезать* * *ukro|ić\ukroićję, ukrój, \ukroićjony сов. отрезать; нарезать;\ukroić szynki нарезать ветчины; \ukroić kawałek chleba отрезать ломтик хлеба
+ ukrajać* * *ukroję, ukrój, ukrojony сов.отре́зать; наре́затьukroić szynki — наре́зать ветчины́
ukroić kawałek chleba — отре́зать ло́мтик хле́ба
Syn: -
2 ukroić
ukroić pf (ukroję) abschneiden;ukroić sobie sich abschneiden -
3 ukroić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ukroić
-
4 ukroić
-
5 ukroić
[укроічь]v.dk -
6 ukroić
відрізати -
7 ukrajać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ukrajać
-
8 ukrawać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ukrawać
-
9 abschneiden
ab|schneidenI. vt1) ( versperren)jdm den Weg/den Rückzug \abschneiden odciąć komuś drogę/odwrót2) ( abtrennen) ein Stück Käse, Wurst ukrajać [o ukroić] odkrawać [ perf odkroić]; Haare obcinać [ perf obciąć]; Bart zgolić; Blumen ścinać [ perf ściąć]sie schnitten ihm das linke Ohr ab odcięli mu lewe uchowährend der Arbeit im Sägewerk schnitt er sich die linke Hand ab podczas pracy w tartaku uciął sobie lewą dłoń3) ( unterbinden)jdm das Wort \abschneiden przerywać [ perf przerwać] komuś w pół słowa [o zdania]5) davon könntest du dir eine Scheibe \abschneiden ( fam) mógłbyś wziąć to sobie za wzórgut \abschneiden udać się, poszczęścić się, odnieść sukcesschlecht \abschneiden nie udać się, nie poszczęścić się, ponieść porażkę[bei einer Prüfung] gut/schlecht \abschneiden wypaść dobrze/źle [na egzaminie]
См. также в других словарях:
ukroić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ukrawać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ukroić — dk VIa, ukroję, ukroićisz, ukrój, ukroićił, ukrojony ukrajać dk IX, ukroićję, ukroićjesz, ukraj, ukroićjał, ukroićjany rzad. ukrawać ndk I, ukroićam, ukroićasz, ukroićają, ukroićaj, ukroićał, ukroićany «krojąc oddzielić kawałek od większej… … Słownik języka polskiego
ukrajać — → ukroić … Słownik języka polskiego
ukrawać — → ukroić … Słownik języka polskiego
ukrawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad., cz. ndk VIIIa, ukrawaćam, ukrawaća, ukrawaćają, ukrawaćany {{/stl 8}}– ukrajać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, ukrawaćję, ukrawaćje, ukrawaćany {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}ukroić {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIb,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dokroić — dk VIa, dokroićkroję, dokroićkroisz, dokroićkrój, dokroićkroił, dokroićkrojony dokrajać dk IX, dokroićję, dokroićjesz, dokroićkraj, dokroićał, dokroićany rzad. dokrawać ndk I, dokroićam, dokroićasz, dokroićają, dokroićaj, dokroićał, dokroićany… … Słownik języka polskiego
kawał — m IV, Ms. kawałale; lm M. y 1. D. a «znaczna część jakiejś masy, całości; duży wycinek, urywek, fragment czegoś» Kawał chleba, mięsa. Uciąć, ukroić duży, spory kawał czegoś. Drzeć, dzielić, krajać coś na kawały. Rozszarpać, roztrzaskać, roznieść … Słownik języka polskiego
nadkroić — dk VIa, nadkroićkroję, nadkroićkroisz, nadkroićkrój, nadkroićkroił, nadkroićkrojony rzad. nadkrajać dk IX, nadkroićję, nadkroićjesz, nadkroićkraj, nadkroićjał, nadkroićjany rzad. nadkrawać ndk I, nadkroićam, nadkroićasz, nadkroićają, nadkroićaj,… … Słownik języka polskiego
nakrajać — dk IX, nakrajaćję, nakrajaćjesz, nakrajaćkraj, nakrajaćjał, nakrajaćany «ukroić dużą lub wystarczającą ilość czegoś» Nakrajać chleba, wędliny. Nakrajać jarzyn na surówkę … Słownik języka polskiego
nakroić — dk VIa, nakroićkroję, nakroićisz, nakroićkroić, nakroićił, nakroićkrojony «ukroić dużą lub wystarczającą ilość czegoś» Nakroić ciasta, pomidorów … Słownik języka polskiego
przylepka — ż III, CMs. przylepkapce; lm D. przylepkapek 1. «kromka chleba odkrojona z brzegu bochenka; piętka» Jeść przylepkę. Ukroić sobie przylepkę. 2. pot. «dziecko lgnące do kogoś, lubiące się pieścić» … Słownik języka polskiego