Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

to+stick+at

  • 81 TÁLGA

    * * *
    I)
    (að), v. to carve, = telgja.
    f. cutting, carving.
    * * *
    u, f., prop. talga, [Fr. tailler, a Norman word; cp. telgja, and Engl. tally = a shaped stick]:—a cutting, carving; höggva tré til viðja, bæta allri bót með tálgu ok bandi, K. Þ. K. 88; hvárki hamarshögg né öxar-tálga, Stj. 563; stein-tálga, stone-cutting, 562.
    COMPDS: tálgugrjót, tálguknífr, tálguöx.

    Íslensk-ensk orðabók > TÁLGA

  • 82 TRÉ

    * * *
    (pl. tré, gen. trjá, dat. trjám), n.
    1) tree (höggva t. í skógi); eigi felir t. við it fyrsta högg, the tree falls not at the first stroke;
    3) tree, rafter, beam, cf. þvertré;
    * * *
    n., gen. trés, dat. acc. tré; pl. tré, gen. trjá; spelt treo, Stj. 14, 74, Barl. 138; dat. trjám; with the article tré-it, mod. tréð; [Ulf. triu = ξύλον; A. S. treow; Engl. tree; Dan. træ; Swed. trä, träd, the d representing the article; in Germ. this word is lost, or only remains in compds, see apaldr]:—a tree, Lat. arbor; askrinn er allra trjá mestr, Edda 10; hamra, hörga, skóga, vötn, tré ok öll önnur blót, Fms. v. 239; höggva upp tré, Gullþ. 50; rætr eins trés, Fms. x. 219; höggva tré í skógi, Grág. ii. 296, Glúm. 329; milli trjá tveggja, 656 B. 4; lauf af tré, Fs. 135; barr af limum trés þess, er …, Edda; tvau tré, Ask ok Emblu, id.; ymr it aldna tré, Vsp.: of trees used as gallows, ef ek sé á tré uppi, váfa virgil-ná, Hm. 158; skolla við tré, Fms. vii. (in a verse); cp. the Swed. allit. galge ok gren: hence of the cross, 655 xvi. A. 2, Fms. vi. 227, Vídal. passim; and so in mod. eccl. writers. Sayings, eigi fellr tré við it fyrsta högg, the tree falls not at the first stroke, Nj. 224; falls er ván at fornu tré, of a person old and on the verge of the grave, Ísl. ii. 415; tré tekr at hníga ef höggr tág undan, Am. 69.
    II. wood (= Lat. lignum); hann sat á tré einu, Fms. i. 182; tré svá mikit at hann kemr því eigi ór flæðar-máli, Grág. ii. 351; at þar ræki tró sextugt … súlur er hann let ór trénu göra, Gísl. 140.
    2. the mast of a ship; ok skyldi standa tréit, Fms. ix. 301; æsti storminn svá at sumir hjoggu tréin, x. 136; lét hann eigi setja hæra enn í mitt tré, Orkn. 260; viti hafði brenndr verit, ok var brunnit mjök tréit, Finnb. 232; á skipi Munans brotnaði tréit, Fms. viii. 209, (siglu-tré = mast.)
    3. a tree, rafter, beam; sax eðr saxbönd, hvert tré þeirra er missir, N. G. L. i. 100; ok ef hús fellr niðr, þá skal ekki tré af elda, 240; þver-tré, a cross-tree, Nj. 201, 202.
    4. the seat of a privy; gengr til kamars eðr setzk á tré, Grág. ii. 119.
    B. IN COMPDS, made of wood. tré-bolli, a, m. a wooden bowl, Vm. 110. tré-borg, f. a ‘tree-burgh,’ wood-fort, Eg. 244, Fms. viii. 113. tré-bót, f. as a nickname, Sturl. tré-brú, f. a wooden bridge, Þjal. 53. tré-drumbr, m. a drum of wood, log, Fms. vi. 179, v. l. tré-fótr, m. a wooden leg, Eb. 66, Bs. i. 312; the phrase, ganga á tréfótum, to go on wooden legs, of a thing in a tottering, bad state, Fb. ii. 300; það gengr allt á tréfótum. tré-guð, n. wooden idols, MS. 4. 68. tré-hafr, m. a wood-goat, Fb. i. 320. tré-hús, n. a wooden house, Fms. vii. 100, D. N. ii. 152. tré-hválf, n. a wooden ceiling, Bs. i. 251. tré-höll, f. a wooden hall, Fms. ix. 326. tre-kastali, a, m. = treborg, Sks. 423. tré-kefli, n. a wooden stick, Orkn. 150, Sturl. i. 15. tré-ker, n. a wooden vessel, Stj. 268, Karl. 546. tré-kirkja, u, f. a wooden church, Fms. xi. 271, Hkr, ii. 180. tré-kross, m. a wooden cross, Vm. 38. tré-kumbr ( tré-kubbr), m. a log, Barl. 165. tré-kylfa, u, f. a wooden club, Sturl. i. 15. tré-kyllir, m. a ‘wood-bag,’ name of a ship, Grett., whence Trékyllis-vík, f. a local name. tré-köttr, m. a ‘wooden cat,’ a mouse-trap, mod. fjala-köttr; svá veiddr sem mús undir tréketti, Niðtst. 106. tré-lampr, m. a wooden lamp, Ám. 51, Pm. 108, tré-laust, n. adj. treeless, Karl. 461. tre-lektari, a, m. a wooden reading-desk, Pm. 6. tré-ligr, adj. of wood, Mar. tré-lurkr, m. a wood-cudgel, Glúm. 342. tré-maðr, m. a ‘wood-man,’ Fms. iii. 100; carved poles in the shape of a man seem to have been erected as harbour-marks, cp. the remarks s. v. hafnar-mark (höfn B); in Hm. 48, of a way-mark; a huge tré-maðr (an idol?) is mentioned in Ragn. S. fine, (Fas. i. 298, 299); the Ask and Embla (Vsp.) are also represented as ‘wood-men’ without living souls. tré-níð, n., see níð, Grág. ii. 147, N. G. L. i. 56. tré-reiði, a, m. wooden equipments, harness, Jb. 412, Sturl. iii. 71 (of a ship, mast, oars, etc.), K. Þ. K. 88 (of horse-harness). tré-ræfr, n. a wooden roof, Þjal. 53. tré-saumr, m. wooden nails, Ann. 1189. tré-serkr, m. a wooden coat; in tréserkja-bani, as a nickname, Fas. ii. 6. tré-skapt, n. a wooden handle, Grett. 141. tré-skál, f. a wooden bowl, Dipl. iii. 4. tré-skjöldr, n. a wooden shield, Gþl. 105. tré-skrín, n. a wooden shrine, Landn. 51 (Hb.), Vm. 54. tré-smiðr, m. a craftsman in wood, carpenter, Bs. i. 858, Karl. 396, Rétt. 2. 10. tré-smíði, n. and tré-smíð, f. craft in wood, wood-carving, Bs. i. 680; hann (the steeple) bar eigi miðr af öllum trésmíðum á Íslandi en kirkjan sjálf, 132; hagr á trésmíði, Stj. 561. tré-spánn, m. wood-chips, Ó. H. tré-spjald, n. a wooden tablet, such as was used in binding books; forn bók í tréspjöldum, Ám. 35, Pm. 131, Vm. 126. tré-stabbi (tré-stobbi, Ó. H. 72; -stubbi, Fb. i. 433), a, m. = trédrumbr, Fms. vi. 179. tre-stokkr, m. the ‘stock of a tree,’ block of wood, Fms. ii. 75. tré-stólpi, a, m. a wooden pillar, Fb. ii. 87. tré-telgja, u, f. a wood-carver, a nickname, Yngl. S. tré-toppr, m. a tree-top, Al. 174. tré-virki, n. a wooden engine, Sks 425, Bs. i. 872. tré-þak, n. a timber roof, Bs. i. 163. tré-ör, f. a wooden arrow, as a signal, N.G,L. i. 102, Gþl. 83.
    II. plur., trjá-lauf, n. leaves of trees, Stj. trjá-heiti, n. pl. names of trees, Edda (Gl.) 85.

    Íslensk-ensk orðabók > TRÉ

  • 83 valr

    I)
    m. the slain (látu þeir búa um val þann, er þar hafði fallit).
    (-s, -ir), m. hawk, falcon.
    a. round, oval.
    * * *
    1.
    m., pl. valir, [prob. an abbreviation for val-haukr = a carrion-hawk]:—a hawk; veiða vali, Grág. ii. 346, Gþl. 51; vals hamr, the skin of a valr, Edda, passim.
    2.
    adj. [A.s. ana-wealg = ávalr], round, oval; en vínferill valr rifnaði, Hým. 31; in á-valr, see völr, a round stick.

    Íslensk-ensk orðabók > valr

  • 84 vandar-leggr

    m. a wand-stick, Mar. 223.

    Íslensk-ensk orðabók > vandar-leggr

  • 85 vand-styggr

    adj. ‘wand-shy,’ flinching from the stick, of a horse, Akv.

    Íslensk-ensk orðabók > vand-styggr

  • 86 véli

    from völr, stick.
    * * *
    n. = vél, a bird’s tail, see vél. véli-fjöðr, f. a tail-feather, Fms. viii. 10.

    Íslensk-ensk orðabók > véli

  • 87 víg-völr

    m. a ‘war-stick,’ weapon, a collective term; með öxar-hamri, eða hvárngi vígvöl er maðr hefir, Grág. ii. 14, Pr. 415, Fms. viii. 249.

    Íslensk-ensk orðabók > víg-völr

  • 88 VÖNDR

    (gen. vandar, dat. vendi; pl. vendir, acc. vöndu), m.
    1) wand, switch, twig (sverðit beit eigi heldr en vendi berði um); snúa vönd í hár e-m, to twist a wand in one’s hair, preparatory to beheading a culprit;
    2) stripe, in cloth (segl stafat vendi blám ok rauðum).
    * * *
    m., gen. vandar, dat. vendi, pl. vendir, acc. vöndu, later and mod. vendi, Sks. 443 B; [from vinda, as svigi from sveigja; Ulf. wandus = ράβδος, 2 Cor. xi. 25; Engl. wand; Dan. vaand]:—a wand, switch; af korninu vex rót en vöndr af rótinni en af vendi aldin, Eluc. 14; Jacob tók græna vöndu, … birkti hann suma vönduna … mislita vönduna, Stj. 177, 178 (Genesis xxx); skjót at honnm vendi þessum, Edda 37; þá færi þit mér vóndu rétta ór skógi, 656 C. 42; smá-vendi (acc, pl.) af kvistum, Sks. 443 B; út mun ganga vöndr af kyni Jesse, 686 B. 13; tams vendi ek þik drep, Skm.; vatn hljóp ór hellunni er Moyses laust á vendi sínum, … vöndr Arons, Ver. 22; hann sat ok telgdi vönd einn með knífi, Hom. 116; hreinsa hveiti með vendi (vinza), Stj. 397; reiða vönd ok staura til garðs, N. G. L. i. 241; mál-vöndr, a measuring-wand, yard; poët. ben-vöndr, a ‘wound-wand;’ hjalt-vöndr, a ‘hilt-wand,’ i. e. a sword; blóð-v., morð-v., slíðr-vöndr, fólk-vöndr, hríð-vöndr, hvít-vöndr, benja-, brynju-, hjaldrs-vöndr, id.; ríkis-vöndr, a sceptre, Lex. Poët.: a rod, for punishing, strýkja með vendi, ljósta mar vendi, Kormak; vöndr hrökk, Mork. (in a verse); cp. vand-styggr, vandar-högg.
    2. a roller, on which tapestries were hung; tjöld um miklu-stofu, ábóta-stofu, conventu ok málstofu, ok hér méð vendir til allra, Vm. 109; mátum vér í skuldina, tvær bækr, vönd, pall-klæði, Dipl. iii. 13.
    3. in the phrase, snúa vönd í hár e-m, a way of beheading a culprit, by twisting a stick in his hair and holding the head steady to receive the stroke (instead of laying it on the block), see Ó. H. 191, Jómsv. S. ch. 47, Fms. xi: cp. vand-bálkr, vand-draga, vand-laupr, vand-styggr.
    4. metaph. a stripe, in cloth, Edda (Gl.) i. 584; segl stafat vendi, Eg. 68, Ó. H. 113, 124, 170 (see segl and stafað’r).
    COMPDS: vandahús, vandarhögg, vandarleggr, vandarveif.

    Íslensk-ensk orðabók > VÖNDR

  • 89 þing-boð

    n. [Swed. ting-kafle], an ‘assembly-despatch,’ in the shape of a stick, cross, or axe; þar fór um landit þ. nökkut, at allir menn skyldi til þings koma, Fms. i. 149; skera (upp) þ., Ó. H. 105, 121, 151, N. G. L. i. 63; stefna þing, ok hafa upp hafit þ. fyrir fimmt, Gþl. 451, Js. 41; kross eðr þ, skal eigi yngri maðr bera enn tólf vettra, N. G. L. i. 139.

    Íslensk-ensk orðabók > þing-boð

  • 90 ÞÍSL

    f. poet. cart-pole.
    * * *
    f. [O. H. G. dihsila; Germ. deichsel; old Swed. þistl; Lat. tēmo qs. tesmo (?); the inflexive l is a diminutive]:—a cart-pole, remains only in the poët. compd sár-þisl, a ‘wound-stick,’ i. e. a sword, Ísl. ii. 389 (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > ÞÍSL

  • 91 ÞRÁR

    (þrá, þrátt), a. stubborn, obstinate (þótt þú sér svá þrár, at þú vilir engis manns ráði hlýða); neut., þrátt as adv., frequently.
    * * *
    þrá, þrátt, adj. stubborn, obstinate, mostly in a bad sense; þráir ok kappsamir, Ísl. ii. 368; miklu er hann ráðgari ok þrárri á þat sem hann vill fram fara, Fms. vi. 382; en þeir er þrástir vóru á sitt mál vildu berjask, viii. 411, freq. in mod. usage.
    2. neut. þrátt as adv., frequently; hvat vit munum tala svá þrátt á kveldum, Fms. vi. 394, viii. 436; finnask þar þrátt rauðir gimsteinar, Stj. 72; þrátt-nefndr, often named, Jb. 446; þrátt ok iðugliga, D. N. i. 195.
    B. COMPDS, constantly: þrá-beiting, f. a beating-up to the wind, a naut. term; ef menn beita þrábeiting, Jb. 399. þrá-bænn, adj. begging hard, Stj. 206, Post. þrá-fylginn, adj. persevering, Fas. iii. 195. þrá-girni, f. a contentions spirit, obstinacy, Hým., Fb. iii. 246, Blas. 49, Fms. v. 239, Hkr. ii. 237. þrá-gjarn, adj. obstinate, Akv. 43. þrá-gjarnliga, adv. repeatedly, over and over again, Gkv. 2. 17, 31. þrá-halda, hélt, to hold fast, stick to, Fb. i. 228. þrá-haldr, adj. obstinate, stubborn, Fms. i. 305, Orkn. 34. þrá-kelkinn, adj. (-kelkni, f.), dogged, obstinate, pig-headed. þrá-látr, adj. stubborn, Stj. 449, Fb. ii. 261. þrá-leikr, m. perseverance in, Al. 119. þrá-liga (q. v.), adv. frequently. þrá-ligr (q. v.), adj. frequent, incessant, þrá-lífr, adj. tenacious of life, Ýt. þrá-lyndi, f. stubbornness, Fms. vii. 21, viii. 436, x. 292, 306, Glúm. 358, Fs. 36, 49, Bret. þrá-lyndr, adj. obstinate, stubborn, Finnb. 348, Fms. x. 177, 292, Fs. 166, Stj. 230. þrá-læti, n. = þrályndi, Karl. 540. þrá-mæli, n. a bandying of words, Am. 103. þrá-reip, n. tight, strong ropes, Sól. 77. þrá-rækiligr, adj. obstinate, Róm. 336. þrá-samliga, adv. very frequent, Ísl. ii. 363, Fms. x. 507. þrá-seta, u, f. sitting one out, Fms. viii. 441, Jb. 278. þrá-viðri, n. a constant adverse wind, Norske Saml. v. 159. þrá-yrði, n. = þrámæli, Barl. 125.
    C. Þrár, þrá, þrátt, decomposed, stale; þrátt kjöt, þrár fiskr, stale fish; lík-þrár, ‘flesh-rotten,’ leprous.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞRÁR

  • 92 þustr

    m.
    1) stick;
    2) chafing, anger, enmity (þótti honum mjök vaxa þústr milli manna í heraðinu).
    * * *
    m. [Lat. fustis], a flail; með hörðum þust, Post. 562.

    Íslensk-ensk orðabók > þustr

  • 93 ÞÚSTR

    m.
    1) stick;
    2) chafing, anger, enmity (þótti honum mjök vaxa þústr milli manna í heraðinu).
    * * *
    m. [akin to þysja, þausnir?], a strong gust of wind, Magn. 486.
    2. a chafing, anger; þó at nökkut væri þústr á með enum yngrum mönnum, Ld. 209; þótti honum mjök vaxa þústr milli manna, í héraðinu, 210; íllr þykki mér þústr sá er vár í milli er, Fb. i. 547; úlfúð ok þústr, Hom. (St.)

    Íslensk-ensk orðabók > ÞÚSTR

  • 94 bugstatr

    Íslensk-ensk orðabók > bugstatr

  • 95 krókstafr

    Íslensk-ensk orðabók > krókstafr

  • 96 eikarkefli

    Íslensk-ensk orðabók > eikarkefli

  • 97 eldiviðarstika

    Íslensk-ensk orðabók > eldiviðarstika

  • 98 fararstafr

    Íslensk-ensk orðabók > fararstafr

  • 99 grautarþvara

    Íslensk-ensk orðabók > grautarþvara

  • 100 keflivölr

    m. cane, stick, = kefli.

    Íslensk-ensk orðabók > keflivölr

См. также в других словарях:

  • Stick Cricket — is an Adobe Flash cricket game website. The game was developed originally by Cann Creative, a company from Sydney, Australia. Cann Creative later partnered with Advergamer, a company from London, England to further develop Stick Cricket into an… …   Wikipedia

  • Stick Stickly — was the stick puppet host of Nickelodeon s Nick in the Afternoon summer programming block, which aired weekdays from 3 5pm EST. This Nicktoons segment ran for three summers from 1996 to 1998. Stick Stickly also appeared on Nick s 1997 New Year s… …   Wikipedia

  • stick — Ⅰ. stick [1] ► NOUN 1) a thin piece of wood that has fallen or been cut off a tree. 2) a piece of trimmed wood used for support in walking or as a weapon. 3) (in hockey, polo, etc.) a long, thin implement used to hit or direct the ball or puck.… …   English terms dictionary

  • stick — [stik] n. [ME stikke < OE sticca, akin to Du stek, ON stik < IE base * steig , a point > STAKE, Frank * stakka, Gr stigma, L instigare, INSTIGATE] 1. a long, usually slender piece of wood; specif., a) a twig or small branch broken off or …   English World dictionary

  • Stick fighting — is a generic term for martial arts which utilize simple long slender, blunt, hand held, generally wooden sticks for fighting such as a staff, cane, walking stick, baton or similar. Some techniques can also be used with a sturdy umbrella or even a …   Wikipedia

  • Stick — Stick, v. i. 1. To adhere; as, glue sticks to the fingers; paste sticks to the wall. [1913 Webster] The green caterpillar breedeth in the inward parts of roses not blown, where the dew sticketh. Bacon. [1913 Webster] 2. To remain where placed; to …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stick — Stick, n. [OE. sticke, AS. sticca; akin to stician to stab, prick, pierce, G. stecken a stick, staff, OHG. steccho, Icel. stik a stick. See {Stick}, v. t..] 1. A small shoot, or branch, separated, as by a cutting, from a tree or shrub; also, any… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stick — Stick, v. t. [imp. & p. p. {Stuck}(Obs. {Sticked}); p. pr. & vb. n. {Sticking}.] [OE. stikien, v.t. & i., combined with steken, whence E. stuck), AS. stician, v.t. & i., and (assumed) stecan, v.t.; akin to OFries. steka, OS. stekan, OHG. stehhan …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stick chimney — Stick Stick, n. [OE. sticke, AS. sticca; akin to stician to stab, prick, pierce, G. stecken a stick, staff, OHG. steccho, Icel. stik a stick. See {Stick}, v. t..] 1. A small shoot, or branch, separated, as by a cutting, from a tree or shrub; also …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stick insect — Stick Stick, n. [OE. sticke, AS. sticca; akin to stician to stab, prick, pierce, G. stecken a stick, staff, OHG. steccho, Icel. stik a stick. See {Stick}, v. t..] 1. A small shoot, or branch, separated, as by a cutting, from a tree or shrub; also …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stick-slip phenomenon — Stick slip (or slip stick ) refers to the phenomenon of a spontaneous jerking motion that can occur while two objects are sliding over each other. Cause Stick slip is caused by the surfaces alternatingly between a sticking to each other and… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»