-
1 uczcić
глаг.• ознаменовать• отмечать• отпраздновать• почтить• праздновать* * *ucz|cić\uczcićczę, \uczcićcij, \uczcićczony сов. 1. kogo-co почтить кого, оказать честь кому-чему;\uczcić pamięć przez powstanie почтить память вставанием;
2. отметить, ознаменовать;\uczcić rocznicę отметить годовщину
* * *uczczę, uczcij, uczczony сов.uczcić pamięć przez powstanie — почти́ть па́мять встава́нием
2) отме́тить, ознаменова́тьuczcić rocznicę — отме́тить годовщи́ну
-
2 uczcić
-
3 uczcić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uczcić
-
4 uczcić
-
5 uczcić
-
6 uczcić*
-
7 uczcić
honorer -
8 uczcić
cuimhneachán -
9 uczcić
1. вшанувати;2. відзначити -
10 uczcić
iskä alu -
11 uczcić fakt
угостить фактOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uczcić fakt
-
12 uczcić koniec
угостить конецOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uczcić koniec
-
13 uczcić obchód
угостить обходOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uczcić obchód
-
14 uczcić pamięć
угостить памятьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uczcić pamięć
-
15 uczcić sukces
угостить успехOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uczcić sukces
-
16 uczcić święto
угостить праздникOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uczcić święto
-
17 uczcić wyczyn
угостить большоеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > uczcić wyczyn
-
18 odkrycie uczcić
открытие угоститьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > odkrycie uczcić
-
19 honor
сущ.• достоинство• почесть• почет• почёт• слава• честь* * *честь, устар. гонорambicje, pretensje гонор* * *♂, Р. \honoru 1. честь ž, słowo \honoru честное слово;kwestia \honoru вопрос чести;
uważać coś za punkt \honoru считать что-л. для себя делом чести;godzić w \honor kogoś оскорблять чью-л. честь;wyjść z \honorem z sytuacji с честью выйти из положения;
2. \honorу мн. почести;uczcić \honorami wojskowymi воздать воинские почести; czynić \honory gospodyni domu принимать гостей в качестве хозяйки дома
* * *м, Р honoru1) честь żsłowo honoru — че́стное сло́во
kwestia honoru — вопро́с че́сти
uważać coś za punkt honoru — счита́ть что́-л. для себя́ де́лом че́сти
godzić w honor kogoś — оскорбля́ть чью́-л. честь
wyjść z honorem z sytuacji — с че́стью вы́йти из положе́ния
2) honory мн по́честиuczcić honorami wojskowymi — возда́ть во́инские по́чести
czynić honory gospodyni domu — принима́ть госте́й в ка́честве хозя́йки до́ма
-
20 czcić
czcić (uczcić perf) pamięć czcić — +gen to commemorate
* * *ipf.czczę czcisz, -ij1. (= otaczać czcią) worship, adore.2. (= świętować) celebrate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czcić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
uczcić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}czcić I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uczcić — dk VIa, uczczę, uczcisz, uczcij, uczcił, uczczony 1. «oddać komuś należną cześć, hołd; okazać szacunek, uznanie» Uczcić pamięć wielkiego uczonego. Uczcić czyjąś długoletnią działalność zawodową. Minutą ciszy uczczono poległych na polu walki. ◊… … Słownik języka polskiego
uczcić — Uczciwszy uszy zob. ucho 32 … Słownik frazeologiczny
kopa — 1. pot. Kopa (kopę) lat a) «bardzo dawno, bardzo długo»: – Żyje się jakoś, co? – No wiesz. Żeby tylko tak dalej. – Jasne. Kopę lat cię nie widziałem. – Ja ciebie też. I. Iredyński, Dzień. b) «poufałe, radosne powitanie używane w stosunku do… … Słownik frazeologiczny
godnie — godnieej 1. «w sposób właściwy odpowiedni (dla kogoś, czegoś); należycie, stosownie» Godnie powitać, przyjąć kogoś. Godnie uczcić czyjś pobyt. 2. «z godnością, z poczuciem własnej wartości; dumnie, wzbudzając szacunek» Zachowywać się godnie.… … Słownik języka polskiego
loża — ż II, DCMs. lożaży; lm D. lóż 1. «wydzielona, reprezentacyjna część sali widowiskowej w formie niewielkiego balkonu lub wnęki z balustradą, przeznaczona dla kilku osób» Loża teatralna, cyrkowa. Loża rządowa. ∆ Loża honorowa «loża przeznaczona dla … Słownik języka polskiego
minuta — ż IV, CMs. minutaucie; lm D. minutaut 1. «jednostka czasu stanowiąca sześćdziesiątą część godziny, składająca się z sześćdziesięciu sekund; potocznie także: chwila» Minuta ciszy, odpoczynku, spokoju, wolnego czasu. Coś trwa minutę, pół minuty.… … Słownik języka polskiego
nieodżałowany — nieodżałowanyni «taki, którego nie można odżałować, zapomnieć (w odniesieniu do ludzi zwykle o zmarłych)» Nieodżałowany kolega. Nieodżałowana strata. Uczcić pamięć nieodżałowanej matki, żony, nieodżałowanego męża … Słownik języka polskiego
oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… … Słownik języka polskiego
opić — dk Xa, opiję, opijesz, opij, opił, opity opijać ndk I, opićam, opićasz, opićają, opićaj, opićał, opićany 1. «napić się alkoholu z powodu jakiejś okazji, uroczystości; pijąc uczcić jakieś wydarzenie; oblać» Opić dyplom, egzamin. Opić szczęśliwe… … Słownik języka polskiego
pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy … Słownik języka polskiego