ubawić

См. также в других словарях:

• ubawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, ubawićwię, ubawićwi, ubawićwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawić kogoś w dobry humor; zabawić, zająć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ubawił towarzystwo starą anegdotką. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ubawić — dk VIa, ubawićwię, ubawićwisz, ubaw, ubawićwił, ubawićwiony «uprzyjemnić komuś czas, zabawić; wywołać wesołość, rozśmieszyć, rozweselić» Ubawić kogoś opowiadaniami, dowcipami. Ubawił nas swoją naiwnością. ubawić się «zostać ubawionym,… …   Słownik języka polskiego

• naśmiać się — dk Xb, naśmiać sięśmieję się, naśmiać sięśmiejesz się, naśmiać sięśmiej się, naśmiać sięśmiał się, naśmiać sięśmiali się a. naśmiać sięśmieli się «spędzić jakiś czas na śmianiu się; śmiejąc się ubawić się czymś» Naśmiać się serdecznie z zabawnej… …   Słownik języka polskiego

• nieziemsko — przysłów. od nieziemski a) w zn. 1: Nieziemsko piękny, błogi. b) w zn. 2: Ubawić się nieziemsko …   Słownik języka polskiego

• obśmiać — dk Xb, obśmiaćśmieję, obśmiaćśmiejesz, obśmiaćśmiej, obśmiaćśmiał, obśmiaćśmiali a. obśmiaćśmieli, obśmiaćany obśmiewać ndk I, obśmiaćam, obśmiaćasz, obśmiaćają, obśmiaćaj, obśmiaćał, obśmiaćany, pot. «wydrwić kogoś lub coś, wyszydzić; wyśmiać»… …   Słownik języka polskiego

• posikać — dk I, posikaćam, posikaćasz, posikaćają, posikaćaj, posikaćał, posikaćany 1. pot. «spędzić jakiś czas na sikaniu, oddawaniu moczu» 2. pot. «sikając, oddając mocz, zmoczyć coś» Dziecko posikało pieluszki. 3. pot. «wypuszczając z czegoś (np. z węża …   Słownik języka polskiego

• u- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (także imiesłowy i rzeczowniki odsłowne), z uwydatnieniem odcieni uzupełniających znaczenie czasownika podstawowego» a) «doprowadzenie danej czynności do skutku, wyczerpanie możliwości dalszej… …   Słownik języka polskiego

• uśmiać się — dk Xb, uśmieję się, uśmiejesz się, uśmiej się, uśmiał się, uśmiali się a. uśmieli się «naśmiać się do woli, śmiejąc się ubawić się czymś» Uśmiać się serdecznie z czegoś. Uśmiać się do łez. Koledzy uśmiali się z niej. ◊ pot. Koń by się uśmiał… …   Słownik języka polskiego

• wyśmiać — dk Xb, wyśmiaćśmieję, wyśmiaćśmiejesz, wyśmiaćśmiej, wyśmiaćśmiał, wyśmiaćśmiali a. wyśmiaćśmieli, wyśmiaćany wyśmiewać ndk I, wyśmiaćam, wyśmiaćasz, wyśmiaćają, wyśmiaćaj, wyśmiaćał, wyśmiaćany «odnieść się do kogoś, czegoś drwiąco, z… …   Słownik języka polskiego

• setnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} znakomicie, wyśmienicie, doskonale : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bawić się, ubawić się setnie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• u- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek tworzący pochodne czasowniki (i formy pokrewne), w których wnosi do znaczenia podstawowego następujące znaczenia:a) doprowadzenia czynności wyrażanej czasownikiem… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień