-
1 terminus
I ī m.1) пограничный камень, межевой знак ( termĭnos movēre H и propagare T)2) pl. границы, пределы ( termini possessionum C)3) окончание, конец (vitae C, CJ; contentionum C)II Terminus, ī m.Термин, римск. бог границ и межей L, H, O etc. -
2 terminus
terminus, ī, m. (zu tero; vgl. τέρμα, τέρμων), das Grenzzeichen, der Grenzstein und die damit bezeichnete Grenze, die Mark, Grenzmark, Grenzlinie, I) eig.: a) terminus acutus, lapideus, Gromat. vet.: termini agrorum, Plin.: nulli possessionum termini, Cic.: terminos urbis propagare, Tac.: terminum exarare, Fest.: terminum commovere (verrücken), Lex Mamil.: inter ipsam (Macedoniam) et Thraciam Strymon amnis facit terminum, Solin. – scherzh. übtr. v. männl. Glied, Pompon. com. 126. – b) personif., Terminus, Terminus, der den Grenzmarken vorstehende Gott, Ov. fast. 2, 639 sq. Liv. 1, 55, 3. Augustin. de civ. dei 4, 11. Lact. 1, 20, 38. – II) übtr., die Grenze, das Ziel, 1) = die Schranken, ius terminis circumscribere, Cic.: certos fines terminosque constituam, Cic.: terminos pangere, Cic.: oratoris facultatem ingenii sui terminis describere, Cic.: fallitur, qui terminos gloriae nostrae metitur spatio, quod transituri sumus, Curt.: si umquam adversus immodicas cupiditates terminus staret, Curt. – 2) = das Ende, der Schluß, contentionum, Cic.: vitae, Cic.: cum termino sermonis pinnis in altum se proripuit, Apul.: ut quasi terminus imponeretur huic religioni, Lact.
-
3 terminus
terminus, ī, m. (zu tero; vgl. τέρμα, τέρμων), das Grenzzeichen, der Grenzstein und die damit bezeichnete Grenze, die Mark, Grenzmark, Grenzlinie, I) eig.: a) terminus acutus, lapideus, Gromat. vet.: termini agrorum, Plin.: nulli possessionum termini, Cic.: terminos urbis propagare, Tac.: terminum exarare, Fest.: terminum commovere (verrücken), Lex Mamil.: inter ipsam (Macedoniam) et Thraciam Strymon amnis facit terminum, Solin. – scherzh. übtr. v. männl. Glied, Pompon. com. 126. – b) personif., Terminus, Terminus, der den Grenzmarken vorstehende Gott, Ov. fast. 2, 639 sq. Liv. 1, 55, 3. Augustin. de civ. dei 4, 11. Lact. 1, 20, 38. – II) übtr., die Grenze, das Ziel, 1) = die Schranken, ius terminis circumscribere, Cic.: certos fines terminosque constituam, Cic.: terminos pangere, Cic.: oratoris facultatem ingenii sui terminis describere, Cic.: fallitur, qui terminos gloriae nostrae metitur spatio, quod transituri sumus, Curt.: si umquam adversus immodicas cupiditates terminus staret, Curt. – 2) = das Ende, der Schluß, contentionum, Cic.: vitae, Cic.: cum termino sermonis pinnis in altum se proripuit, Apul.: ut quasi terminus imponeretur huic religioni, Lact.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > terminus
-
4 terminus
terminus ī, m [1 TER-], a boundary-line, boundary, bound, limit: de terminis contentio: templi, L.: possessionum.—Person., Termmus, the deity presiding over boundaries, L., H., O.— Fig., a bound, limit, end, term <*> in amicitiā fines, et quasi termini diligendi: nullis terminis circumscribere aut definire ius suum: terminos pangere: gloriae, Cu.— An end, term: vitae: senectutis.* * *boundary, limit, end; terminus -
5 Terminus
termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,I.(BTERMINA DVO STANT,
Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).Lit., of local boundaries:B.contentio de terminis,
Cic. Ac. 2, 43, 132:agrorum,
Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:templi,
Liv. 45, 5, 7:urbis,
Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:possessionum,
Cic. Mil. 27, 74:vicinitatis,
id. Rab. Perd. 3, 8:Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,
Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —II.Transf., in gen., a bound, limit, end, term:constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,
Cic. Lael. 16, 56; cf.:certos mihi fines terminosque constituam,
id. Quint. 10, 35:oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,
id. de Or. 1, 49, 214:contentionum,
id. Fam. 6, 22, 2:nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,
id. de Or. 1, 16, 70:Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,
id. Cat. 4, 10, 21:omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,
id. Sen. 20, 72:vitae,
id. Rab. Perd. 10, 29:pangere terminos,
id. Leg. 1, 21, 56:termini egestatis,
Plaut. As. 1, 2, 13:hos terminos dignitati statuo,
Plin. Ep. 6, 29, 3. -
6 terminus
termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,I.(BTERMINA DVO STANT,
Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).Lit., of local boundaries:B.contentio de terminis,
Cic. Ac. 2, 43, 132:agrorum,
Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:templi,
Liv. 45, 5, 7:urbis,
Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:possessionum,
Cic. Mil. 27, 74:vicinitatis,
id. Rab. Perd. 3, 8:Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,
Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —II.Transf., in gen., a bound, limit, end, term:constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,
Cic. Lael. 16, 56; cf.:certos mihi fines terminosque constituam,
id. Quint. 10, 35:oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,
id. de Or. 1, 49, 214:contentionum,
id. Fam. 6, 22, 2:nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,
id. de Or. 1, 16, 70:Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,
id. Cat. 4, 10, 21:omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,
id. Sen. 20, 72:vitae,
id. Rab. Perd. 10, 29:pangere terminos,
id. Leg. 1, 21, 56:termini egestatis,
Plaut. As. 1, 2, 13:hos terminos dignitati statuo,
Plin. Ep. 6, 29, 3.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский