-
1 blow
I[bləu] n հարված. blow with a hammer/fist հար ված մուրճով/ձեռքով. at a/one blow մի հարվա ծով, միանգամից. come to blows կռվել, կռիվ սկսել. exchange blows կռվել, իրար ծեծել. heavy blow ծանր հարված. It was a heavy blow for her փխբ. Դա ծանր հարված էր նրա համար. strike/hit/deal/inflict a blow հարվածել. go out for a good blow փխբ. գնալ զբոսան քի/օդա փոխվելուII[bləu] v փչել. The wind blew hard Քամին ուժեղ էր փչում. երժշ. փո ղ հա րել, փող փչել. blow a horn/trumpet փող փչել, փողհարել. one’s horn ազդանշանել. blow glass ապա կի փչել. blow one’s nose քիթը մաքրել, խնչել. blow a kiss օդային համբույր ուղարկել. blow the money փողերը ծախսել/շռայլել. blow one’s brains out գնդակը ճակատին արձակել, ինքնասպան լինել. I’ll be blowed out if I do Անիծվեմ, թե դա անեմ. blow out հանգցնել. blow out the candle/matches մոմը/լուցկին հանգցնել. blow about/abroad (news) տարածել (լուրեր). blow high/low ինչ էլ որ լինի, ինչ գնով էլ որ լինի. blow over հանդարտվել. The storm blew over Փոթորիկը հանդարտվեց. blow up1. փչելով ուռցնել.2. պայթեցնել. blow up the baloon օդա պարիկը փչել. blow up the building շենքը պայ թեց նել. blow one’s own trumpet ինքնագովու թյամբ զբաղվել, գլուխը գովել. It’s blowing gale outside Դրսում ուժեղ քամի է. (հևալ, փնչաց նել). The old man was puffing and blowing Ծե րու կը հևում և փնչացնում էր. տեխ. պայթել, վառ վել. A fuse has blown Ապահովիչը վառվել է/այրվել է. A tire has blow Անվադողը պայթել է. (ցիրուցան անել) Papers were blown about Թղթերը ցիրուցան եղան. blow down ցած գցել. տապալել, քանդել. The tent was blown down Վրանը քանդվեց. blow off մաքրել. blow off steam շոգին բաց թողնել[bləu] v ծաղկել, փթթել. a new - blown rose նոր ծաղկած վարդ
См. также в других словарях:
peach blow glass — peach blow glass, = Burmese glass. (Cf. ↑Burmese glass) … Useful english dictionary
Blow — Blow, v. t. 1. To force a current of air upon with the mouth, or by other means; as, to blow the fire. [1913 Webster] 2. To drive by a current air; to impel; as, the tempest blew the ship ashore. [1913 Webster] Off at sea northeast winds blow… … The Collaborative International Dictionary of English
blow — blow1 W3S2 [bləu US blou] v past tense blew [blu:] past participle blown [ US bloun] ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(wind moving)¦ 2¦(wind moving something)¦ 3¦(air from your mouth)¦ 4¦(make a noise)¦ 5¦(violence)¦ 6¦(lose an opportunity)¦ 7¦(waste money)¦ … Dictionary of contemporary English
blow — I UK [bləʊ] / US [bloʊ] verb Word forms blow : present tense I/you/we/they blow he/she/it blows present participle blowing past tense blew UK [bluː] / US [blu] past participle blown UK [bləʊn] / US [bloʊn] *** 1) a) [intransitive] if wind or air… … English dictionary
blow — 1 past tense blew, past participle blown verb 1 (I) WIND MOVING if the wind or a current of air blows, it moves: A cold breeze was blowing. 2 WIND MOVING STH (intransitive usually + adv/prep, transitive) to move something, or to be moved, by the… … Longman dictionary of contemporary English
Glass production — Glass is common in everyday life, from glass windows to glass containers. The manufacture of glass for everyday purposes may involve complexity and automation. This article deals with the mass production of glass. Glass container productionGlass… … Wikipedia
Blow Me (One Last Kiss) — «Blow Me (One Last Kiss)» … Википедия
blow — Ⅰ. blow [1] ► VERB (past blew; past part. blown) 1) (of wind) move creating an air current. 2) propel or be propelled by the wind. 3) expel air through pursed lips. 4) force air through the mouth into (an instrument) to make a sound … English terms dictionary
blow — blow1 [blō] vi. blew, blown, blowing [ME blowen < OE blawan < IE * bhlē : see BLAST] 1. to move with some force: said of the wind or a current of air 2. to send forth air with or as with the mouth 3. to pant; be breathless … English World dictionary
blow|pipe — «BLOH PYP», noun. 1. a tube for blowing air or gas into a flame to increase the heat. 2. a blowgun. 3. a long, metal tube used in glass blowing to blow molten glass into the desired shape, form, or size; blowtube. 4. Medicine. an instrument for… … Useful english dictionary
blow|er — «BLOH uhr», noun. 1. a person or thing that blows: »a glass blower. 2. a fan or other machine for forcing air into a building, furnace, mine, or other enclosed area. 3. British Slang. telephone … Useful english dictionary
