Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

thespiadēs

  • 1 Thespiades

    Thespiadēs, ae m.
    уроженец или обитатель Теспий, т. е. Аргус, строитель корабля Арго
    Thespiădum (=Thespiadarum) nepotes Sil — потомки теспиадов, т. е. жители Кротона

    Латинско-русский словарь > Thespiades

  • 2 Thespiades

    Thespĭae, ārum, f., = Thespiai, a town in Bœotia, at the south-eastern foot of Helicon, now the village of Lefka, near Rimokastro, Plin. 4, 7, 12, § 25; 36, 5, 4, § 22; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; 2, 4, 60, § 135; id. Fam. 13, 22, 1; Liv. 42, 43 al.—Hence,
    A.
    The-spĭus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian; moenia, Val. Fl. 1, 478.— Plur.: Thespĭi, ōrum, m., the inhabitants of Thespiæ, Arn. 6, p. 196.—
    B.
    The-spienses, ĭum, m., the inhabitants of Thespiæ, Cic. Verr. 2,4,60, § 135.—
    C.
    Thespĭă-cus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian:

    moenia,

    Val. Fl. 1, 93:

    luci,

    on Mount Helicon, Stat. S. 2, 7, 16.—
    D.
    The-spĭădes, ae, m., the Thespian, of Argus, the builder of the ship Argo, Val. Fl. 2, 367; 1, 124.—
    E.
    Thespĭăs, ădis, adj. f., Thespian:

    Musae (as dwelling on Mount Helicon),

    Ov. M. 5, 310; also called, absol., Thespiades, Varr. L. L. 7, § 20 Müll.; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; Plin. 36, 5, 4, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Thespiades

  • 3 Thespiae

    Thespiae, ārum, f. (Θεσπιαί), alte Stadt in Böotien am südöstl. Fuße des Helikon, j. Ruinen bei dem Flecken Neochorio, Liv. 42, 43, 8. Cic. Verr. 4, 4. – Dav.: A) Thespiacus, a, um (Θεσπιακός), nach Thespiä gehörig, thespiazisch, Stat. u.a. – B) Thespiadēs, ae, m. (Θεσπιάδης), aus Thespiä, der Thespiade, poet. Böotier v. Argus, dem Erbauer des Schiffes Argo, Val. Flacc. 1, 124 u.a.: Plur. v. den von Thespiä aus eingewanderten Einwohnern von Kroton, Sil. 11, 19 (wo Genet. Plur. Thespiadum). – C) Thespias, adis, Akk. Plur. adas, f. (Θεσπιάς), nach Thespiä gehörig, thespisch, deae Thespiades, Ov., u. bl. Thespiades, Cic., die Musen. – D) Thespiēnsēs, ium, m., die Einwohner von Thespiä, die Thespienser, Cic. – E) Thespius, a, um, thespisch, Val. Flacc. – Plur. subst, Thespiī, ōrum, m., die Einw. von Thespiä, die Thespier, Arnob.

    lateinisch-deutsches > Thespiae

  • 4 Thespiae

    Thespiae, ārum, f. (Θεσπιαί), alte Stadt in Böotien am südöstl. Fuße des Helikon, j. Ruinen bei dem Flecken Neochorio, Liv. 42, 43, 8. Cic. Verr. 4, 4. – Dav.: A) Thespiacus, a, um (Θεσπιακός), nach Thespiä gehörig, thespiazisch, Stat. u.a. – B) Thespiadēs, ae, m. (Θεσπιάδης), aus Thespiä, der Thespiade, poet. Böotier v. Argus, dem Erbauer des Schiffes Argo, Val. Flacc. 1, 124 u.a.: Plur. v. den von Thespiä aus eingewanderten Einwohnern von Kroton, Sil. 11, 19 (wo Genet. Plur. Thespiadum). – C) Thespias, adis, Akk. Plur. adas, f. (Θεσπιάς), nach Thespiä gehörig, thespisch, deae Thespiades, Ov., u. bl. Thespiades, Cic., die Musen. – D) Thespiēnsēs, ium, m., die Einwohner von Thespiä, die Thespienser, Cic. – E) Thespius, a, um, thespisch, Val. Flacc. – Plur. subst, Thespiī, ōrum, m., die Einw. von Thespiä, die Thespier, Arnob.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Thespiae

