-
41 TJÁ
* * *(té, téða, téðr; later tjái, tjáða, tjáðr), v.1) to show, exhibit; er honum er téð sverð, when the sword is shown him; t. e-t fyrir e-m, to show it to one;2) to tell, report, relate (þá hluti, er þar gørðust, téða ek þér í fyrra bréfi); Gunnarr tjáði, hversu vel þeim hafði farit, G. told how well they had behaved; also, t. e-t fyrir e-m (hann tjáði fyrir konu sinni, at Hrafn væri úskapgæfr);3) to show, grant; t. e-m góðvilja, to show one a kindness;4) with gen., t. eigi tanna, ‘not to show the teeth’, to take no food (við þessi tíðindi úgladdist mjök G. konungr, svá at hann tjáði eigi tanna);6) as an auxil. verb; sól tér sortna, the sun grows dark.* * *qs. téa; the pres. varies between several forms, tér, tjár, tjáir; pret. tjáði; imperat. té; part. téðr (analogous to sjá); tjá is a contracted form from an older tega, which only remains in the pres. reflex. tegaz, tegumk, in four instances, (see B. III): [Ulf. teihan = ἐπαγγέλλειν; Hel. tihan; O. H. G. zihan; Germ. zeigen or zeihen; cp. Engl. teach; A. S. tæcan; Lat. dicere, in-dicare; Gr. δεικνύναι; cognate or derivative is Goth. taiknjan = δεικνύναι, whence tákn, teikn, Engl. token, and so on.]B. To shew, exhibit; er honum er téð sverð, when the sword is shewn him, Vkv. 17 (Bugge); sýndi hón ok téði bónda sínum þann möttul, Stj. 199; sá skal fyrri tjá vátta sína fyrir dóms-mönnum, er …, Gþl. 372; lypti hón skautin brott af höfðinu, tjándi sína ásjónu, Mar.; hann tjáir mikinn heiðr sinnar risnu, Rb. 196; hann tér sinn ham af sínum líkam á vetrar-tíma, Stj. 97; oss tæjandi Kristni frægja, shewing to us, Gd. 44; þeir báru út pell ok silki ok marga dýrgripi, ok tjáðu fyrir þeim ( and shewed it to them) ok báðu þá eptir sækja, Fas. iii. 99; teer ok endrfórnar, offers and presents, Stj. 50; þeir kvóðusk engan varning hafa meir enn þeir höfðu tét, D. N. i. 147.2. in the phrase, tjá tanna, or tega tanna, to shew the teeth, i. e. to smile, cp. Dan. trœkke paa smile-baandet; ek má eigi tjá tanna né nökkura gleði fá, Bær. 14; við þessi tíðendi úgladdisk Guítalin konungr svá at hann tjáði ekki tanna, Karl. 382; tenn honum tegask (teygiaz Cod. less correct) er honum er téð sverð, Vkv. 17 (Bugge); traulla má ek of teia (sic Cod.) tanna, sízt faðir þinn fastnaði þik blota-manni, Kormak 162 (in a verse).3. to shew, grant; þann góðvilja er þér hafit mér téð, Fas. iii. 315; ok frelsi þat er Guð hefir tjáð ( granted) hverjum, H. E. i. 243; tjá e-m tillæti, to shew one a kindness, Stj. 137; tjá e-m þjónustu, to pay homage to, Norske Saml. v. 98.4. to mark, note; eptir því sem jafnan hefir fyrir yðr tjáð verit, Fms. viii. 101, v. l.; í þessum fám orðum tér (teer Cod.) fyrr-nefndr spámaðr, Stj. 29; Níuvikna-fasta tér herleiðingar-tíma Israels fólks, 49; tjár ok presenterar, id.; tér ok sýnir, 71; sýndi hón ok téði bónda sínum þann sama möttul, 199; sýnisk enn ok teez (= tésk), 288.II. to tell, report, relate; þeir tjáðu þat fyrir honum, at …, Fms. i. 220; tjá ok telja fyrir honum stórmerki Guðs, ii. 157; hann tjáði fyrir konu sinni ok dóttur at Hrafn væri úskapgæfr, vi. 109; var þat tjáð fyrir honum at hann skyldi vera erkibiskup, x. 160; ræðir Veseti mál sitt, ok tjár á þessa leið, xi. 84; tjáði málit fyrir honum vel um stýrimanninn, Glúm. 324; Gunnarr tjáði hversu vel þeim hafði farit, Nj. 71; þá hluti er þar görðusk téða ( told) ek þér í fyrra bréfi, Al. 165; té (imperat.) honum innvirðuliga allt okkat tal, Stj. 261; þá tjáða (teede v. l.) ek þeim eigi mitt nafn Adonay, 265; mun ek nú tína þér ok tjá minn harm ok angr, Bær. 14; þetta tjáir Stúfr skáld, Hkr. iii. 72; þeir téðu oss með bréfum, H. E. i. 429; góðir menn hafa oss téð ok váru ráði, 433; svá var sagt at þessir menn hefði þat tjáð ok ráðit Skúla jarli, at …, Fms. ix. 325; sem nú var tjáð ok sagt, xi. 130.III. paraphrast., hann tegaz sækja mik, Hallfred; þeir tegask görva Ólaf fjörvaltan, Sighvat; nú tegaz öld at sækja, Orkn. (in a verse); ek tegumk at drekka, Eb. (in a verse).IV. reflex., þar sýnisk ok tésk (teez Cod.) enn sá staðr, Stj. 105; téðisk fótleggrinn brotinn, Bs. i. 889; hann lét taka bréf Þorsteins bónda, í hverju tjásk má ( may be seen) hans sögn ok vitnisburðr, Dipl. ii. 5; tésk (teez) ok auðsýnisk, Stj. 71; tésk (teez) ok sýnisk, 28. -
42 vinátta
* * *f. friendship (binda, halda, vináttu við e-n).* * *u, f. friendship, Nj. 81, Eg. 96, 170, Hrafn. 23, Stj. 171, Ó. H. 126; forn vinátta, Eb. 32, passim in old and mod. usage: vináttu boð, a friendly offer, Hkr. ii. 207; vináttu kærleikr, affection, Stj. 38; vinúttu bragð, a friendly turn, Nj. 228; vináttu góðvili, Stj.; vináttu heit, a promise of friendship, Fms. vii. 18; vináttu kveðja, a greeting of friendship, Sturl. ii. 108; vináttu mark, -merki, a token of friendship, Ó. H. 125, Fms. iv. 280; vináttu-mál, a message, intercourse of friendship, Nj. 18, Fms. i. 53, xi. 229, 249. -
43 viti
* * *m.1) token, mark, signal; þat þótti eigi góðs v., it boded nothing good;2) as a naut. term; hafa vita af landi, to stand so near land as to be aware of it;3) a beacon, kindled as a warning signal (brenna, kveikja, kynda vita).* * *1.a, m. a signal; þat þótti eigi góðs viti, it boded nothing good, Fs. 20; ílls-viti, boding evil.2. as a naut. term; hafa vita af landi, to stand so near land as to be aware of it, of the marks by which sailors note the proximity of land; hann sigldi fyrir sunnan Ísland ok hafði vita af, Ó. H. 75; allir settu augu sín aptr um skut, meðan þeir máttu nokkurn vita sjá til fóstr-jarðar sinnar, Al. 12.3. a beacon kindled as a warning signal when a fleet or enemy was in sight or had arrived, see Hák. S. Góða ch. 21, and Orkn. ch. 71–74, N. G. L. i. 102; eld sé ek brenna fyrir austan borg … þat mun viti kallaðr, Gs. 18; vita skyldi göra á hám fjöllum … svá at hvern mætti sjá frá öðrum, sú var siðvenja, at vitar fóru austan eptir landi, Hkr. i. 147; skjóta upp vita, Fb. ii. 458; fleygja eldi í vitana, Fms. viii. 74, 188; lögðu þar í eld ok görðu þar vita, Eg. 222; brenna vita, Fær.; halda vita, gæta vita, kynda vita, slá eldi í vita, etc., Orkn. l. c.; veðr-viti, a vane, weather-cock. vita-karl, vita-vörðr, m. a beacon-watchman, Fms. viii. 73, 188, Gþl. 86, N. G. L. i. 102.2.a, m. a leader; in odd-viti; ú-viti, an artless person, e. g. a child; íll-viti, an evil boder; ör-viti or ör-vita, insane.3.n.(?), a moment, point of time (?); en hvert viti ( every time) er maðr festir útlegðar-eið, þá skal …, N. G. L. i. 161. -
44 VÍTI
* * *m.1) token, mark, signal; þat þótti eigi góðs v., it boded nothing good;2) as a naut. term; hafa vita af landi, to stand so near land as to be aware of it;3) a beacon, kindled as a warning signal (brenna, kveikja, kynda vita).* * *n. [A. S. wîte; Old Engl. wite], a fine, sconce; sex marka víti, Grág. i. 319; skal þar gjaldask vítið, 451; Þorgils segir, at hón skal víti ( punishment) fyrir taka, Fms. vii. 219; slíkt víti sem hann hafði á sér tekit, xi. 117; ef þú bregðr eigi af … ella liggr þér á víti, iv. 27; er þat ráð at Hákon skapi þér víti fyrir, ok far þú í sveit hans, vii. 153; leiðar-víti, see leið; hel-víti, q. v.: the saying, láta sér annars víti at varnaði, Nj. 23 (Sól. 19); borða-víti, a table-sconce; en er kom at Jólum vóru víti upp sögð, but when Yule came the sconces were declared, Fms. vi. 242; (cp. the sconces in the Oxford Colleges).COMPDS: vítisgjald, vítishorn, vítalauss, vítilauss, vítislauss, vítaverðr. -
45 önd-vegi
and önd-ugi, n. [from and- ( opposite) and vegr]:—an ‘opposite-seat,’ high-seat, so called because two seats are placed opposite to one another; in ancient timbered halls the benches were placed longways, running along the walls of the halls (sec bekkr), with the two seats of honour in the middle facing one another; the northern bench facing the sun, was called öndvegi it æðra, the higher or first high-seat, the opposite or southern bench being it úæðra, the lower or second high-seat; the two high-seats were the most honoured places in the hall, and a chief guest used to be placed in the southern high-seat. In England the master and mistress sitting opposite one another at each end of the table may be a remnant of this old Scandinavian custom. The sides of the high-seat were ornamented with uprights (öndugis-súlur) carved with figures, such as a head of Thor or the like; these posts were regarded with religious reverence; many of the settlers of Iceland are said to have taken the high-seat posts with them, and when near Iceland to have thrown them over-board to drift ashore, and where they found them, there they took up their abode. When a man of rank died, the son, after all rites performed, solemnly seated himself in his father’s seat, as a token of succession: in Vd. ch. 23, the sons sat not in the father’s seat before they had avenged his death.B. References in illustration of this: Þorgerðr sat á tali við Þorstein bróður sinn í öndvegi, Ísl. ii. 200; var þeim Illuga ok sonum hans skipat í öndvegi, en þeim brúðguma á annat öndvegi gegnt Illuga, konur sátu a palli, 250; Guðmundr sat í öndvegi, en Þórir Helgason gagnvart honum, en konur sátu á palli, brúðr sat á miðjan pall, etc., Lv. 37; á hinn úæðra bekk gagnvert öndugi mínu (better, ‘útar frá öndnginu,’ v. l.), Nj. 129; þat var forn siðr í Noregi ok svá í Danmörk ok Svíþjóðu, at konungs hásæti var á miðjan langbekk í veizlustofum, sat þar dróttning til vinstri handar konungi, var þat kallat konungs öndvegi …, annat öndvegi var á hinn úæðra pall, etc., Fms. vi. 439; af öllum hirðmönnum virði konungr mest skáld sín, þeir skipuðu annat öndvegi, Eg. 24; konungr tekr blíðliga við Hjálmari, ok skipar í öndvegi gegnt sér, Fms. iii. 79; þér mun skipat á inn óæðra bekk gegnt öndugi Rúts, Nj. 32; reis hann þá upp or rekkju ok settisk í öndvegi, Eg. 644; eta at ölkrásim ok í öndugi at senda, Akv. 36; nú skal presti bjóða ok konu hans til erfis, sitja skal hann í andvegi ok kona hans í hjá honum, N. G. L. i. 404; hann gékk í höllina ok sá þar sitja í öndugi Baldr bróður sinn, Edda 38; jarl gékk inn í stofuna, var þar fjölmenni mikit, þar sat í öndugi maðr gamall … jarl settisk öðrum-megin gagnvart Þorgný, Ó. H. 66; hann sá mann mikinn ok vegligan í öndvegi, Glúm. 336; ef maðr verðr dauðr, þá skal arfi í öndvegi setjask, Js. 75; heim skal búanda stemna ok til húss fara … stemni hann honum inn til andvegis, N. G. L. i. 217, 219: the saying, eigi verðr öllum í öndvegi skipað, it is not for all to sit on the high-seat, cp. Horace’s non cuivis homini contingit adire Corinthum.COMPDS: öndugishöldr, öndvegissúla, öndvegissæti. -
46 ÖR
* * *prep. with dat.1) out of, from; tekinn ór jörðu, taken out of the earth; vakna ór svefni, to wake out of sleep; Ísland bygðist ór Noregi, from Norway; ór Mön, from the Isle of Man; er þá bar ór hafi, from the sea; spyrja ór kaupstefnu, to ask news from the market; hús ór húsi, from house to house; ráðast ór hernaði, to leave off freebooting;2) denoting the substance of which a thing is made, of, out of; ór Ymis holdi var jörð um sköpuð, out of Y.’s flesh the earth was made, hjölt ór gulli, a golden hilt;3) out of, from among (þessir féllu ór liði Haralds);4) denoting cause; deyja ór sárum, sótt, to die of wounds, sickness;5) beyond; svá mikill snjór, at þat var ór dœnum, beyond exaniple, unexampled; ór hófi, beyond measure; þurru mjök vinsældir hans ór því sem vóru, his popularily dwindled from what it had been;6) ór því, after (nú skal segja, hvat gørðist ór því F. var í burtu farinn);7) absol., hann skar ór spjótit, he cut the spear clean through.* * *f., gen. örvar; dat. öru, Grág. ii. 19, and later ör; pl. örvar, örva, örum; also spelt with f, örfar, etc.: [A. S. aruwe; Engl. arrow; the word may be akin to örr, adj. = the swift]:—an arrow; örina, annarri ör, … ör liggr þar úti, ok er sú af þeirra örum, … örunum, … ör (acc.), Nj. 96, 115, Hkr. i. 241; örvar þrjár, … örvunum (sic), Fas. i. 511, 541, and passim.2. metaph. a summons to a meeting, by the sending out an arrow (like the Gaelic ‘fiery cross’), both in war and peace, but originally as a war-token (her-ör); skera örvar upp, Js. 37; skera ör, 41; nema ör eða maðr stefni honum þing, 42: also of a warrant (cp. Germ. steck-brief), summoning a person to appear; the law phrases are, leggja örvar á e-n, to lay an arrow upon, i. e. to summon by a warrant; fylgja örum, to follow the arrow, i. e. to answer a summons; sá skal örum fylgja er fyrstr var á lagðr, N. G. L. i. 60; örvar þrjár … ein ör at dauðum manni, önnur at sárum …, allir skulu þeir örvar bera en engi fella, … sá skal örum fylgja er á eru lagðar … nú ef örvar taka hann ok sækir eigi þing, þá berr hann á baki sök, 270.II. in poët. compds, ör-bragð, ör-drif, ör-veðr, = a shower of shafts; ör-sæti = a shield; ör-rjóðr, ör-slöngvir, = a warrior.B. COMPDS: örvarboð, örvadrífa, örvaflug, örvarhúnn, örvamalr, örvamælir, örvaroddr, örvarskapt, örvarskot, örvarskurðr, örvarþing. -
47 ástarbragð
n. token of love. -
48 ástarmark
n. token of love. -
49 elskumark
n. token of love. -
50 dauðatákn
n. token of death. -
51 einkajartegn
n. special token. -
52 friðarmark
n. token of peace. -
53 friðmark
n. token of peace. -
54 sáttarmark
n. token of peace. -
55 sáttarmerki
n. token of peace. -
56 gaupnir
f. pl.1) the two hands placed together so as to form a bowl; sjá, horfa, líta, lúta í g. sér, to cover one’s face with the hands (as a token of sorrow, or in prayer);2) double handful (g. silfrs). -
57 herkumbl
n. war token, arms (on shields). -
58 herkuml
n. war token, arms (on shields). -
59 hlýðnimark
-
60 hrygðarmark
n. token of sorrow.
