triclinium

văco, āvi, ātum, 1 ( perf. vacui, Tert. Pall. 4; id. Pud. 8 fin.; id. adv. Val. 9), v. n. [etym. dub.], to be empty, void, or vacant; to be void of, or without; not to contain (class.; cf.: careo, egeo).

In gen.

Lit., of space, etc.

Absol.:

quācumque vacat spatium, quod inane vocamus,

Lucr. 1, 507; so,

spatium,

id. 2, 1053; 6, 1029:

inane,

id. 1, 520:

villa ita completa militibus est, ut vix triclinium... vacaret,

Cic. Att. 13, 52, 1:

tota domus superior vacat,

id. ib. 13, 12, 10:

aedes,

Plaut. Cas. 3, 1, 7:

maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,

to be uninhabited, uncultivated, Caes. B. G. 4, 3:

locus,

id. ib. 1, 28; Quint. 8, 6, 18; 9, 4, 118; 10, 3, 33:

ostia septem Pulverulenta vacant, septem sine flumine valles,

Ov. M. 2, 256:

odi cum late splendida cera vacat,

id. Am. 1, 11, 20:

haec fiunt dum vacat harena,

Sen. Ep. 7, 4.—

With abl. (so most freq.):

illa natura caelestis et terra vacat et umore,

Cic. Tusc. 1, 26, 65; cf. id. N. D. 2, 24, 64:

mens vacans corpore,

id. ib. 1, 10, 25:

hoste vacare domos,

Verg. A. 3, 123:

(domus) quae Igne vacet,

Ov. M. 2, 764:

custode vacans,

id. ib. 2, 422:

ora vacent epulis,

i. e. abstain from, id. ib. 15, 478: ea pars oppidi, quae fluminis circuitu vacabat, Auct. B. G. 8, 41. —

With ab:

haec a custodiis classium loca maxime vacabant,

Caes. B. C. 3, 25.—

Transf., to be vacant. free from, without, unoccupied, etc.

With abl.:

ejusmodi (nimiis animi) motibus sermo debet vacare,

Cic. Off. 1, 38, 136:

nulla vitae pars vacare officio potest,

id. ib. 1, 2, 4:

omni curatione et administratione rerum (dii),

id. N. D. 1, 1, 2:

studiis,

id. de Or. 3, 11, 43:

curā et negotio,

id. Leg. 1, 3, 8:

vitio,

id. ib. 3, 3, 10:

culpā,

id. Fam. 7, 3, 4:

criminibus,

Quint. 10, 1, 34:

febri,

Cels. 2, 14 med.:

morbis,

Dig. 21, 1, 53:

amplitudo animi pulchrior, si vacet populo,

keeps free from, remains aloof from, Cic. Tusc. 2, 26, 64:

respublica et milite illic et pecuniā vacet,

be free from the necessity of furnishing, Liv. 2, 48, 9.—

With ab and abl.:

nullum tempus illi umquam vacabat aut a forensi dictione aut a scribendo,

Cic. Brut. 78, 272:

(rex) quicquid a bellis populi Romani vacabat, cum hominibus nostris consuetudines jungebat,

id. Deiot. 9, 27:

a publico officio et munere,

id. Div. 2, 2, 7:

ab opere (milites),

Caes. B. C. 3, 76:

ne quando a metu ac periculis vacarent,

Liv. 7, 1:

vacant ab imbecillis valetudinaria,

Col. 12, 3, 8:

a culpā,

Sen. Ep. 97, 1:

a periculo,

id. Q. N. 6, 1, 1:

a negotiis,

Phaedr. 3 prol.—

In partic.

To be free from labor, not busied, idle, at leisure; to have leisure or time:

quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes: aut, si ne tu quidem vacas, noli, etc.,

Cic. Fam. 12, 30, 1; cf. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; Quint. 10, 3, 27:

festus in pratis vacat otioso Cum bove pagus,

Hor. C. 3, 18, 11:

si vacabis,

Cic. Att. 12, 38, 2:

si forte vacas,

Hor. Ep. 2, 2, 95.—

After the Aug. per. esp. freq.

