Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

theatrum

  • 1 theātrum

        theātrum ī, n, τηέατρον, a play-house, theatre: theatrum cum commune sit: In vacuo sessor theatro, H.: Philippus in acie tutior quam in theatro fuit, Cu.: exeamus e theatro, i. e. cease to speak of actors.—Among the Greeks, a councilroom, audience-room: cum in theatro imperiti homines consederant: super theatrum consistunt, L.: veniebat in theatrum, cum ibi concilium populi haberetur, N.—An open space for martial games, parade ground: mediā in valle theatri Circus erat, V.—The spectators in a theatre, an audience: frequentissimum: qui (modi) totis theatris maestitiam inferant: spissis theatris Scripta recitare, to crowded audiences, H.—Fig., a place of exhibition, theatre, stage: nullum theatrum virtuti conscientiā maius est.
    * * *

    Latin-English dictionary > theātrum

  • 2 theatrum

    thĕātrum, i, n., = theatron, a playhouse, theatre (cf.: scena, spectaculum, ludus).
    I.
    Lit.:

    num theatrum, gymnasia, porticus, etc.... rem publicam efficiebat?

    Cic. Rep. 3, 32, 44:

    theatrum ut commune sit,

    id. Fin. 3, 20, 67:

    castra munita... alterā (ex parte) a theatro, quod est ante oppidum,

    Caes. B. C. 2, 25; Nep. Reg. 2, 1:

    populi sensus maxime theatro et spectaculis perspectus est,

    Cic. Att. 2, 19, 3:

    aliquid totius theatri clamore dicere,

    id. ib.:

    consessus theatri,

    id. Tusc. 1, 16, 37:

    in vacuo laetus sessor plausorque theatro,

    Hor. Ep. 2, 2, 130; Ov. A. A. 1, 497:

    hos arto stipata theatro Spectat Roma potens,

    Hor. Ep. 2, 1, 60:

    Philippus in acie tutior quam in theatro fuit,

    Curt. 9, 6, 25; cf. Vitr. 5, 3, 1 sqq.; Verg. A. 1, 427; Liv. Epit. 48 fin.; Val. Max. 2, 4, 2:

    exeamus e theatro,

    i. e. cease to speak of actors, Cic. N. D. 3, 30, 74.—Of the Greek theatre, which served as a place for public meetings, Cic. Fl. 7, 16; Liv. 24, 39, 1; 33, 28, 4; Tac. H. 2, 80; Nep. Timol. 4, 2; Vulg. Act. 19, 29; 19, 31.—
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., any open space for exhibiting martial games, Verg. A. 5, 288; 5, 664.—
    2.
    Like our theatre, for the spectators assembled in a theatre, a theatrical audience:

    frequentissimum,

    Cic. Div. 1, 28, 59:

    consensus theatri,

    id. Phil. 1, 12, 30:

    tunc est commovendum theatrum, cum ventum est ad ipsum illud Plaudite,

    Quint. 6, 1, 52.— Plur.:

    qui (modi) totis theatris maestitiam inferunt,

    Cic. Tusc. 1, 44, 106; id. de Or. 3, 50, 196:

    tota saepe theatra exclamasse barbare,

    Quint. 1, 6, 45; cf.:

    spissa theatra,

    Hor. Ep. 1, 19, 41.—
    II.
    Trop., a place of exhibition, theatre, stage, for any public act:

    nullum theatrum virtuti conscientia majus est,

    Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    magno theatro (ea familiaritas) spectata est,

    openly, publicly, id. Fam. 12, 29, 1; cf.:

    quasi in aliquo terrarum orbis theatro versari,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 35; id. Brut. 2, 6:

    in theatro terrarum orbis esse,

    Curt. 9, 6, 21:

    optimus quisque praeceptor frequentiā gaudet ac majore se theatro dignum putat,

    Quint. 1, 2, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > theatrum

  • 3 theatrum

    theater.

    Latin-English dictionary of medieval > theatrum

  • 4 Theatrum mundi

    Latin Quotes (Latin to English) > Theatrum mundi

  • 5 Leupold, Jacob

    [br]
    b. 25 May 1674 Planitz, Germany
    d. 12 January 1727 Leipzig, Germany
    [br]
    German scientist famous for his nine-volume work, which comes under the general title Theatrum Machinarum.
    [br]
    Leupold was essentially an academic of great learning in the tradition of the Renaissance. He was basically a scientist with a principal interest in the extraction of minerals, and in 1725 was made a Commissioner of Mines. He was also a member of the Academy of Berlin. The nine volumes of his work Theatrum Machinarum are detailed studies of the various disciplines, with existing practices illustrated in woodcuts. These nine volumes (see below, Bibliography) were brought to England by the younger members of the aristocracy returning from their Grand Tour. The large water-wheel created for raising water at Painshill, in Surrey, was a straight copy of the relevant illustration in Wasser- Bau-Kunst (1724). The volume Mühlen-Bau-Kunst is a good reference book on German milling practice, which remains essentially unchanged in existing mills.
    [br]
    Bibliography
    The nine volumes of Theatrum Machinarum were all reprinted in Hanover in the 1980s. The original dates of publication were as follows: 1722, Schau-Platz der Rechen-und Mess-kunst; 1724, Schau-Platz der Wasser-Bau-Kunst; 1724, Schau-Platz der Wasser-Künste; 1724, Schau-Platz des Grundes der mechanischen Wissenschaften; 1725, Schau-Platz der Heb-Zeuge; 1726, Schau-Platz der Gewicht-Kunst und Waagen; 1726, Schau-Platz der Brücken und des Brücken-Bauer, 1729, Zusatz zum Schau-Platz der Machinen und Instrumenten; 1735, Schau-Platz der Mühlen-Bau-Kunst.
    KM

    Biographical history of technology > Leupold, Jacob

  • 6 domus

        domus gen. ūs or (older) ī, locat. domī, rarely domō, domuī; dat. domuī or domō; abl. domō, rarely domū; plur nom. domūs; gen. (rare) domōrum or domuum; dat. and abl. domibus, f    [1 DOM-], a house, dwelling-house, building, mansion, palace: Caesaris: te pater domu suā eiecit: theatrum coniunctum domui, Cs.: Ponendae domo area, H.: paries domui communis utrique, O.: tecta domorum, V.: ad praetoris domum ferre: in domos atque in tecta refugiebant, L.: ex illā domo emigrabat: in domo suā facere mysteria, N.— A home, dwelling, abode, residence: una domus erat: cum Romae domus eius, uxor, liberi essent: adulescentiae prima: in privatā domo furtum.— In gen., a building, edifice, structure, abode (poet.): labor ille domūs, the Labyrinth, V.: Ostia domūs, grotto, V.: aperite domos, caves (of the winds), O.: silex... nidis domus opportuna, site, V.: animae novis domibus vivunt, i. e. bodies, O.— A household, family, house: unast domus, T.: domus te nostra tota salutat: felix: in singulis domibus factiones, Cs.: multae lugubres domūs, L.: Tota domus duo sunt, O.: Stat fortuna domūs, V.: Cecropia, H.— Adverbial uses, locat., domi, at home, in the house: Nuptias domi adparari, T.: includit se: manet: apud me ponere: Est mihi pater, V.: domi suae deversari: id domi tuae est: domi Caesaris deprehensus.—Form domo (rare): domo se tenuit, N.— Acc, home, homewards, to the house: Abi domum, T.: viros domum venisse: domum reditus erat eius modi: Ite domum saturae, V.: domum meam venire: nuntiat domum fili: cum omnes domos omnium concursent: ut suas quisque abirent domos, L.— Abl, from home, out of the house: me in Capitolium domo ferre: exire domo meā.— Fig., a native country, own city, home, abode: hic quaerite Troiam, Hic domus est vobis, V.: Hic domus, haec patria est, V.—Of a school or sect: remigrare in domum veterem: plurimum domi atque in reliquā Galliā posse, Cs.: homo virtute domi suae princeps: belli domique, in war and peace, S.: domi militiaeque, at home and in the field: nullum factum aut militiae aut domi: imperia domum ad senatum renuntiare: (reditus) prius in Galliam quam domum: (Galli) ut domo Emigrent, Cs.: legatus domo missus: Qui genus? unde domo? V.: Domi habuit unde disceret, at hand, T.: id quidem domi est.
    * * *
    I
    house, building; home, household; (N 4 1, older N 2 1)
    II
    house, building; home, household; (N 4 1, older N 2 1)