  • 5 sino

    sino, sīvī, situm, ere, eig. niederlassen, niederlegen, hinlegen, so nur noch im Partiz. situs u. in dem Kompositum pōno (= posino); im verb. fin. nur übtr.; etw. geschehen lassen, dulden, gestatten, I) im allg.: a) mit einem Objektsatz: α) mit folg. Acc. u. Infin.: nos transalpinas gentes oleam et vitem serere non sinimus, Cic.: vinum ad se omnino importari non sinunt, Caes.: huic ordini ignem novum subici non sivistis, Cic. – im Passiv m. Nom. u. Infin., hic accusare eum moderate, a quo ipse nefarie accusatur, per senatus auctoritatem non est situs, Cic.: ficus ibi (= in dolio) sinitur fermentari, Colum. – β) m. ut u. Konj.: sivi, ut expleret animum, Ter.: sinite exorator ut sim, Ter. – γ) m. bl. Coniunctiv: iam sine sic iratus sit, Plaut.: sine me expurgem, Ter.: sine veniat, laß ihn nur kommen (drohend), Ter.: sine pascat aretque, Hor. – b) m. Acc.: sinite arma viris, Verg.: sine hanc animam, laß (mir) das Leben, Verg.: non s. transitum, Plin.: pugnam per sagittas s., Tac.: non sinat hoc Aiax, Ov. – Zuw. ist der Acc. elliptisch zu fassen, mit einem zu ergänzenden Infinitiv (sein, bleiben, tun, gehen u. dgl.), binis mensibus porcos sinunt eum matribus, lassen sie bei den M. (sem, bleiben), Varro: neu propius tectis taxum sine, Verg.: sinerem illum, tun lassen, Ter.: istuc sino, lasse ich sein, Plaut.: sine me, laß mich (gehen), Ter. – c) absol.: sine foris sic (so = so offen), Plaut.: auctor sum, sino, Plaut.: age dicat, sine, Ter.: non feram, non patiar, non sinam, ich kann's, ich will's, ich darf's nicht dulden (leiden), Cic.: sinentibus nobis, mit unserer Erlaubnis, Plin. ep. – II) insbes.: A) in der Umgangssprache, a) sine, laß = mag, möge, feriant sine litora fluctus, Verg. – auch bl. sine! mag sein! laß gut sein! mag's doch! schon gut! pulchre ludificor: sine! Plaut.: non est profecto: sine! Ter.: sic sine, Plaut. – b) sine modo, laß nur erst, d.i., wenn nur erst, sine modo adveniat, Plaut. most. 11. – B) ne di sinant (sirint), ne Iuppiter sirit u. dgl., das wolle Gott nicht! behüte Gott! nec di sinant illud, Plin. ep.: ne istuc Iuppiter O.M. sirit, Liv.: ne di sirint, Plaut. – / Perf. siit, Varro fr. bei Diom. 374, 16. Ter. adelph. 104: sieris, Pacuv. tr. 200: sierit, Plaut. Curc. 27 Fl. (Goetz sirit). – Perf. gew. synkop. sisti, sistis, siris, sirit, siritis, Plus qu. sisset u. sissent, s. Wunder Cic. Planc. 87. p. 218 sq. Halm Cic. Sest. 44. p. 158 sq. Georges Lexik. der lat. Wortformen S. 642. – Vulg. Perfektform sinueris, Lact. epit. 53, 8. – Dav.

    Partic. situs, a, um, I) als reines Partic. = hingestellt, hingelegt, 1) im allg.: in suo quidque loco nisi erit mihi situm supellectilis, Plaut.: nec plus aqua sita siet unam horam, Cato: ea (mater mortua) exadversum sita erat, Ter. – 2) insbes.: a) erbaut, Philippopolis a Philippo sita, Tac.: ara Druso sita, Tac. – b) be graben, bestattet, hic est ille situs, Enn.: Aeneas situs est super Numicium flumen, Liv.: C. Marii sitae reliquiae apud Anienem, Cic.: arca, in qua Numa situs fuisset, Plin.: dah. als Grabschrift, hic situs est Phaëthon, Ov.: Lygdamus hic situs est, Tibull.: Antronia... hic sita est, Corp. inscr. Lat. 6, 5084a. – c) beim Wechsler usw. angelegt, immo apud trapezitam situm est (argentum), Plaut. Curc. 345 G.: übtr., quod apud nos fallaciarum sex situm est, *Plaut. mil. 1156 Brix ( andere structum est). – II) als PAdi. = gelegen, liegend, befindlich. A) eig.: 1) im allg.: lingua in ore sita est, Cic.: sitae fuere et Thespiades (statuae) ad aedem Felicitatis, Plin.: inter duo genua naribus sitis, Plin. – 2) insbes.: a) von Örtl. = gelegen, locus s. in media insula, Cic.: Carthago s. est in sinu, Liv.: s. urbsex adverso Carthaginis, Karthago gegenüber, Plin.: s. insulae ante promunturium, Plin.: s. regiocontra Parthiae tractum, Plin. – b) v. Pers., befindlich, wohnend, hausend, gens s. in convallibus, Plin.: cis Rhenum sitae gentes, Vell.: post Euphratem et Tigrim amnes siti, Curt.: Scytharum gens haud procul Thraciā sita, Curt.: Indi procul a nobis ad orientem siti, Apul.: ultra siti sunt Modubae, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: hoc erit tibi argamentum semper in promptu situm, Enn. fr.: in melle sunt sitae linguae vostrae, v. süßklingender Sprache, Plaut.: voluptates in medio sitas esse dicunt, können allen zuteil wer den, Cic.: terrena quaedam inter homines sita, einige irdische, dem Menschen nahe liegende Dinge, Gell. – 2) insbes.: a) dem Verhältnis nach zu jmd. so und so stehend, socii amici, procul iuxta siti, fern und nahe Stehende, Sall. hist. fr. 4, 61, 17 (4, 61, 19): frater, propinqui, longius siti, ferner Stehende, Tac. ann. 12, 10. – b) situm esse in alqa re od. in alqo, auf etw. od. jmd. beruhen, quae (adsensio) est in nostra potestate sita, Cic.: in eius pernicie patriae sitam putabant salutem, Nep.: cui spes omnis in fuga sita erat, Sall.: quorum res fidesque in manibus sitae erant, Sall.: in te spes nobis omnis sita est, Ter.: quantum est situm in nobis, soviel an uns liegt (parenthet.), Cic.: in vestra manu situm est mit folg. Infin., Apul. de deo Socr. prol. p. 104 H. (p. 2, 6 G.) – / vulg. setu est = situs est, Corp. inscr. Lat. 8, 9639.

    lateinisch-deutsches > sino

  • 6 Teuthras

    Teuthrās, antis, m. (Τεύθρας), I) ein Fluß in Kampanien, Prop. 1, 11, 11. – II) ein König in Mysien, Vater des Thespius, Hyg. fab. 99 u. 100. – III) ein Krieger des Turnus, Verg. Aen. 10, 402 (wo Vok. Theutra). – Dav.: A) Teuthrania, ae, f., eine Gegend in Mysien, Plin. – B) Teuthrantēus, a, um, teuthrantëisch, mysisch, Caicus, Ov. – C) Teuthrantius, a, um, teuthrantisch, turba, fünfzig Schwestern u. Töchter des Thespius (dah. Thespiades gen.), Ov.: regna, Ov.