Vacare alicui rei, to be free to attend, apply, or devote one's self to something; to have leisure or time for a thing (cf. studeo):

philosophiae, Quinte, semper vaco,

Cic. Div. 1, 6, 10:

in itinere, quasi solutus ceteris curis, huic uni vacaret,

Plin. Ep. 3, 5, 15:

huic uni negotio vacare,

Vell. 2, 114, 1:

ille non vacasse sermoni suo regem causatus discessit,

Curt. 6, 7, 21:

paulum etiam palaestricis,

Quint. 1, 11, 15:

studio operis pulcherrimi,

id. 12, 1, 4:

foro,

id. 10, 1, 114:

clientium negotiis,

Tac. A. 16, 22:

non discendo tantum juri, sed etiam docendo,

Quint. 12, 1, 10:

libellis legendis ac rescribendis,

Suet. Aug. 45:

queruntur de superiorum fastidio, quod ipsis adire volentibus non vacaverint,

have no leisure for them, can not attend to them, Sen. Brev. Vit. 2, 5.—Rarely absol.:

dum perago tecum pauca sed apta, vaca,

Ov. Am. 2, 2, 2.—

Vacare ad aliquid:

non vaco ad istas ineptias,

Sen. Ep. 49, 9; cf. ( poet.):

in grande opus,

Ov. P. 3, 3, 36; also, with inf.:

sternere acies,

Stat. Th. 8, 185.—

Vacat (alicui), impers., there is time, room, or leisure for a thing ( poet. and in post-Aug. prose).

With inf. (so most freq.): si primā repetens ab origine pergam Et vacet annales nostrorum audire laborum, Verg. A. 1, 373:

tunc et elegiam vacabit in manus sumere,

Quint. 10, 1, 58:

non vacabit incohare haec studia,

id. 1, 12, 12: hactenus indulsisse vacat, it is permitted, i. q. licet, Verg. A. 10, 625 Heyne; imitated by Sil. 17, 374.—

With dat., I ( thou, he, etc.) have leisure or time for a thing:

nobis venari nec vacat nec libet,

Plin. Ep. 9, 16, 1:

non vacat exiguis rebus adesse Jovi,

Ov. Tr. 2, 216:

nec nostris praebere vacet tibi cantibus aures,

id. M. 5, 334:

obstat enim diligentiae scribendi etiam fatigatio et abunde, si vacet, lucis spatia sufficiunt,

Quint. 10, 3, 27:

cui esse diserto vacet,

id. 11, 1, 50:

quo magis te, cui vacat, hortor, etc.,

Plin. Ep. 1, 10, 11; 8, 15, 1; Curt. 10, 10, 12; Vell. 1, 15, 1; 2, 124, 1.— Absol.:

teneri properentur amores, Dum vacat,

Ov. Am. 3, 1, 70:

si vacat,

Juv. 1, 21. —

Of possessions, lands, etc., to be unoccupied, vacant, ownerless:

cum agri Ligustini... aliquantum vacaret, senatūs consultum est factum, ut is ager viritim divideretur,

Liv. 42, 4, 3:

fundi possessionem nancisci, quae ex neglegentiā domini vacat,

Dig. 41, 3, 37:

si nemo sit, bona vacabunt,

ib. 38, 7, 2 fin. —

Esp., of offices, relations, positions, employments, etc., to be vacant, without incumbent, etc.:

si Piso adesset, nullius philosophiae vacaret locus,

Cic. N. D. 1, 7, 16: quid enim nostrā victum esse Antonium, si victus est, ut alii vacaret, quod ille obtinuit? may stand open, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 17, 6:

rogo ut Suram praeturā exornare digneris, cuia locus vacet,

Plin. Ep. 10, 12 (7), 1:

rogo dignitati... vel auguratum vel septemviratum, quia vacant, adicere digneris,

id. ib. 10, 13 (8).— Hence, văcans, antis, P. a.

Empty, unoccupied, without an owner, vacant:

locus,

Sen. Cons. ad Marc. 16, 8:

metaphora... vacantem locum occupare debet,

Quint. 8, 6, 18:

regnum,

Just. 42, 4, 2; 25, 2, 4; 27, 3, 1:

saltus,

Verg. G. 3, 477:

balneae,

Tac. H. 3, 11:

bona,

Dig. 30, 1, 93; 30, 1, 111.— Subst.: văcantia, ĭum, n., vacant estates, property without an owner:

ut, si a privilegiis parentum cessaretur, velut parens omnium populus vacantia teneret,

Tac. A. 3, 28.—

Of women, single, unmarried, without a husband:

qui vacantem mulierem rapuit vel nuptam,

Dig. 48, 6, 5; Quint. Decl. 262 (cf. vacua, Ov. H. 20, 149).—

Of persons, at leisure, unoccupied, idle:

nec petiit animum vacantem,

Ov. M. 9, 612.— Subst.: văcantĭa, ĭum, n., that which is superfluous, useless (post-class.):

vacantia ex quāque re ac non necessariā auferre et excidere,

Gell. 6, 5, 6.—Hence, adv.: vă-canter, superfluously, Gell. 17, 10, 16.

văco, āvi, ātum, 1 ( perf. vacui, Tert. Pall. 4; id. Pud. 8 fin.; id. adv. Val. 9), v. n. [etym. dub.], to be empty, void, or vacant; to be void of, or without; not to contain (class.; cf.: careo, egeo).