    Latin-English dictionary > domus

  • 7 frequēns

        frequēns entis, adj. with comp. and sup.    [FARC-].—Of persons, often, regular, constant, repeated, assiduous: Cum illis unā aderat frequens, T.: erat Romae frequens, much at Rome: Platonis auditor, assiduous: ad signa esse, L.: te audivi: filium frequentiorem prope cum illis quam secum cernebat, L.—Of things, repeated, often, frequent, common, usual: pocula: iambus: familiaritas, N.: frequentior fama, L.: rarus ferri, frequens fustium usus, Ta.— In great numbers, full, crowded, numerous: cives atque socii: frequentior legatio, L.: senatus, S.: senatus frequentior: frequentissimo senatu: frequentes venerunt, Cs.: huc quam frequentissimi conveniunt, Cs.: frequens redemptor cum famulis, i. e. with a throng of attendants, H.: telis frequentibus instare, V.—Of places, filled, full, crowded, populous, much frequented, well stocked: frequentissimum theatrum: nulla (praefectura) totā Italiā frequentior: Numidia, S.: emporium, L.: ludi, H.: tectis urbs, L.: herbis campus, V.: utra pars frequentior vicis esset, L.
    * * *
    frequentis (gen.), frequentior -or -us, frequentissimus -a -um ADJ
    crowded; numerous, full, frequented, populous; repeated, frequent, constant

    Latin-English dictionary > frequēns

  • 8 proscaenium (proscēn-)

        proscaenium (proscēn-) ī, n, προσκήνιον, the front part of the stage, proscenium: theatrum et proscaenium, L.— Plur, a stage, theatre, V.

    Latin-English dictionary > proscaenium (proscēn-)

  • 9 refertus

        refertus adj. with comp. and sup.    [P. of refercio], stuffed, crammed, filled full, thronged, crowded, replete: urbem opulentam refertamque cepit: refertius erit aerarium. omnibus rebus urbes: cupae taedā, Cs.: loca praedā, L.: cera notis, O.: Xerxes omnibus praemiis donisque fortunae, loaded: domus erat aleatoribus referta, plena ebriorum: theatrum celebritate refertissimum, because of the large attendance: referta Gallia negotiatorum est: urbs optimatium: mare refertum fore praedonum: de huiusmodi nugis referti libri.
    * * *
    referta -um, refertior -or -us, refertissimus -a -um ADJ
    stuffed, crammed, filled full to bursting with, replete; crowded; loaded

    Latin-English dictionary > refertus

  • 10 re-sonō

        re-sonō āvī, —, āre,    to sound again, resound, ring, re-echo: in vocibus... quiddam resonat urbanius: theatrum naturā ita resonans, ut, etc.: Umbrae cum resonarent triste, H.: resonabat Telorum custos (i. e. pharetra), O.: ut solent pleni resonare camini, roar, O.: undique magno domus strepitu, H.: spectacula plausu, O.: resonant avibus virgulta canoris, V.: testudo septem nervis, H.: qui (cornus) ad nervos resonant in cantibus: Suave locus voci resonat conclusus, echoes to the voice, H.: gloria virtuti resonat tamquam imago, answers like an echo.—To cause to resound: lucos cantu, V.: (sonus) in fidibus testudine resonatur, an echo is produced.—To repeat, re-echo, resound with: Litoraque alcyonen resonant, V.: Formosam resonare doces Amaryllida silvas, V.

    Latin-English dictionary > re-sonō

  • 11 restaurō

        restaurō āre,    to restore, repair: theatrum, Ta.: Aedem Veneris, Ta.
    * * *
    restaurare, restauravi, restauratus V TRANS
    restore (condition); rebuild; bring back, re-establish, take up again; renew

    Latin-English dictionary > restaurō

  • 12 theātrālis

        theātrālis e, adj.    [theatrum], of the theatre, theatrical: consessūs.
    * * *
    theatralis, theatrale ADJ
    theatrical, of the_stage

    Latin-English dictionary > theātrālis

  • 13 ūsque

        ūsque adv.,    all the way, right on, without interruption, continuously, even: usque a mari supero Romam proficisci: usque a rubro mari, N.: Dardaniam Siculo prospexit ab usque Pachyno, V.: usque ex ultimā Syriā navigare: usque ad castra hostium accessit, Cs.: cum ad eum usque in Pamphyliam legatos misissent: trans Alpes usque transfertur: usque sub ora, O.: usque istinc.— With acc of place, all the way to, as far as, to (implying entrance): theatrum ita resonans, ut usque Romam voces referantur: Miletum usque? obsecro, T.—With quāque (less correctly as one word, usquequaque), in every place, everywhere: aut undique religionem tolle, aut usque quāque conserva. —Of time, all the time, continually, perpetually, all the while, as long as, until: Progeniem nostram usque ab avo proferens, T.: opinio iam usque ab heroicis ducta temporibus, from as far back as: usque a Thale Milesio: deinceps retro usque ad Romulum, as far as: inde usque repetens, etc.: usque antehac, T.: usque adhuc, even till now: tamen usque eo se tenuit, quoad, etc.: usque id egi dudum, dum loquitur pater, T.: iacet res in controversiis, usque dum inveniretur: usque quoad: usque adeo in periculo fuisse, quoad, etc. —Right on, without intermission, continuously, constantly, incessantly: Ctesipho me pugnis miserum Usque occidit, T.: Cantantes licet usque, minus via laedit, eamus, V.: Naturam expelles furcā, tamen usque recurret, H.—With quāque (less correctly as one word, usquequaque), continually, always, at all times: usque quaque, de hoc cum dicemus, every time: ne aut nusquam aut usque quaque dicatur, hic admonere, at all times. —Of extent or degree, even to, quite up to, as far as: Ego vapulando, ille verberando, usque ambo defessi sumus, T.: poenas dedit usque superque (i. e. usque eo quod satis esset), H.: usque ad eum finem, dum, etc.: undique totis Usque adeo turbatur agris, to so great an extent, V.: Anco regi familiaris est factus (Tarquinius) usque eo, ut, etc.—With quāque (less correctly as one word, usquequaque), in every thing, on every occasion: nolite usque quaque idem quaerere: et id usque quaque quantum sit appareat, in each particular.
    * * *
    I
    all the way, right on; all the time, continuously, at every point, always
    II

    Latin-English dictionary > ūsque

  • 14 melodramaticus

    melodramatica, melodramaticum ADJ
    melodramatic; (theatrum melodramaticum = opera)

    Latin-English dictionary > melodramaticus

  • 15 accubo

    ac-cŭbo ( adc.), āre, 1, v. n., t. t. (the forms accubui and accubitum belong to accumbo), to lie near or by a thing.
    I.
    In gen., constr. with dat. or absol.:

    quoi bini castodes semper accubant,

    Plaut. Mil. 2, 2, 57:

    Furiarum maxima juxta accubat,

    Verg. A. 6, 606:

    accubantes effodiunt,

    Plin. 35, 6, 19, § 37.—Rarely with acc.:

    lectum,

    App. M. 5, p. 160.—Of things:

    nigrum nemus,

    Verg. G. 3, 334:

    cadus (vini),

    Hor. C. 4, 12, 18.—Also of places (for adjacere):

    theatrum Tarpeio monti accubans,

    Suet. Caes. 44.—Esp.
    II.
    To recline at table (in the Rom. manner):

    accubantes in conviviis,

    Cic. Cat. 2, 5, 10; so,

    in convivio,

    Nep. Pel. 3, 2; Cic. Tusc. 3, 23:

    morem apud majores hunc epularum fuisse, ut deinceps, qui accubarent, canerent ad tibiam, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 2, 3; cf.:

    regulus accubans epulari coepit,

    Liv. 41, 2, 12;

    so,

    absol., Plaut. Stich. 2, 3, 53; Ter. Eun. 4, 5, 2; Suet. Caes. 49 al.:

    cum aliquo,

    Plaut. Trin. 2, 4, 72:

    infra,

    Liv. 39, 43, 3:

    contra,

    Suet. Aug. 98.—
    B.
    To lie with, Plaut. Bacch. 1, 1, 39; 3, 3, 50; Suet. Vesp. 21.

    Lewis & Short latin dictionary > accubo

  • 16 adcubo

    ac-cŭbo ( adc.), āre, 1, v. n., t. t. (the forms accubui and accubitum belong to accumbo), to lie near or by a thing.
    I.
    In gen., constr. with dat. or absol.:

    quoi bini castodes semper accubant,

    Plaut. Mil. 2, 2, 57:

    Furiarum maxima juxta accubat,

    Verg. A. 6, 606:

    accubantes effodiunt,

    Plin. 35, 6, 19, § 37.—Rarely with acc.:

    lectum,

    App. M. 5, p. 160.—Of things:

    nigrum nemus,

    Verg. G. 3, 334:

    cadus (vini),

    Hor. C. 4, 12, 18.—Also of places (for adjacere):

    theatrum Tarpeio monti accubans,

    Suet. Caes. 44.—Esp.
    II.
    To recline at table (in the Rom. manner):

    accubantes in conviviis,

    Cic. Cat. 2, 5, 10; so,

    in convivio,

    Nep. Pel. 3, 2; Cic. Tusc. 3, 23:

    morem apud majores hunc epularum fuisse, ut deinceps, qui accubarent, canerent ad tibiam, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 2, 3; cf.:

    regulus accubans epulari coepit,

    Liv. 41, 2, 12;

    so,

    absol., Plaut. Stich. 2, 3, 53; Ter. Eun. 4, 5, 2; Suet. Caes. 49 al.:

    cum aliquo,

    Plaut. Trin. 2, 4, 72:

    infra,

    Liv. 39, 43, 3:

    contra,

    Suet. Aug. 98.—
    B.
    To lie with, Plaut. Bacch. 1, 1, 39; 3, 3, 50; Suet. Vesp. 21.

