-
21 Mamilius
Mămilĭus, a [root mar-, the shining, splendid one; cf. marmor], name of a Roman gens.1.Octavius Mamilius, a prince of Tusculum, Liv. 1, 50.—2.C. Mamilius Limetanus, a tribune of the people, Sall. J. 40, 1.—3.C. Mamilius Vitulus, a prætor, Cic. Verr. 2, 2, 50, § 123; Sall. J. 40.—4.L. Mamilius Tusculanus, Liv. 3, 29.—Hence,II.Mămilĭus, a, um, adj., of or belonging to a Mamilius, Mamilian:rogatio,
of the tribune Mamilius, Cic. Brut. 33, 127; Sall. J. 40, 4:lex,
Cic. Brut. 34, 128; id. Leg. 1, 21, 55; Sall. J. 65, 5: turris, Paul. ex Fest. p. 131; v. Müll. ad loc. -
22 mons
mons, tis (archaic abl. montei, Enn. ap. Non. 222, 33; cf. Ann. v. 420 Vahl.), m. [etym. dub., perh. from the root min, whence also, emineo, mentum, minari; cf. minae; lit. a projecting body; hence], a mountain, mount.I.Lit.:II.montium altitudines,
Cic. N. D. 2, 39, 98:altissimi,
Caes. B. G. 3, 1:avii,
Hor. C. 1, 23, 2:inaccessi,
Plin. 6, 28, 32, § 144:lapidosi,
Ov. M. 1, 44.—Prov.:parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, said where much is promised but little performed,
Hor. A. P. 139.—Transf.A.A mountain, i. e. a (heaped-up, towering) mass, a heap, quantity:B.argenti montes,
Plaut. Mil. 4, 2, 73:montes mali ardentes,
id. Merc. 3, 4, 32; id. Ep. 1, 1, 78:ita mali maeroris montem maxumum conspicatus sum,
id. Most. 2, 1, 6:mons in Tusculani monte,
i. e. a lofty, splendid building near Tusculum, Cic. Pis. 21, 48:aquae,
Verg. A. 1, 105:armorum,
Sil. 10, 549.—Of a wagon-load of stones:eversum fudit super agmina montem,
Juv. 3, 258; Stat. Th. 1, 145.—Prov.:montes auri polliceri,
to promise mountains of gold, to make great promises, Ter. Phorm. 1, 2, 18; so,maria montesque polliceri,
Sall. C. 23, 3:magnos montes promittere,
Pers. 3, 65.—A mountain-rock, rock in gen. ( poet.):C.fertur in abruptum magno mons improbus actu,
Verg. A. 12, 687:Graii,
Greek marble, Stat. Th. 1, 145.—Mountain-beasts, wild beasts (late poet.):consumant totos spectacula montes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 310. -
23 supernus
sŭpernus, a, um, adj. [super], that is above, on high, upper; celestial, supernal (mostly post-Aug.;not in Cic. or Cæs.): pars oris,
Plin. 7, 16, 15, § 69:vulnera,
id. 2, 56, 57, § 147: Tusculum, lofty, i. e. standing on high ground, Hor. Epod. 1, 29; cf.:ballistae in humiliora ex supernis valentes,
Amm. 19, 7, 5:superna (opp. inferna),
Lucr. 5, 647:jactus ex supernis in infima,
Gell. 9, 1, 2:album mutor in alitem Superna,
above, Hor. C. 2, 20, 11 Muret. (al. superne):aquilones, qui alti supernique sunt,
Gell. 2, 30, 9:partes,
id. 12, 1, 13:numen,
celestial, Ov. M. 15, 128:dei,
Luc. 6, 430:lux,
of the sun, id. 6, 733:leges,
id. 9, 556: superna litora, the upper, i. e. northern shore, Mel. 2, 4.— Adv.: sŭpernē (with short e, Lucr. 6, 544; 6, 597; Hor. C. 2, 20, 11), from above, above, upwards:neve ruant caeli penetralia templa superne,
Lucr. 1, 1105:superne in statione locata,
id. 6, 192:desinat in piscem mulier formosa superne,
Hor. A. P. 4:non peccat superne,
id. S. 2, 7, 64:volvitur amnis,
Verg. A. 6, 659:gladium superne jugulo defigit,
Liv. 1, 25, 12; cf. id. 1, 51, 9; 7, 10, 9:hoc genus superne tendit,
up, upwards, Plin. 19, 5, 25, § 76. -
24 Telegoni
Tēlĕgŏnus, i, m., = Têlegonos, son of Ulysses and Circe, who, when he came to Ithaca, killed his father without knowing him; on his return he founded Tusculum, Hyg. Fab. 127; Hor. C. 3, 29, 8; Prop. 2, 32 (3, 30), 4; Ov. F. 3, 92; 4, 71; Stat. S. 1, 3, 83; Sil. 7, 692; 12, 535; Hyg. Fab. 127.—As an appellative: Tēlĕgŏni, ōrum, the amatory poems of Ovid, so called because his misfortunes arose from them, Ov. Tr. 1, 1, 114. -
25 Telegonus
Tēlĕgŏnus, i, m., = Têlegonos, son of Ulysses and Circe, who, when he came to Ithaca, killed his father without knowing him; on his return he founded Tusculum, Hyg. Fab. 127; Hor. C. 3, 29, 8; Prop. 2, 32 (3, 30), 4; Ov. F. 3, 92; 4, 71; Stat. S. 1, 3, 83; Sil. 7, 692; 12, 535; Hyg. Fab. 127.—As an appellative: Tēlĕgŏni, ōrum, the amatory poems of Ovid, so called because his misfortunes arose from them, Ov. Tr. 1, 1, 114. -
26 Tusculanensis
Tuscŭlānensis, e; Tuscŭlā-num, i; and, Tuscŭlānus, a, um; v. 2. Tusculum. -
27 Tusculanum
Tuscŭlānensis, e; Tuscŭlā-num, i; and, Tuscŭlānus, a, um; v. 2. Tusculum. -
28 Tusculanus
Tuscŭlānensis, e; Tuscŭlā-num, i; and, Tuscŭlānus, a, um; v. 2. Tusculum.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Tusculum — es el nombre romano clásico de una importante ciudad latina situada en los montes Albanos, en la antigua región del Latium, en Italia. Contenido 1 Localización 2 Historia 2.1 Historia temprana … Wikipedia Español
Tusculum — war im Altertum und Mittelalter eine Stadt in Latium, südöstlich von Rom in den Albaner Bergen, in der Nähe des heutigen Frascati gelegen, in deren Umgebung in der Antike reiche Römer wohnten. Der Begriff wird gelegentlich auch für heutige… … Deutsch Wikipedia
TUSCULUM — Strab. Latii opid. 12. ab Urbe lapide, atduo in collie situm, opus Telegoni, Ulyssis et Circes filii: Eversum. Ptol. et Dio, l. 58. Latinâ formatione id habent Τούσκουλον, Straboni vexo l. 5. et Plutarch. in Cicer. Τούοκλον dicitur. Dionys. autem … Hofmann J. Lexicon universale
tusculum — TÚSCULUM s.n. (Ant.) Vin vestit produs în viile din împrejurimile oraşului Tusculum. [< Tusculum – oraş situat în apropierea Romei]. Trimis de LauraGellner, 27.10.2005. Sursa: DN … Dicționar Român
Tusculum — Tusculum, TN U.S. city in Tennessee Population (2000): 2004 Housing Units (2000): 620 Land area (2000): 4.499568 sq. miles (11.653828 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 4.499568 sq. miles (11.653828 … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Tusculum, TN — U.S. city in Tennessee Population (2000): 2004 Housing Units (2000): 620 Land area (2000): 4.499568 sq. miles (11.653828 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 4.499568 sq. miles (11.653828 sq. km) FIPS … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Tuscŭlum — Tuscŭlum, alte feste Stadt in Latium, östlich nicht weit von Rom, in reizender Gegend auf einer Anhöhe des Albanergebirges (Tusculani montes, jetzt noch Monti Tuscolani); in der Nähe mehre Landhäuser vornehmer Römer, u.a. Ciceros Tusculanum. T.… … Pierer's Universal-Lexikon
Tuscŭlum — Tuscŭlum, im Altertum Stadt in Latium, im Albanergebirge gelegen, schloß sich nach der Niederlage der Latiner am See Regillus um 496 an die Römer an und erhielt 379 römisches Bürgerrecht. Am Latinerkrieg (340–338) beteiligte sich T. gegen Rom,… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Tusculum — Tusculum, jetzt Frascati, uralte lat. Stadt, 5 St. südwestl. von Rom, im Albanergebirge; nahe lag Ciceros Lieblingslandgut, das Tusculanum … Herders Conversations-Lexikon
Tusculum — [ Ancient Rome] : For other uses of Tusculum, see Tusculum (disambiguation). Tusculum is the classical Roman name of a major ancient Alban Hills city, in the Latium region of Italy.LocationThe ruins of Tusculum are situated on the Tuscolo hill,… … Wikipedia
Tusculum — 41° 47′ 54″ N 12° 42′ 39″ E / 41.79824, 12.71071 Tusculum, aus … Wikipédia en Français