In gen.

Lit., of space, etc.

Absol.:

quācumque vacat spatium, quod inane vocamus,

Lucr. 1, 507; so,

spatium,

id. 2, 1053; 6, 1029:

inane,

id. 1, 520:

villa ita completa militibus est, ut vix triclinium... vacaret,

Cic. Att. 13, 52, 1:

tota domus superior vacat,

id. ib. 13, 12, 10:

aedes,

Plaut. Cas. 3, 1, 7:

maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,

to be uninhabited, uncultivated, Caes. B. G. 4, 3:

locus,

id. ib. 1, 28; Quint. 8, 6, 18; 9, 4, 118; 10, 3, 33:

ostia septem Pulverulenta vacant, septem sine flumine valles,

Ov. M. 2, 256:

odi cum late splendida cera vacat,

id. Am. 1, 11, 20:

haec fiunt dum vacat harena,

Sen. Ep. 7, 4.—

With abl. (so most freq.):

illa natura caelestis et terra vacat et umore,

Cic. Tusc. 1, 26, 65; cf. id. N. D. 2, 24, 64:

mens vacans corpore,

id. ib. 1, 10, 25:

hoste vacare domos,

Verg. A. 3, 123:

(domus) quae Igne vacet,

Ov. M. 2, 764:

custode vacans,

id. ib. 2, 422:

ora vacent epulis,

i. e. abstain from, id. ib. 15, 478: ea pars oppidi, quae fluminis circuitu vacabat, Auct. B. G. 8, 41. —

With ab:

haec a custodiis classium loca maxime vacabant,

Caes. B. C. 3, 25.—

Transf., to be vacant. free from, without, unoccupied, etc.

With abl.:

ejusmodi (nimiis animi) motibus sermo debet vacare,

Cic. Off. 1, 38, 136:

nulla vitae pars vacare officio potest,

id. ib. 1, 2, 4:

omni curatione et administratione rerum (dii),

id. N. D. 1, 1, 2:

studiis,

id. de Or. 3, 11, 43:

curā et negotio,

id. Leg. 1, 3, 8:

vitio,

id. ib. 3, 3, 10:

culpā,

id. Fam. 7, 3, 4:

criminibus,

Quint. 10, 1, 34:

febri,

Cels. 2, 14 med.:

morbis,

Dig. 21, 1, 53:

amplitudo animi pulchrior, si vacet populo,

keeps free from, remains aloof from, Cic. Tusc. 2, 26, 64:

respublica et milite illic et pecuniā vacet,

be free from the necessity of furnishing, Liv. 2, 48, 9.—

With ab and abl.:

nullum tempus illi umquam vacabat aut a forensi dictione aut a scribendo,

Cic. Brut. 78, 272:

(rex) quicquid a bellis populi Romani vacabat, cum hominibus nostris consuetudines jungebat,

id. Deiot. 9, 27:

a publico officio et munere,

id. Div. 2, 2, 7:

ab opere (milites),

Caes. B. C. 3, 76:

ne quando a metu ac periculis vacarent,

Liv. 7, 1:

vacant ab imbecillis valetudinaria,

Col. 12, 3, 8:

a culpā,

Sen. Ep. 97, 1:

a periculo,

id. Q. N. 6, 1, 1:

a negotiis,

Phaedr. 3 prol.—

In partic.

To be free from labor, not busied, idle, at leisure; to have leisure or time:

quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes: aut, si ne tu quidem vacas, noli, etc.,

Cic. Fam. 12, 30, 1; cf. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; Quint. 10, 3, 27:

festus in pratis vacat otioso Cum bove pagus,

Hor. C. 3, 18, 11:

si vacabis,

Cic. Att. 12, 38, 2:

si forte vacas,

Hor. Ep. 2, 2, 95.—

After the Aug. per. esp. freq.

