toniczny

См. также в других словарях:

• toniczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z tonem – zmianą wysokości brzmienia sylaby lub z intonacją : {{/stl 7}}{{stl 10}}Akcent toniczny. Języki toniczne. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• toniczny — 1. «odnoszący się do tonu, brzmienia» ∆ jęz. Akcent toniczny «akcent polegający na wyróżnieniu sylaby za pomocą wysokości tonu, a nie za pomocą wzmocnienia siły artykulacji» ∆ lit. Wiersz toniczny «wiersz o równej liczbie akcentów w… …   Słownik języka polskiego

• wiersz toniczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}lit. {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj wiersza opartego na równej liczbie akcentów w poszczególnych wersach przy równoczesnej dowolnej liczbie sylab i swobodnym rozkładzie akcentów {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• akcent — m IV, D. u, Ms. akcentncie; lm M. y 1. «zjawisko fonetyczne polegające na wyróżnieniu sylaby w wyrazie za pomocą zwiększenia siły artykulacyjnej (akcent dynamiczny, ekspiracyjny, przycisk), zmiany wysokości tonu (akcent toniczny) lub wydłużenia… …   Słownik języka polskiego

• heksametr — m IV, D. u, Ms. heksametrtrze; lm M. y lit. «w poezji antycznej: sześciostopowy wiersz daktyliczny, stosowany w epice; w poezji nowożytnej: wiersz sześcioakcentowy sylabotoniczny lub toniczny» Heksametr klasyczny. Mickiewiczowski heksametr w… …   Słownik języka polskiego

• wiersz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «utwór pisany mową wiązaną, ukształtowany przez rytm, często także przez rym; krótki utwór poetycki, charakterystyczny układ takiego utworu» Wiersz okolicznościowy, patriotyczny, miłosny. Wiersze dla dzieci. Wiersz na …   Słownik języka polskiego