-
1 senesco
senēsco, senuī, —, ere [inchoat. к seneo ]1) стареть, стариться2) хиреть, слабеть, ослабевать (s. viribus L); приходить в упадок, ветшать ( monumenta senescunt Lcr); истощаться, слабеть ( venēno desidiae virtus senescit Sil); терять силу ( morbus senescit C); подходить к концу, кончаться ( hiems senescens C); тускнеть, меркнуть ( laus senescit C)luna senescit C (senescens Ap) — луна на ущербе -
2 senesco
senēsco, senuī, ere (seneo), I) den Jahren nach alt werden, ein Greis (ein alter Mann) werden, a) v. Pers.: tacitis senescimus annis, unbemerkt beschleicht uns das Alter, Ov.: Solon significat se cotidie aliquid addiscentem senescere, Val. Max.: senescendum fore tantum terrarum vel sine proelio obeunti, Curt.: puerascere, iuvenescere, senescere, Augustin. in psalm. 38, 10: seclum dictum a sene, quod longissimum spatium senescendorum hominum id putarant, Varro LL. 6, 11. – b) v. Lebl.: arbores quo magis senescunt, hoc maturius ferunt, Plin. 16, 116. – II) den Kräften nach altern, 1) eig.: a) v. leb. Wesen, alt und stumpf-, alt und grau werden, verkommen und verkümmern, senescens equus, Hor.: ne desiderio agni senescant, Varro: v. Pers., otio tam diutino, Liv.: amore habendi, Hor.: quodam inani circa voces studio, Quint.: u. dis hominibusque accusandis, Liv. – b) v. Lebl., altern, alt und stumpf werden, allmählich schwinden od. eingehen, arbor hiemali tempore cum luna simul senescens, Cic.: continuā messe senescit ager, Ov.: senescunt vires, Sall. fr. u. Liv.: sensim sine sensu senescit aetas, Cic. – 2) übtr.: a) übh. an Umfang, Kraft u. Stärke allmählich abnehmen, hinschwinden, hinwelken, erschlaffen, erlahmen, erkalten, allmählich erlöschen (Ggstz. crescere), v. lebl. Subjj., prior mensis senescens, Varro LL.: luna senescens (Ggstz. luna crescens), Cic. u. Plin.: hiems senescens, Cic.: smaragdi, uniones senescunt, verlieren die Farbe, erbleichen, Plin.: caseus senescit in salem, geht über, Plin.: senescit coma, geht aus, Domit. bei Suet.: non modo ut incendium non adiutum senesceret, sed oppressum emori posset, Nazar. pan. – v. Abstrakten, senescit laus, Cic.: morbus, Cic.: bellum, Liv.: senescens pugna, Liv.: amor, Ov.: fortuna (Ggstz. floret fortuna), Vell.: senescentibus vitiis, Liv.: senescere dilatione belli vires suae videbantur, Liv. – b) der polit. Geltung nach in Verfall geraten, immer mehr Boden verlieren, an Geltung (Einfluß) mehr und mehr verlieren, nicht aufkommen können, prope senescente Graeciā, Cic.: senescit civitas otio, Liv.: senescit Hannibalis vis, Liv.: senescit cum viribus maiestas, Liv.: Atheniensium male gestis in Sicilia rebus opes senescere, Nep.
-
3 senesco
senēsco, senuī, ere (seneo), I) den Jahren nach alt werden, ein Greis (ein alter Mann) werden, a) v. Pers.: tacitis senescimus annis, unbemerkt beschleicht uns das Alter, Ov.: Solon significat se cotidie aliquid addiscentem senescere, Val. Max.: senescendum fore tantum terrarum vel sine proelio obeunti, Curt.: puerascere, iuvenescere, senescere, Augustin. in psalm. 38, 10: seclum dictum a sene, quod longissimum spatium senescendorum hominum id putarant, Varro LL. 6, 11. – b) v. Lebl.: arbores quo magis senescunt, hoc maturius ferunt, Plin. 16, 116. – II) den Kräften nach altern, 1) eig.: a) v. leb. Wesen, alt und stumpf-, alt und grau werden, verkommen und verkümmern, senescens equus, Hor.: ne desiderio agni senescant, Varro: v. Pers., otio tam diutino, Liv.: amore habendi, Hor.: quodam inani circa voces studio, Quint.: u. dis hominibusque accusandis, Liv. – b) v. Lebl., altern, alt und stumpf werden, allmählich schwinden od. eingehen, arbor hiemali tempore cum luna simul senescens, Cic.: continuā messe senescit ager, Ov.: senescunt vires, Sall. fr. u. Liv.: sensim sine sensu senescit aetas, Cic. – 2) übtr.: a) übh. an Umfang, Kraft u. Stärke allmählich abnehmen, hinschwinden, hinwelken, erschlaffen, erlahmen, erkalten, allmählich erlöschen (Ggstz. crescere), v. lebl. Subjj., prior mensis senescens, Varro LL.: luna————senescens (Ggstz. luna crescens), Cic. u. Plin.: hiems senescens, Cic.: smaragdi, uniones senescunt, verlieren die Farbe, erbleichen, Plin.: caseus senescit in salem, geht über, Plin.: senescit coma, geht aus, Domit. bei Suet.: non modo ut incendium non adiutum senesceret, sed oppressum emori posset, Nazar. pan. – v. Abstrakten, senescit laus, Cic.: morbus, Cic.: bellum, Liv.: senescens pugna, Liv.: amor, Ov.: fortuna (Ggstz. floret fortuna), Vell.: senescentibus vitiis, Liv.: senescere dilatione belli vires suae videbantur, Liv. – b) der polit. Geltung nach in Verfall geraten, immer mehr Boden verlieren, an Geltung (Einfluß) mehr und mehr verlieren, nicht aufkommen können, prope senescente Graeciā, Cic.: senescit civitas otio, Liv.: senescit Hannibalis vis, Liv.: senescit cum viribus maiestas, Liv.: Atheniensium male gestis in Sicilia rebus opes senescere, Nep. -