    lateinisch-deutsches > Teuthras

  • 7 sino

    sino, sīvī, situm, ere, eig. niederlassen, niederlegen, hinlegen, so nur noch im Partiz. situs u. in dem Kompositum pōno (= posino); im verb. fin. nur übtr.; etw. geschehen lassen, dulden, gestatten, I) im allg.: a) mit einem Objektsatz: α) mit folg. Acc. u. Infin.: nos transalpinas gentes oleam et vitem serere non sinimus, Cic.: vinum ad se omnino importari non sinunt, Caes.: huic ordini ignem novum subici non sivistis, Cic. – im Passiv m. Nom. u. Infin., hic accusare eum moderate, a quo ipse nefarie accusatur, per senatus auctoritatem non est situs, Cic.: ficus ibi (= in dolio) sinitur fermentari, Colum. – β) m. ut u. Konj.: sivi, ut expleret animum, Ter.: sinite exorator ut sim, Ter. – γ) m. bl. Coniunctiv: iam sine sic iratus sit, Plaut.: sine me expurgem, Ter.: sine veniat, laß ihn nur kommen (drohend), Ter.: sine pascat aretque, Hor. – b) m. Acc.: sinite arma viris, Verg.: sine hanc animam, laß (mir) das Leben, Verg.: non s. transitum, Plin.: pugnam per sagittas s., Tac.: non sinat hoc Aiax, Ov. – Zuw. ist der Acc. elliptisch zu fassen, mit einem zu ergänzenden Infinitiv (sein, bleiben, tun, gehen u. dgl.), binis mensibus porcos sinunt eum matribus, lassen sie bei den M. (sem, bleiben), Varro: neu propius tectis taxum sine, Verg.: sinerem illum, tun lassen, Ter.: istuc sino, lasse ich sein, Plaut.: sine me, laß mich (gehen), Ter. – c) absol.:
    ————
    sine foris sic (so = so offen), Plaut.: auctor sum, sino, Plaut.: age dicat, sine, Ter.: non feram, non patiar, non sinam, ich kann's, ich will's, ich darf's nicht dulden (leiden), Cic.: sinentibus nobis, mit unserer Erlaubnis, Plin. ep. – II) insbes.: A) in der Umgangssprache, a) sine, laß = mag, möge, feriant sine litora fluctus, Verg. – auch bl. sine! mag sein! laß gut sein! mag's doch! schon gut! pulchre ludificor: sine! Plaut.: non est profecto: sine! Ter.: sic sine, Plaut. – b) sine modo, laß nur erst, d.i., wenn nur erst, sine modo adveniat, Plaut. most. 11. – B) ne di sinant (sirint), ne Iuppiter sirit u. dgl., das wolle Gott nicht! behüte Gott! nec di sinant illud, Plin. ep.: ne istuc Iuppiter O.M. sirit, Liv.: ne di sirint, Plaut. – Perf. siit, Varro fr. bei Diom. 374, 16. Ter. adelph. 104: sieris, Pacuv. tr. 200: sierit, Plaut. Curc. 27 Fl. (Goetz sirit). – Perf. gew. synkop. sisti, sistis, siris, sirit, siritis, Plus qu. sisset u. sissent, s. Wunder Cic. Planc. 87. p. 218 sq. Halm Cic. Sest. 44. p. 158 sq. Georges Lexik. der lat. Wortformen S. 642. – Vulg. Perfektform sinueris, Lact. epit. 53, 8. – Dav.
    Partic. situs, a, um, I) als reines Partic. = hingestellt, hingelegt, 1) im allg.: in suo quidque loco nisi erit mihi situm supellectilis, Plaut.: nec plus aqua sita siet unam horam, Cato: ea (mater mortua) exadversum sita erat, Ter. – 2) insbes.: a) erbaut, Philippopolis a Philippo sita, Tac.: ara Druso sita, Tac. – b) be-
    ————
    graben, bestattet, hic est ille situs, Enn.: Aeneas situs est super Numicium flumen, Liv.: C. Marii sitae reliquiae apud Anienem, Cic.: arca, in qua Numa situs fuisset, Plin.: dah. als Grabschrift, hic situs est Phaëthon, Ov.: Lygdamus hic situs est, Tibull.: Antronia... hic sita est, Corp. inscr. Lat. 6, 5084a. – c) beim Wechsler usw. angelegt, immo apud trapezitam situm est (argentum), Plaut. Curc. 345 G.: übtr., quod apud nos fallaciarum sex situm est, *Plaut. mil. 1156 Brix ( andere structum est). – II) als PAdi. = gelegen, liegend, befindlich. A) eig.: 1) im allg.: lingua in ore sita est, Cic.: sitae fuere et Thespiades (statuae) ad aedem Felicitatis, Plin.: inter duo genua naribus sitis, Plin. – 2) insbes.: a) von Örtl. = gelegen, locus s. in media insula, Cic.: Carthago s. est in sinu, Liv.: s. urbs ex adverso Carthaginis, Karthago gegenüber, Plin.: s. insulae ante promunturium, Plin.: s. regio contra Parthiae tractum, Plin. – b) v. Pers., befindlich, wohnend, hausend, gens s. in convallibus, Plin.: cis Rhenum sitae gentes, Vell.: post Euphratem et Tigrim amnes siti, Curt.: Scytharum gens haud procul Thraciā sita, Curt.: Indi procul a nobis ad orientem siti, Apul.: ultra siti sunt Modubae, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: hoc erit tibi argamentum semper in promptu situm, Enn. fr.: in melle sunt sitae linguae vostrae, v. süßklingender Sprache, Plaut.: voluptates in medio sitas esse dicunt, können allen zuteil wer-
    ————
    den, Cic.: terrena quaedam inter homines sita, einige irdische, dem Menschen nahe liegende Dinge, Gell. – 2) insbes.: a) dem Verhältnis nach zu jmd. so und so stehend, socii amici, procul iuxta siti, fern und nahe Stehende, Sall. hist. fr. 4, 61, 17 (4, 61, 19): frater, propinqui, longius siti, ferner Stehende, Tac. ann. 12, 10. – b) situm esse in alqa re od. in alqo, auf etw. od. jmd. beruhen, quae (adsensio) est in nostra potestate sita, Cic.: in eius pernicie patriae sitam putabant salutem, Nep.: cui spes omnis in fuga sita erat, Sall.: quorum res fidesque in manibus sitae erant, Sall.: in te spes nobis omnis sita est, Ter.: quantum est situm in nobis, soviel an uns liegt (parenthet.), Cic.: in vestra manu situm est mit folg. Infin., Apul. de deo Socr. prol. p. 104 H. (p. 2, 6 G.) – vulg. setu est = situs est, Corp. inscr. Lat. 8, 9639.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sino

  • 8 Teuthras

    Teuthrās, antis, m. (Τεύθρας), I) ein Fluß in Kampanien, Prop. 1, 11, 11. – II) ein König in Mysien, Vater des Thespius, Hyg. fab. 99 u. 100. – III) ein Krieger des Turnus, Verg. Aen. 10, 402 (wo Vok. Theutra). – Dav.: A) Teuthrania, ae, f., eine Gegend in Mysien, Plin. – B) Teuthrantēus, a, um, teuthrantëisch, mysisch, Caicus, Ov. – C) Teuthrantius, a, um, teuthrantisch, turba, fünfzig Schwestern u. Töchter des Thespius (dah. Thespiades gen.), Ov.: regna, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Teuthras

  • 9 dea

        dea ae (dat. and abl plur. deābus, C.), f    [deus], a goddess: di deaeque, T.: ab love ceterisque dis deabusque peto: bellica, Minerva, O.: venatrix, i. e. Diana, O.: siderea, i. e. Night, Pr.: triplices, i. e. the Fates, O.: novem deae, the Muses, O.: Thespiades deae, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > dea

  • 10 dea

    dĕa, ae (dat. and abl. plur.:

    diis,

    Varr. R. R. 3, 16, 7; Ins. Orell. 2076: deabus, Cn. Gell. ap. Charis. p. 39 P.; Aug. C. D. 7, 24; 3, 3;

    Apul. M. 4, p. 156: dis deabusque,

    Cic. Rab. Perd. 2, 5; id. fragm. ap. Prisc. p. 733 P., IV. 2, p. 451 ed. Orell.; cf. DIVIS DIVABVSQVE, Inscr. ap. Voss. Arist. 4, 4 fin.), f. [deus], a goddess: Juno sancta dearum, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 4, 576 (Annal. v. 65 Vahl.): his diis (i. e. the Muses) Helicona atque Olympon attribuerunt homines, Varr. l. l.; cf.

    for the same, novem deae,

    Ov. H. 15, 108; id. A. A. 3, 348;

    and Thespiades deae,

    id. M. 5, 310;

    and only deae,

    Verg. A. 7, 641: dea, magna dea, Cybebe, dea domina Dindymi, Catull. 63, 91: mille dea est operum: certe dea carminis illa est (sc. Minerva), Ov. F. 3, 833:

    bellica,

    the same, id. M. 2, 752:

    venatrix,

    i. e. Diana, id. ib. 2, 454:

    silvarum,

    the same, id. ib. 3, 163:

    triplices,

    i. e. the Fates, ib. ib. 2, 654; cf.

    triplices poenarum Eumenides,

    id. ib. 8, 481:

    siderea,

    i. e. Night, Prop. 3, 20, 18 (4, 20, 8 M.) et saep. For the combination di deaeque, v. deus; Bona Dea, v. bonus, no. F. —The appellation DEA is freq. on the tombs of women, Inscr. ap. Fea, p. 173; Fabretti, Inscr. p. 266, 106 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dea

  • 11 Pimpleis

    Pimplēis ( Piplēis), ĭdis and ĭdos, adj. f., = Pimplêïs, of or belonging to Pimpla (a place and fountain in Pieria sacred to the Muses, now Litokhoro), Pimplean; hence, as subst.,
    I.
    The territory around Pimpla:

    si riguam laetis recolis Pimpleida Musis,

    i. e. if you devote yourself to the Muses, compose poetry, Aus. Ep. 14, 9.—
    II.
    (Sc. Musa.) A Muse:

    Musae ab terrestribus locis aliis cognominatae Libethrides, Pimpleides, Thespiades, Heliconides,

    Varr. L. L. 7, § 20 Müll.: Pimpleides Musae a fonte Macedoniae dictae propter liquoris ejus unicam subtilitatem, Paul. ex Fest. p. 212 Müll.; Mart. 11, 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Pimpleis

  • 12 Pipleis

    Pimplēis ( Piplēis), ĭdis and ĭdos, adj. f., = Pimplêïs, of or belonging to Pimpla (a place and fountain in Pieria sacred to the Muses, now Litokhoro), Pimplean; hence, as subst.,
    I.
    The territory around Pimpla:

    si riguam laetis recolis Pimpleida Musis,

    i. e. if you devote yourself to the Muses, compose poetry, Aus. Ep. 14, 9.—
    II.
    (Sc. Musa.) A Muse:

    Musae ab terrestribus locis aliis cognominatae Libethrides, Pimpleides, Thespiades, Heliconides,

    Varr. L. L. 7, § 20 Müll.: Pimpleides Musae a fonte Macedoniae dictae propter liquoris ejus unicam subtilitatem, Paul. ex Fest. p. 212 Müll.; Mart. 11, 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Pipleis

  • 13 sino

    sĭno, sīvi, sĭtum, 3 (sinit, as archaic subj. pres. formerly stood, Plaut. Curc. 1, 1, 27; Verg. Cir. 239; but in the former passage has been corrected to sierit, Fleck.; and in the latter the clause is spurious.— Perf. sii, Varr. ap. Diom. p. 371 P.:

    siit,

    Ter. Ad. 1, 2, 24, acc. to Diom. l. l.; another old form of the perf. sini, Scaur. ap. Diom. l. l.; so, too, pluperf. sinisset, Rutil. ib.— Sync. perf. sisti, Plaut. Mil. 4, 2, 80: sistis, Att. ap. Cic. Sest. 57, 122.— Subj. sieris or siris, Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106; cf. Trag. Rel. p. 84 Rib.; Plaut. Bacch. 3, 2, 18; id. Ep. 3, 3, 19; id. Trin. 2, 4, 120;

    an old formula,

    Liv. 1, 32:

    sirit,

    id. 28, 28, 11; 28, 34, 24:

    siritis,

    Plaut. Poen. 5, 1, 20: sirint, id. Bacch. 3, 3, 64; id. Merc. 3, 4, 28.— Pluperf. sisset, Liv. 27, 6:

    sissent,

    Cic. Sest. 19, 44; Liv. 3, 18; 35, 5, 11), v. a. [etym. dub.], orig., to let, put, lay, or set down; found so only in the P. a. situs (v. infra, P. a.), and in the compound pono (for posino, v. pono); cf. also 2. situs, I.—Hence, transf., and freq. in all styles and periods.
    I.
    In gen., to let, suffer, allow, permit, give leave (syn.: permitto, patior, tolero, fero); constr. usually with an obj.-clause, the subj., or absol., rarely with ut or an acc.
    (α).
    With obj.clause: exsulare sinitis, sistis pelli, pulsum patimini, Att. ap. Cic. Sest. 57, 122: neu reliquias sic meas sieris denudatis ossibus foede divexarier, Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106:

    quin tu itiner exsequi meum me sinis?

    Plaut. Merc. 5, 2, 88:

    nos Transalpinas gentes oleam et vitem serere non sinimus,

    Cic. Rep. 3, 9, 16:

    non sinam tum nobis denique responderi,

    id. Verr. 1, 17, 54 B. and K.:

    praecipitem amicum ferri sinere,

    id. Lael. 24, 89:

    latrocinium in Syriam penetrare,

    id. Phil. 11, 13, 32: vinum ad se importari, * Caes. B. G. 4, 2 fin.:

    Medos equitare inultos,

    Hor. C. 1, 2, 51:

    magnum corpus Crescere sinito,

    Verg. G. 3, 206; Plaut. Poen. 3, 3, 11; cf.:

    Cato contionatus est, se comitia haberi non siturum,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 6:

    sine sis loqui me,

    Plaut. Ps. 3, 2, 50:

    sine me dum istuc judicare,

    id. Most. 5, 2, 22; so,

    sine dum petere,

    id. Truc. 2, 7, 67 et saep.— Pass.:

    vinum in dolium conditur et ibi sinitur fermentari,

    Col. 12, 17, 1:

    neque is tamen inire sinitur,

    id. 6, 37, 9:

    vitis suci gratiā exire sinitur,

    Plin. 14, 1, 3, § 16:

    hic accusare eum moderate, per senatus auctoritatem non est situs,

    Cic. Sest. 44, 95:

    sine te exorari,

    Plin. Ep. 9, 21, 3.—
    (β).
    With subj. (so for the most part only in the imper.):

    sine te exorem, sine te prendam auriculis, sine dem savium,

    Plaut. Poen. 1, 2, 163:

    sine me expurgem,

    Ter. And. 5, 3, 29: Ch. At tandem dicat sine. Si. Age dicat;

    sino,

    id. ib. 5, 3, 24:

    ne duit, si non vult: sic sine astet,

    let him stand, Plaut. As. 2, 4, 54:

    sine pascat durus (captivus) aretque,

    Hor. Ep. 1, 16, 70:

    sine vivat ineptus,

    id. ib. 1, 17, 32:

    sine sciam,

    let me know, Liv. 2, 40, 5:

    sinite abeam viva a vobis,

    Plaut. Mil. 4, 2, 92:

    sinite instaurata revisam Proelia,

    Verg. A. 2, 669 et saep.— Poet. in the verb. finit: natura repugnat;

    Nec sinit incipiat,

    Ov. M. 3, 377.—
    (γ).
    Absol. (syn.: pati, ferre);

    suspende, vinci, verbera: auctor sum, sino,

    Plaut. Poen. 1, 1, 18:

    nobiscum versari jam diutius non potes: non feram, non patiar, non sinam,

    Cic. Cat. 1, 5, 10:

    domum ire cupio: at uxor non sinit,

    Plaut. Men. 5, 5, 60: Ba. Ego nolo dare te quicquam. Pi. Sine. Ba. Sino equidem, si lubet, id. Bacch. 1, 1, 66: nate, cave;

    dum resque sinit, tua corrige vota,

    Ov. M. 2, 89:

    moretur ergo in libertate sinentibus nobis,

    Plin. Ep. 4, 10 fin.
    (δ).
    With ut:

    sivi, animum ut expleret suom,

    Ter. And. 1, 2, 17:

    sinite, exorator ut sim, id. Hec. prol. alt. 2: neque sinam, ut,

    id. ib. 4, 2, 14:

    nec dii siverint, ut hoc decus demere mihi quisquam possit,

    Curt. 5, 8, 13:

    neque di sinant ut Belgarum decus istud sit,

    Tac. A. 1, 43.—
    (ε).
    With acc.:

    sinite arma viris et cedite ferro,

    leave arms to men, Verg. A. 9, 620:

    per te, vir Trojane, sine hanc animam et miserere precantis,

    id. ib. 10, 598:

    neu propius tectis taxum sine,

    id. G. 4, 47:

    serpentium multitudo nisi hieme transitum non sinit,

    Plin. 6, 14, 17, § 43:

    at id nos non sinemus,

    Ter. Heaut. 5, 5, 7; cf.:

    non sinat hoc Ajax,

    Ov. M. 13, 219; 7, 174.—Sometimes the acc. is used elliptically, as in Engl., and an inf. (to be, remain, do, go, etc.) is to be supplied: Sy. Sineres vero tu illum tuum Facere haec? De. Sinerem illum! Ter. Ad. 3, 3, 42:

    dum interea sic sit, istuc actutum sino,

    I'll let that by and by go, I don't care for it, Plaut. Most. 1, 1, 68:

    me in tabernā usque adhuc sineret Syrus,

    id. Ps. 4, 7, 14: Ch. Ne labora. Me. Sine me, Ter. Heaut. 1, 1, 38: quisquis es, sine me, let me ( go), id. Ad. 3, 2, 23.—
    II.
    In partic.
    A.
    In colloquial language.
    1.
    Sine, let:

    sine veniat!

    let him come! Ter. Eun. 4, 6, 1:

    insani feriant sine litora fluctus,

    Verg. E. 9, 43.—So simply sine! be it so! granted! very well! agreed, etc.:

    pulchre ludificor. Sine!

    Plaut. Truc. 2, 8, 6; id. As. 5, 2, 48; id. Aul. 3, 2, 11; id. Bacch. 4, 7, 13; Ter. Eun. 2, 3, 90 al.:

    sic sine,

    Plaut. Truc. 5, 4.—
    2.
    Sine modo, only let, i. e. if only:

    cur me verberas?... Patiar. Sine modo adveniat senex! Sine modo venire salvum, etc.,

    Plaut. Most. 1, 1, 10.—So with subj.:

    sine modo venias domum,

    Plaut. As. 5, 2, 50 Fleck.—
    B.
    Rarely like the Greek ean, to give up, cease, leave a thing undone: Al. Vin vocem? Cl. Sine:

    nolo, si occupata est,

    Plaut. Cas. 3, 2, 14: tum certare odiis, tum res rapuisse licebit. Nunc sinite (sc. certare, etc.), forbear, Verg A. 10, 15.—
    C.
    Ne di sirint (sinant), ne Juppiter sirit, etc., God forbid! Heaven forefend! Ch. Hoc capital facis... aequalem et sodalem liberum civem enicas. Eu. Ne di sirint, Plaut. Merc. 3, 4, 28; id. Bacch. 3, 3, 64;

    for which: ne di siverint,

    id. Merc. 2, 2, 51:

    illud nec di sinant,

    Plin. Ep. 2, 2, 3:

    ne istuc Juppiter O. M. sirit, urbem, etc.,

    Liv. 28, 28, 11:

    nec me ille sierit Juppiter,

    Plaut. Curc. 1, 1, 27.—Hence, sĭtus, a, um, P. a., placed, set, lying, situate (syn. positus; freq. and class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    (gallinis) meridie bibere dato nec plus aqua sita siet horam unam,

    nor let the water be set before them more than an hour, Cato, R. R. 89:

    pluma Quae sita cervices circum collumque coronat,

    Lucr. 2, 802:

    (aurum) probe in latebris situm,

    Plaut. Aul. 4, 2, 2; 4, 2, 8:

    proba merx facile emptorem reperit, tametsi in abstruso sita est,

    id. Poen. 1, 2, 129:

    Romuli lituus, cum situs esset in curiā Saliorum, etc.,

    Cic. Div. 1, 17, 30:

    in ore sita lingua est finita dentibus,

    id. N. D. 2, 59, 149:

    inter duo genua naribus sitis,

    Plin. 10, 64, 84, § 183:

    ara sub dio,

    id. 2, 107, 111, § 240:

    sitae fuere et Thespiades (statuae) ad aedem Felicitatis,

    id. 36, 5, 4, § 39 et saep.—Rarely of persons:

    quin socios, amicos procul juxtaque sitos trahunt exciduntque,

    Sall. H. 4, 61, 17 Dietsch; cf.:

    jam fratres, jam propinquos, jam longius sitos caedibus exhaustos,

    Tac. A. 12, 10:

    nobilissimi totius Britanniae eoque in ipsis penetralibus siti,

    id. Agr. 30:

    cis Rhenum sitarum gentium animos confirmavit,

    Vell. 2, 120, 1; cf.:

    gens in convallibus sita,

    Plin. 7, 2, 2, § 28.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of places, lying, situate:

    locus in mediā insulā situs,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 106:

    in quo (sinu) sita Carthago est,

    Liv. 30, 24, 9:

    urbes in orā Graeciae,

    Nep. Alcib. 5:

    urbs ex adverso (Carthaginis),

    Plin. 5, 1, 1, § 4:

    insulae ante promunturium,

    id. 9, 59, 85, § 180:

    regio contra Parthiae tractum,

    id. 6, 16, 18, § 46 et saep.—
    b.
    Of the dead, lying, laid, buried, interred (syn. conditus):

    declarat Ennius de Africano, hic est ille situs. Vere: nam siti dicuntur hi, qui conditi sunt,

    Cic. Leg. 2, 22, 57; cf.:

    redditur terrae corpus et ita locatum ac situm quasi operimento matris obducitur,

    id. ib. 2, 22, 56: siticines appellati qui apud sitos canere soliti essent, hoc est vitā functos et sepultos, Atei. Capito ap. Gell. 20, 2:

    C. Marii sitae reliquiae,

    Cic. Leg. 2, 2, 56:

    (Aeneas) situs est... super Numicium flumen,

    Liv. 1, 2 Drak.:

    Cn. Terentium offendisse arcam, in quā Numa situs fuisset,

    Plin. 13, 13, 27, § 84.—Hence the common phrase in epitaphs:

    HIC SITVS EST, HIC SITI SVNT, etc.,

    Inscr. Orell. 654; 4639 sq.; Tib. 3, 2, 29.—

    Comically: noli minitari: scio crucem futuram mihi sepulcrum: Ibi mei sunt majores siti, pater, avus, etc.,

    Plaut. Mil. 2, 4, 20.—
    c.
    A few times in Tacitus for conditus, built, founded:

    urbem Philippopolim, a Macedone Philippo sitam circumsidunt,

    Tac. A. 3, 38 fin.; 6, 41:

    veterem aram Druso sitam disjecerant,

    id. ib. 2, 7 fin.:

    vallum duabus legionibus situm,

    id. H. 4, 22.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., placed, situated, present, ready: hoc erit tibi argumentum semper in promptu situm, Enn. ap. Gell. 2, 29, 20 (Sat. v. 37 Vahl.):

    in melle sunt linguae sitae vostrae,

    Plaut. Truc. 1, 2, 76:

    quae ceteris in artibus aut studiis sita sunt,

    Cic. de Or. 1, 15, 65:

    quas (artes) semper in te intellexi sitas,

    Ter. And. 1, 1, 6:

    (voluptates) in medio sitas esse dicunt,

    within the reach of all, Cic. Tusc. 5, 33, 94.—
    2.
    In partic.: situm esse in aliquo or in aliquā re, to rest with, depend upon some one or something (a favorite figure with Cic., and found not unfreq. in other writers):

    in patris potestate est situm,

    Plaut. Stich. 1, 1, 52; cf.:

    assensio quae est in nostrā potestate sita,

    Cic. Ac. 2, 12, 37:

    hujusce rei potestas omnis in vobis sita est, judices,

    id. Mur. 39, 83; cf.:

    huic ipsi (Archiae), quantum est situm in nobis, opem ferre debemus,

    id. Arch. 1, [p. 1709] 1:

    est situm in nobis, ut, etc.,

    id. Fin. 1, 17, 57; cf.

    also: si causa appetitus non est sita in nobis, ne ipse quidem appetitus est in nostrā potestate, etc.,

    id. Fat. 17, 40:

    summam eruditionem Graeci sitam censebant in nervorum vocumque cantibus,

    id. Tusc. 1, 2, 4:

    in officio colendo sita vitae est honestas omnis et in neglegendo turpitudo,

    id. Off. 1, 2, 4:

    qui omnem vim divinam in naturā sitam esse censet,

    id. N. D. 1, 13, 35:

    cui spes omnis in fugā sita erat,

    Sall. J. 54, 8:

    in armis omnia sita,

    id. ib. 51, 4:

    in unius pernicie ejus patriae sitam putabant salutem,

    Nep. Epam. 9 et saep.:

    res omnis in incerto sita est,

    Plaut. Capt. 3, 4. 4:

    tu in eo sitam vitam beatam putas?

    Cic. Tusc. 5, 12, 35:

    jam si pugnandum est, quo consilio in temporibus situm est,

    id. Att. 7, 9, 4:

    laus in medio,

    Tac. Or. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > sino

  • 14 Thespiacus

    Thespĭae, ārum, f., = Thespiai, a town in Bœotia, at the south-eastern foot of Helicon, now the village of Lefka, near Rimokastro, Plin. 4, 7, 12, § 25; 36, 5, 4, § 22; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; 2, 4, 60, § 135; id. Fam. 13, 22, 1; Liv. 42, 43 al.—Hence,
    A.
    The-spĭus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian; moenia, Val. Fl. 1, 478.— Plur.: Thespĭi, ōrum, m., the inhabitants of Thespiæ, Arn. 6, p. 196.—
    B.
    The-spienses, ĭum, m., the inhabitants of Thespiæ, Cic. Verr. 2,4,60, § 135.—
    C.
    Thespĭă-cus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian:

    moenia,

    Val. Fl. 1, 93:

    luci,

    on Mount Helicon, Stat. S. 2, 7, 16.—
    D.
    The-spĭădes, ae, m., the Thespian, of Argus, the builder of the ship Argo, Val. Fl. 2, 367; 1, 124.—
    E.
    Thespĭăs, ădis, adj. f., Thespian:

    Musae (as dwelling on Mount Helicon),

    Ov. M. 5, 310; also called, absol., Thespiades, Varr. L. L. 7, § 20 Müll.; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; Plin. 36, 5, 4, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Thespiacus

  • 15 Thespiae

    Thespĭae, ārum, f., = Thespiai, a town in Bœotia, at the south-eastern foot of Helicon, now the village of Lefka, near Rimokastro, Plin. 4, 7, 12, § 25; 36, 5, 4, § 22; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; 2, 4, 60, § 135; id. Fam. 13, 22, 1; Liv. 42, 43 al.—Hence,
    A.
    The-spĭus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian; moenia, Val. Fl. 1, 478.— Plur.: Thespĭi, ōrum, m., the inhabitants of Thespiæ, Arn. 6, p. 196.—
    B.
    The-spienses, ĭum, m., the inhabitants of Thespiæ, Cic. Verr. 2,4,60, § 135.—
    C.
    Thespĭă-cus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian:

    moenia,

    Val. Fl. 1, 93:

    luci,

    on Mount Helicon, Stat. S. 2, 7, 16.—
    D.
    The-spĭădes, ae, m., the Thespian, of Argus, the builder of the ship Argo, Val. Fl. 2, 367; 1, 124.—
    E.
    Thespĭăs, ădis, adj. f., Thespian:

    Musae (as dwelling on Mount Helicon),

    Ov. M. 5, 310; also called, absol., Thespiades, Varr. L. L. 7, § 20 Müll.; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; Plin. 36, 5, 4, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Thespiae

  • 16 Thespias

    Thespĭae, ārum, f., = Thespiai, a town in Bœotia, at the south-eastern foot of Helicon, now the village of Lefka, near Rimokastro, Plin. 4, 7, 12, § 25; 36, 5, 4, § 22; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; 2, 4, 60, § 135; id. Fam. 13, 22, 1; Liv. 42, 43 al.—Hence,
    A.
    The-spĭus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian; moenia, Val. Fl. 1, 478.— Plur.: Thespĭi, ōrum, m., the inhabitants of Thespiæ, Arn. 6, p. 196.—
    B.
    The-spienses, ĭum, m., the inhabitants of Thespiæ, Cic. Verr. 2,4,60, § 135.—
    C.
    Thespĭă-cus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian:

    moenia,

    Val. Fl. 1, 93:

    luci,

    on Mount Helicon, Stat. S. 2, 7, 16.—
    D.
    The-spĭădes, ae, m., the Thespian, of Argus, the builder of the ship Argo, Val. Fl. 2, 367; 1, 124.—
    E.
    Thespĭăs, ădis, adj. f., Thespian:

    Musae (as dwelling on Mount Helicon),

    Ov. M. 5, 310; also called, absol., Thespiades, Varr. L. L. 7, § 20 Müll.; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; Plin. 36, 5, 4, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Thespias

  • 17 Thespienses

    Thespĭae, ārum, f., = Thespiai, a town in Bœotia, at the south-eastern foot of Helicon, now the village of Lefka, near Rimokastro, Plin. 4, 7, 12, § 25; 36, 5, 4, § 22; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; 2, 4, 60, § 135; id. Fam. 13, 22, 1; Liv. 42, 43 al.—Hence,
    A.
    The-spĭus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian; moenia, Val. Fl. 1, 478.— Plur.: Thespĭi, ōrum, m., the inhabitants of Thespiæ, Arn. 6, p. 196.—
    B.
    The-spienses, ĭum, m., the inhabitants of Thespiæ, Cic. Verr. 2,4,60, § 135.—
    C.
    Thespĭă-cus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian:

    moenia,

    Val. Fl. 1, 93:

    luci,

    on Mount Helicon, Stat. S. 2, 7, 16.—
    D.
    The-spĭădes, ae, m., the Thespian, of Argus, the builder of the ship Argo, Val. Fl. 2, 367; 1, 124.—
    E.
    Thespĭăs, ădis, adj. f., Thespian:

    Musae (as dwelling on Mount Helicon),

    Ov. M. 5, 310; also called, absol., Thespiades, Varr. L. L. 7, § 20 Müll.; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; Plin. 36, 5, 4, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Thespienses

  • 18 Thespii

    Thespĭae, ārum, f., = Thespiai, a town in Bœotia, at the south-eastern foot of Helicon, now the village of Lefka, near Rimokastro, Plin. 4, 7, 12, § 25; 36, 5, 4, § 22; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; 2, 4, 60, § 135; id. Fam. 13, 22, 1; Liv. 42, 43 al.—Hence,
    A.
    The-spĭus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian; moenia, Val. Fl. 1, 478.— Plur.: Thespĭi, ōrum, m., the inhabitants of Thespiæ, Arn. 6, p. 196.—
    B.
    The-spienses, ĭum, m., the inhabitants of Thespiæ, Cic. Verr. 2,4,60, § 135.—
    C.
    Thespĭă-cus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian:

    moenia,

    Val. Fl. 1, 93:

    luci,

    on Mount Helicon, Stat. S. 2, 7, 16.—
    D.
    The-spĭădes, ae, m., the Thespian, of Argus, the builder of the ship Argo, Val. Fl. 2, 367; 1, 124.—
    E.
    Thespĭăs, ădis, adj. f., Thespian:

    Musae (as dwelling on Mount Helicon),

    Ov. M. 5, 310; also called, absol., Thespiades, Varr. L. L. 7, § 20 Müll.; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; Plin. 36, 5, 4, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Thespii

  • 19 Thespius

    Thespĭae, ārum, f., = Thespiai, a town in Bœotia, at the south-eastern foot of Helicon, now the village of Lefka, near Rimokastro, Plin. 4, 7, 12, § 25; 36, 5, 4, § 22; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; 2, 4, 60, § 135; id. Fam. 13, 22, 1; Liv. 42, 43 al.—Hence,
    A.
    The-spĭus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian; moenia, Val. Fl. 1, 478.— Plur.: Thespĭi, ōrum, m., the inhabitants of Thespiæ, Arn. 6, p. 196.—
    B.
    The-spienses, ĭum, m., the inhabitants of Thespiæ, Cic. Verr. 2,4,60, § 135.—
    C.
    Thespĭă-cus, a, um, adj., of or belonging to Thespiæ, Thespian:

    moenia,

    Val. Fl. 1, 93:

    luci,

    on Mount Helicon, Stat. S. 2, 7, 16.—
    D.
    The-spĭădes, ae, m., the Thespian, of Argus, the builder of the ship Argo, Val. Fl. 2, 367; 1, 124.—
    E.
    Thespĭăs, ădis, adj. f., Thespian:

    Musae (as dwelling on Mount Helicon),

    Ov. M. 5, 310; also called, absol., Thespiades, Varr. L. L. 7, § 20 Müll.; Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; Plin. 36, 5, 4, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Thespius

См. также в других словарях:

  • Thespiădes — Thespiădes, 1) Beiname der Musen, s.u. Thespiä; 2) die Töchter des Thespios, s.d …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Thespiades — THESPIĂDES, um, ein Beynamen der Musen. Ovid. Met. V. v. 310. Val. Flacc. Argon. l. II. v. 368. Sie sollen ihn von der Stadt Thespia, in Böotien, haben, woselbst sie ehemals insonderheit mit verehret worden. Gyrald. Synt. de Musis. p. 561. Jedoch …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Thespiades [1] — THESPIĂDES, um, und …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • ФЕСПИАД —    • Thespiădes,          см. Musae, Музы …   Реальный словарь классических древностей

  • Heracles — Héraclès Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule. Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du …   Wikipédia en Français

  • Herakles — Héraclès Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule. Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du …   Wikipédia en Français

  • Hercule (mythologie) — Héraclès Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule. Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du …   Wikipédia en Français

  • Héracles — Héraclès Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule. Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du …   Wikipédia en Français

  • Héraclès — Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule (homonymie). Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du Lion de Némée, détail du Cratère …   Wikipédia en Français

  • Hérakles — Héraclès Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule. Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du …   Wikipédia en Français

  • Héraklès — Héraclès Pour les articles homonymes, voir Héraclès (homonymie) et Hercule. Héraclès portant un arc, sa massue et la peau du …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»