    Lewis & Short latin dictionary > adcubo

  • 17 amburo

    amb-ūro, ussi, ustum, 3, v. a., to burn around, to scorch (opp. exurere, to burn entirely up); also, with an extension of the idea, to burn wholly up, to consume (most freq. in part. perf.; class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Hadrianus vivus exustus est:

    Verres sociorum ambustus incendio, tamen ex illā flammā periculoque evasit,

    Cic. Verr. 2, 1, 27:

    Herculis corpus ambustum,

    id. Sest. 68, 143:

    terret ambustus Phaëthon avaras spes,

    Hor. C. 4, 11, 25 al. —So Cicero jestingly calls the tribune of the people Munacius Plancus, at whose suggestion the enraged populace set fire to the senate-house, tribunus ambustus, the singed tribune of the people, Cic. Mil. 5, 12 Moeb.—Of those whom the lightning had struck, but not killed: Sen. Agam. 537:

    tot circa me jactis fulminibus quasi ambustus,

    Plin. Ep. 3, 11, 3; so Plaut. Ep. 5, 2, 9; id. Mil. 3, 2, 22:

    Cassius, quem fama est esse libris Ambustum propriis,

    Hor. S. 1, 10, 64:

    magna vis frumenti ambusta,

    Tac. H. 5, 12:

    ambustum theatrum,

    Suet. Claud. 21 al. —Hence, ambu-stum, i, n., in medic. lang., a burn:

    inflammatio recentis ambusti,

    Plin. 24, 8, 35, § 51:

    sedare ambusta,

    id. 24, 4, 5, § 10:

    ambusta sanare,

    id. 20, 20, 82, § 217:

    ambusta igne vel frigore,

    id. 24, 8, 29, § 45 al. —
    B.
    From the similarity of effect, to injure by cold, to nip, benumb (cf. aduro):

    ambusti multorum artus vi frigoris,

    Tac. A. 13, 35:

    ambusta pruinis lumina, i. e. oculi,

    Val. Fl. 4, 70.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of property:

    ambustas fortunarum mearum reliquias,

    the charred remains, Cic. Dom. 43.—
    B.
    Of one who, when tried for an offence, comes off with great trouble:

    qui damnatione collegae et suā prope ambustus evaserat,

    had come off scorched, Liv. 22, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > amburo

  • 18 ambustum

    amb-ūro, ussi, ustum, 3, v. a., to burn around, to scorch (opp. exurere, to burn entirely up); also, with an extension of the idea, to burn wholly up, to consume (most freq. in part. perf.; class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Hadrianus vivus exustus est:

    Verres sociorum ambustus incendio, tamen ex illā flammā periculoque evasit,

    Cic. Verr. 2, 1, 27:

    Herculis corpus ambustum,

    id. Sest. 68, 143:

    terret ambustus Phaëthon avaras spes,

    Hor. C. 4, 11, 25 al. —So Cicero jestingly calls the tribune of the people Munacius Plancus, at whose suggestion the enraged populace set fire to the senate-house, tribunus ambustus, the singed tribune of the people, Cic. Mil. 5, 12 Moeb.—Of those whom the lightning had struck, but not killed: Sen. Agam. 537:

    tot circa me jactis fulminibus quasi ambustus,

    Plin. Ep. 3, 11, 3; so Plaut. Ep. 5, 2, 9; id. Mil. 3, 2, 22:

    Cassius, quem fama est esse libris Ambustum propriis,

    Hor. S. 1, 10, 64:

    magna vis frumenti ambusta,

    Tac. H. 5, 12:

    ambustum theatrum,

    Suet. Claud. 21 al. —Hence, ambu-stum, i, n., in medic. lang., a burn:

    inflammatio recentis ambusti,

    Plin. 24, 8, 35, § 51:

    sedare ambusta,

    id. 24, 4, 5, § 10:

    ambusta sanare,

    id. 20, 20, 82, § 217:

    ambusta igne vel frigore,

    id. 24, 8, 29, § 45 al. —
    B.
    From the similarity of effect, to injure by cold, to nip, benumb (cf. aduro):

    ambusti multorum artus vi frigoris,

    Tac. A. 13, 35:

    ambusta pruinis lumina, i. e. oculi,

    Val. Fl. 4, 70.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of property:

    ambustas fortunarum mearum reliquias,

    the charred remains, Cic. Dom. 43.—
    B.
    Of one who, when tried for an offence, comes off with great trouble:

    qui damnatione collegae et suā prope ambustus evaserat,

    had come off scorched, Liv. 22, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > ambustum

  • 19 animadverto

    ănĭmadverto (archaic - vorto), ti, sum, 3, v. a. [contr. from animum adverto, which orthography is very freq. in the anteclass. period; cf. adverto, II. B.] (scarcely found in any poet beside Ter. and Verg.), to direct the mind or attention to a thing, to attend to, give heed to, to take heed, consider, regard, observe.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    alios tuam rem credidisti magis quam tete animum advorsuros,

    Ter. Phorm. 3, 1, 3:

    atque haec in bello plura et majora videntur timentibus, eadem non tam animadvertuntur in pace,

    Cic. Div. 2, 27:

    sed animadvertendum est diligenter, quae natura rerum sit,

    id. Off. 2, 20, 69:

    dignitas tua facit, ut animadvertatur quicquid facias,

    id. Fam. 11, 27, 7; Nep. Epam. 6, 2.—With ut, to think of:

    illud me non animadvertisse moleste ferrem, ut ascriberem, etc.,

    Cic. Fam. 5, 20, 5 (cf.:

    animos advertere, ne,

    Liv. 4, 45).—
    B.
    Esp., as t. t.
    1.
    Of the lictor, whose duty it was to give attention, to see, that the consul, when he appeared, should receive due homage (cf. Sen. Ep. 64; Schwarz ad Plin. Pan. 23, and Smith, Dict. Antiq., s. v. lictor):

    consul animadvertere proximum lictorem jussit,

    Liv. 24, 44 fin.
    2.
    Of the people, to whom the lictor gave orders to pay attention, to pay regard to:

    consule theatrum introeunte, cum lictor animadverti ex more jussisset,

    Suet. Caes. 80 Ruhnk.—
    II.
    Transf., as a consequence of attention.
    A.
    To remark, notice, observe, perceive, see (in a more general sense than above; the most usu. signif. of this word).
    a.
    With acc.:

    Ecquid attendis? ecquid animadvertis horum silentium?

    Cic. Cat. 1, 8, 20: utcumque animadversa aut existimata erunt, Liv. praef. med.:

    his animadversis,

    Verg. G. 2, 259; 3, 123 et saep.:

    Equidem etiam illud animadverto, etc.,

    Cic. Off. 1, 12, 37 Beier.:

    nutrix animadvertit puerum dormientem circumplicatum serpentis amplexu,

    id. Div. 1, 36, 79.—
    b.
    With acc. and inf.:

    postquam id vos velle animum advorteram,

    Ter. Phorm. 5, 8, 16:

    qui non animadverterit innocentes illos natos, etc.,

    Nep. Epam. 6, 3:

    turrim conlucere animadvertit,

    Tac. H. 3, 38.—
    c.
    With ind. quest.: quod quale sit, etiam in bestiis quibusdam animadverti potest, Cic.Am. 8, 27.—
    B.
    In a pregn. sense, to discern something, or, in gen., to apprehend, understand, comprehend, know (less freq. than the synn. cognoscere, intellegere, etc.):

    boni seminis sues animadvertuntur a facie et progenie,

    Varr. R. R. 2, 4, 4:

    nonne animadvertis, quam multi effugerint?

    Cic. N. D. 3, 37, 89:

    ut adsint, cognoscant, animadvertant, quid de religione... existimandum sit,

    id. ib. 1, 6, 14:

    animadverti enim et didici ex tuis litteris te, etc.,

    id. Fam. 3, 5.—
    C.
    To notice a wrong, to censure, blame, chastise, punish (cf. the Engl. phrase to attend to one, for to punish):

    Ea primum ab illo animadvortenda injuriast,

    deserves to be punished, Ter. And. 1, 1, 129 (animadvortenda = castiganda, vindicanda, Don.):

    O facinus animadvortendum,

    O crime worthy of punishment, id. ib. 4, 4, 28:

    animadvertenda peccata,

    Cic. Rosc. Am. 40:

    res a magistratibus animadvertenda,

    id. Caecin. 12:

    neque animadvertere neque vincire nisi sacerdotibus permissum = morte multare,

    to punish with death, Tac. G. 7.—Esp. freq. in judicial proceedings as t. t., constr. with in aliquem: qui institueras [p. 122] animadvertere in eos, Cic. Verr. 2, 2, 23:

    imperiti, si in hunc animadvertissem, crudeliter et regie factum esse dicerent,

    id. Cat. 1, 12, 30:

    qui in alios animadvertisset indictā causā,

    id. Fam. 5, 2; so Sall. C. 51, 21; Liv. 1, 26:

    in Marcianum Icelum, ut in libertum, palam animadversum,

    Tac. H. 1, 46; 1, 68; 1, 85; 4, 49; Suet. Aug. 15; id. Tib. 61; id. Calig. 30; id. Galb. 20; Dig. 48, 19, 8 al.;

    hence, effect for cause, animadverti,

    to offend, be censurable, Cic. Or. 3, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > animadverto

  • 20 animadvorto

    ănĭmadverto (archaic - vorto), ti, sum, 3, v. a. [contr. from animum adverto, which orthography is very freq. in the anteclass. period; cf. adverto, II. B.] (scarcely found in any poet beside Ter. and Verg.), to direct the mind or attention to a thing, to attend to, give heed to, to take heed, consider, regard, observe.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    alios tuam rem credidisti magis quam tete animum advorsuros,

    Ter. Phorm. 3, 1, 3:

    atque haec in bello plura et majora videntur timentibus, eadem non tam animadvertuntur in pace,

    Cic. Div. 2, 27:

    sed animadvertendum est diligenter, quae natura rerum sit,

    id. Off. 2, 20, 69:

    dignitas tua facit, ut animadvertatur quicquid facias,

    id. Fam. 11, 27, 7; Nep. Epam. 6, 2.—With ut, to think of:

    illud me non animadvertisse moleste ferrem, ut ascriberem, etc.,

    Cic. Fam. 5, 20, 5 (cf.:

    animos advertere, ne,

    Liv. 4, 45).—
    B.
    Esp., as t. t.
    1.
    Of the lictor, whose duty it was to give attention, to see, that the consul, when he appeared, should receive due homage (cf. Sen. Ep. 64; Schwarz ad Plin. Pan. 23, and Smith, Dict. Antiq., s. v. lictor):

    consul animadvertere proximum lictorem jussit,

    Liv. 24, 44 fin.
    2.
    Of the people, to whom the lictor gave orders to pay attention, to pay regard to:

    consule theatrum introeunte, cum lictor animadverti ex more jussisset,

    Suet. Caes. 80 Ruhnk.—
    II.
    Transf., as a consequence of attention.
    A.
    To remark, notice, observe, perceive, see (in a more general sense than above; the most usu. signif. of this word).
    a.
    With acc.:

    Ecquid attendis? ecquid animadvertis horum silentium?

    Cic. Cat. 1, 8, 20: utcumque animadversa aut existimata erunt, Liv. praef. med.:

    his animadversis,

    Verg. G. 2, 259; 3, 123 et saep.:

    Equidem etiam illud animadverto, etc.,

    Cic. Off. 1, 12, 37 Beier.:

    nutrix animadvertit puerum dormientem circumplicatum serpentis amplexu,

    id. Div. 1, 36, 79.—
    b.
    With acc. and inf.:

    postquam id vos velle animum advorteram,

    Ter. Phorm. 5, 8, 16:

    qui non animadverterit innocentes illos natos, etc.,

    Nep. Epam. 6, 3:

    turrim conlucere animadvertit,

    Tac. H. 3, 38.—
    c.
    With ind. quest.: quod quale sit, etiam in bestiis quibusdam animadverti potest, Cic.Am. 8, 27.—
    B.
    In a pregn. sense, to discern something, or, in gen., to apprehend, understand, comprehend, know (less freq. than the synn. cognoscere, intellegere, etc.):

    boni seminis sues animadvertuntur a facie et progenie,

    Varr. R. R. 2, 4, 4:

    nonne animadvertis, quam multi effugerint?

    Cic. N. D. 3, 37, 89:

    ut adsint, cognoscant, animadvertant, quid de religione... existimandum sit,

    id. ib. 1, 6, 14:

    animadverti enim et didici ex tuis litteris te, etc.,

    id. Fam. 3, 5.—
    C.
    To notice a wrong, to censure, blame, chastise, punish (cf. the Engl. phrase to attend to one, for to punish):

    Ea primum ab illo animadvortenda injuriast,

    deserves to be punished, Ter. And. 1, 1, 129 (animadvortenda = castiganda, vindicanda, Don.):