См. также в других словарях:
Token — may refer to:* Token (railway signalling), a physical object given to a locomotive driver to authorize him to use a particular stretch of single railway track * Token coin, a piece of metal or other composition used as a substitute for currency;… … Wikipedia
Token — (aus dem englischen: token) bezeichnet: Token (Münze), eine englische Scheidemünze privater Prägung Token (EDV Netzwerk), eine Bitsequenz in bestimmten EDV Netzwerken Security Token, eine Hardwarekomponente zur Identifizierung und… … Deutsch Wikipedia
Token — To ken (t[=o] k n), n. [OE. token, taken, AS. t[=a]cen; akin to OFries. t[=e]ken, OS. t[=e]kan, D. teeken, G. zeichen, OHG. Zeihhan, Icel. t[=a]kan, teiken, Sw. tecken, Dan. tegn, Goth. taikns sign, token, gateihan to tell, show, AS. te[ o]n to… … The Collaborative International Dictionary of English
token — [tō′kən] n. [ME < OE tacn, akin to Ger zeichen < IE base * deik̑ , to point, show > TEACH, TOE, DIGIT, DICTION] 1. a sign, indication, or symbol [a token of one s affection] 2. something serving as a sign of authority, identity,… … English World dictionary
token — ► NOUN 1) a thing serving to represent a fact, quality, feeling, etc. 2) a voucher that can be exchanged for goods or services. 3) a disc used to operate a machine or in exchange for particular goods or services. ► ADJECTIVE 1) done for the sake… … English terms dictionary
token — The phrase by the same token is used to connect a statement to something said previously, and means roughly ‘for the same reason’ or ‘in the same way’. Although it is used less precisely than these definitions imply, there should always be some… … Modern English usage
Token — To ken, v. t. [imp. & p. p. {Tokened}; p. pr. & vb. n. {Tokening}.] [AS. t[=a]cnian, fr. t[=a]cen token. See {Token}, n.] To betoken. [Obs.] Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Tōken — (engl., »Zeichen«), Münzzeichen, Wertzeichen; von englischen Städten und Privatleuten unter eignem Wappen 1648–72 geprägte Kupfermünzen zu 1/2 Penny, dann vor und nach 1800 neben den schlechten Scheidemünzen des Staates von englischen Banken und… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
token — I noun augury, auspice, chip, device, emblem, evidence, expression, favor, figurehead, indicant, indicator, keepsake, manifestation, memento, omen, portent, proof, relic, remembrance, sign, souvenir, symbol II index binder, bounty, brand, clue … Law dictionary
Token — ⇡ Token Passing … Lexikon der Economics
token — 1 *sign, mark, symptom, badge, note Analogous words: *symbol, emblem, attribute: *evidence, testimony: indication, proving or proof, betokening (see corresponding verbs at INDICATE) 2 *pledge, earnest, pawn, hostage … New Dictionary of Synonyms
