-
1 uczyć\ się
ucz|yć sięнесов. czego учиться, обучаться чему;\uczyć\ się się muzyki учиться музыке; \uczyć\ się się na pamięć учить (заучивать) наизусть;
\uczyć\ się się na kogoś разг. учиться на кого-л.;● \uczyć\ się się rozumu набираться ума; człowiek do śmierci się \uczyć\ sięy погов. век живи — век учись
-
2 uczyć się
несов. czegoучи́ться, обуча́ться чемуuczyć się się muzyki — учи́ться му́зыке
uczyć się sie na pamięć — учи́ть (зау́чивать) наизу́сть
- człowiek do śmierci się uczyuczyć się się na kogoś — разг. учи́ться на кого́-л.
См. также в других словарях:
uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… … Słownik języka polskiego