    O facinus animadvortendum,

    O crime worthy of punishment, id. ib. 4, 4, 28:

    animadvertenda peccata,

    Cic. Rosc. Am. 40:

    res a magistratibus animadvertenda,

    id. Caecin. 12:

    neque animadvertere neque vincire nisi sacerdotibus permissum = morte multare,

    to punish with death, Tac. G. 7.—Esp. freq. in judicial proceedings as t. t., constr. with in aliquem: qui institueras [p. 122] animadvertere in eos, Cic. Verr. 2, 2, 23:

    imperiti, si in hunc animadvertissem, crudeliter et regie factum esse dicerent,

    id. Cat. 1, 12, 30:

    qui in alios animadvertisset indictā causā,

    id. Fam. 5, 2; so Sall. C. 51, 21; Liv. 1, 26:

    in Marcianum Icelum, ut in libertum, palam animadversum,

    Tac. H. 1, 46; 1, 68; 1, 85; 4, 49; Suet. Aug. 15; id. Tib. 61; id. Calig. 30; id. Galb. 20; Dig. 48, 19, 8 al.;

    hence, effect for cause, animadverti,

    to offend, be censurable, Cic. Or. 3, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > animadvorto

См. также в других словарях:

  • Theatrum — steht für Theatrum Europaeum Matthäus Merian zugeschriebenes Geschichtswerk Theatrum mundi (Welttheater) künstlerisches Motiv Theatrum orbis terrarum historischer Atlas Theatrum sacrum, barocke religiöse Represantation Theatrum Vitae Humanae… …   Deutsch Wikipedia

  • Theātrum — (lat.), 1) Theater (s.d.); 2) Buchtitel, s. Theater 3); das berühmteste ist T. europ paeum, s.u. Abelin; 3) Lehrplatz, wo der Lehrgegenstand an Apparaten u. dgl. veranschaulicht wird, z.B. T. anatomĭcum, s. Anatomisches Theater …   Pierer's Universal-Lexikon

  • THEATRUM — I. THEATRUM Cornelii Balbi, apud circum Flaminium. Ovid. de arte, l. 3. v. 394. Visite conspicuis terna theatra locis. II. THEATRUM Marcelli Romae, P. Vict. ubi palatium Savellae familiae, ubi erat templum Pietatis, et potricus Octaviae. III.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Theatrum chemicum — Theatrum chemicum, volumen I, página 1, publicado en 1602 en Oberursel, por Lazarus Zetzner. Theatrum chemicum («Teatro químico») es un compendio de escritos alquímicos tempranos publicados en seis volúmenes a lo largo de seis décadas. Los tres… …   Wikipedia Español

  • Theatrum chemicum — L alchimiste 1558 dessin de Pieter Bruegel l Ancien, Kupferstichkabinett, Berlin Le Theatrum Chemicum (« Théâtre chimique »), est le plus important et le plus célèbre recueil de traités alchimiques de la Renaissance. Écrit en latin, la… …   Wikipédia en Français

  • Theatrum Vitae Humanae — ist eine Art Universalenzyklopädie in Latein, die nach aristotelisch ramistischer Methode[1] systematisch strukturiert ist. Das Werk wurde erstmals 1565 in Basel von Theodor Zwinger dem Älteren publiziert. Die folgenden Auflagen von 1571, 1586… …   Deutsch Wikipedia

  • Theatrum mundi — (lat. „Welttheater“) ist eine Metapher für die Eitelkeit und Nichtigkeit der Welt, die in Renaissance und Barock häufig gebraucht wird. Mit dem Vorwand der Warnung (siehe Vanitas) wurden solche Welttheater mit den verschiedensten Mitteln… …   Deutsch Wikipedia

  • Theatrum artis scribendi — is a book about calligraphy by Jodocus Hondius. The first edition was published in Amsterdam in 1594; a second edition was published in 1614 by his son, Johannes Janssonius. A facsimile, limited to 300 copies, was published in 1969 by Midland… …   Wikipedia

  • Theatrum Mundi — Le Theatrum mundi (grand théâtre du monde en français) est une notion baroque dont se sont inspirés nombre d auteurs de France, d Italie et d Espagne du siècle d’or qui débute à la fin du XVIe siècle dans la péninsule ibérique. Les êtres… …   Wikipédia en Français

  • THEATRUM Catoptricum — in Musaeo Kircheriano, Instrumentum est, quô quaestionem inter Physicos tam celebrem de Infinito actu, Auctor pluribus planis speculis ingeniose decidere conatur Cista est sub forma Theatri, quae ex interiore parte undiquaque planis speculis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Theatrum mundi — (Welttheater), ein vollständiges kleines Theater mit Proscenium, Coulissen u. Prospect (Hintergrund), wodurch namentlich Landschaften, Städte u. dgl. dargestellt werden. Die dabei in Scene gebrachten Figürchen werden durch irgend eine mechanische …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»