Vacare alicui rei, to be free to attend, apply, or devote one's self to something; to have leisure or time for a thing (cf. studeo):

philosophiae, Quinte, semper vaco,

Cic. Div. 1, 6, 10:

in itinere, quasi solutus ceteris curis, huic uni vacaret,

Plin. Ep. 3, 5, 15:

huic uni negotio vacare,

Vell. 2, 114, 1:

ille non vacasse sermoni suo regem causatus discessit,

Curt. 6, 7, 21:

paulum etiam palaestricis,

Quint. 1, 11, 15:

studio operis pulcherrimi,

id. 12, 1, 4:

foro,

id. 10, 1, 114:

clientium negotiis,

Tac. A. 16, 22:

non discendo tantum juri, sed etiam docendo,

Quint. 12, 1, 10:

libellis legendis ac rescribendis,

Suet. Aug. 45:

queruntur de superiorum fastidio, quod ipsis adire volentibus non vacaverint,

have no leisure for them, can not attend to them, Sen. Brev. Vit. 2, 5.—Rarely absol.:

dum perago tecum pauca sed apta, vaca,

Ov. Am. 2, 2, 2.—

Vacare ad aliquid:

non vaco ad istas ineptias,

Sen. Ep. 49, 9; cf. ( poet.):

in grande opus,

Ov. P. 3, 3, 36; also, with inf.:

sternere acies,

Stat. Th. 8, 185.—

Vacat (alicui), impers., there is time, room, or leisure for a thing ( poet. and in post-Aug. prose).

With inf. (so most freq.): si primā repetens ab origine pergam Et vacet annales nostrorum audire laborum, Verg. A. 1, 373:

tunc et elegiam vacabit in manus sumere,

Quint. 10, 1, 58:

non vacabit incohare haec studia,

id. 1, 12, 12: hactenus indulsisse vacat, it is permitted, i. q. licet, Verg. A. 10, 625 Heyne; imitated by Sil. 17, 374.—

With dat., I ( thou, he, etc.) have leisure or time for a thing:

nobis venari nec vacat nec libet,

Plin. Ep. 9, 16, 1:

non vacat exiguis rebus adesse Jovi,

Ov. Tr. 2, 216:

nec nostris praebere vacet tibi cantibus aures,

id. M. 5, 334:

obstat enim diligentiae scribendi etiam fatigatio et abunde, si vacet, lucis spatia sufficiunt,

Quint. 10, 3, 27:

cui esse diserto vacet,

id. 11, 1, 50:

quo magis te, cui vacat, hortor, etc.,

Plin. Ep. 1, 10, 11; 8, 15, 1; Curt. 10, 10, 12; Vell. 1, 15, 1; 2, 124, 1.— Absol.:

teneri properentur amores, Dum vacat,

Ov. Am. 3, 1, 70:

si vacat,

Juv. 1, 21. —

Of possessions, lands, etc., to be unoccupied, vacant, ownerless:

cum agri Ligustini... aliquantum vacaret, senatūs consultum est factum, ut is ager viritim divideretur,

Liv. 42, 4, 3:

fundi possessionem nancisci, quae ex neglegentiā domini vacat,

Dig. 41, 3, 37:

si nemo sit, bona vacabunt,

ib. 38, 7, 2 fin. —

Esp., of offices, relations, positions, employments, etc., to be vacant, without incumbent, etc.:

si Piso adesset, nullius philosophiae vacaret locus,

Cic. N. D. 1, 7, 16: quid enim nostrā victum esse Antonium, si victus est, ut alii vacaret, quod ille obtinuit? may stand open, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 17, 6:

rogo ut Suram praeturā exornare digneris, cuia locus vacet,

Plin. Ep. 10, 12 (7), 1:

rogo dignitati... vel auguratum vel septemviratum, quia vacant, adicere digneris,

id. ib. 10, 13 (8).— Hence, văcans, antis, P. a.

