ubrania

См. также в других словарях:

• chałat — m IV, D. a a. u, Ms. chałatacie; lm M. y 1. «szeroka wierzchnia odzież przypominająca długi płaszcz, noszona przez niektóre narody Wschodu» Starozakonni Żydzi w czarnych chałatach. 2. pot. «rodzaj luźnego fartucha lub płaszcza noszonego, np. w… …   Słownik języka polskiego

• guzik — m III, D. a, N. guzikkiem; lm M. i 1. «przedmiot najczęściej w kształcie krążka, służący do zapinania, łączenia jednej części (zwykle ubrania) z drugą, mającą odpowiednią dziurkę lub pętelkę; używany również do ozdoby ubrania» Odpiąć, zapiąć… …   Słownik języka polskiego

• krój — m I, D. kroju; lm M. kroje, D. krojów 1. «fason, model, wzór» Krój staromodny, nienaganny, reglanowy. Krój ubrania. Suknia była prosta w kroju. Ubranie o klasycznym kroju. 2. «krojenie ubrania, technika krojenia» Kursy kroju i szycia. 3. druk.… …   Słownik języka polskiego

• nagi — nadzy 1. «nie mający na sobie ubrania, nie osłonięty ubraniem; nie ubrany, obnażony, goły» Nagie ramiona, stopy. Nagie dziecko. przen. a) «nie mający naturalnego pokrycia (np. włosów, sierści, piór, szaty roślinnej itp.); nie owłosiony, nie… …   Słownik języka polskiego

• strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… …   Słownik języka polskiego

• ubranie — n I 1. rzecz. od ubrać. 2. lm D. ubrań «garnitur męski; spodnie i marynarka uszyte z tego samego materiału; także wszystko to, co służy do okrycia ludzkiego ciała; odzież» Stare, nowe, najlepsze, eleganckie, świąteczne, wytarte ubranie. Ubranie… …   Słownik języka polskiego

• wieszak — m III, D. a, N. wieszakkiem; lm M. i 1. «sprzęt w postaci deski, prętów przytwierdzonych do ściany, czasem wolno stojącego słupka, zaopatrzony w haki, kołki, służący do wieszania ubrań, ręczników itp.; także pojedynczy hak lub kołek o tym samym… …   Słownik języka polskiego

• wywabić — dk VIa, wywabićbię, wywabićbisz, wywabićwab, wywabićbił, wywabićbiony wywabiać ndk I, wywabićam, wywabićasz, wywabićają, wywabićaj, wywabićał, wywabićany 1. «wabiąc wywołać, wyprowadzić skądś; skłonić do wyjścia» Wywabić kogoś z domu. Wywabić… …   Słownik języka polskiego

• zapas — m IV, D. u, Ms. zapassie; lm M. y 1. «pewna ilość, liczba czegoś, np. jakichś produktów, surowców, pieniędzy zebranych w celu przechowania przez pewien okres, do użycia w przyszłości; zasób czegoś, rezerwa» Ogromne, niewyczerpane, niewielkie,… …   Słownik języka polskiego

• kotylion — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż I, Mc. kotylionnie {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj tańca towarzyskiego, zwykle walca figurowego, w którym kluczem doboru partnerów jest posiadanie przez nich jednakowej ozdoby przypiętej do ubrania : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• krój — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. kroju; lm D. krojów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wzór, według którego skrojone jest ubranie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Klasyczny, prosty, modny, nienaganny krój. Krój marynarki.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień