temperatury

См. также в других словарях:

• termometr — m IV, D. u, Ms. termometrtrze; lm M. y «przyrząd do mierzenia temperatury metodą stykową, zaopatrzony w skalę, działający na zasadzie wykorzystania zmiany pewnych właściwości fizycznych ciał pod wpływem temperatury, zwykle na zasadzie… …   Słownik języka polskiego

• ciepłochwiejny — 1. «skłonny do szybkich, znacznych zmian temperatury; reagujący znacznymi zmianami temperatury na stosunkowo nieznaczne bodźce» Ciepłochwiejne stadium życia niemowlęcia. 2. biochem. «zmieniający właściwości pod wpływem podwyższonej temperatury»… …   Słownik języka polskiego

• prażyć — ndk VIb, prażyćżę, prażyćżysz, praż, prażyćżył, prażyćżony 1. «poddawać produkty żywnościowe działaniu wysokiej temperatury; przypiekać» Prażyć mąkę, kaszę, kukurydzę. Prażyć coś na patelni, w garnku. Prażone kartofle. 2. «oddziaływać na kogoś… …   Słownik języka polskiego

• temperatura — ż IV, CMs. temperaturaurze; lm D. temperaturaur 1. «odczytywana na skali termometru wielkość fizyczna określająca stopień ogrzania ciała» Normalna, podwyższona, obniżona, wysoka, niska temperatura. Temperatura stała. Średnia temperatura miesiąca …   Słownik języka polskiego

• chłodziarka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. chłodziarkarce; lm D. chłodziarkarek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} urządzenie w postaci izolowanej cieplnie szafki wyposażonej w urządzenia chłodzące, obniżające wewnątrz… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chłodzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chłodzićdzę, chłodzićdzi, chłodź || chłódź, chłodzićdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}powodować obniżanie temperatury czegoś do temperatury pożądanej; czynić chłodnym (o czymś …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chłodziarka — ż III, CMs. chłodziarkarce; lm D. chłodziarkarek «urządzenie chłodnicze służące do obniżania temperatury poniżej temperatury otoczenia za pomocą czynnika chłodniczego, którego ruch podtrzymywany jest przez sprężarkę lub przez zespół aparatów… …   Słownik języka polskiego

• ciecz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «substancja o stanie pośrednim między stałym a gazowym, o określonej objętości, a bez określonej postaci, przybierająca kształt naczynia, w którym się znajduje; płyn» Krew jest cieczą. Wylał na ulicę jakąś brudną… …   Słownik języka polskiego

• geotermiczny — geol. «dotyczący stanu termicznego kuli ziemskiej» Energia geotermiczna. ∆ Gradient geotermiczny «miara wzrostu temperatury ku środkowi Ziemi, liczba stopni (°C), o którą wzrasta temperatura w odstępie 1 m w głąb Ziemi» ∆ Stopień geotermiczny… …   Słownik języka polskiego

• hipotermia — ż I, DCMs. hipotermiamii, blm med. wet. «obniżenie się temperatury ciała człowieka lub zwierzęcia stałocieplnego, spowodowane nadmierną utratą ciepła; oziębienie ciała pacjenta do temperatury poniżej 30°C w celu zwolnienia procesów przemiany… …   Słownik języka polskiego

• homojotermia — ż I, DCMs. homojotermiamii, blm fizjol. «utrzymywanie prawie stałej temperatury ciała przez organizm zwierzęcy, w niewielkim tylko stopniu zależne od zmian temperatury otoczenia; stałocieplność» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego