-
1 szyba tylna
[шиба тильна]f -
2 szyba
I [шиба] f II [шиба] fшиба, шибка, склоszyba boczna — боково скло motor.
szyba przednia / tylna — лобове / заднє скло
См. также в других словарях:
tylny — 1. «znajdujący się, umieszczony w tyle, na tyle czegoś» Tylne siedzenie. Tylne koła samochodu. Tylna kieszeń. Tylne wyjście. Tylne łapy, odnóża, płetwy. ∆ wojsk. Straż tylna «oddział lub pododdział żołnierzy ubezpieczający od tyłu siły główne w… … Słownik języka polskiego
grzbiet — m IV, D. u, Ms. grzbietecie; lm M. y 1. «u zwierząt: część tułowia od karku do krzyża (przeciwna do strony brzusznej); u ludzi, potocznie: tylna strona tułowia od barków do pasa; plecy» Klepać konia po grzbiecie. Zginać grzbiet pod ciężarem… … Słownik języka polskiego
kuper — m IV, D. kuperpra, Ms. kuperprze; lm M. kuperpry 1. «tylna część tułowia u ptaków, z której wyrastają pióra ogonowe» Gęsi kuper. ◊ pot. Bić, strzelać jak w kaczy kuper «bić, strzelać skutecznie, nie napotykając oporu, celować do widocznego celu… … Słownik języka polskiego
ogon — m IV, D. a, Ms. ogonnie; lm M. y 1. «u zwierząt kręgowych: tylna część ciała, złożona zwykle z coraz drobniejszych kręgów; także tylna, zwężona część ciała wielu bezkręgowców; futro, skóra z takiej części ciała» Długi, puszysty ogon. Chwytny ogon … Słownik języka polskiego
pięta — ż IV, CMs. pięcie; lm D. pięt 1. «tylna część stopy» Gołe pięty. Dudnić bosymi piętami. Przysiąść na piętach. Odwrócić się, wykręcić się, zakręcić się na pięcie. ◊ Pięta achillesowa, pięta Achillesa «czyjaś słaba strona, dziedzina, w której ktoś… … Słownik języka polskiego
piętka — ż III, CMs. piętkatce; lm D. piętkatek 1. zdr. od pięta w zn. 1 Piętki dziecka. ◊ Gonić w piętkę a) łow. «o psie: iść, gonić wstecz po tropie zwierza» b) «tracić sprawność umysłową, mylnie rozumować; postępować w sposób przeczący rozsądkowi;… … Słownik języka polskiego
plecy — blp, D. plecyców 1. «tylna strona tułowia, część ciała od barków do pasa» Barczyste, szerokie, wąskie, zgarbione plecy. Szeroki, rozrosły w plecach. Uderzyć kogoś w plecy, po plecach. Mieć chustkę na plecach. Nieść wiązkę chrustu na plecach.… … Słownik języka polskiego
tylec — m II, D. tyleclca; lm M. tyleclce, D. tyleclców «tylna część jakiegoś przedmiotu, zwykle tylna część jakiegoś narzędzia odwrotna względem ostrza; także: tępa strona noża» … Słownik języka polskiego
cwał — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. cwale, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} najszybszy bieg konia i niektórych innych, podobnie poruszających się zwierząt kopytnych o kolejności ruchów nóg w jednym takcie: lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, faza … Langenscheidt Polski wyjaśnień
plecy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. plecyców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tył tułowia człowieka od szyi do pasa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przygarbione plecy. Leżeć na plecach. Poklepać kogoś po plecach. Dźwigać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tylny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mieszczący się, ustawiony z tyłu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tylna noga psa. Tylna brama. Tylne drzwi. Tylne szeregi żołnierzy. Tylne światła samochodu.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień