-
61 Tridactylus tartarus
сущ.энт. триперст иранский, триперст туркестанскийУниверсальный немецко-русский словарь > Tridactylus tartarus
-
62 Athous tartarus
-
63 Tartarogryllus tartarus
English-russian biological dictionary > Tartarogryllus tartarus
-
64 Tridactylus tartarus
English-russian biological dictionary > Tridactylus tartarus
-
65 Тартар
-
66 тартар
-
67 Ταρταρώσει
Ταρτάρωσιςcasting into Tartarus: fem nom /voc /acc dual (attic epic)Ταρταρώσεϊ, Ταρτάρωσιςcasting into Tartarus: fem dat sg (epic)Ταρτάρωσιςcasting into Tartarus: fem dat sg (attic ionic)Ταρταρόωcast into Tartarus: aor subj act 3rd sg (epic)Ταρταρόωcast into Tartarus: fut ind mid 2nd sgΤαρταρόωcast into Tartarus: fut ind act 3rd sg -
68 καταταρταρώσεις
καταταρτάρωσιςhurl down to Tartarus: fem nom /voc pl (attic epic)καταταρτάρωσιςhurl down to Tartarus: fem nom /acc pl (attic)καταταρταρόωhurl down to Tartarus: aor subj act 2nd sg (epic)καταταρταρόωhurl down to Tartarus: fut ind act 2nd sg -
69 преизподня
nether/lower world/region s; hell; Tartarus; abyss* * *преизпо̀дня,ж., само ед. nether/lower world/regions; hell; Tartarus; abyss.* * *underworld; hell{hel}; inferno; Tartarus{`ta;txrxs}; pit{pit}* * *nether/lower world/region s;hell;Tartarus; abyss -
70 Tartara
1.Tartărus or - os, i, m., in plur. (on prosodial grounds): Tartăra, ōrum, n., = Tartaros, plur. Tartara, the infernal regions, Tartarus ( poet.; in prose, inferi); sing., Lucr. 3, 1012; Verg. A. 6, 577; Hor. C. 3, 7, 17; Stat. S. 2, 7, 116; plur., Lucr. 3, 42; 3, 966; 5, 1126; Verg. A. 4, 243; 6, 135; Hor. C. 1, 28, 10; Ov. M. 1, 113; 5, 371; 5, 423;A.10, 21 et saep. al.—Personified: Tartarus pater,
i. e. Pluto, Val. Fl. 4, 258.—Hence,Tartărĕus, a, um, adj., of or belonging to the infernal regions, Tartarean, infernal:B.tenebrica plaga, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: antrum,
i. e. the infernal regions, Luc. 6, 712:umbrae,
Ov. M. 6, 676; 12, 257:custos,
i. e. Cerberus, Verg. A. 6, 395:Acheron,
id. ib. 6, 295:Phlegethon,
id. ib. 6, 551:sorores,
i. e. the Furies, id. ib. 7, 328; Stat. Th. 5, 66;hence, vox Alectus,
Verg. A. 7, 514.—Tartărĭnus, a, um, adj., Tartarean, infernal; poet. for horrid, terrible:2.Tartarino cum dixit Ennius, horrendo et terribili Verrius vult accipi, a Tartaro, qui locus apud inferos,
Fest. p. 359 Müll.: corpore Tartarino prognata Paluda virago, Enn. ap. Varr. L. L. 7, 37 ib.— Trop.:delator,
Amm. 15, 6, 1. -
71 Tartareus
1.Tartărus or - os, i, m., in plur. (on prosodial grounds): Tartăra, ōrum, n., = Tartaros, plur. Tartara, the infernal regions, Tartarus ( poet.; in prose, inferi); sing., Lucr. 3, 1012; Verg. A. 6, 577; Hor. C. 3, 7, 17; Stat. S. 2, 7, 116; plur., Lucr. 3, 42; 3, 966; 5, 1126; Verg. A. 4, 243; 6, 135; Hor. C. 1, 28, 10; Ov. M. 1, 113; 5, 371; 5, 423;A.10, 21 et saep. al.—Personified: Tartarus pater,
i. e. Pluto, Val. Fl. 4, 258.—Hence,Tartărĕus, a, um, adj., of or belonging to the infernal regions, Tartarean, infernal:B.tenebrica plaga, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: antrum,
i. e. the infernal regions, Luc. 6, 712:umbrae,
Ov. M. 6, 676; 12, 257:custos,
i. e. Cerberus, Verg. A. 6, 395:Acheron,
id. ib. 6, 295:Phlegethon,
id. ib. 6, 551:sorores,
i. e. the Furies, id. ib. 7, 328; Stat. Th. 5, 66;hence, vox Alectus,
Verg. A. 7, 514.—Tartărĭnus, a, um, adj., Tartarean, infernal; poet. for horrid, terrible:2.Tartarino cum dixit Ennius, horrendo et terribili Verrius vult accipi, a Tartaro, qui locus apud inferos,
Fest. p. 359 Müll.: corpore Tartarino prognata Paluda virago, Enn. ap. Varr. L. L. 7, 37 ib.— Trop.:delator,
Amm. 15, 6, 1. -
72 Tartarinus
1.Tartărus or - os, i, m., in plur. (on prosodial grounds): Tartăra, ōrum, n., = Tartaros, plur. Tartara, the infernal regions, Tartarus ( poet.; in prose, inferi); sing., Lucr. 3, 1012; Verg. A. 6, 577; Hor. C. 3, 7, 17; Stat. S. 2, 7, 116; plur., Lucr. 3, 42; 3, 966; 5, 1126; Verg. A. 4, 243; 6, 135; Hor. C. 1, 28, 10; Ov. M. 1, 113; 5, 371; 5, 423;A.10, 21 et saep. al.—Personified: Tartarus pater,
i. e. Pluto, Val. Fl. 4, 258.—Hence,Tartărĕus, a, um, adj., of or belonging to the infernal regions, Tartarean, infernal:B.tenebrica plaga, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: antrum,
i. e. the infernal regions, Luc. 6, 712:umbrae,
Ov. M. 6, 676; 12, 257:custos,
i. e. Cerberus, Verg. A. 6, 395:Acheron,
id. ib. 6, 295:Phlegethon,
id. ib. 6, 551:sorores,
i. e. the Furies, id. ib. 7, 328; Stat. Th. 5, 66;hence, vox Alectus,
Verg. A. 7, 514.—Tartărĭnus, a, um, adj., Tartarean, infernal; poet. for horrid, terrible:2.Tartarino cum dixit Ennius, horrendo et terribili Verrius vult accipi, a Tartaro, qui locus apud inferos,
Fest. p. 359 Müll.: corpore Tartarino prognata Paluda virago, Enn. ap. Varr. L. L. 7, 37 ib.— Trop.:delator,
Amm. 15, 6, 1. -
73 Tartaros
1.Tartărus or - os, i, m., in plur. (on prosodial grounds): Tartăra, ōrum, n., = Tartaros, plur. Tartara, the infernal regions, Tartarus ( poet.; in prose, inferi); sing., Lucr. 3, 1012; Verg. A. 6, 577; Hor. C. 3, 7, 17; Stat. S. 2, 7, 116; plur., Lucr. 3, 42; 3, 966; 5, 1126; Verg. A. 4, 243; 6, 135; Hor. C. 1, 28, 10; Ov. M. 1, 113; 5, 371; 5, 423;A.10, 21 et saep. al.—Personified: Tartarus pater,
i. e. Pluto, Val. Fl. 4, 258.—Hence,Tartărĕus, a, um, adj., of or belonging to the infernal regions, Tartarean, infernal:B.tenebrica plaga, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: antrum,
i. e. the infernal regions, Luc. 6, 712:umbrae,
Ov. M. 6, 676; 12, 257:custos,
i. e. Cerberus, Verg. A. 6, 395:Acheron,
id. ib. 6, 295:Phlegethon,
id. ib. 6, 551:sorores,
i. e. the Furies, id. ib. 7, 328; Stat. Th. 5, 66;hence, vox Alectus,
Verg. A. 7, 514.—Tartărĭnus, a, um, adj., Tartarean, infernal; poet. for horrid, terrible:2.Tartarino cum dixit Ennius, horrendo et terribili Verrius vult accipi, a Tartaro, qui locus apud inferos,
Fest. p. 359 Müll.: corpore Tartarino prognata Paluda virago, Enn. ap. Varr. L. L. 7, 37 ib.— Trop.:delator,
Amm. 15, 6, 1. -
74 ταρταρώσει
ταρταρόωcast into Tartarus: aor subj act 3rd sg (epic)ταρταρόωcast into Tartarus: fut ind mid 2nd sgταρταρόωcast into Tartarus: fut ind act 3rd sg -
75 тартар
-
76 Titan
Titān, ānis, Akk. ānem u. āna, Akk. Plur. ānēs u. ānas, m. (Τιτάν) u. zuw. latinis. Tītānus, ī, m. (vgl. Charis. exc. 540, 37 sqq. Prisc. 6, 25), I) gew. Plur. Titanes u. Titani, ein früheres Göttergeschlecht, Söhne des Uranus und der Gäa (lat. Tellus), u. zwar Oceanus, Cöus, Krius, Hyperion, Japetus, Kronos (Saturnus). Sie stürzten unter Anführung des Saturnus ihren Vater Uranus vom Throne u. beherrschten vereint mit ihrem Bruder den Himmel. Bald aber stürzte Saturnus seine Söhne, die Hekatoncheiren Briareos, Kottus u. Gyes u. die Zyklopen Arges, Steropes, Brontes in den Tartatus; hierüber zornig wiegelte Tellus den Sohn des Saturnus, den Jupiter, auf, der im Verein mit seinen Geschwistern den Vater entthronte und in den Tartarus stürzte. Auch die Titanen, die seiner Herrschaft nicht gehorchen wollten, schloß er nach einem harten Kampfe in den Tartarus ein. Nom. Titan, Ov. met. 1, 10: Genet. Titanos u. Titanis, Prisc. 6, 25: Dat. Titano, Manil. b. Varro LL. 7, 16: Akk. Titana, Lact. 2, 10, 8. Charis. 25, 27; Titanem, Charis. 25, 27: Vok. Titan u. Titane, Charis. 25, 27: Nom. Plur. Titanes, Charis. 25, 28: Nom. Plur. Titani, Naev. bell. Pun. 1. fr. 18. v. 25 Vahlen. Plaut. Pers. 26. Arnob. 1, 41. Augustin. de civ. dei 4, 30: Genet. Titanum, Cic. de legg. 3, 5. Lact. 1, 14, 10; 5, 6, 7; vgl. Charis. 25, 28: Akk. Titanas, Hor. carm. 3, 4, 43. Ov. fast. 3, 797. Solin. 11, 15. Iustin. 44, 4. 1. Lact. 1, 21, 39; vgl. Charis. 25, 28: Akk. Titanes, Charis. 25, 28: Akk. Titanos, Hyg. fab. 150: Dat. u. Abl. Titanibus, Lact. 1, 10, 10. Charis. 25, 28, Titanis, Cic. de nat. deor. 2, 70. Hyg. fab. 167. – II) ein von einem Titanen abstammendes Götterwesen, u. zwar bes.: a) Helios (Sol), Sohn des Hyperion und der Theia, Enkel des Titan, Verg. Aen. 4, 119. Tibull. 4, 1, 51. Ov. fast. 1, 617. – b) Prometheus, des Titanen Japetus Sohn, Iuven. 14, 35. – Dav. abgeleitet:
A) Tītāniacus, a, um, titanisch, dracones, weil sie aus dem Blute der Titanen entstanden sind (nach Rolle = Schlangengespann, das Medea von ihrem Großvater, dem Sonnengotte, erhielt), Ov. met. 7, 398. – B) Tītānida, ae, f., eine Titanide, Themidis filiae Titanidae, Hyg. fab. 183. – C) Tītānis, idis u. idos, Akk. ida, Vok. ī, f. (Τιτανίς), titanisch, pugna, der Titanen mit Jupiter, Iuven. 8, 132. – subst., die Titanide, d.i. a) Circe, Nachkömmling des Helios (Sol), Ov. met. 13, 968; 14, 14 u. 376. – b) Tethys, als Schwester der Titanen, Ov. fast. 5, 81. – c) Titanis Trivia, Diana Enn. fr. scen. 121; vgl. Varro LL. 7, 16. – D) Tītānius, a, um (Τίτάνιος), titanisch, pubes, die Titanen, Verg.: Titania astra, Verg., od. Titanius, Avien., die Sonne. – subst., Tītānia, ae, f., die Titanide (Abkömmling eines Titanen), a) v. der Diana, Ov. met. 3, 173. – b) v. der Latona, als Tochter des Cöus, Ov. met. 6, 346. – c) v. der Circe, Ov. met. 14, 382 u. 438. – d) v. der Pyrrha, Enkelin des Japetus, Ov. met. 1, 395.
-
77 ὑπο-ταρτάριος
ὑπο-ταρτάριος, unter dem Tartarus, oder unten im Tartarus hausend, ϑεοί Il. 14, 279, Hes. Th. 851, Luc. Herc. 1.
-
78 тартар
ngreek.lang. Tartarus (подземное царство, ад, преисподняя), Tartaros (ад, преисподняя, подземное царство), Tartarus (ад, преисподняя, подземное царство) -
79 suspectus
[st1]1 [-] part. passé de suspicio. - [abcl][b]a - admiré, estimé. - [abcl]b - soupçonné, suspect, qui éveille des soupçons, de la défiance, dont on se méfie, qu'on craint. - [abcl]c - dangereux, peu sûr. - [abcl]d - qui suspecte, soupçonneux.[/b] - suspectus alicui, Sall. Caes.: suspect à qqn. - suspectus fovisse, Tac.: soupçonné d'avoir favorisé. [st1]2 [-] suspectŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de regarder en haut, vue en haut. - [abcl]b - Virg. hauteur, élévation. - [abcl]c - admiration, grande estime, vénération.[/b] - in suspectu, Plin.: quand on regarde de bas en haut. - (color) qui trahitur suspectu in... Plin.: (couleur) dont le reflet tire sur... - turris erat vasto suspectu et pontibus altis, opportuna loco, Virg. En. 9: il y avait une tour d'une hauteur prodigieuse, munie de hautes passerelles, placée en un endroit stratégique. - Tartarus ipse bis patet in praeceps tantum quantus (est) caeli suspectus, Virg. En. 6: le Tartare lui-même s'ouvre à une profondeur deux fois égale à la hauteur où nous voyons le ciel. - nimius sui suspectus, Sen. Ben. 2: excès d'amour-propre.* * *[st1]1 [-] part. passé de suspicio. - [abcl][b]a - admiré, estimé. - [abcl]b - soupçonné, suspect, qui éveille des soupçons, de la défiance, dont on se méfie, qu'on craint. - [abcl]c - dangereux, peu sûr. - [abcl]d - qui suspecte, soupçonneux.[/b] - suspectus alicui, Sall. Caes.: suspect à qqn. - suspectus fovisse, Tac.: soupçonné d'avoir favorisé. [st1]2 [-] suspectŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de regarder en haut, vue en haut. - [abcl]b - Virg. hauteur, élévation. - [abcl]c - admiration, grande estime, vénération.[/b] - in suspectu, Plin.: quand on regarde de bas en haut. - (color) qui trahitur suspectu in... Plin.: (couleur) dont le reflet tire sur... - turris erat vasto suspectu et pontibus altis, opportuna loco, Virg. En. 9: il y avait une tour d'une hauteur prodigieuse, munie de hautes passerelles, placée en un endroit stratégique. - Tartarus ipse bis patet in praeceps tantum quantus (est) caeli suspectus, Virg. En. 6: le Tartare lui-même s'ouvre à une profondeur deux fois égale à la hauteur où nous voyons le ciel. - nimius sui suspectus, Sen. Ben. 2: excès d'amour-propre.* * *I.Suspectus, huius suspectus, m. g. Plin. Regard en hault, Quand on regarde par le dessoubz en hault.\Aspectu et suspectu refulgens. Plin. En regardant en l'air.\Suspectus. Virgil. Haulteur.\Suspectus. Seneca. Admiration et grande estime ou reputation de quelque chose.II.Suspectus, Adiectiuum. Terent. Souspeconné, Suspect.\Habere suspectum aliquid. Virg. Le souspeconner, Le tenir suspect. -
80 Ταρταρωθέντα
Ταρταρόωcast into Tartarus: aor part pass neut nom /voc /acc plΤαρταρόωcast into Tartarus: aor part pass masc acc sg
См. также в других словарях:
Tartarus — Personnage de fiction Origine Doisac, Système Oth Sonin Genre Masculin Espèce Brute … Wikipédia en Français
TARTARUS — fluv. Venetiae, ex Athesi in Padum per Hadriae fines decurrens; unde unum ex Padi ostiis Tartarum a Plinio, l. 3. c. 16. nominatur. Est et Tartarus, et Tartara numer. plural. locus inferorum a poetis plurimum celebratus, in quo sontes plectuntur … Hofmann J. Lexicon universale
Tartarus — Tar ta*rus (t[aum]r t[.a]*r[u^]s), prop. n. [L., from Gr. Ta rtaros.] (Class. Myth.) The infernal regions, described in the Iliad as situated as far below Hades as heaven is above the earth, and by later writers as the place of punishment for the … The Collaborative International Dictionary of English
Tartărus — Tartărus, Weinstein, s.d. T ammoniātus, weinsteinsaures Kali Ammoniumoxyd. T. boraxatus, Boraxweinstein. T. cbalybeatus, weinsaures Eisenoxydkalium. T. crudus, roher Weinstein. T. dentĭum, Zahnweinstein. T. depuratus, gereinigter Weinstein. T.… … Pierer's Universal-Lexikon
Tartărus — (lat.), Weinstein, saures weinsaures Kali; T. ammoniatus, weinsaures Kaliammoniak; T. boraxatus, Boraxweinstein; T. depuratus, Cremor tartari, gereinigter Weinstein; T. emeticus, stibiatus, Brechweinstein; T. ferratus, martiatus, chalybeatus,… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Tartarus — Tartarus, myth., tiefer Abgrund, in welchen Zeus die Titanen und andere Frevler stürzte; in der späteren Auffassung der Theil der Unterwelt, in welchem die Verdammten ihre Strafe erlitten. – T., in der Chemie, der Weinstein; Tartarite, Tartrate,… … Herders Conversations-Lexikon
Tartarus — the abyss below Hades in Greek mythology, from Gk. Tartaros, of uncertain origin; prob. a word of imitative origin, suggestive of something frightful [Klein] … Etymology dictionary
Tartarus — [tär′tə rəs] n. [L < Gr Tartaros] Gr. Myth. 1. an infernal abyss below Hades, where Zeus hurls the rebel Titans, later a place of punishment for the wicked after death 2. HADES (sense 1a) … English World dictionary
Tartarus — Persephone supervising Sisyphus in the Underworld, Attic black figure amphora, ca. 530 BC. This article is about the deity and the place in Greek mythology. For other uses, see Tartarus (disambiguation) … Wikipedia
Tartarus — Tartaros (auch Tartarus geschrieben) ist in der griechischen Mythologie (ebenso wie Hades, Erebos) ein Teil der Unterwelt, auch: Hölle, Unterwelt, Schattenreich. Es ist der Strafort der Unterwelt. Zu ewigen Qualen im Tartaros verurteilt waren… … Deutsch Wikipedia
Tartarus — /tahr teuhr euhs/, n. Class. Myth. 1. a sunless abyss, below Hades, in which Zeus imprisoned the Titans. 2. a place in Hades for the punishment of the wicked. * * * In Greek mythology, the lowest depths of the underworld. It was a region of… … Universalium