Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

the+main

  • 61 VÖRR

    I)
    (gen. varrar, pl. varrar, varrir), f. lip;
    vörr in efri, neðri, the upper, lower lip;
    G. beit á vörrinni, G. bit his lip.
    (gen. varrar, dat. verri; pl. verrir, acc. vörru), m. a pull of the oar (er þeir höfðu fá vörru róit frá landi);
    þeysa vörru, to pull with might and main (ríkuliga hygg ek þá vörru þeysa).
    * * *
    1.
    f., gen. varrar, pl. varrar, varrir; in rhymes rr, v örr er hvöss á h arra, Sturl. (in a verse); spr arri v arra, Hkr. i. (in a verse): the mod. form is vör, varar, dropping one r throughout: [Ulf. uses a diminutive, wairilo = χειλος; A. S. weleras = labia, a masc. formed by metathesis of r and l, qs. werelas; old Fris. were]:—the lip, Lat. labium; varrar jarls vóru ókyrrar, Fms. viii. 98; vörr in neðri, the lower lip, Dropl. 25; vörr in efri, the upper lip; bíta á vörrinni, Nj. 68; hann beit varrarnar, … rifja saman varrarnar, Edda 71; ef varrar eru eigi heilar, Skálda; skarð í vör (vörr), Sd. 175; hverjum vörrum skal ek hans blezaða fulltings biðja, Th. 6; varra-skrap, Sks. 438; varrar þínar, Stj. 644; báðar varrirnar, Bs. i. 360; varrarnar, Sks. 560.
    B. [Ivar Aasen vor; A. S. wær; Engl. weir], a fenced-in landing-place; á steini þeim er næstr var vörum (vrom Cod.), Bs. i. 337; dró þat eptir skipinu í vörina, Fas. iii. 317; Vermundr kom nú til Grímseyjar, ok dró upp skip í varir Áskels, Rd. 250; varar fýsir skip, a saying, a ship longs for the vórr, Edda (Ht.); cp. njóti svá bauga, sem Bragi auga, vagna vara, may he enjoy wealth, as Bragi [ enjoys] the eye, or the ship the haven, Höfuðl. (fine); sigla or vörum, to leave the harbour, Bs. i. 460; ok er staddr í vörum um kveldit þá er Hallr kom at landi, Ld. 40: the word is freq. in mod. usage (at least in western Icel.), of a small inlet or creek where boats land, lenda í vörinni, fara ofan í vör, ýtta eg knör úr Arnar-vör hann Úlfar téði, Úlf. 6. 23: hence mod. vara-söngr = the prayer said by fishermen when launching, Bjorn. vara-seiði, n. small fry, small fish, from being caught in creeks near the shore.
    2.
    m., gen. varrar, dat. verri, pl. verrir, acc. vörru; [different from the preceding word]:—a pull of the oar; er þeir höfðu fá vörru róit frá landi, Fms. viii. 217; í einum verri brýtr hann sundr báðar árarnar ok keipana, Þiðr. 313; slíta rœði ór verri, to pull the oar briskly, Fms. vi. (in a verse); halda sjau tigum ára til varra, to pull with seventy oars, Hkr. iii. 120 (in a verse); þeysa vörru (acc. pl.), to pull so as to splash, Hornklofi: in poetry a ship is called lung, málfeti varra, the steed pulled by oars, Lex. Poët.; varr-sími, the wake left by the oars; varr-nagli, q. v.; varrar eldr = gold; varrar skíð, poët. = the oar (the oar of Odin being the sword), Glúm, (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > VÖRR

  • 62 FÆRA

    * * *
    1.
    ð, [from fár, n., different from the following word, having á as root vowel], to slight, taunt one, with dat.; ok færa þeim eigi í orðum né verkum, offend them not in words nor acts, Hom. 57: mod., færa at e-m, id.
    2.
    ð, [i. e. fœra, a trans. verb formed from the pret. of fara, fór; not in Ulf.; A. S. fergan or ferjan; Engl. to ferry; Germ. führen; Dan. före; Swed. föra]:—to bring; a very freq. word, as the Germ. and Saxon ‘bring’ was unknown in the old Scandin., as in mod. Icel.; the Dan. bringe and Swed. bringa are mod. and borrowed from Germ.; færa fé til skips, Nj. 4; færa barn til skírnar, K. Þ. K. 2 passim; ef Þorvaldr væri færandi þangat, if Th. could be carried thither, Sturl. i. 157.
    2. to bring, present; hafði Þórólfr heim marga dýrgripi ok færði föður sínum ok móður, Eg. 4; þér munut f. mér höfuð hans, 86; færa e-m höfuð sitt, to surrender to one, Fms. x. 261; færa fórn, to bring offerings, Stj. passim; færa tak, to offer, give bail, Gþl. 122: the phrase, koma færandi hendi, to come with bringing hand, i. e. to bring gifts.
    3. phrases, færa ómaga á hendr e-m, of forced alimentation, Grág. Ó. Þ. passim; færa til þýfðar, to bring an action for theft, Grág. i. 429; færa e-t til sanns vegar, to make a thing right, assert the truth of it, 655 xxviii. 2; færa alla hluti til betra vegar, to turn all things to the best account; þat er gjörtæki, ok færir til meira máls, and leads to a more serious case, Grág. i. 429, v. l.; færa til bana, to put to death, Rb. 398; færa í hljóðmæli, to hush up, Nj. 51; færa í útlegð, to bring to outlawry, banish, Rb. 414; færa til Kristni, to bring to Christ, convert, Fms. xi. 408; færa sik í ætt, to vindicate one’s kinship (by a gallant deed), Sturl. ii. 197; er þú færðir þik með skörungskap í þína ætt, shewed thee to be worthy of thy friends, Glúm. 338.
    4. special usages; færa frá, to wean lambs in the spring, Vm. 13, hence frá-færur, q. v.; færa e-n af baki, to throw one, of a horse, Grág. ii. 95: færa niðr korn, sæði, to put down corn, seed, i. e. to sow, Nj. 169; tiu sáld niðr færð, Vm. 55; sálds sæði niðr fært, D. I. i. 476, Orkn. 462; færa e-n niðr, to keep one under, in swimming, Ld. 168; færa upp, to lift up, Nj. 19: færa upp, a cooking term, to take out the meat ( of the kettle), 247; færa í sundr, to split asunder, Grett. 151 (of logs); færa til, to adduce as a reason; færa við bakið (síðuna, etc.), to present the back (side, etc.) to a blow, Fms. vi. 15, Korm. 6; færa e-n fram, to maintain, feed, Grág. passim; færa fram, to utter, pronounce, Skálda 178; as a law term, to produce (færa fram sókn, vörn), Grág. passim; færa fé á vetr, to bring sheep to winter, i. e. keep them in fold, Grág. ch. 224; færa e-t á hendr e-m, to charge one with a thing, 656 A. 1. 3; færa skömm at e-m, to sneer at one, Eg. 210; færa á e-n, to mock one, Fms. v. 90, but see færa (from fár); færa e-t saman, to bring a thing about, Sturl. i. 139 C; færa kvæði, to deliver a poem, Ld. 114, Landn. 197, 199.
    5. to remove, change; færa kirkju, to remove a church, in rebuilding it, K. Þ. K. 38, cp. Eb. fine; færa bein, Bjarn. 19, Lat. translatio; færa mark, to change the mark on cattle, Grág. i. 416; færa landsmerki, to remove the landmarks, ii. 219: metaph., færa til rétts máls, to turn into plain language, viz. into prose, Edda 126; færa heimili sitt, to change one’s abode, Grág. i. 146; færa út búðarveggi, to enlarge the walls, Ísl. ii. 293.
    II. reflex. to bring, carry oneself; hann gat færsk þar at, he dragged himself thither, Fms. vi. 15; færask við, to strain, exert oneself, Eg. 233; færask í aukana, to strive with might and main, vide auki; færask at, to bestir oneself, Fms. vii. 243; mega ekki at færask, to be unable to do anything, 220, 265; svá hræddir, at þeir máttu ekki at f., so frightened that they could do nothing, 655 xxvii. 22; færask e-t ór fangi, to withhold from, vide fang; færask undan, to withhold; færa undan sökum, to plead not guilty, Fms. xi. 251; bera járn at færask undan, to carry iron (as an ordeal) in order to quit oneself, v. 307; færask á fætr, to grow up, Ld. 54; aldr færisk ( passes) e-n, one grows up, Fs. 3, Rb. 346; tvímælit færisk af, is removed, Lv. 52.

    Íslensk-ensk orðabók > FÆRA

  • 63 MEGA

    (má, mátta, mátt), v.
    1) to be able to do, with acc.; eigi eru Asynjur úhelgari ok eigi megu þær minna, they are not less powerful; svá at vér mættim ekki, so that we could do nothing; m. betr, to be the stronger; m. við e-m, to be able to withstand one (hann mun ekki m. einn við mörgum); skulu mikit þín orð m. við mik, thy words shall have much weight with me;
    2) of health; m. vel, to be well; m. lítt, illa, to be poorly (hann spurpi, hversu hann mætti. — Eigi má ek nú vel, sagði hann); m. e-m, to do for one (má yðr þat, er yfir margan gengr);
    3) with infin., to be able; mátt þú sjá hana, ef þú vill, thou canst see her, if thou wilt; hann mátti ekki mæla, he could say nothing;
    4) to be permitted, allowed (hann mátti aldri tala til Kjartans, svá at Þorkell var hjá); nú man eigi m. sitjanda hlut í eiga, one must not remain sitting, be inactive;
    5) ellipt., the verb being understood (lemja man ek bogann, ef ek má); ferr þat sem má, go that as it may; má, at, it is possible that; þeir spurðu hversu þat mætti, how that could be.
    * * *
    pres. in a pret. form má, mátt, má; plur. megum, megut, megu, later and mod. megit, mega; pret. mátti; subj. pres. megi, pret. mætti; part. mátt; with suff. má’k = má ek, Og. 33; mætta’k = mætta ek, Þkv. 3; máttú = mátt-þú, passim: with neg. suff. pres. 1st pers. má’k-a, I cannot, Stor. 18; má’k-at ek, Am. 12; má’k-a’k, 52; má’kk-at-ek, Hallfred (Fs. 107): pret. mátti’g-a’k, I could not, Og. 32: [Ulf. magan = δύνασθαι; A. S. magan; Engl. may, might; Germ. mögen; Dan. maae.]
    B. To have strength to do, avail; svá at vér mættim ekki, so that we availed not, Am. 17; mega betr, to be the stronger, Karl. 423; allt má þó nauðigr skyldi, a saying, i. e. necessity is a great schoolmaster, Sturl. iii. 255; eigi megu þær minna, they are not less powerful, Edda 13; hverr er sá Guð, eða hvat má hann? 2: with dat., mega við e-m, to be able to withstand one; hann mun ekki mega einn við mörgum, Art. 22; ekki má við marginum, none can withstand the many, Fms. xi. 278; mega sér, var honum haldit til vinnu þegar er hann mátti sér nokkut, as soon as he grew strong, had any strength, Bs. i. 35; skulu mikit þín orð mega við mik, thy words shall go for much, Nj. 175; jafnmikit mega níu momentur ok tólf, Rb. 458.
    2. of health, like Lat. valere; mega vel, to be well; mega ílla, lítt, to be poorly, and so on; Komtú í Hitardal? segir Sturla—Já, sagði ferðamaðr—Hversu mátti Þorleifr?—Vel mátti hann, ok því var betr, at hann mátti vel, Sturl. i. 89; Hallr spurði, hversu þær mætti,—Harðla vel megum vit, Fms. ii. 201; hann var spurðr hversu hann mætti,—Má ek harða ílla, vi. 237; hann spyrr at Sigvalda, honum er sagt, at hann mátti lítið, xi. 102; hann spurði hversu hann mætti,—Eigi má ek nú vel, sagði hann, Bs. i. 182:—to do for one, má yðr þat er yfir margan gengr, it will do for one, what all others must bear, Eb. 168.
    II. followed by an infinitive, to be able; mátt þú sjá hana ef þú vill, thou canst see her if thou wilt, Nj. 3; þóttusk menn eigi mega leita hans, Eg. 230; at hann mætti fá sæmd sína, Fms. vi. 398; allt þat hann má miðla, Grág. i. 250; fé máttu þeir ekki bjarga, Nj. 267; hann mátti ekki mæla, Band. 14; sá einn hlutr var svá, at Njáli féll svá nær, at hann mátti aldri úklökvandi um tala, Nj. 171; þaðan sem þú mátt vel eta, 75; litlar sögur megu ganga frá hesti mínum, 90; fá mættim vér betr; landtöku, id.; í öllu er prýða má góðan höfðingja, Fms. x. 230; dyrr þær er ganga mátti upp í húsit, Eg. 421; svá at hann mátti kveða um morguninn, id.; má vera, it may be, Nj. 75: hvat megi! as adverb, hvat megi til vita! nema þér vilit bíða vár hér, may be ye will wait here for us, Band. 40 new Ed.; hvat megi vinna okkrum ástum? Konnak; and so in countless instances.
    2. to be permitted, allowed; hann mátti aldri tala til Kjartans svá at Þorkell væri hjá, Ld. 232; halda máttú þessu sæti þótt hón komi sjálf til, Nj. 6; graut má göra hvárt er sygnt er eða heilagt, N. G. L. i. 349; kynfylgju spell, svá at hann má eigi ( cannot) lag eiga við konu sína, þá megu þau ( then they may) skiljast, H. E. i. 248; nú man eigi mega sitjanda hlut í eiga, in that case one must not remain sitting, be inactive, a looker on, Nj. 110; hann kvað þat eigi mega (that would not do, not be lawful) er maðr var sekr orðinn, 117.
    3. ellipt., the verb göra or vera being understood; lemja man ek bogann, ef ek má (viz. göra þat), Fms. x. 362; þat má vel, sagði Özurr. I may as well do so, I will, Nj. 6, Barl. 2, 4, 25: ef svá má (viz. vera), if so be, Grág. i. 411: the saying, ungr má en gamall skal, the young may, the old must (die); nálgastú mik ef þú megir, if thou canst, Gm.; þeir spurðu, hversu þat mætti, Fms. ix. 239; ok má (it may be, perhaps), at hans menn fari á land, Fbr. 74 new Ed.; en þá, verðr eptir þat sem má, leave the rest to luck, Gullþ. 7; ferr þat sem má, fare that as it may, go that as it may, Nj. 38; en þat mætti (viz. vera) at vér vikim þá skammt inn at leginu, Fms. vii. 361; má ok, at sumir sé vinhollir nokkut, ix. 331; má, at hana hendi eigi slík úgipta í annat sinn, Nj. 23; má, at ek leiti þagat vináttu. Fms. vi. 399: the ellipt. mættim (hafa), ix. 239 (lines 17, 18), is a mere slip.
    III. part. megandi, availing, mighty, strong; athafnarlauss ok ekki megandi, listless and of no avail, Fms. iii. 154; fylldi hann þat heit, er hann var megandi maðr, as soon as he grew to be a man of might, Bs. i. 791; lítt megandi, ‘of little main,’ feeble, helpless, Vsp. 17; ú-megandi, poor, destitute; cp. ú-magi.

    Íslensk-ensk orðabók > MEGA

  • 64 ný-lýsi

    n. ‘new light,’ light of the new moon (ný); nýlýsi var mikit ok sá þeir at jarlar lögðu frá, Orkn. 420. According to the Saga and an entry in the old Annals the day in question was the evening of the 21st of Dec. 1154, old style; and from information given by Mr. Main (the Radcliffe Observer, Oxford), a full moon fell on this very day in that year, old style. This quite settles the question as to the true old sense of ný and nýlýsi. The chronology of Torfæus in the old Ed. of Orkn. S. is altogether wrong; um vetrinn var þat siðr Arnkels at flytja heyit af Örlygs-stöðum um nætr er nýlýsi vóru, Eb. 66 new Ed.; fóru þeir tíu saman frá Hváli öndverða nótt, því nýlýsi var á, Sturl. i. 61; sigla um nóttina við nýlýsi, O. H. L. 51.

    Íslensk-ensk orðabók > ný-lýsi

  • 65 áss

    I)
    (gen. áss and ásar; pl. æsir, acc. æsi and ásu), m. one of the old heathen gods in general, or esp. one of the older branch, in opp. to the younger ones (the Vanir).
    (gen. áss, pl. ásar), m.
    1) a thick pole, main beam (in a house);
    2) in a ship, yard of a sail (beitiáss);
    * * *
    m. [a French word], the ace at dice, in the game kvátra, q. v., Sturl. ii. 95, Orkn. 200: mod. also the ace in cards.