Empty, unoccupied, without an owner, vacant:

locus,

Sen. Cons. ad Marc. 16, 8:

metaphora... vacantem locum occupare debet,

Quint. 8, 6, 18:

regnum,

Just. 42, 4, 2; 25, 2, 4; 27, 3, 1:

saltus,

Verg. G. 3, 477:

balneae,

Tac. H. 3, 11:

bona,

Dig. 30, 1, 93; 30, 1, 111.— Subst.: văcantia, ĭum, n., vacant estates, property without an owner:

ut, si a privilegiis parentum cessaretur, velut parens omnium populus vacantia teneret,

Tac. A. 3, 28.—

Of women, single, unmarried, without a husband:

qui vacantem mulierem rapuit vel nuptam,

Dig. 48, 6, 5; Quint. Decl. 262 (cf. vacua, Ov. H. 20, 149).—

Of persons, at leisure, unoccupied, idle:

nec petiit animum vacantem,

Ov. M. 9, 612.— Subst.: văcantĭa, ĭum, n., that which is superfluous, useless (post-class.):

vacantia ex quāque re ac non necessariā auferre et excidere,

Gell. 6, 5, 6.—Hence, adv.: vă-canter, superfluously, Gell. 17, 10, 16.

vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2 (viden', i.e. videsne, Plaut. Ep. 2, 2, 37; Ter. Eun. 2, 2, 10; 2, 2, 34; 4, 6, 16; Cat. 61, 98; Tib. 2, 2, 17; Verg. A. 6, 779; inf. viderier, Cic. Dom. 53, 136; Ter. Hec. 5, 1, 33:

vidĕ,

Plaut. Ps. 1, 1, 46), v. a. and n. [Sanscr. root vid-, vēda, know; vindāmi, find; cf. vēda-s, sacred book; Gr. root id, Wid-, in eidon, saw; oida, know; Germ. wissen; Engl. wit, wot], to see, perceive, with the eyes (syn. cerno).

Lit.

In gen.: Ph. Tun' me vidisti? Sc. Atque his quidem oculis. Ph. Carebis, credo, Qui plus vident, quam quod vident. Sc. Numquam hercle deterrebor, Quin viderim id quod viderim, Plaut. Mil. 2, 4, 15 sq.:

clare oculis video,

id. ib. 3, 1, 35:

nos enim ne nunc quidem oculis cernimus ea, quae videmus, etc.,

Cic. Tusc. 1, 20, 46; id. de Or. 3, 40, 161:

Considium, quod non vidisset, pro viso sibi renuntiasse,

Caes. B. G. 1, 22 fin.:

mulieres et pueri qui visum processerant,

Sall. J. 94, 5:

ut juvat pastas oves Videre properantes domum! Videre fessos vomerem inversum boves Collo trahentes languido!

Hor. Epod. 2, 62 sq.:

serpentes atque videres Infernas errare canes,

id. S. 1, 8, 35 et saep.—With ut and ind. (poët.):

viden', ut geminae stant vertice cristae?

Verg. A. 6, 779:

viden' ut faces Splendidas quatiunt comas?

Cat. 61, 77.—With ut and subj.:

nonne vides, ut tota tremor pertemptet equorum Corpora?

Verg. G. 3, 250:

nonne vides ut... Antennae gemant?

Hor. C. 1, 14, 3.— Pass.:

ubi sol sex mensibus continuis non videtur,

Varr. R. R. 1, 2, 4:

a se disertos visos esse multos,

Quint. 8, praef. § 13; cf. id. 12, 1, 21:

consulis ante pedes ire viderer eques,

Ov. P. 4, 9, 18.— Absol., to see, i. e. to have the eyes open, to be awake, Verg. E. 6, 21.— Impers. pass.: De. Vide sis modo etiam. Ly. Visum'st, Plaut. Merc. 2, 2, 52; id. As. 3, 3, 95.—

Transf.

Of things ( poet.), to see:

(Apenninus) Gallica rura videt,

Luc. 2, 429:

et casus abies visura marinos,

i. e. to experience, Verg. G. 2, 68.—

Of places, etc., to look out on, afford a view of (post-Aug.):

triclinium hortum et gestationem videt,

Plin. Ep. 2, 17, 13.—

Of the other senses, to perceive, observe any thing:

vidistin' toto sonitus procurrere caelo?

Prop. 2, 16 (3, 8), 49:

mugire videbis Sub pedibus terram et descendere montibus ornos,

Verg. A. 4, 490:

tum videres Stridere secretā divisos aure susurros,

Hor. S. 2, 8, 77:

naso poljam haec quidem videt plus quam oculis,

Plaut. Mil. 4, 6, 44.—

In partic., to see on purpose, to look at any thing:

vide sis signi quid siet,

Plaut. Am. 2, 2, 155; cf.:

vide, tali ubi sint,

id. Most. 1, 3, 151:

illud vide, os ut sibi distorsit carnufex,

Ter. Eun. 4, 4, 3:

vide, si non os inpudens Videtur,

id. ib. 5, 1, 23; cf.:

specta me, a threatening expression,

Plaut. As. 1, 2, 19 al.: quin tu me vides? only look at me! i. e. see what I have done! Cic. Pis. 25, 61.—

Trop.

