-
1 schwanken, hin und her schwanken
schwanken, hin und her schwanken, I) eig.: nutare (hin u. her wanken, z.B. vom Helmbusch). – vacillare in utramque partem (hin und her wackeln, nicht ganz fest stehen). – titubare (taumeln, im Gehen hin u. her wanken, wie der Betrunkene, Schwindelnde, Schlaftrunkene). – labare (anfangen zu sinken, wanken, wie ein Gebäude, das ben Einsturz droht). – II) uneig.: a) nicht fest bleiben;. z.B. der Geldkurs schwankt, nummus iactatur: in seinen Grundsätzen sch., sibi non constare: sehr, in magna inconstantia versari. – b) ungewiß, unentschieden, unentschlossen sein: fluctuare animi od. animo, auch bl. fluctuare. pendēre animi od. animo u. (von mehreren) animis (sich nicht zu etwas Bestimmtem entscheiden können). – mutare, in etw., in alqa re (keine feste u. haltbare Ansicht haben). – incertum esse (ungewiß sein). – haesitare (unentschlossen sein). – dubitare. in dubio esse (zweifeln, in Zweifel sein). – der Kampf schwankt, anceps stat pugna; incerto Marte pugnatur: zwischen zwei entgegengesetzten Meinungen sch., in contrarias sententias distrahi: zwischen verschiedenen Plänen sch., inter varia consilia fluctare: zwischen Furcht u. Hoffnung sch., inter spem et metum fluctuare: solange wir noch sch., dum animus in dubio est.
-
2 taumeln
taumeln, titubare (im Gehen hin u. her wanken, wie ein Betrunkener, Schlaftrunkener). – labi (ausgleiten u. fallen). – vacillare ex vino (vor Trunkenheit wanken). – vino gravem esse. crapulae plenum esse (einen Rausch haben). – ein taumelnder Gang, gradus errans; pedes titubantes od. errantes.
-
3 wanken
wanken, labare (z.B. genua labant: bildl., socii labant: u. animus [Mut], spes, fides, consilium labat). – nutare (hin u. her wanken, schwanken, z.B. galea, turris nutat: u. acies nutat: u. bildl., nutantem rem publicam stabilire). – vacil lare (wackeln, z.B. ex vino [v. Pers.]: bildl., iustitia vacillat). – titubare (taumeln, im Gehen hin und her wanken). – fluctuare (eig. mit den Wellen hin u. her treiben; dah. bildl., fluctuare animo u. bl. fluctuare = unschlüssig sein). – wankender Schritt oder Fuß (eines Betrunkenen etc.), gradus od. pes titubans (taumelnder); gradus od. pes errans. pedes errantes (unsicherer): wankenden Fußes, Schrittes, titubans (von der Pers.). – wankend werden, labascere. labefieri (eig. u. bildl.): wanken machen, labefacere. labefactare (eig. u. bildl.): jmds. Treue w. machen, labefactare fidem alcis; fide alqm dimovere: jmd. w. zu machen suchen (in seiner Treue). alqm sollicitare.
См. также в других словарях:
titubare — v. intr. [dal lat. titubare, voce di formazione espressiva] (io tìtubo, ecc.; aus. avere ). [essere incerto] ▶◀ (non com.) ciurlare nel manico, esitare, essere in forse, (fam.) fare a tiremmolla, (fam.) menare il can per l aia, (non com.)… … Enciclopedia Italiana
titubare — ti·tu·bà·re v.intr. (io tìtubo; avere) 1. BU vacillare, oscillare 2. CO fig., essere, mostrarsi incerto, dubbioso; esitare nel prendere una decisione Sinonimi: dubitare, 1esitare. {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: dal lat. tĭtŭbāre, di… … Dizionario italiano
titubare — {{hw}}{{titubare}}{{/hw}}v. intr. (io titubo ; aus. avere ) 1 (raro) Vacillare, non essere fermo. 2 (fig.) Mostrarsi incerto, indeciso: titubare prima di agire; SIN. Esitare, nicchiare, tentennare … Enciclopedia di italiano
titubare — v. intr. dubitare, esitare, nicchiare, tentennare, tergiversare, pencolare, vacillare, fluttuare □ essere indeciso, essere in forse, temere CONTR. decidersi, osare, determinarsi, risolversi, essere risoluto, tagliare corto … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
tituber — [ titybe ] v. intr. <conjug. : 1> • 1446, rare av. fin XVIIIe; lat. titubare ♦ Vaciller sur ses jambes, aller de droite et de gauche en marchant. ⇒ chanceler. Un ivrogne, un malade qui titube. « il tituberait jusqu à son lit et s y… … Encyclopédie Universelle
titubar — (del lat. «titubāre») intr. Titubear. * * * titubar. (Del lat. titubāre). intr. titubear … Enciclopedia Universal
titubazione — ti·tu·ba·zió·ne s.f. 1. BU il titubare 2. OB TS astron. → librazione {{line}} {{/line}} DATA: 1598. ETIMO: dal lat. titubatiōne(m), v. anche titubare … Dizionario italiano
titubanza — /titu bantsa/ s.f. [dal lat. titubantia, der. di titubare titubare ]. [atteggiamento di chi esita a prendere una decisione: ho una certa t. ad accettare quell incarico ] ▶◀ esitazione, incertezza, indecisione, insicurezza, irresolutezza,… … Enciclopedia Italiana
Titubate — Tit u*bate, v. i. [L. titubatus, p. p. of titubare to stagger, totter.] 1. To stumble. [Obs.] [1913 Webster] 2. To rock or roll, as a curved body on a plane. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
titubation — titubant /tich oo beuhnt/, adj. /tich oo bay sheuhn/, n. Pathol. a disturbance of body equilibrium in standing or walking, resulting in an uncertain gait and trembling, esp. resulting from diseases of the cerebellum. [1635 45; < L titubation (s.… … Universalium
titubear — (Del lat. titubare.) ► verbo intransitivo 1 Estar una persona indecisa: ■ titubeó antes de dar una respuesta a mi propuesta. TAMBIÉN titubar SINÓNIMO dudar vacilar 2 Hablar una persona de forma insegura, sin saber qué palabras elegir o cómo… … Enciclopedia Universal