    Íslensk-ensk orðabók > áss

  • 66 MATR

    (gen. matar, pl. matir), m. food, meat; hafa sér e-t at mat, to feed on (morgin-döggvar þan sér at mat hafa); pl. stores of food, provisions.
    * * *
    m., gen. matar, dat. mat; with article matinum, Grág. i. 47 (mod. matnum); plur. matir; it is twice or thrice in Fb. spelt mát with a long vowel, with which cp. the rhyme máta uppsátr, Hallfred,—máta (gen. pl.) viggjar uppsátr = a pantry (the explanation given in Lex. Poët. and hence in Fs. 214, seems erroneous); for the long vowel cp. also Ormul. mete (not mette), Engl. meat: [Ulf. mats = βρωσις; A. S. mete; Engl. meat; O. H. G. maz; Swed. mat; Dan. mad]:—meat, food; matar ok váða er manni þörf, Hm. 3; matar góðr, ‘good of meat,’ hospitable, 38; bjóða e-m mat, Gm. 2; morgin-döggvar þau sér at mat hafa, Vþm. 45, Skm. 27; þá var matr fram settr, Fbr. 21 new Ed.; bera mat á borð, to put meat on the board, Nj. 50; þú skalt stela þaðan mat á tvá hesta, 74; bera mat í stofu, eptir þat setti hón borð ok bar þar á mat, … viljum vér víst gefa yðr mat … síðan gengu þeir undir borð ok signdu mat sinn, … átu gestir mat sinn, Eb. 266, 268; Gunnarr vissi slíks matar þar ekki ván, Nj. 75; þenna aptan enn sama mælti Bergþóra til hjóna sinna, nú skulu þér kjósa yðr mat í kveld, þvíat þenna aptan mun ek bera síðast mat fyri hjón mín …, þykki mér blóð eitt allt borðit ok matrinn, 197; hann var kallaðr hinn mildi ok inn matar-ílli, … hann svelti menn at mat, Fms. i. 1; sitja at mat, to sit at meat, x. 378; beiða matar, Grág. i. 47; þóat hinn haldi matinum, id.; þá stóð Glámr. upp snemma ok kallaði til matar síns, … vil ek hafa mat minn en engar refjar, Grett. 111; þar hefi ek mínum mat orðit fegnastr þá er ek náða honum, 126; et mat þinn, tröll, Fas. iii. 178, 179: allit., matr ok mungát, meat and drink, Fb. iii. 578. Fb. i. 563; hann átti fjölda barna, hafði hann varla mat í munn sér, he had hardly any meat in his mouth, he was well-nigh starved, Bs. i. 193; menn sá ek þá er móður höfðu, látið mat í munn, Sól.: eiga máiungi mat; mod. eiga ekki málungi matar, to have no food for one’s next meal, be very poor, Hm. 66: the saying, matr tr mannsins megin, ‘meat is man’s main;’ biðja sér matar hvert mál, 36; þurr matr, dry meat; þurr matr, þat er gras ok aldin, K. Þ. K. 78; hvítr matr, white meat = milk, cheese from the dairy, passim; elds matr, food for fire, fuel; spóna-matr, spoon-meat, opp. to át-matr = dry meat.
    II. in plur. stores of food, provisions; tveggja mánaða mati, Gþl. 99; tveggja mánaða matir mjöls, N. G. L. i. 172; tólf mánaðar mati, 346, B. K. passim.
    COMPDS: matarafgangr, matarafli, matarást, matarból, matarbúr, matarfýst, matarföng, matargörð, mataríllr, matarkaup, matarlauss, matarlyst, matarneyzla, matarskamtr, matarverð, matarverðr, matarvætt, mataræði.

    Íslensk-ensk orðabók > MATR

  • 67 megn

    I)
    n. strength, = megin, máttr( hann hafði fjogurra manna m.); um m. e-m, beyond one’s strength; þetta mál er nökkut þér um m. með at fara, is rather too much for you.
    a. strong, mighty (megnt mannfall); með megnu hugskoti, with a strong mind.
    * * *
    1.
    n. = megin, a contr. form, strength; likams megn, Bs. i. 317; megn ok frækleik, Fms. x. 256; hann hafði fjögurra manna megn, Háv. 54; af Guðs megni ok af krapti ens helga kross, Fms. x. 417; treysta á mátt ok megn = mátt ok megin, Or. 24; deila megn við e-n, to contend with, Lil. 8; var í því mest megn, it went to the highest pitch at Yule time, Bs. ii. 21: the phrase, um megn, beyond one’s strength, power; kasta steini um megn sér. Eg. 473; þetta mál er nokkut þér um megn með at fara, Fms. vi. 18; þat ráð mun þér verða um megn, 151; Guði er ekki um megn at reisa hann upp af dauða, Stj. 132; yfir megn, id., Bs. ii. 162, 175.
    COMPDS: megnlauss, megnlítill.
    2.
    adj. main, strong, mighty; var þá megnt mannfall, Sturl. iii. 63; svá var megn þessi rógburðr, at …, Fas. ii. 372; með megnu hugskoti, with a strong mind, forti animo, Bs. i. 11.
    2. freq. in mod. usage in the sense bitter, fierce; and of taste, strong, bitter: of a quarrel, megn deila, megnt hatr: of illness, megn sótt, a strong fever; megn kvöl, the bitter pang, Pass. 41. 9: of a gale, megn stormr, megn hríð, megnt kafald: of taste, það er megnt, has a hot taste, of acid or the like: of smell, megn lykt: of hay, megnt hey: of food, megn matr, strong meat for the sick.

    Íslensk-ensk orðabók > megn

  • 68 GJÖRÐ

    (gen. gjarðar; pl. gjarðar and gjarðir), f. girdle; saddle-girth (söðulgjörð).
    * * *
    f., pl. gjarðar, mod. gjarðir, [Ulf. gairda = ζωνή; Engl. girth, girdle; Dan. gjord]:—a girdle, Ísl. ii. 340, Sks. 403, freq.; söðul-g., a saddle-girth; megin-g., main girdle, the belt of Thor, vide Edda: poët. the sea is called jarðar-g., earth-girdle:— a hoop on tubs, botn-g., a bottom hoop:—a kind of lady’s head-gear, in western Icel. a kerchief wrapped round the head.

    Íslensk-ensk orðabók > GJÖRÐ

  • 69 um-sjór

    m. the surrounding sea, the ocean, main, Pr. 409.

    Íslensk-ensk orðabók > um-sjór

  • 70 brandadyrr

    f. pl. main entrance, front door, so called because of the ‘brandar’ (ships’ beaks) fixed as ornaments over or beside it.

    Íslensk-ensk orðabók > brandadyrr

  • 71 drífanda

    Íslensk-ensk orðabók > drífanda

См. также в других словарях:

  • The massacre in the Main Temple — of the Aztec capital Tenochtitlan is an episode in the Spanish conquest of Mexico which occurred on May 10, 1520.While Hernán Cortés was in Tenochtitlan, he heard about other Spaniards arriving on the coast ndash; Pánfilo de Narváez had come from …   Wikipedia

  • The main chance — Chance Chance (ch[.a]ns), n. [F. chance, OF. cheance, fr. LL. cadentia a allusion to the falling of the dice), fr. L. cadere to fall; akin to Skr. [,c]ad to fall, L. cedere to yield, E. cede. Cf. {Cadence}.] 1. A supposed material or psychical… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • For the main — Main Main, n. [AS. m[ae]gen strength, power, force; akin to OHG. magan, Icel. megin, and to E. may, v. [root]103. See {May}, v.] 1. Strength; force; might; violent effort. [Obs., except in certain phrases.] [1913 Webster] There were in this… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • In the main — Main Main, n. [AS. m[ae]gen strength, power, force; akin to OHG. magan, Icel. megin, and to E. may, v. [root]103. See {May}, v.] 1. Strength; force; might; violent effort. [Obs., except in certain phrases.] [1913 Webster] There were in this… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • WWF The Main Event — The Main Event was a professional wrestling television series, a spin off of the show WWF Saturday Night s Main Event and occasionally aired on NBC on Friday nights. Only the first three The Main Event episodes were shown live on NBC. The final… …   Wikipedia

  • in the main — {adv. phr.}, {formal} In most cases; generally; usually. * /In the main, small boys and dogs are good friends./ * /In the main, the pupils did well on the test./ …   Dictionary of American idioms

  • in the main — {adv. phr.}, {formal} In most cases; generally; usually. * /In the main, small boys and dogs are good friends./ * /In the main, the pupils did well on the test./ …   Dictionary of American idioms

  • To splice the main brace — Splice Splice (spl[imac]s), v. t. [imp. & p. p. {Spliced} (spl[imac]st); p. pr. & vb. n. {Splicing}.] [D. splitsen, splitten; akin to G. splissen, Sw. splissa, Dan. splisse, and E. split; from the dividing or splitting the ends into separate… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Main Street — in Salinas, California For other uses, see Main Street (disambiguation). Main Street is the metonym for a generic street name (and often the official name) of the primary retail street of a village, tow …   Wikipedia

  • Main Line (NJ Transit) —   Main Line …   Wikipedia

  • Main chain of the Alps — The Main chain of the Alps. The Alpine divide is the central line of mountains that forms the water divide of the range. Main chains of mountain ranges are traditionally designated in this way, and generally include the highest peaks of a range;… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»