-
1 begleiten
-
2 leisten
vtwykon(yw)ać; zdziałaćeinen Dienst leisten — oddać przysługę
j-m Gesellschaft leisten — towarzyszyć komuś
Hilfe leisten — pomagać
einen Schwur leisten — składać przysięgę
Widerstand leisten — stawiać opór
das kann ich mir nicht leisten — na to nie mogę sobie pozwolić
-
3 begleiten
be'gleiten (-e-; -) v/t towarzyszyć (D; a mit etwas einhergehen); zum Schutz eskortować; zur Gesellschaft odprowadzać <- dzić> (zu na A, do G); MUS akompaniować (D) -
4 einhergehen
-
5 geleiten
ge'leiten (-e-; p perf geleitet): jemanden geleiten odprowadzać <- dzić> k-o, towarzyszyć k-u; offiziellen Gast, MIL eskortować -
6 mitkommen
-
7 Ruhe
(die) Ruhe bewahren zachow(yw)ać spokój;in (aller) Ruhe w spokoju, spokojnie;in Ruhe lassen zostawi(a)ć w spokoju;jemandem keine Ruhe gönnen nie da(wa)ć k-u spokoju;fam. die Ruhe weghaben zachow(yw)ać spokój;sich nicht aus der Ruhe bringen lassen nie da(wa)ć się wyprowadzić z równowagi;zur Ruhe kommen, Ruhe finden uspokajać <- koić> się;sich zur Ruhe setzen przechodzić < przejść> w stan spoczynku;jemanden zur letzten Ruhe geleiten towarzyszyć k-u w ostatniej drodze;Ruhe! cicho!, spokój!;Ruhe, bitte! proszę o spokój!;gib endlich Ruhe! daj wreszcie spokój!;fam. immer mit der Ruhe! tylko spokojnie!;angenehme Ruhe! dobranoc!
См. также в других словарях:
towarzyszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, towarzyszyćszę, towarzyszyćszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotrzymywać komuś towarzystwa; przebywać z kimś, asystować komuś, nie odstępować kogoś : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
towarzyszyć — ndk VIb, towarzyszyćszę, towarzyszyćszysz, towarzyszyćrzysz, towarzyszyćył 1. «być obecnym przy kimś (rzadziej przy czymś), przebywać z kimś gdzieś; asystować» Towarzyszyć komuś w drodze, w podróży. Towarzyszyła mężowi przy śniadaniu. Pies… … Słownik języka polskiego
chodzić — 1. Chodząca cnota, cnotliwość, dobroć, powaga, uczciwość itp. «o człowieku godnym, dobrym, rozsądnym, uczciwym itp.»: Moja teściowa, kobieta niezwykle energiczna i uczynna, uchodzi we wsi (...) za chodzącą dobroć. PorD 5/1999. 2. Chodząca kronika … Słownik frazeologiczny
cień — 1. Ani cienia czegoś «zupełnie nic, wcale»: (...) nie mogła wydobyć ze siebie ani cienia uśmiechu (...). S. Żeromski, Wiatr. 2. Bać się, lękać się własnego cienia «być bardzo lękliwym, podejrzliwym, nadmiernie ostrożnym»: Człowiek nie będzie… … Słownik frazeologiczny
rzep — pot. Przyczepić się do kogoś jak rzep do psiego ogona «towarzyszyć komuś nieustannie, natrętnie; narzucać się»: Mam już jej serdecznie dość. Jak się jej pozbyć? (...) Przyczepiła się do mnie jak rzep do psiego ogona. J. Głębski, Kuracja … Słownik frazeologiczny
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
akompaniować — ndk IV, akompaniowaćniuję, akompaniowaćniujesz, akompaniowaćniuj, akompaniowaćował «towarzyszyć na instrumencie głównej partii melodycznej, wykonywać akompaniament» Akompaniować chórowi, soliście. Akompaniować komuś, sobie na gitarze. ‹wł.› … Słownik języka polskiego
asystować — ndk IV, asystowaćtuję, asystowaćtujesz, asystowaćtuj, asystowaćował 1. «być obecnym; towarzyszyć» Asystować przy lekcji. Asystować komuś na spacerze. 2. «pomagać specjaliście przy wykonywanej przez niego pracy» Asystować przy operacji. 3.… … Słownik języka polskiego
cień — m I, D. cienia; lm M. cienie, D. cieni (cieniów) 1. «ciemne odbicie oświetlonego przedmiotu padające na stronę odwróconą od źródła światła» Krótki, długi cień. Cień drzewa, wieży, domu. Drzewa dawały dużo cienia. Cień pada na coś, kładzie się,… … Słownik języka polskiego
eskortować — ndk IV, eskortowaćtuję, eskortowaćtujesz, eskortowaćtuj, eskortowaćował, eskortowaćowany «prowadzić pod strażą, osłoną zbrojną, konwojować; towarzyszyć w drodze dla ochrony lub jako straż honorowa» Wojsko eskortowało jeńców. Kawaleria eskortowała … Słownik języka polskiego
nieodłącznie — przysłów. od nieodłączny Towarzyszyć komuś lub czemuś nieodłącznie … Słownik języka polskiego