-
1 prove
[pruːv] 1. vt 2. vito prove (to be) correct/useful — okazywać się (okazać się perf) słusznym/użytecznym
he was proved right in the end — ostatecznie okazało się, że miał rację
* * *[pru:v]1) (to show to be true or correct: This fact proves his guilt; He was proved guilty; Can you prove your theory?) dowodzić2) (to turn out, or be found, to be: His suspicions proved (to be) correct; This tool proved very useful.) okazać się•- proven -
2 substantiate
[səb'stænʃɪeɪt]vt* * *[səb'stænʃieit]verb (to give the facts that are able to prove or support (a claim, theory etc): He cannot substantiate his claim/accusation.) uzasadnić, potwierdzić
См. также в других словарях:
udowadniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, udowadniaćam, udowadniaća, udowadniaćają, udowadniaćany {{/stl 8}}– udowodnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, udowadniaćnię, udowadniaćni, udowadniaćnij, udowadniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} przedstawiając dowody,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
udowodnić — dk VIa, udowodnićnię, udowodnićnisz, udowodnićnij, udowodnićnił, udowodnićniony udowadniać ndk I, udowodnićam, udowodnićasz, udowodnićają, udowodnićaj, udowodnićał, udowodnićany «wykazać prawdziwość czegoś, przytaczając dowody, argumenty;… … Słownik języka polskiego
argumentować — ndk IV, argumentowaćtuję, argumentowaćtujesz, argumentowaćtuj, argumentowaćował, argumentowaćowany «przytaczać argumenty; udowadniać, uzasadniać, motywować» Argumentować krótko, rzeczowo, zwięźle, przekonywająco. Argumentować coś czymś … Słownik języka polskiego
dokumentować — ndk IV, dokumentowaćtuję, dokumentowaćtujesz, dokumentowaćtuj, dokumentowaćował, dokumentowaćowany «stwierdzać coś na podstawie dokumentów, oczywistych faktów; uzasadniać, udowadniać, potwierdzać» Dokumentować niewinność oskarżonego: Dokumentować … Słownik języka polskiego
egzemplifikować — ndk IV, egzemplifikowaćkuję, egzemplifikowaćkujesz, kuj, egzemplifikowaćował, egzemplifikowaćowany «wyjaśniać, udowadniać coś za pomocą przykładów; być przykładem czegoś» Egzemplifikować jakiś problem. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
legitymować — ndk IV, legitymowaćmuję, legitymowaćmujesz, legitymowaćmuj, legitymowaćował, legitymowaćowany 1. «sprawdzać urzędowo czyjś dowód osobisty, legitymację lub inny dokument w celu stwierdzenia tożsamości lub odpowiednich uprawnień» Policjant… … Słownik języka polskiego
założenie — n I 1. rzecz. od założyć. 2. lm D. założenieeń pot. «to, co jest założone, podgięte; zakład» Założenie dołu spódnicy. 3. lm D. założenieeń «teza stanowiąca podstawę i punkt wyjścia dalszych wywodów; główna myśl, zasada czegoś» Błędne, fałszywe,… … Słownik języka polskiego
zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… … Słownik języka polskiego
brojler — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż I, Mc. brojlererze {{/stl 8}}{{stl 7}} intensywnie tuczone kurczę lub młoda kaczka, indyk (też królik) specjalnych odmian mięsnych, osiągające po 8–10 tygodniach wagę do 1, 5 kg, przeznaczone na ubój : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dokumentować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dokumentowaćtuję, dokumentowaćtuje, dokumentowaćany {{/stl 8}}– udokumentować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} składać dowody czegoś, przedstawiać dokumenty; uzasadniać, udowadniać coś na podstawie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dowodzićdzę, dowodzićdzi, dowodzićwódź, dowodzićdzony {{/stl 8}}– dowieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, dowodzićwiodę, dowodzićwiedzie, dowodzićwiedź, dowodzićwiódł, dowodzićwiodła, dowodzićwiedli,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
