Перевод: с польского на русский

с русского на польский

traktować+o+czymś

  • 1 obchodzić się

    (postępować, posługiwać się) обходиться (обращаться)
    być obchodzonym, omijanym обходиться (страдательная форма к гл. «обходить»)
    kosztować разг. обходиться (стоить)
    zadowalać się, obywać się разг. обходиться (довольствоваться)
    * * *
    несов.
    1) ( wzajemnie) обходи́ть друг дру́га
    2) ( z kim) обходи́ться, обраща́ться, поступа́ть
    3) ( z czym) обходи́ться, обраща́ться с чем, по́льзоваться чем

    nie umie obchodzić się się z bronią — он не уме́ет обраща́ться с ору́жием

    4) обходи́ться, справля́ться
    5) czymś дово́льствоваться, удовлетворя́ться; ср. obejść się
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > obchodzić się

  • 2 obchodzić\ się

    несов. 1. (wzajemnie) обходить друг друга;
    2. (z kim) обходиться, обращаться, поступать; 3. (z czym) обходиться, обращаться с чем, пользоваться чем;

    nie umie \obchodzić\ się się z bronią он не умеет обращаться с оружием;

    4. обходиться, справляться;
    5. czymś довольствоваться, удовлетворяться; ср. obejść się
    +

    2. postępować, traktować 3. posługiwać się 4. obywać się 5. poprzestawać

    Słownik polsko-rosyjski > obchodzić\ się

См. также в других словарях:

  • traktować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, traktowaćtuję, traktowaćtuje, traktowaćany {{/stl 8}}– potraktować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} postępować wobec kogoś, czegoś w pewien sposób;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • traktować — ndk IV, traktowaćtuję, traktowaćtujesz, traktowaćtuj, traktowaćował, traktowaćowany 1. «postępować, obchodzić się z kimś albo z czymś w pewien określony sposób, odnosić się do kogoś albo czegoś w jakiś sposób» Traktować kogoś dobrze, źle, oschle …   Słownik języka polskiego

  • noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego

  • pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się …   Słownik frazeologiczny

  • robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… …   Słownik frazeologiczny

  • pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… …   Słownik języka polskiego

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… …   Słownik języka polskiego

  • widzieć — ndk VIIa, widziećdzę, widziećdzisz, widziećdział, widziećdzieli, widziećdziany 1. «reagować odpowiednimi wrażeniami na bodźce działające na narządy wzroku, postrzegać; rozróżniać przedmioty wysyłające, odbijające lub przepuszczające światło, ich… …   Słownik języka polskiego

  • wspólny — wspólnyni «odnoszący się w równym stopniu do wielu osób, rzeczy, zwłaszcza: należący do wielu, używany przez wielu, przez wielu razem zrobiony; dla wielu w równym stopniu charakterystyczny» Wspólna praca. Wspólna zabawa. Wspólna własność. Wspólne …   Słownik języka polskiego

  • opierać się – oprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utrzymywać pozycję pionową, korzystając z jakiejś podpory, podpórki, oparcia; wspierać się na czymś, o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opierać się o blat stołu. Oprzeć się na czyimś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»