-
1 bow
I [bəu] n II 1. [bau] n 2. vito bow to/before — ( pressure) uginać się (ugiąć się perf) pod +instr; ( sb's wishes) przystawać (przystać perf) na +acc
to bow to the inevitable — godzić się (pogodzić się perf) z losem
* * *I 1. verb1) (to bend (the head and often also the upper part of the body) forwards in greeting a person etc: He bowed to the ladies; They bowed their heads in prayer.) skłonić (się)2) ((with to) to accept: I bow to your superior knowledge.) chylić czoło2. noun(a bowing movement: He made a bow to the ladies.) ukłon- bowedII 1. [bəu] noun1) (a springy curved rod bent by a string, by which arrows are shot.) łuk2) (a rod with horsehair stretched along it, by which the strings of a violin etc are sounded.) smyczek3) (a looped knot of material: Her dress is decorated with bows.) kokarda2. noun((often in plural) the front of a ship or boat: The waves broke over the bows.) dziób -
2 nod
[nɔd] 1. vi( in agreement) przytakiwać (przytaknąć perf); ( as greeting) kłaniać się (ukłonić się perf); ( gesture) wskazywać (wskazać perf) ruchem głowy; ( fig) flowers etc kołysać się2. vtto nod one's head — skinąć ( perf) głową
Phrasal Verbs:- nod off3. nkiwnięcie nt, skinienie ntto give sb a nod — kiwać (kiwnąć perf) do kogoś głową
* * *[nod] 1. past tense, past participle - nodded; verb1) (to make a quick forward and downward movement of the head to show agreement, as a greeting etc: I asked him if he agreed and he nodded (his head); He nodded to the man as he passed him in the street.) skinąć głową2) (to let the head fall forward and downward when sleepy: Grandmother sat nodding by the fire.) kiwać sennie głową2. noun(a nodding movement of the head: He answered with a nod.) skinienie (głowy)- nod off -
3 verneigen
vr, sichukłonić się, skłonić się ( vor j-m komuś)
См. также в других словарях:
ukłonić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kłaniać się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ukłonić się — dk VIa, ukłonić sięnię się, ukłonić sięnisz się, ukłoń się, ukłonić sięnił się «wykonać, złożyć ukłon» Ukłonić się znajomym. Ukłonić się szarmancko, ceremonialnie, z szacunkiem. Ukłonić się kapeluszem. ∆ Ukłonić się w pas «bardzo nisko się… … Słownik języka polskiego
kłaniać się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, kłaniać sięam się, kłaniać sięa się, kłaniać sięają się {{/stl 8}}– ukłonić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, kłaniać sięnię się, kłaniać sięni się, kłaniać sięoń się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skłonić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}skłaniać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}skłonić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, skłonić sięnię się, skłonić sięni się, skłoń się {{/stl 8}}{{stl 7}} złożyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pokłonić się — dk VIa, pokłonić sięnię się, pokłonić sięnisz się, pokłonić siękłoń się, pokłonić sięnił się książk. «złożyć pokłon, ukłonić się» ◊ Pokłonić się w pas «złożyć pokłon, pochylając się nisko» … Słownik języka polskiego
złożyć — dk VIb, złożyćżę, złożyćżysz, złóż, złożyćżył, złożyćżony składać ndk I, złożyćam, złożyćasz, złożyćają, złożyćaj, złożyćał, złożyćany 1. «zgiąć, załamać coś w kilkoro, sprawić, żeby coś nie było rozpostarte, załamując coś w kilkoro lub zginając… … Słownik języka polskiego
pożegnanie — n I 1. rzecz. od pożegnać. 2. «formułka wypowiadana w chwili rozstania, gest pożegnalny itp.» Słowa pożegnania. 3. lm D. pożegnanieań «chwila rozstania, rozstanie» Bliskość, czas pożegnania. ◊ Ukłonić się, uśmiechnąć się itp. na pożegnanie… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
skłonić — dk VIa, skłonićnię, skłonićnisz, skłoń, skłonićnił, skłonićniony skłaniać dk I, skłonićam, skłonićasz, skłonićają, skłonićaj, skłonićał, skłonićany 1. «wpłynąć na czyjąś decyzję, wybór; namówić, przekonać, zachęcić do czegoś, zmusić, nakłonić»… … Słownik języka polskiego
pożegnać — dk I, pożegnaćam, pożegnaćasz, pożegnaćają, pożegnaćaj, pożegnaćał, pożegnaćany «rozstając się z kimś wypowiedzieć formułkę grzecznościową, ukłonić się komuś, podać rękę, uścisnąć kogoś itp.» Czule, serdecznie pożegnać kogoś. Pożegnać kogoś… … Słownik języka polskiego
upaść — I dk Vc, upadnę, upadniesz, upadnij, upadł, upadłszy upadać ndk I, upaśćam, upaśćasz, upaśćają, upaśćaj, upaśćał 1. «zmienić nagle pozycję ze stojącej, pionowej na leżącą, poziomą; paść, przewrócić się, zwalić się» Potykała się i upadała co… … Słownik języka polskiego