In gen., to see with the mind's eye, to perceive, mark, observe, discern, understand, comprehend, be aware, know, etc. (class.;

syn. percipio): ad te, ut video, comminus accessit,

Cic. Att. 2, 2, 2:

quem exitum ego tam video animo, quam ea, quae oculis cernimus,

id. Fam. 6, 3, 2:

aperte enim adulantem nemo non videt,

sees through, detects, id. Lael. 26, 99:

si dormientes aliquid animo videre videamur,

id. Ac. 2, 40, 125:

aliquid in somnis,

id. N. D. 1, 29, 82:

somnia,

id. Div. 2, 71, 147:

quod ego, cur nolim, nihil video,

id. Fam. 9, 6, 2:

nonne vobis videtur is animus qui plus cernat et longius, videre se ad meliora proficisci: ille autem cui obtusior est acies non videre?

id. Sen. 23, 83.—With comp., plus, etc.:

ut is qui illusus sit plus vidisse videatur,

to have seen farther, had more insight, Cic. Lael. 26, 99:

videre acutius atque acrius vitia in dicente quam recta,

id. de Or. 1, 25, 116:

aliena melius videre et dijudicare,

Ter. Heaut. 3, 1, 97 (95): cum me vidisse plus fateretur, se speravisse meliora, that I had seen farther, Cic. Phil. 2, 15, 39; cf.:

sin autem vos plus in re publicā vidistis,

id. Imp. Pomp. 22, 64; cf.:

vos universos in consule deligendo plurimum vidisse fateantur,

id. Agr. 2, 37, 103:

di vatesque eorum in futurum vident,

Liv. 6, 12.—With two accs.:

quem virum Crassum vidimus,

Cic. Sen. 17, 61; cf.:

officiorum conjunctione me privatum videbam,

id. Brut. 1, 1:

cum invidiosum se propter nimias opes viderit,

Just. 32, 4, 4.—With ut and ind. (poët.):

nonne vides, croceos ut Tmolus odores, India mittit ebur,

Verg. G. 1, 56.—

In partic.

To look at, look to, consider, to think or reflect upon (cf.:

reputo, considero): duae condiciones sunt: utram tu accipias, vide,

Plaut. Bacch. 4, 9, 118:

nunc ea videamus, quae contra ab his disputari solent,

Cic. Ac. 2, 13, 40:

id primum videamus, quātenus amor in amicitiā progredi debeat,

id. Lael. 11, 36:

sed videamus Herculem ipsum,

id. Tusc. 2, 8, 20 Klotz ad loc.:

quamobrem et haec videnda et pecuniae fugienda cupiditas,

id. Off. 1, 20, 68:

te moneo: videas etiam atque etiam et consideres, quid agas, quo progrediare, etc.,

id. Verr. 2, 5, 68, § 174:

legi Bruti epistolam non prudenter rescriptam: sed ipse viderit,

let him see to that himself, id. Att. 12, 21, 1; so,

viderit,

Ov. A. A. 2, 371; id. Tr. 5, 2, 43; cf.:

quam id recte faciam, viderint sapientes,

Cic. Lael. 3, 10; and:

quae (ars) quam sit facilis, illi viderint, qui, etc.... deinde etiam tu ipse videris, qui eam artem facilem esse dicis,

id. de Or. 1, 58, 246:

viderint ista officia viri boni,

id. Quint. 17, 55.—

To look out for, see to, care for, provide:

atque idem (sapiens) ita acrem in omnis partis aciem intendit, ut semper videat sedem sibi ac locum sine molestiā vivendi,

Cic. Tusc. 4, 17, 38:

antecesserat Statius, ut prandium nobis videret,

i. e. provide, id. Att. 5, 1, 3:

dulciculae potionis aliquid videamus et cibi,

id. Tusc. 3, 19, 46:

aliud lenius (vinum),

Ter. Heaut. 3, 1, 50:

Philippum dixisse constabat, videndum sibi aliud esse consilium, illo senatu se rem publicam gerere non posse,

Cic. de Or. 3, 1, 2:

absque eo esset, Recte ego mihi vidissem,

Ter. Phorm. 1, 4, 12.—

To take care, see to it, make sure, with final clause:

navem idoneam ut habeas, diligenter videbis,

Cic. Fam. 16, 1, 2; cf.:

videret, ut quam primum tota res transigeretur,

id. Quint. 5, 20:

ne fortuna mea desit, videte,

Liv. 6, 18, 8.— Impers. pass.:

videndum est, ne absit benignitas... tum, ut pro dignitate cuique tribuatur,

Cic. Off. 1, 14, 42:

ut Latine loquamur, non solum videndum est ut verba efferamus ea, etc.,

id. de Or. 3, 11, 40; cf.:

vos videte, quid aliae faciant isto loco feminae: et ne, cum velitis, exire non liceat,

id. Fam. 14, 18, 2.—

To see, i. e. reach, attain, obtain, enjoy.

In gen.:

qui suo toto consulatu somnum non viderit,

Cic. Fam. 7, 30, 1.—

Esp., to see, live to see a period or event:

ex multis diebus, quos in vitā celeberrimos laetissimosque viderit,

Cic. Lael. 3, 12:

utinam eum diem videam, cum, etc.,

id. Att. 16, 11, 1:

duxi uxorem: quam ibi miseriam vidi!

Ter. Ad. 5, 4, 13:

spero multa vos liberosque vestros in re publicā bona esse visuros,

Cic. Mil. 28, 78:

multas jam summorum imperatorum clarissimas victorias aetas nostra vidit,

id. ib. 28, 77:

tantum pro! degeneramus a parentibus nostris, ut praeter quam oram illi Punicas vagari classes dedecus esse imperii sui duxerint, eam nos nunc plenam hostium jam factam videamus,

Liv. 22, 14, 6; cf. id. 6, 14, 4.—

Pregn., to see, i. e. go to see, visit (colloq.; cf.:

viso, inviso): sed Septimium vide et Laenatem,

Cic. Att. 12, 14, 1:

quā re etiam Othonem vide,

id. ib. 12, 37, 4:

videbis ergo hominem, si voles,

id. ib. 4, 12 init.:

mane videas Plinium domi,

Plin. Ep. 1, 5, 8; Suet. Tib. 7.— Pass., to receive attention, be visited, Amm. 14, 7, 10.—

Me vide, rely on me, trust me, believe me, a formula of exhortation and assurance (ante-class.), Plaut. Trin. 3, 3, 79 Brix ad loc.; id. Mil. 2, 4, 23 Lorenz ad loc.; id. Rud. 3, 3, 18; id. Merc. 5, 4, 53; Ter. And. 2, 2, 13; id. Phorm. 4, 4, 30.—

Pass., to be looked upon or regarded in any manner, i. e. to seem, appear to be or do any thing:

numquam periculi fugā committendum est, ut imbelles timidique videamur,

Cic. Off. 1, [p. 1989] 24, 83:

ne id, quod speciem haberet honesti, pugnaret cum eo, quod utile videretur,

id. ib. 3, 2, 7:

multo rem turpiorem fore et iniquiorem visum iri intellegebant,

id. Verr. 2, 2, 17, § 42; cf. id. de Or. 3, 11, 42:

ex quo illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis,

id. Lael. 7, 23.—Parenthet. (cf. c. infra):

cum ceteris, ut quidem videor, tum mihi ipse displiceo,

Cic. Fam. 4, 13, 3:

ea vocabula non, ut videntur, easdem res significant,

id. ib. 3, 34, 84.—With dat. of pers.:

cetera, quae quibusdam admirabilia videntur, etc.,

Cic. Lael. 23, 86:

digna mihi res cum omnium cognitione tum nostrā familiaritate visa est,

id. ib. 1, 4:

idonea mihi Laelii persona visa est, quae, etc.,

id. ib.:

a naturā mihi videtur potius quam ab indigentiā orta amicitia,

id. ib. 8, 27:

quae Aristoni et Pyrrhoni omnino visa sunt pro nihilo,

id. Fin. 2, 13, 43:

quod idem Scipioni videbatur,

id. ib. 4, 14.—Parenthet. (cf. c. infra):

quam nostris libris satis diligenter, ut tibi quidem videmur, expressimus,

Cic. Att. 8, 11, 1:

Philargyrus omnia de te, ut mihi quidem visus est, narravit,

id. Fam. 4, 13, 3.—

With inf.:

de familiari illo tuo videor audisse,

Cic. de Or. 2, 10, 40; id. N. D. 1, 21, 58:

satis facere rei publicae videmur, si, etc.,

id. Cat. 1, 1, 2:

ut beate vixisse videar, quia, etc.,

id. Lael. 4, 15:

solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vitā tollunt,

id. ib. 13, 47:

videre jam videor populum a senatu disjunctum,

id. ib. 12, 41; cf.:

te vero, Caecili, quem ad modum sit elusurus, videre jam videor,

id. Div. in Caecil. 14, 45:

vere videor posse contendere,

Nep. Att. 12, 4:

audire videor undique congerentes nomina poëtarum,

Quint. 10, 1, 56; Vell. 2, 14, 1; Plin. Ep. 10, 61 (69), 1; id. Pan. 17, 1.—With dat. of pers., Cic. Lael. 14, 51:

videor mihi perspicere ipsius animum,

id. Fam. 4, 13, 5:

hoc mihi videor videre,

id. Inv. 2, 57, 171. —

With nom. and inf.:

ut exstinctae potius amicitiae quam oppressae esse videantur,

Cic. Lael. 21, 78:

ut tamquam a praesentibus coram haberi sermo videretur,

id. ib. 1, 3:

quae (sapientia) videtur in hominem cadere posse,

id. ib. 26, 100: visus 'st in somnis pastor ad me adpellere, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44 B. and K.:

ut Aratus ab Jove incipiendum putat, ita nos rite coepturi ab Homero videmur,

Quint. 10, 1, 46.—With dat. of pers.:

divitior mihi et affluentior videtur esse vera amicitia,

Cic. Lael. 16, 58.—

Impers., with acc. and inf. (rare; cf.

creditur, in the same constr., and dicitur): non mihi videtur, ad beate vivendum satis posse virtutem,

Cic. Tusc. 5, 5, 12:

aliis videtur, non incohatam sed perfectam probationem hoc nomen accipere,

Quint. 5, 10, 5 Spald.:

quae vult videri, se esse prudentiam,

Cic. Off. 3, 17, 71:

quia videbatur et Limnaeam eodem tempore oppugnari posse,

Liv. 36, 13, 9 Weissenb. ad loc.— Absol.:

sed mihi contra ea videtur,

Sall. J. 85, 2:

seque facile, ut mihi videtur, expediunt,

Cic. Fin. 1, 20, 66; id. Marcell. 3, 10.—

In official decisions, as a guarded opinion instead of a positive declaration:

majores nostri voluerunt, quae jurati judices cognovissent, ea non ut esse facta, sed ut videri pronuntiarent,

Cic. Ac. 2, 47, 146:

fecisse videri pronuntiat,

id. Verr. 2, 5, 6, § 14:

cum pontifices decressent, videri posse sine religione eam partem areae mihi restitui,

id. Att. 4, 2, 3:

consul adjecit Senatusconsultum, Ambraciam non videri vi captam esse,

Liv. 38, 44, 6:

Scipionis sententiam sequuntur, uti ante certam diem Caesar exercitum dimittat: si non faciat, eum adversus rempublicam facturum videri,

Caes. B. C. 1, 2.—

Pregn., videtur (alicui), it seems proper, right, or fit, it seems good to any one; he ( she, etc.) pleases, likes.

With dat. of pers.:

tibi si videbitur, villis iis utere, quae, etc.,

Cic. Fam. 14, 7, 3:

velim Lentulum puerum visas eique de mancipiis, quae tibi videbitur, attribuas,

id. Att. 12, 28, 3:

qui imitamur, quos cuique visum est,

id. Off. 1, 32, 118:

ut consul, quem videretur ei, cum imperio mitteret, qui, etc.,

Liv. 31, 3, 2; 29, 20, 4: si ei videretur, integram rem ad senatum reiceret, if he pleased, a formula of politeness, Liv. 26, 16, 4 Weissenb. ad loc.;

31, 4, 2: ut, si videretur ei, maturaret venire,

id. 34, 46, 5.—

Without dat.:

ubi visum est, sub vesperum dispersi discedunt,

Caes. B. G. 5, 58: eam quoque, si videtur, correctionem explicabo, Cic. Ac. 1, 9, 35:

nunc, si videtur, hoc, illud alias,

id. Tusc. 1, 11, 23: M. Num non vis audire, etc.? A. Ut videtur, as you will, id. ib. 1, 32, 77:

si videatur,

Liv. 6, 25, 2; 26, 22, 7.