-
1 terminare
оканчивать, решать, iudicio terminata (1. 230 D. 50, 16);lis terminata (1. 45 pr. D. 42; 1. 1. 44 D. 4, 8).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > terminare
-
2 regio
ōnis f. [ rego ]1) направление, линия ( eandein petere regionem Cs)e regione — прямо, напрямик ( moveri C) или напротив, на противоположной стороне (e regione alicujus rei или alicui rei C, Cs)2) положение, состояние (natura et r. provinciae C)3) пограничная линия, граница, предел, черта, рубеж (regionibus spatium circumscribere C)sese regionibus alicujus rei continere C — держаться в рамках чего-л.4) культ. небесная линия ( мысленно проводимая авгурами при ауспициях)5) страна светаr. vespertina H, Vtr — запад6) страна, край (r. fertilissima Cs)7) область, округ, район (r. Padana H); перен. сфера, круг, участок ( definitam habere regionem C)8) ( в Риме) городской район, квартал ( quattuordecim urbis regiones T) -
3 disceptatio
1) спор, dirimere, terminare disceptationem (1. 70 D. 5, 1. 1. 3 C. 3, 1);2) судебное разбирательство и решение (1. 8 § 24 D. 2, 15. 1. 4 C. 9, 20).discept. civilis, privata (1. 3 C. 3, 8. 1. 1 C. 6, 34. 1. 16 C. 9, 22. 1. 5 C. 9, 46).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > disceptatio
-
4 discingere
1) cingulo exuere aliquem, увольнять от должности (1. 3 C. 11, 67. 1. 2 C. 12, 20. l. 5 C. 12, 60). 2) решать, negotia disc. = terminare (1. 64 C. Th, 11, 30);discingendae causae lites (1. 3 pr. 1. 9 C. Th. 1, 16);
iure discingi iurgium (1. 4 C. Th. 2, 26).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > discingere
См. также в других словарях:
terminare — TERMINÁRE, terminări, s.f. 1. Faptul de a (se) termina; sfârşire, isprăvire. 2. (înv.) Terminaţie (2). – v. termina. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 TERMINÁRE s. 1. isprăvire, isprăvit, încheiere, sfârşire, sfârşit, terminat,… … Dicționar Român
terminare — [dal lat. terminare, der. di terminus confine, limite ] (io tèrmino, ecc.). ■ v. tr. 1. [eseguire qualcosa fino al suo compimento: ha terminato gli studi ; t. un racconto ] ▶◀ compiere, concludere, finire, portare a termine (o a compimento),… … Enciclopedia Italiana
terminare — index finish, limit Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
terminare — ter·mi·nà·re v.tr. e intr. (io tèrmino) 1a. v.tr. FO portare a compimento, concludere: terminare un opera, gli studi; terminare i propri giorni, eufem., morire, anche scherz.: quest auto ha terminato i suoi giorni Sinonimi: cessare, completare,… … Dizionario italiano
terminare — {{hw}}{{terminare}}{{/hw}}A v. tr. (io termino ) 1 Ultimare, condurre a termine: terminare un lavoro; SIN. Compiere, finire; CONTR. Cominciare, iniziare. 2 (raro) Porre i termini, i confini. B v. intr. ( aus. essere ) 1 Finire, arrivare al… … Enciclopedia di italiano
terminare — A v. tr. 1. ultimare, compiere, finire, chiudere, definire, espletare, concludere, coronare, completare, esaurire □ cessare, smettere CONTR. cominciare, abbozzare, attaccare, iniziare, principiare, imbastire, impiantare, impostare, avviare,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Zundúushe' — Terminaré, acabaré, finalizaré … Vocabulario del idioma zapoteco istmeño
finire — [lat. fīnīre, der. di finis limite; cessazione ] (io finisco, tu finisci, ecc.). ■ v. tr. 1. a. [condurre a termine: f. un lavoro, una frase ] ▶◀ concludere, terminare, ultimare. ◀▶ avviare, cominciare, iniziare, (non com.) principiare. b. [nella … Enciclopedia Italiana
finire — fi·nì·re v.tr. e intr., s.m. 1. v.tr. FO portare a termine, concludere: finire un lavoro, finire un discorso, finire il pranzo, finire gli studi; finire un libro, leggerlo o scriverlo fino alla fine | esaurire interamente un periodo di tempo:… … Dizionario italiano
termine — / tɛrmine/ s.m. [dal lat. terminus limite, confine ]. 1. (lett.) [spec. al plur., linea che demarca l estensione di un territorio, di un paese e sim.: presso del Carnaro Ch Italia chiude e suoi t. bagna (Dante)] ▶◀ confine, frontiera. 2. a. [con… … Enciclopedia Italiana
terminer — [ tɛrmine ] v. tr. <conjug. : 1> • XIIe; lat. terminare, de terminus « fin » I ♦ 1 ♦ Vieilli Arrêter en formant une limite (dans l espace). ⇒ borner, limiter. « De grandes bruyères terminées par des forêts » (Chateaubriand). ♢ … Encyclopédie Universelle