4 senēscō
senēscō nuī, —, ere, inch. [seneo], to grow old, become aged, grow hoary: aetas senescit: tacitis senescimus annis, O.: Solve senescentem mature equum, H.— To decay, lose strength, grow weak, be enfeebled, waste away, decline: famā et viribus, L.: non esse cum aegro senescendum, L.: dis hominibusque accusandis senescere, pine away, L.: amore habendi, H.— To waste, wane, decline, fall off, be diminished, be impaired: luna (opp. crescens), waning: arbores cum lunā senescentes: continuā messe senescit ager, is worn out, O.: hiemps senescens, closing: omnia orta occidunt et aucta sanescunt, S.: alcuius vis, L.: consilia, L.: amor, O.* * *senescere, senui, - Vgrow old; grow weak, be in a decline; become exhausted -
5 tacitus
[st1]1 [-] tăcĭtus, a, um: - [abcl][b]a - silencieux, qui ne parle pas, qui se tait, discret. - [abcl]b - dont on ne parle pas, passé sous silence, caché, intime. - [abcl]c - non exprimé formellement, tacite.[/b] - tacita lumina, Virg.: yeux sans expression. - aliquid tacitum relinquere (tenere): passer qqch sous silence, tenir une chose secrète. - tacita assensio, Cic.: accord tacite. - tacitum judicium, Cic.: jugement à huis clos. [st1]2 [-] Tăcĭtus, i, m.: Tacite (historien). - Taciti (au plur.): des hommes comme Tacite. - voir hors site Tacite.* * *[st1]1 [-] tăcĭtus, a, um: - [abcl][b]a - silencieux, qui ne parle pas, qui se tait, discret. - [abcl]b - dont on ne parle pas, passé sous silence, caché, intime. - [abcl]c - non exprimé formellement, tacite.[/b] - tacita lumina, Virg.: yeux sans expression. - aliquid tacitum relinquere (tenere): passer qqch sous silence, tenir une chose secrète. - tacita assensio, Cic.: accord tacite. - tacitum judicium, Cic.: jugement à huis clos. [st1]2 [-] Tăcĭtus, i, m.: Tacite (historien). - Taciti (au plur.): des hommes comme Tacite. - voir hors site Tacite.* * *Tacitus, tacita, tacitum, pen. cor. Plautus. Qui ne dit mot, Tout coy, Qui se taist.\Tu abi tacitus tuam viam. Plaut. Sans dire mot.\Quid est? C. tacitus, citius audies. Terent. Tais toy.\Corripuit derepente tacitus sese ad filiam. Terent. Sans dire mot.\Tacitus, Passiue aliquando accipitur. Virgil. Cic. Teu, De qui on se taist, et ne parle on point.\Prima duo capita epistolae tuae tacita mihi relinquenda sunt. Cic. Teuz.\Affectu tacito laetari. Ouid. Par affection et amour secrete, En soymesme.\Annis tacitis senescimus. Ouidius. Qui passent et coulent sans quasi qu'on s'en appercoive.\Caelo tacito labentia sydera. Virgil. De nuict quand il ne se fait aucun bruit.\Cursus tacitus fluminis. Ouid. Sans bruit.\Tacita esse poterit in id dignitas nostra? Cic. Se pourra on taire, etc.\Dolor tacitus. Ouid. Couverte, Cachee.\Dulcedine tacita tangere pectus. Lucret. Interieure et occulte.\Tacita corporis figura coniecturam affert hominibus. Cic. Le pourfil de l'homme, sa figure, contenance et maintien, sans l'avoir ouy parler.\Furtum tacitum. Ouid. Larrecin faict en tapinois.\Mente tacita gerit vulnus. Ouid. Elle porte en son coeur grand ennuy sans dire mot.\Moestitia tacita. Liu. Une tristesse dequoy on se taist.\Murmure tacita venerantur numen. Ouid. En parlant tout bas.\Nox tacita. Ouid. En laquelle touts animaulx se taisent.\Tacito ipso officio et studio, quod habebat erga propinquum suum, quemuis commoueret. Cic. Le soing, solicitude et empeschement dont on le voit empesché, et qu'il monstre sans parler, esmouveroit chascun à pitié.\Os tacitum praebere alicui. Cic. Presenter son visage aux coups et aux injures sans dire mot.\Pisces taciti. Ouid. Muets.\Timor tacitus. Lucret. Qui fait taire.\Voce tacita dicere aliquid. Ouid. A basse voix, Tout bas.
См. также в других словарях:
Alt (Adj.) — 1. Alt an Jahren, an Verstande ein Kind. 2. Alt genug ist, wer klug (witzig) genug ist. 3. Alt hat schwer genug zu tragen. It.: All huomo vecchio per tutto gli duole. 4. Alt mit Ehren ist besser als jung mit Schande. 5. Alt möchte jeder gern… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon